Drummen doe je zo (4)

Terwijl ze hun tweede album op dit moment opnemen, blogt Only Seven Left dagelijks. Drummer Bram de Wijs gaat een stap verder: uitgebreid bloggen over drums, drummen, drumsounds, drumspullen, drums opnemen, toms, floors, kicks, snares, hi-hats en mics. Belachelijk gedetailleerd, echt voor drum-nerds en andere muzikanten. Ik snap er geen zak van, tóch wil ik het lezen. Daarom vandaag dag 4: 'Gelukkig weer tijd voor drums. Het nadeel van onze manier van werken is als je een dagje niet aan de beurt komt, ben je de hele dag aan het rondhangen. Ik vermaak mezelf met Kuifjes, m'n Nintendo DS en bloggen dus. Toch voelt het niet als een verspilde dag: we maken echt sámen deze plaat en bemoeien ons ook lekker met elkaars partijen.

Bezoek
Veel bezoek in de studio vandaag: naast een fotograaf die jullie allemaal kennen maar die we nog even geheim houden, kwam manager Niels op bezoek om eens even te luisteren. We konden de eerste 2 liedjes al laten horen, vooral dankzij de fantastische zangtakes van Bjørgen een enorme vooruitgang vergeleken bij de preproducties. Niels ging blij de deur uit.

We werkten vandaag aan track 3, een up tempo popliedje met een heel catchy, dansbaar refrein en een wat rustiger couplet. Referenties voor 'energie': Holiday Parade en Jack's Mannequin, maar qua drumsound wilde ik iets heel puntigs, zonder het onnatuurlijk te maken.

Kick
De 26" inch kick leek me te groot, dus pakte ik mijn eigen 24" Classic Maple bassdrum erbij. Klonk goed, maar Arno vond het te plastic en miste laag, en wilde de 22" Sonor Phonic Plus kick proberen. Een mooie (nouja, eigenlijk best lelijke) vintage bass waar een enorme lage knal uitkomt. Onlangs door Arno op de kop getikt van iemand die 'm in 1983 op zolder heeft gezet en er nooit op heeft gespeeld. We misten wel wat attack en losten dat op door de subkick vandaag te vervangen door een Sennheiser 421, die tot nu toe voor het kabinet van de basversterker hing. Daar kwam een goeie tik uit die lekker door de mix heenprikte.

Snare
Ik wilde een lichte snare, met niet teveel beuk-laag erin, en niet teveel ijzer-ketelgeluid. In sommige liedjes is dat heel vet, dat je de snare hoort nakreunen van de klap, maar nu leek kort me beter. We probeerden een Pearl Virgil Donati signature: te dun. De Ludwig Classic Maple: te veel 'hout' en te diep (en dus langer). De titanium snare van gisteren wat omhoog gedraaid: vet, kort en hard, maar voor de zekerheid toch nog even de Ludwig Vistalite (acryl) erop. We have a winner, riep Arno meteen. Teruggeluisterd en het was duidelijk: precies de felle, korte klap die ik zocht. Op alle snares zitten trouwens Remo Coated Ambassadors, en Arno neemt voor iedere take uitgebreid de tijd om de snare in de toonsoort van het liedje te stemmen.

Pre-amps
Ik noemde het gisteren al even, maar belangrijk voor de sound van de kick en snare zijn de pre-amps waar het signaal doorheen gaat voordat het ProTools inkomt. De kick en de snare door een Neve 1073, de rooms door een API 512, de hihat door een Focusrite red-one. Daar zit ook een basic eq-functie op die redelijk bepalend is voor de basissound. Arno laat het signaal bovendien soms nét iets te hard de voorversterker inkomen, waardoor je een mooie analoge oversturing krijgt, die zeker op de snare net wat meer punch geeft en in de totaalmix niet vervelend is. Arno voegt nog toe: voor compressie op de drums gebruikt hij vaak de UREI 1176 of een API 2500.

Cymbals
Vanwege de poppunkige inslag van dit liedje had ik mijn Zildjians opgehangen, maar die vond ik na een soundcheck toch te penetrant en te gewoontjes. Voor hihat koos ik de Istanbul Cindy Blackman signatures, die vooral met open hihat een mooie subtiele 'tushhh' geven. Als crash links dezelfde 19" Instanbul als eergisteren, en rechts mijn 20" Zildjian ride (als crash dus, voor de washes). In dit liedje zat een brug met ride, en ik hou niet echt van dat heldere ting-geluid, dus de 22" Instanbul leek me perfect, omdat-ie mooi blendt in het totaal.

Toms
Jawel, toms! Voor een korte introfill en een wat snellere fill naar de bridge. Arno pakte er twee Sonor Phonic toms erbij (13" en 16", ook uit de jaren '80) met Remo Black Suede Emperor vellen erop (geven veel attack maar ook lekker veel oempfff-laag). Belangrijk detail: als microfoons zette Arno twee AKG c414's redelijk ver van de toms, gericht op de snare. Zo krijg je én een mooie tom-klap met veel laag én ze fungeren tegelijk als underhats, omdat ze ook veel cymbals, kick en snare meepakken. We zetten de overheads wel neer, maar gebruikten ze wederom nauwelijks in de mix. De roommics zorgden voor wat mooi ruimtelijk laag (waardoor ook de snare wat vriendelijker gaat klinken) en een soort natuurlijke reverb.'

Vragen of opmerkingen? Reageer gerust hieronder of op Twitter!

Track 3, de samenvatting:
- 15" Istanbul Cindy Blackman signature hihats
- 19" Istanbul traditional heavy crash
- 20" Zildjian A Custom ride (als crash)
- 22″ Istanbul traditional dark ride
- 22" x 22" Sonor Phonic plus
- 14" Ludwig Vistalite snare
- 13" x 12" Sonor Phonic tom
- 16" x 16" Sonor Phonic floor