Metro Mortale doet het zo (slot)

Vanochtend legde trio Metro Mortale uit hoe ze 10 tracks opnamen in het huis van gitarist Marnix. Zo'n week thuis opnemen heeft nadelen, aldus drummer Willem: "Geklooi met akoestiek, de buren, er staat geen apparatuur en het blijft (al zet je nog zoveel matrassen van de retourboer tegen de muur) gehorig. Iedereen moet dus zijn smoel houden bij zachte opnames. Er zijn ook voordelen: je voelt je op je gemak, hebt een keuken [in een fatsoenlijke studio ook hoor ;-], vrienden en collega’s kunnen langswippen wanneer ze willen en je kan lekker lang doorgaan ’s nachts. Gelukkig klonken kamer en gang van Marnix' huis ook redelijk goed. We hebben per dag ongeveer 18 uur gewerkt, met name omdat we 2 technici hadden die ploegendienst draaiden. Iedere dag begon om tien uur ’s ochtends en we waren tussen vier en vijf uur ’s nachts pas klaar. De een lag uit te slapen terwijl de volgende alweer bezig was."

Acht is een onhandig aantal tracks (de 2 reprises tellen we even niet mee), ondervindt Metro Mortale nu: "Het is te kort voor een album en te lang voor een EP. Persoonlijk vind ik 30 minuten een mooie lengte, maar het is geen helder verhaal naar buiten toe. Mini-album? Extended Extended Play? Daarom overwegen we nu om slechts een deel van de nummers uit te brengen en de rest gratis weg te geven op internet. Nog een zelfkritisch puntje: busladingen mensen uitnodigen in onze thuisstudio is natuurlijk heel gezellig en rock 'n' roll, maar het is eigenlijk een wonder dat al dat gezuip goed is gegaan. En we hebben meer fout gedaan: de gehele opnameprocedure, en dan vooral mix en mastering, moet je natuurlijk voordat je de studio in gaat al rond hebben. Dat hadden wij niet en had ons dik een maand gescheeld. Aan de andere kant hebben we met de ruwe opnames wel de mixing engineer kunnen strikken..."

Mooi verhaal, Willem. Gelukkig kijken jullie zelf ook met gezond kritische blik terug op je ervaringen. Inderdaad: ga goed voorbereid de studio in. Scheelt tijd dus geld en bevordert doorgaans de kwaliteit van het eindresultaat. Persoonlijk vind ik 18 uur werken, zeker bij het vastleggen van creativiteit in een studio, geen goed idee. Niemand is 5 dagen lang, 18 uur per dag geïnspireerd. Dat geldt voor muzikanten én technici. Ik geloof in strakke deadlines en een zekere druk om het beste uit jezelf te halen, maar niet in nachtenlang doorhalen. 'Vrienden en collega's die langswippen' zie ik ook niet als een voordeel. Integendeel, leidt maar af! Laat ze broodjes smeren, schoonmaken en het kinderkoor regelen, daarna wegwezen. Een studio is geen dierentuin.

In je verhaal van gisteren noem je als reden voor het opnemen dat jullie met je EP of mini-album de zoektocht naar een label starten. Zinloos. Creëer eerst zelf een verhaal met je eigen muziek en tools op internet. Niemand doet op dit ogenblik iets met je muziek als er niet al aantoonbaar 'iets aan de hand is' (regel #6!). Dat kun je zelf en begint met een functionele site als hoofdkwartier, zie je maatjes van Only Seven Left. Daar gebeurt het, niet op zo'n lousy MySpace. Ziet er niet uit, is niet effectief, slechts bezoekertje-pesten en vooral: je geeft Rupert Murdoch je traffic en gegevens terwijl je die zélf broodnodig hebt om het eerste rumoer te schoppen met je EP. Lees in de serie Tandje erbij waarom. Met bijv. Wordpress heb je binnen een dag je hoofdkwartier staan, kan het feest beginnen en de rest van de wereld horen hoe goed Metro Mortale is. En met je muziek op Bandcamp zie je precies waar fans vandaan komen en je muziek heengaat. Daarna bellen de boekers, zalen, festivals, distributeurs, labels, radio en TV vanzelf.

Willem besluit: "We hebben nog erg wilde plannen voor de release. Die kunnen we hier aankondigen of zodra het achter de rug is een keer opschrijven wellicht? Nu gaan we een rondje lopen met de hond en een gitaar!"