Erwin Wijman zat er al een tijd op te broeden: het beste van Van Morrison samenbrengen in een overzichtelijke Perfect. Overzichtelijk als in: 15 nummers. Monnikenwerk dus. Een slachting van darlings moet het zijn geweest bij 'em thuis. Logisch ook dat het enige tijd duurde. Maar ja, dan die opener. Die opent je oor, je hart en je weet gelijk 'It's allright'... In de reacties onder deze post Erwin's prachtige track-by-track-fly-by. Niet te missen. HIERRR moet je zijn voor de download. Enjoy!Persoonlijke noot: Erwin heeft van verschillende albums tracks gepakt, niet altijd mijn favorieten. Hoe kun je bijvoorbeeld Into The Mystic van Moondance skippen? Of opener And It Stoned Me? En Sweet Thing van Astral Weeks overslaan? Helemaal niet erg, daar is het een Perfect voor. Zowel Astral Weeks als Moondance haal je echter voor minder dan een tientje in huis en zijn iedere Eurocent dubbel en dwars waard. Prachtige platen, totale Klassiekers in de categorie 'every home should have one'. Halen dus, of eerst proefdraaien op Spotify: "Astral Weeks" hier, "Moondance" daar.
5 opmerkingen:
1. It’s Allright
Maar meteen het beste nummer – yes, we do peak early. Maar serieus. Dit nummer, opgenomen in 1967 (Van was 21), vat de muziek van de hele jaren '60 samen in 5 minuten. De eeuwige vraag Beatles of Stones is in één klap overbodig geworden. Van Morrison verenigt alles in zich: pop, jazz, rock, soul, blues, ook funk, gospel, you name it. Ja, ook de vierkwartsmaat van "She Loves You". Wie niet in huilen uitbarst bij zijn wanhopig uitgeroepen ‘How can I tell you that I love you’ op 3.25 min. is minstens zo ongevoelig voor de menselijke liefde als Hans Landa uit Inglourious Basterds.
2. Brown Eyed Girl
Zijn eerste (en grootste?) Top 40-hit, uit 1967. De eerste hit ook uit zijn heel kortstondige (3 dagen in New York, liedjes opnemen liedjes opnemen liedjes opnemen) maar bepalende samenwerking met de Amerikaanse producer Bert Berns voor diens platenlabel Bang. Twijfelde of ik het zou opnemen, het is té bekend, maar het is met 3 minuten precies op sha-la-la-la-single-lengte.
3. The Story of Them, Parts 1 & 2
Even twee jaar terug in de tijd. Het nummer begint als Du van Peter Maffay. Dan denk je naar een andere smartlapzanger te luisteren: Mick Jagger. Maar dit is een hele jonge Van die zijn Them-periode (1964-1966) samenbalt in een met 7.21 min. niks te lang verhaal: ‘But the management had had complaints/About some cats with long long hair’. Alleen al dat plingelende gitaartje na een halve minuut. Dat orgeltje. Pure poëzie: ‘Sweet sweat and the misty misty atmosphere/Gimme another drink of beer baby’. De dictie, de timing, de herhalingen van woorden en syllaben waar ook de latere Van patent op heeft, het is allemaal heel bijzonder.
4. Astral Weeks
De hoogtepunten in deze Perfect zitten echt vroeg (grapje, het zijn allemaal hoogtepunten). Astral Weeks is het openingsnummer van de gelijknamige LP uit 1968, door de kenners algemeen beschouwd als Van’s beste plaat.
5. The Way Young Lovers Do
Dus nog een tweede nummer van superplaat Astral Weeks. Weer een 3-minuten-single, die 25 jaar later overigens weergaloos gecoverd werd door Jeff Buckley, die het nummer in Van Morrison-style (veel doo-doo-doo) wist op te rekken tot dik 10 minuten.
6. Moondance
His Band and the Street Choir uit 1970 en "Tupelo Honey" uit 1971, een soort twee-eenheid, zijn ook weer briljante platen maar Moondance (ook 1970) is nog verleidelijker om een nummer van op te nemen. Moondance zelf, elegant, jazzy met Jethro Tull-fluitje en een prachtige goudvis-improvisatie op 4’10.
7. Caravan
Nog een nummer van Moondance, maar dan in de onnavolgbare live-versie van het live-album It’s Too Late To Stop Now (1973). Die is twee keer zo lang als de albumversie, maar deze karavaan kan wat mij betreft eeuwig verder trekken.
8. Listen to the Lion
Het is erg verleidelijk om nog veel meer nummer van It’s Too Late To Stop Now op te nemen. Van begin tot eind is dit album meeslepend, dwingend, betoverend. Begeleidingsband The Caledonia Soul Orchestra, met blazers en violen, klinkt als The Band op The Last Waltz (1976) in het kwadraat. Het is meer soul dan pop of rock ’n' roll. Listen to the Lion in deze uitvoering is misschien wel het allerallerbeste nummer dat Van ooit opnam – voor deze 9 minuten ruil ik het hele oeuvre van Coldplay of U2 in. Het nummer komt oorspronkelijk van de plaat Saint Dominic’s Preview uit 1972.
9. Wild Children
Toch nog eentje van "It’s Too Late To Stop Now" (het is nu toch te laat om ermee te stoppen...). Nummer is afkomstig van de mooie LP Hard Nose the Highway (1973). Het liedje begint met: ‘We were the War Children/Born 1945/When all the soldiers came marching home from war/Love looks in their eyes/in their eyes…’ Daarna komen én Tennessee Williams én Rod Steiger én Marlon Brando én James Dean nog langs. Name dropping is sowieso typerend voor Van The Man, die ook graag W.B. Yates, Plato en Rimbaud mag aanhalen.
10. Angeliou
Na 1974 en de topplaat Veedon Fleece (luister zelf) verzandt VM in een writer’s block: zie de veelzeggende albumtitel A Period of Transition uit '77. Na "Wavelength" komt hij glorieus terug met Into The Music (1979), waarvan ik het Top 40-hitje "Bright Side of the Road" nog het minste nummer vind. Maar fan-tas-tisch is "Angeliou". Niemand kan met zo weinig woorden zo’n mooi liefdesliedje van 7 minuten schrijven en zingen – over Parijs, mei en Angeliou dus.
11. And the Healing Has Begun
12. It’s All In The Game
13. You Know What They’re Writing About
De laatste 3 nummers van Into The Music lopen in elkaar over en duren samen 18 minuten, maar hier kun je uren naar luisteren. Van op zijn best: schreeuwend, monkelend, fluisterend, temend, zeurend en alles natuurlijk over de liefde.
14. Raglan Road
Tja. Dan de jaren ’80. Er volgden nog wel mooie Van-platen, zoals Beautiful Vision, het hele sfeervolle Inarticulate Speech of the Heart ("Rave On John Donne"), A Sense of Wonder en No Guru, No Method, No Teacher in 1986. Maar dan Poetic Champions Compose uit 1987, wat viel dat tegen zeg. Een instrumentaaltje als "Celtic Excavation" is aardig, maar verder is het typisch dat softe jaren ’80-gezemel van #Sade #PhilCollins #GeorgeMichael. Toen kwam, in 1987, de plaat die de Ierse bard (cliché!) samen met de Ierse folkgroep The Chieftains maakte, met de toepasselijke naam Irish Heartbeat. Die is meer dan grandioos. Prijsnummer is "Raglan Road", een traditional die door honderden is gecovered maar altijd uitmondt in gekweel – zelfs bij Sinead O'Connor en zeker bij Mark Knopfler. Niet zo bij Van met zijn heel eigen dictie, die Conny Stuart en Frank Sinatra in de schaduw zet.
15. On Hyndford Street
De latere Van Morrison is een socio- of psychomusicologisch raadsel. Op Too Long In Exile (1993) staat nog een heel aardige cover van "Moody's Mood for Love" maar als je 10 jaar later de versie van Amy Winehouse hoort (op Frank), weet je dat Van’s dagen geteld zijn. Op de dubbelaar (altijd een heerlijk DJ-woord) Hymns to the Silence uit 1991 (feat. Candy Dulfer) staan zeker een paar memorabele nummers, waaronder het titelnummer, "Take Me Back" en één prachtig nummer in de oude, beetje mopperige mompelende narrige maar meeslepende parlando VM-stijl: "On Hyndford Street". Nostalgie die je zelfs in de Jordaan niet meer aantreft, over toen je ’s avonds laat nog naar Radio Luxembourg luisterde. Naar ‘Debussy on the third programme’. Naar Sunday Six Bells, ‘The days before rock-‘n-roll’. De dagen voor een 18-jarige zanger aantrad die de jaren '60 definitief veranderde met Gloria en dozijnen minder bekende liedjes en LP’s die tot de beste uit de popgeschiedenis horen. Tot 1979. Toen was de betovering verbroken.
Snik... snik... zelf huil ik nog steeds om het weglaten van Into The Mystic en And It Stoned Me van Moondance, en Sweet Thing van Astral Weeks - ook al zo zoet als bloemenhoning dat laatste nummer. En had ik al gezegd dat Jeff Buckley ook dát Van-nummer heeft gecoverd? En The Waterboys trouwens idem dito, nu we toch bezig zijn. Iedereen vindt Sweet Thing dus te mooi om te missen...
En waarom staat Don't Look back er niet op? En He Ain't Give You None? En Send in the clowns, met Chet Baker! Luister en kijk die laatste op www.youtube.com/watch?v=OoHBUtGMxFs - en je vergeet Prinsjesdag...
Thanks voor deze post, erg welkom! Heb ook nog ergens nog zo'n mooi duet met kampvuurgevoel op niveau van Van met Dylan die samen Crazy Love doen.
Een reactie posten