Zoiets verdient natuurlijk een waardig feestje. Georganiseerd door Guuzbourg zelf. Met een Perfect waar het werk van de dochter van de Vader aller Franse zangers (althans, wat ons betreft) au central staat. Allemachtig prachtig. Met onder het artwork een goed verhaal van Guuzbourg over Charlotte ('Lotje' zoals hij haar noemde in de mailwisseling over deze perfect).
Enjoy!
Download Charlotte hier,
Luister haar op Spotify hier.
'Ik mocht Charlotte Gainsbourg 2 keer interviewen. De eerste keer was in een duur Parijs' hotel, ter gelegenheid van haar tweede (en beste) album 5.55. Na 3 vragen gleed ze van de bank af en zat ze de rest van het half uur aan mijn voeten. Ik weet dat ik daarna nog wat vragen heb gesteld, want er liep een bandje mee. Maar ik kan me dat met de beste wil van de wereld niet meer herinneren. Niet lang daarna kwam ik haar tegen in een Amsterdams hotel. Ze bleek een geheim gehouden gast bij een concert van Air - Jean-Benoît en Nicolas hadden meegewerkt aan '5.55'. Ik herkende Charlotte niet direct, maar net als toen in die Parijse hotelkamer voelde ik het charisma zowat in mijn gezicht slaan. Wat een vrouw. Wat een actrice. En wat een zangeres. Wat ze aan volume tekort komt, compenseert ze met zeggingskracht. Van alle zuchtmeisjes fluistert Charlotte misschien wel het mooist.Op deze Perfect Charlotte is dat een aantal maal te horen. In het schitterende 'Beauty Mark' bijvoorbeeld. Of in 'White Telephone', een 'inédit' die enkel te vinden is op een dvd die gratis bij een Frans tijdschrift zat. Ik heb gekozen voor albumtracks (eentje van haar debuut, Charlotte For Ever, en verder van '5.55' en IRM), voor covers ('Just Like a Woman', van Dylan, maar ook 'Le Chat du Café des Artistes' is een reprise, van Jean-Paul Ferland), voor filmsoundtracks, voor bonustracks en voor een uitstekend duet met Etienne Daho. En voor die mooie Black Ghosts remix.
Geen van de nummers is door Charlotte alleen geschreven. Ze kreeg hulp van Conor van Villagers ('Memoir'), Beck (de IRM-tracks), Jarvis Cocker, de Air-mannen en Neil van The Divine Comedy (de '5.55'-nummers). En haar vader natuurlijk. Je zou zeggen, met zulke hulp lukt het iedereen wel om met iets acceptabels voor de dag te komen. Maar zo is het niet. Je hoort hier vooral hoe goed de actrice Charlotte Gainsbourg is. Ze interpreteert de teksten alsof het scenario's zijn. Zoals je in Antichrist of Melancholia de hand van Lars von Trier herkent, zo hoor je aan 'Memoir' dat Conor O'Brien het heeft geschreven. Maar ik denk niet dat hij het zo indrukwekkend had kunnen brengen als Charlotte. Zoals Greg Dulli van Afghan Whigs de tekst van 'My Curse' niet durfde te zingen (dat deed Marcy Mays voor 'm), zo is Charlotte de muze van Beck, Conor, Neil en alle anderen. Het meisje dat doet wat de mannen niet durven. Maar ze is geen handpop. De teksten zijn speciaal voor haar geschreven. Soms met haar aan tafel. De liedjes van Charlotte zijn de liedjes van Charlotte. En daarna van ons allemaal.' - Guuzbourg
1 opmerking:
Al een paar dagen verslingerd aan deze compilatie. Fantastisch
Een reactie posten