Hoe je als muzikant in een razendsnel veranderende muziekindustrie je eigen boontjes dopt. Niels Aalberts deelt zijn ervaringen, tips, trucs & adviezen, nodigt anderen uit dat ook te doen en vermijdt iedere schijn van objectiviteit. Daarvoor ga je maar naar www.ehpo.net. Daar lees je ook waar Niels al die praatjes over muziek, internet, social media, marketing, management, uitgeven en ondernemen vandaan haalt.
Samen met Norbert (die alhier ook al veel zinnigs zei) en Maurits (kwam ook al eerder langs). Laat je niet misleiden door de sensatiebeluste kop (foei, Revu! ;-), de inhoud van het artikel snijdt hout.
Vanmiddag ligt-ie in de kiosk, maar misschien wordt het inmiddels tijd voor een abonnementje?
7 opmerkingen:
leuk interview. de blogrecensie met het OSL-verhaal is ook erg tof, bedankt he! :)
Yo Niels,
Goed stuk. Om eerlijk te zijn is die sensatiebeluste kop ‘Laten we ophouden met die toneelstukjes’ helemaal niet zo slecht. Heb namelijk net vol verbazing de ‘kop in het zand’ reactie op je Kane opmerking gelezen. De MD van de grootste platenmij van Nederland gelooft in 2009 nog steeds in het gouden platen sprookje. Ik snap dat het politiek gevoelig ligt maar zeg dan niets. Wat heeft het voor nut om een album als Kane 40.000 keer in het land te zetten en dan na een jaar nog volhouden dat dit album een ‘gouden status’ heeft? Een zwart rouw randje past beter…
Niets persoonlijks maar hierbij toch even het voorbeeld van Kane:
Hoe het werkt:
Voor E 300 maak je een gouden plaat, de stagiaire van de promo afdeling typt een berichtje en na een dag heb je weer wat aandacht. Ook fijn: je staat zelf naast de artiest op de foto in de vakbladen wat weer goed is voor je marktwaarde. Aai over de bol van de artiest ‘dinand ouwe pik, goed gedaan joh’ Nog even 300 euro extra uitgeven en je hebt het management van de artiest ook weer een half jaartje in je broekzak. Qua interne en externe pr natuurlijk een fantastisch middel voor de nieuwe platenmij van Kane. Maar is hypocriet niet het enige echte juiste woord?
Universal en alle andere maatschappijen volgen de richtlijnen van de NVPI. Op het moment dat er meer dan 40.000 exemplaren gefactureerd zijn aan derden is een album goud. Eventuele afspraken over deelleveringen, latere betalingen, etc maken niet uit. 40.000 ‘geshipt’ (that’s the key word) is goud. Die NVPI facturatie regel zegt dus niets over het aantal glimmende schijfjes dat ook de consument heeft bereikt. Het gaat niet om het succes, maar om het verwachte succes en de kracht en creativiteit van een salesploeg.
Wat zijn de echte resultaten? Het GFK systeem geeft niet volledig uitsluitsel maar wel een prima richtlijn: Het laatste album van Kane is in 2 formaten uitgebracht op 9 mei 2008. Van versie 602517643116 zijn er 14124 over de toonbank gegaan, de versie met streepjescode 602517643123 deed het iets minder met 10.551 stuks. Niet alle retailers zitten in het GFK systeem maar dat gat van 15.000 exemplaren vul je niet zo maar op…. Alhoewel Den van de salesploeg een kei is :-)
Waarom een gouden plaat en zoveel cd’s shippen?
• De verkoopcijfers van cd’s liggen helaas per week zo ontzettend laag (ook van de meest succesvolle acts) dat het shippen in deze aantallen ervoor zorgt dat een project niet levensvatbaar is. Wat moeten al die schijfjes in het land als er nog geen 5% per week van verkocht wordt? Met zulke voorraden zouden ze bij AH heel veel 35% stickers nodig hebben :-)
• Hoe leg je na 8 maanden aan artiest en management uit dat er na dat eerste enorme ‘gouden’ succes bijna niets gebeurt is? Sinds augustus zijn er volgens GFK nog geen 200 stuks per week over de toonbank gegaan. In de belangrijkste salesperiode van het jaar (sint/kerst) rond de 100 per week….
• Hoe ga je met de retouraanvragen van de retailers om? De opvolgende discussies zorgen ervoor dat ook andere trajecten/sales moeilijker worden.
• 40.000 shippen = 40.000 uitgeven, die P&L wordt nooit meer gezond.
• Overstocks vernietigen of op voorraad houden? Ook dat kost geld, wat er op projectniveau niet meer is…
• Wat doet dit met het geloof in het project van het team wat er aan werkt?
• Omzet: ja, in de maand dat het album het magazijn uit gaat is het fijn voor de omzet. Schouderklopje voor de salesploeg, die hebben aardig wat favours ingewisseld. De rest van het jaar kan je echter het album uit de forecast schrappen. De levensader is er uit….
Bij een platenmij hoort het om muziek te gaan en het bouwen van carrières. Op basis van de muziek, de markt en het medialandschap moet er een inschatting en lange termijn plan gemaakt worden. Iedereen wist ongetwijfeld dat het album van Kane een zware wedstrijd zou worden. Niet alleen qua muziek maar ook qua PR is het een zware dobber. Al zijn de verwachtingen en misschien wel eisen vanuit artiest/management nog zo zwaar moet je daar als platenmij voorzichtig mee omgaan. Je gelooft namelijk in de artiest en de kans op succes en wilt daar over een langere periode gezamenlijk de vruchten van plukken.. Met het juiste verhaal kan je ze daar van overtuigen. Het snel pakken van omzet is destructief voor carrières en je bedrijf.
Het geeft dan ook mooi de onvolwassenheid van de muziekindustrie aan. Links staat men te roepen dat het enorm slecht en vliegen de reorganisaties je om de oren, rechts staan de korte termijn opportunisten die even via de binnenbocht een persmomentje creëren en snelle omzet willen binnenhalen. De afzender is echter gelijk.
En de de act? Die is 360 graden down the drain.. Whatever turns you on :-)
Laters, M.
n.b: In het artikel wordt er gesproken over 40.000 stuks, 30.000 is tegenwoordig de ‘gouden status’. Das voortaan toch 10.000 stuks minder in de schredder :-)
Norbert zich in Revu dat ie acht jaar geleden voor het eerst van YouTube hoorde en toen niet dacht dat het zo'n succes zou worden. Wil je heb vertellen dat YouTube nog geen vier jaar bestaat? ;-)
Ik sprak Norbert gisteren nog en juist die quote was nogal uit context getrokken. Zo gaat dat met media hè ;-)
Er staat dat het principe van youtube hem acht jaar geleden is uitgelegd, niet Youtube zelf. Verder is het stuk door Norbert Plantinga geautoriseerd, dus het verbaasd me dat hij nu ineens mekkert dat er iets uit zijn verband is getrokken - er is op zijn aangeven het nodige aangepast.
Aangezien dit voorlopig nog even online blijft staan, toch maar even melden dat Guuz en ik gistermiddag gelijk even contact hebben gehad. Het blijkt dat de eindredacteur van de Revu zich nog even met het stuk heeft bemoeid waar Guuz niks vanaf wist. Prima. Zo gaat dat. Groet, Norbert Ps. Voor alle vragen en suggesties ben ik ook rechtstreeks te bereiken op norbert.plantinga@umusic.com. Schroom niet...
Wie zei daar dat de muziekindustrie zo ondoordringbaar was? Chapeau!
Een reactie posten