Een 'ouderwetse' aflevering vol lees- en klikvoer! Wie had dat kunnen denken in deze drukke tijden? Neem de tijd voor deze interessante stukken:
- De neergang van de creatieve klasse (kunstenaars, journalisten, uitgevers, muziek- en filmindustrie, boekhandels, distributeurs, producenten en vele anderen), aldus Vrij Nederland (link via Theo): 'Op wat nog steeds de School voor Journalistiek heet, draait het tegenwoordig ook niet meer om het cultiveren van de kritische geest en stijlbloempjes, maar staan crossmediale communicatie en ondernemerschap centraal. Studenten moeten kennis hebben van de arbeidsmarkt, van verdienmodellen, moeten zelf websites en films kunnen maken, webteksten schrijven en daarbij het beeld verzorgen.' Goede beschrijving van de werkelijkheid voor vele makers, met gelukkig net voldoende optimisme en een toekomst. Voor sommigen. UPDATE: Yuri reageert.
- Prachtig geschreven door Peter: Toen de Free Record Shop er nog toe deed. 'Als je een foto opstuurde van het gesloten pand van een failliete concurrent, kreeg je een taart van het hoofdkantoor.' Mooie, melancholische en saillante terugblik.
- Ook goed beschreven door Erwin: 'Hoe we met zijn allen bezig zijn om elke mogelijke frictie op internet weg te halen. Om onnodige tussenstappen te verwijderen, om overbodige tussenpersonen te schrappen, om kosten te minimaliseren.' Aanleiding: Distrokid, ook voor jou en je muziek!
- VPRO's Andere Tijden over XTC in de begindagen van house in Nederland. Andere Tijden had wat aan verwachtingenmanagement kunnen doen over de inhoud van het programma (meer XTC dan house) en dj Joost van Bellen is terecht boos over nogal wat onzorgvuldigheid. Niet gewend van dat prachtprogramma.
- Over de komende dagen, maanden en jaren van internet, veel inzichtelijke cijfers en statistieken over aanhoudende groei, mobiel, iPad, Android, Facebook, Twitter, kansen en bedreigingen, via Bob:
13 opmerkingen:
Ik vond dat artikel over de neergang van de creatieve klasse de grootste kolder.
Boeken/cds uitgeven, distribueren en verkopen is geen creatieve bezigheid. (Marketing wel). De neergang treft vooral de infrastructuur en de secundaire klasse, niet de artistieke klasse zelf. En er is een wezenlijk verschil tussen een onafhankelijk kunstenaar en een webdesigner. Beide creatief, maar het heeft niets met elkaar te maken.
Kunstenaars, schrijvers, striptekenaars en muzikanten verdienen en verdienden in de hoofdmoot sowieso geen geld. Een handjevol uitzonderingen daargelaten, maar dan praat je over 5%. Lees de 'Pop wat levert het op'-pdf maar eens. Te vinden op internet.
De crisis treft vooral mensen die een vaste baan verliezen en/of huizenbezitters die noodgedwongen moeten verkopen vanwege die verloren baan of een scheiding of een andere reden. Kunstenaars bezitten doorgaans geen koophuis, verliezen geen baan. Die verliezen al 20 jaar continu baantjes en opdrachten. Dat is de norm met zo'n beroep. Het was in 2004 niet beter dan in 2013 voor die klasse. Andersom zelfs. Als er geen banen zijn, is de kans groter dat je langer werkloos bent en heb je meer tijd om je te richten op je artistieke ambitie. Het komt de kunstenaar dus juist goed uit dat hij niet hoeft te werken en een uitkering ontvangt. Gitaar spelen, tekenen, schrijven zijn namelijk erg goedkope en een uitstekende tijdsvullers.
Amen. Ik zie ook vooral mogelijkheden en kansen, maar ben het met de belangrijkste strekking van dit artikel wel eens: wie denkt dat dingen blijven zoals ze waren, is de Sjaak.
Dat ben ik volledig met je eens. Maar creatief denken en denken dat dingen blijven zoals ze waren is niet iets wat echt hand in hand gaat met elkaar. Bij creatief gaat het juist om op zoek gaan naar nieuwe mogelijkheden.
Misschien moet de schrijfster een andere baan zoeken, omdat ze te weinig naar in andere mogelijkheden kan denken;)
Yuri, je zit er ver naast, ook al vind ik het VN-artikel zelf ook nogal gemakkelijk.
De creatieven zijn wel de pineut. Uitgevers krimpen hun fondsen in. Minder schrijvers en commercieler product is nu de norm. Kranten gooien er horden journalisten uit. Woordprijzen gaan omlaag, een krant als NRC drukt tegenwoordig expres meer wit af (kost minder), serieuze buitenlandjournalistiek kalft af (omdat er geen budget meer voor is), en fotografen krijgen minder betaald voor hun werk.
De omzetdalingen in de muziek - ja, ook de geldstromen richting muzikanten - lijken me eveneens een gegeven.
Je hebt gelijk over de kleine bovenlaag. Dat is altijd zo geweest. Die bovenlaag is echter nu ook aan het afkalven. De hele cultuur ligt onder vuur.
De afkalving wordt niet gecompenseerd. Niet financieel en zeker inhoudelijk niet. Ook niet door de handige jongens die creatief inspelen op de nieuwe realiteit. Het aanbod van uitgevers verschraalt en dat kun je ook van de journalistiek zeggen. Met een blog of een aantal tweets vervang je een journalist die drie weken in Syrie aan het werk is geweest niet.
Het zal ongetwijfeld allemaal passen in een maatschappij die vereconomiseert en waarin gemak en goedkoop (gestut door technologische mogelijkheden) leading zijn, maar steeds toegeven aan de wens van gemakkelijk is uiteindelijk de dood in de pot.
Je geeft je kind ook niet iedere dag frikandellen en dropsleutels, omdat hij/zij dat nu eenmaal wil.
Er zullen altijd slimme jongens zijn die uit een optimistisch verhaal en de illusie van 'nu wordt alles beter' wat rendement kunnen peuren - de Rob Wijnbergs en Alexander Kloppings - maar laten we de onderliggende realiteiten niet uit het oog verliezen.
Je gaat er vanuit dat schrijvers hun brood verdienen via boekuitgaven. Dat is zo goed als onwaar. De meeste verdienen hun brood met een bijbaan. Dus je verhaal over slinkend uitgavebeleid treft vooral de uitgever, de distributeur en de verkoper, niet zozeer de schrijver, want die verdiende al niets. (op 5% van die club na).
Omzetdaling in muziek? Je loopt achter. Dat gaat over omzetdaling in opgenomen muziek. De festival-cultuur is booming business. Begin jaren 90 had je Pinkpop, Lowlands, Parkpop en een handjevol kleinere festivals. Nu zijn het er honderden. Daarnaast is het via internet nu mogelijk om onafhankelijk internationaal te operen. Dat was voor ±2000 niet mogelijk, omdat alles per telefoon en brief afgesproken moest worden. De negatieve berichtgeving over dalende markt komt vanuit de platenlabelbranche, maar de artiest verdient aan royalties ±8% van dat bedrag. Tel daar het bovenstaande verhaal bij op en je komt er al snel op uit dat 2013 voor de artiest lucratiever is dan 1995. Niet voor de 5% Mariah Careys, wel voor de kleinere artiesten.
De bovenlaag kalft mogelijk af. Voor de midden- en onderlaag maakt het geen barst uit of is 2013 beter dan vroeger, zie hierboven ivm communicatievoordelen anno nu.
Voor de journalistiek is het inderdaad mogelijk een ander verhaal. Maar om dat nu als norm te stellen voor een algemene creatieve sector is wat krap. Hoe zit het bijvoorbeeld met design-cultuur? App-ontwikkelaars? Mode? Uitvinders van gebruiksvoorwerpen? Die segmenten blijft totaal onbenoemd in het artikel. Gaat het daar ook slecht mee? En hoe slecht dan tov 1995?
Ik lees geen realiteit (feiten en getallen) in je reactie.
Enkel doemdenkerij:)
Ik zit in de curieuze positie dat ik zowel schrijver/journalist ben alsook ook in een redelijk serieuze band aan de weg timmer.
Als we het over creativiteit hebben lijkt het schrijven en opnemen van muziek me creatiever (en veel belangrijker) dan het uitvoeren. Die "boom" in het live spelen zie ik ook niet zo. Subsidies die wegvallen, podia die worden opgedoekt; zo'n vrolijke boel is het in die muziek niet. De gages voor live spelen (los van de festivals) waren in vergelijking met andere eerbare beroepen al grappenmakerij.
Wordt er tegenwoordig echt meer omgezet in live (en door muzikanten verdiend) dan 20 jaar terug? Welk rapport kan ik daar op naslaan?
De enige trend die past bij het beeld dat je schetst is de opkomst van dj's. Die trekken veel publiek en kunnen (de toplaag) hun brood goed smeren. Maar met alle respect...
Wat schrijvers betreft: ik beweer niet dat elke schrijver puur van zijn boeken kan leven. Vele journalisten (broodschrijvers) zien de lange baan (het boek) als een artistieke outlet, die best wat minder mag verdienen. Ik zie verschraling ook niet alleen als iets financieels, ik vind het maatschappelijk een groter probleem dat over de hele linie culturele informatie afkalft, wordt verplat, of domweg geschrapt. Er is natuurlijk wel een dwarsverband. Waar het geld wegtrekt vertrekt ook veel talent.
Cultuur en doortimmerde (niet snelle) informatie raken in de knel. Je ziet het aan zaken als dat Radio 1 minder nieuws en meer muziek brengt en dat een cultureel programma als De Avonden naar de nacht wordt verschoven. Als je oplet zie je de voorbeelden overal.
Het zijn symptomen van een maatschappij die steeds verder vereconomiseert. De technologie faciliteert en versnelt dat proces. Het idee dat de vraag (prijs/gemak) van consumenten per definitie zaligmakend is, is een van de grootste misvattingen van deze tijd. Sommige verrijkende zaken zijn niet gemakkelijk en vergen een klein beetje moeite, maar de pay off is ernaar. Dat idee raken we kwijt. Is immers elitair. Anti-intellectualisme (zie Rutte) ligt tegenwoordig veel lekkerder.
Dit is een beweging die op langere termijn ergens naartoe gaat. Nu een stap terug zetten en kijken of we eigenlijk naar dat punt op de horizon willen is geen doemdenkerij maar verstandig. Het probleem zit hem juist in al die mensen die (soms enthousiast) meedeinen op de golven en verder geen vragen stellen. Helaas deint de politieke kaste (volgers van de vermeende publieke opinies; in feite ook vraagvervullers, geen leiders) rustig mee.
Wie durft er nog te opereren vanuit een lange termijn visie die niet smaakt naar suikergoed?
Ah, je hebt twee hoofdactiviteiten die beiden geen ruk opleveren. Dat is me bekend:)
Ik werkte voor 2006 in de stripboekenbranche en was tevens muzikant. Dezelfde onderbetaalde ellende als waar jij nu kennelijk in zit, omdat het hoofdinkomen (journalistiek en in mijn geval vormgeving in de stripbranche) slinkende markten zijn. Bij de strips is die slinking al begin jaren 90 ingezet. Voor de tekenaars is er echter rond 1998 wel eea veranderd door de komst van werkbeurzen voor graphic novels. Een verbetering na 98 dus dan ervoor, waarin het voor de auteur onmogelijk was om met een literaire NL strip geld te verdienen.
De reden dat mijn grafische werk zo slecht liep, was omdat de uitgevers vanaf 1995 10 jr lang om de zoveel tijd hun uitgavenstroom plat moesten leggen tot er weer geld loskwam uit voorraadslinking. Een oneindig traject waardoor ik als vormgever vaak tijdelijk zonder werk zat. Gelukkig heb ik dat achter me gelaten en werk ik nu als instrumentenbouwer. Maar ik wil met deze anekdote aangeven dat ik zeer bekend ben met crisis en de fin. ellende van slinkende markten. Zenuwslopend als het je niet lukt om daar op tijd uit te stappen. Mijn crisis zat alleen in de periode 2000-2006 itt de rest van NL die toen in de lift zaten.
Dat opnemen en schrijven van muziek creatiever is dan uitvoeren is een subjectieve interpretatie. Dat is zoiets zeggen als dat de tekstschrijver belangrijker is dan de acteur. Poneer die stelling eens op een acteeropleiding zou ik zeggen.
Daarnaast vind ik mijn eigen muziek bijvoorbeeld opgenomen weinig boeiend, omdat zang ontbreekt en vooral een live-happening vanwege zijn verschijningsvorm (ik drum o.a op 20 meter lange snaren). Kwestie van interpretatie dus en vooral een reden om eens na te denken waarom je opgenomen muziek creatiever vind dat presentatie. Misschien ligt daar je valkuil, omdat opgenomen muziek in financieel opzicht vrijwel waardeloos is geworden. Vervelend, maar dat is de realiteit.
Er wordt tegenwoordig meer omgezet in live-muziek. De gages die Primavera en ATP geven zijn ongezien bijvoorbeeld. Er is een explosie aan festivals tov voor 2000. Ik heb daar geen rapport over, maar mijn geheugen kan geen ITGWO, BKS, LGW, Incubate, State-X, Crossing Border, Mot. Mozaique, STRP, De-Affaire, Eurosonic opsommen uit de jaren 80 en 90. Ik kom niet verder dan Paradiso's Tegentonen zo uit mijn hoofd. Maar als jij een lijstje van verdwenen festivals weet, hoor ik het graag. En dat is enkel NL. De trend is in heel Europe ontstaan ± een paar jaar na ATP en Primavera.
De DJ cultuur is al gaande vanaf begin jaren 90 en toen verdienden ze al veel geld. Andere business en ze hadden het voordeel dat de computer hun instrument was en gigantische evolueerde. In een groeimarkt verdien je makkelijker geld. Dat is hun geluk geweest. De gitarist staat nog steeds te klooien op een apparaat dat in 1960 al zo goed als uitontwikkeld was. Je moet wel erg star zijn om te geloven dat daar nog iets creatiefs uit te halen valt. Dat is enkel Sonic Youth gelukt, omdat ze slim genoeg waren om die apparaten om te bouwen. Op een andere manier was het niet mogelijk om er iets unieks mee te doen. Nirvana werd groot door het unieke zangtalent, niet door de gitaar. Waarmee ik niet wil zeggen dat je geen leuke muziek kunt maken op gitaar. Het is alleen niet zo heel creatief anno 2013 en doorgaans scoor je in zo'n geval enkel nog met commerciele derivaten. De onderzoekende artiest verdient ook niets als die met olieverf aan de gang gaat. Photoshop levert meer op tegenwoordig. Maw je werkt dus met een verouderd medium en dat resulteert in armoe, tenzij je entertainment maakt ipv kunst.
De indie-markt is sterk geprofessionaliseerd tov de jaren 80/90. Lees Our Band Could Your Live maar eens en je ziet dat er geen infrastructuur was in die tijd voor onafhankelijke muziek. Pitchfork heeft daarin een enorme impact voor de VS indie-markt en bepaald nu de norm wat hot is, niet EMI, SONY of the Roilling Stone.
'Waar het geld wegtrekt, vertrekt ook het talent.'
Daar ben ik het volkomen mee eens. Voordat ik vormgever was, publiceerde ik 2 stripboeken en ontving voor nr2 een prijs. Ik verkocht ±800 exemplaren, wat in de literaire stripniche destijds ±2x zoveel was als andere titels. Een succes dus, maar het leverde me een paar duizend gulden op voor een jaar werk. Daar raakte ik gedesillusioneerd door, een paar jaar later idem dito met musiceren in Zoppo. Het zorgde ervoor dat mijn focus verschoof naar andere vormen en ik kwam uit op instrumentenbouw wat wel lucratief bleek te zijn. Ik heb geluk gehad. Maar of het geluk is, betwijfel ik ergens. Het was mijn derde autonoom artistieke carriere. Als ook die was gestrand zat ik nu waarschijnlijk op carriere nummer vier.
VPRO Radio verschraalt. Dat ben ik met je eens. Daarentegen is er tegenwoordig YouTube/Spotify wat het nut van uitgezonden muziek doet afnemen. Je hoeft niet langer naar de radio te luisteren om goede muziek te ontdekken, dat kun je tegenwoordig prima zelfstandig op internet. Vroeger was dat anders. Dan hoorde je iets op de radio en probeerde je vervolgens dat te kopen in een winkel. Die tijd is godzijdank voorbij.
Jij noemt vereconomiseren. Zaken veranderen, dat klopt, maar algemeen stellen dat het vereconomiseerd is eenzijdig. YouTube en Spotify zijn juist tegengestelde tendensen. Het is allemaal gratis. Als ik voor Napster en Pirate Bay moet kiezen of voor Free Record Shop en Universal, kies ik qua sympathie voor het eerste. Volgens mij zijn FRS en Univ juist boegbeelden van een verziekte vereconomisering van een artistiek medium.
De politiek verwijten is denk ik niet een oplossing. Politici zijn nu eenmaal bepaalde menstypen die zich interesseren voor economie, landsbelang, welzijn, welvaart, geld, macht, vul het zelf maar in. Het ligt niet in hun aard om stripboeken, muziekinstrumenten of popmuziek tot hun levensprioriteit te verheffen, dan waren ze immers wel artiest of journalist geworden. Je kunt menstypen niet veranderen. Het is wrang dat dat samenschoolt, maar ja, op het voetbalveld worden ook meer homo-grappen gemaakt dan op poezie-avonden. Verschillende mensen zoeken verschillende bezigheidsvelden. Je kunt een persoon uit een ander bezigheidsveld enkel zo geduldig mogelijk inlichten dat er meer is dan voetbal of geld, maar niet afdwingen dat je gelijk hebt met je gitaar. Dat afdwingen werkt mijns inziens beter met goed resultaat dan met geklaag.
'Wie durft er nog te opereren vanuit een lange termijn visie die niet smaakt naar suikergoed?'
Ik durf te stellen dat ik me niet bezighoudt met suikergoed, jij net zo min:)
Volgens mij moet ik hier weer een blogpost uit destilleren, heren.
Hahaha! Dat vraag ik me af, wie interesseert zich nog voor het eindeloze Landman-geleuter? ;)
Betrouwbare eindejaarsaanbieding.
Je bent een man, vrouw, jong, oud of wil een dame financiële instelling Creditfiance biedt je een grote promotie van financiële hulp aan alle individuen van de wereld die hun projecten voor dit einde van het jaar moeten realiseren of gevierd met hun families.
Neem snel contact met ons op zodat we kunnen profiteren van deze geweldige financiële promotie.
E-mail: info@creditfinance-bank.com
Rolandgadner@outlook.de
WhatsApp-nummer: +33784505888
Website: https://creditfinance-bank.com
Toen ik uiteindelijk getuigenissen vond over deze toverspreider Dr. AJAYI, hoe heeft hij veel mensen geholpen om hun geliefden en kapotte huizen terug te krijgen, nam ik contact met hem op via zijn WhatsApp-nummer: + 2347084887094 omdat mijn vriend van wie ik echt hou met heel mijn hart plotseling verandert en keerde me de rug toe en haat me zonder reden, hij ging van huis weg en later hoorde ik dat hij samenwoonde met een andere vrouw dit gedrag was heel vreemd alsof hij gemanipuleerd werd, hij blokkeerde me van al zijn sociale media en ik kon niet communiceren met hem. Ik was wanhopig om mijn vriend terug te krijgen. Ik zoek hulp van zijn goede vrienden en familieleden, maar ik heb geen geluk om terug te komen. Na overleg met DR AJAYI vertelde hij me de noodzakelijke dingen die gedaan moesten worden en ik volgde zijn instructies tot mijn verbazing na 2 dagen belde mijn vriend me dat hij naar huis komt en sindsdien leven we in vrede, neem contact op met de grote spirituele man Dr. Ajayi op e-mail: drajayi1990@gmail.com of schrijf hem op zijn nummer hierboven
A very well article written by you on this topic. I always come to your post for new creative ideas. Now it's time to avail Metro Limo Detroit for more information.
Een reactie posten