Perfect Larry Graham Central Station (according to @kriskeijser)

Kris Keijser werkt als communicatie-adviseur voor Sanquin Bloedvoorziening. Daarnaast is hij druk als communicatie/promotie/PR-adviseur voor zijn eigen The A-List, schrijft voor Jazzism en Off The Record. Oja, hij speelt ook toetsen en bluesharp in All The Lost Souls. Momenteel is hij bezig met de oprichting van de muziekfreak weblog ILOVEMUSIC.

Enjoy, deze Perfect, Kris' verhaal én de links die hij heeft toegevoegd in deze track-by-track bijsluiter. HIERRR load je 'm down.

"Wat Jimi Hendrix is voor de gitaar, is Larry Graham voor de basgitaar. Met zijn duim heeft hij een revolutie veroorzaakt in de jaren '60 die nog steeds nadreunt in de muziekwereld. Eerst bij Sly & The Family Stone en later in zijn eigen funkband Graham Central Station liet hij voor eens en altijd horen waar Bootsy de mosterd vandaan heeft en waarom Mark King nog niet de schoenen van Larry mag poetsen. Ik heb met succes dit jaar de PR en promotie mogen doen voor Larry Graham tijdens zijn laatste tour. Ook verloor ik een weddenschap met de band waardoor ik mee moest spelen.

Entrow (van het album Mirror), 1976
Hoe beter dan de show te beginnen! Tijdens elk concert marcheren de bandleden door het publiek naar het podium. Eén voor één klimmen ze op het podium. Pakken hun instrumenten en dan: THE FUNK!

We've Been Waiting (van het album Graham Central Station), 1974
Zeg dat wel. Ik zat bij mijn vriendin in Zwaag (dan weet je genoeg) met de OOR als uitvlucht. En daar stond het echt: Larry Graham & Graham Central Station live in Paradiso! Dat concert in 1996 staat nog steeds op nummer 1 in mijn top 10. Het nummer is trouwens gejat van I’ve Been Lonely So Long van Frederick Knight.

The Jam (van het album Ain't-No-Doubt-About It), 1975
Het prijsnummer van Graham Central Station, het nummer dat elke muzikant in de jaren '70 wilde spelen. Een voor een stellen de - originele - leden van Graham Central Station zich voor. Vooral de Hammond B3 van Robert Sam zit zo vet in de mix. 3 juli jl. is Robert Sam helaas overleden. Geweldige organist.

Hair (van het Album Graham Central Station), 1974
Meteen bij het intro laat Larry horen wie de godfather of bass is. Het mooie van het spel van Larry is dat het allemaal zo simpel klinkt. Maar probeer je het zelf te spelen dan kom je er pas achter hoe stabiel en groovy Larry speelt. Graham Central Station is trouwens een woordspeling op de achternaam van Larry en het Grant Central Station in New York.

Can You Handle It? (van het album Graham Central Station), 1974
Van het debuutalbum en een hit. Daarin hoor je ook meteen de doo-wop invloeden die hij in zijn muziek bleef houden. In de jaren '80 ging Larry solo met als resultaat de monsterhit One In A Million en het vervolg Just Be My Lady.

Feel The Need (van het album Release Yourself), 1974
GCS heeft zich veel covers eigen gemaakt, zoals Feel The Need. Vooral bekend geworden in de uitvoering van The Detroit Emeralds maar deze versie van GCS is super funky.

I Believe In You (van het album Release Yourself), 1974
Een van de lievelingsnummers van Prince. Speelde de kleine man ook tijdens zijn aftershow in Paradiso in 1994 om drie jaar laten in Ahoy' te staan met Larry Graham. Prince heeft ooit gezegd dat de muziek van GCS de blauwdruk is geweest van zijn muziek. Niet voor niks noemde Prince zijn eerste band Grand Central ook heeft hij de spelling van woorden overgenomen van Larry Graham (U in plaats van You (Do U Want To Dance)). In de film Purple Rain noemt Prince zichzelf The Kid. Bij de credits op het album Mirrors noemt Larry zichzelf The Kid. Ik heb Prince nu drie maal mogen ontmoeten met Larry.

I Can't Stand The Rain (van het album Ain’t-No-Doubt-About-It), 1975
John Lennon noemde dit nummer in de versie van Ann Peebles tot het hoogtepunt van de muziek. Larry goot er een funksausje over.

Release Yourself (van het album Release Yourself), 1974
Van het gelijknamige album. Geproduceerd door GOD walst GCS over de luisteraar met een bijna manische mix van funk en gospel. Voor mij zijn de eerste 3 albums legendarisch. Niet alleen door het spel van GCS, maar zeker ook omdat de machtige Tower Of Power horns er op mee spelen.

Water (van het album Ain’t-No-Doubt-About-It), 1975
Earthquake (van het album Now Do You Want To Dance?), 1977
People (van het album Graham Central Station), 1974
De solo van Larry Graham is een van de vaste onderdelen in het concert van GCS. Al decennia speelt Larry dezelfde bassolo. Noot voor noot kan ik de basssolo meezingen. Maar toch, als hij zo bezig is, vol overtuiging en vooral plezier, tussen het publiek, dan geloof ik hem. De solo bestaat uit de baslicks van Water, Earthquake en People.

Pow (van het album My Radio Sure Sounds Good To Me), 1978
Voor het eerst verscheen een album onder de naam Larry Graham & Graham Central Station. Dit nummer is in de loop der jaren een klassieker geworden. Niet zo gek want Larry laat even in Pow met een killer baslijn verschillende genres in de muziek voorbij komen. In de tourbus smeekte ik Larry om dit nummer te spelen. Tijdens de soundcheck in Paradiso speelde Larry het nummer opeens. Om het alleen die avond in Paradiso tijdens het concert te spelen. Voor mij.

Love and Happiness (van het album Now Do U Want To Dance), 1977
Love and Happiness is een cover van Al Green. Larry is een groot fan van Green, op het eerste album staat al een cover van Green’s Ain’t No Fun To Me.

Do Yah (van het album Mirror), 1976
Mirror (van het album Mirror), 1976
En toen was Larry into Jehova. Eerst was er de funk, toen Jehova. Mirror was het eerste album van GCS waarop de teksten werden beïnvloed door Larry’s geloof. Do Yah is een hardcore funknummer. Mirror valt niet alleen op door een vette moog baslijn, maar ook door de tekst ‘I see a jacked-up world with freaky boys and girls/ men going with men and women going with girls/you’ve got to change your ways my friends if you want to survive'. Tja, ...

Star Spangled Banner 2:35 (Record Plant, Sausalito, CA), 1975
En zo is de cirkel weer rond. Jimi Hendrix' versie is onvergetelijk, maar deze versie van Larry evenaart het bijna. Live opgenomen in de studio met fans.

Zelf heb ik alles van Larry Graham en Graham Central Station in huis. Een paar te gekke bootlegs (niet al te beste kwaliteit), DVD's maar ook de solo albums." - Kris Keijser