Hoe je als muzikant in een razendsnel veranderende muziekindustrie je eigen boontjes dopt. Niels Aalberts deelt zijn ervaringen, tips, trucs & adviezen, nodigt anderen uit dat ook te doen en vermijdt iedere schijn van objectiviteit. Daarvoor ga je maar naar www.ehpo.net. Daar lees je ook waar Niels al die praatjes over muziek, internet, social media, marketing, management, uitgeven en ondernemen vandaan haalt.
24 mei 2012
Klassiek Gitaargeluid (5) - Queen's 'Killer Queen' door @MichielFlamman
'Queen is voor mietjes, dat vond ik. Te veel noten in te lange liedjes. Ik luisterde liever naar The Exploited toen ik een jaar of 15 was. Ergens is iets van die afkeer blijven hangen. Nog steeds bezit ik geen enkele Queen-plaat. A Kind of Magic is de grootste draak van de jaren '80 en Bohemian Rhapsody een overschatte Top 3 hit in De Top 100 allertijden, danwel die met nog een groter getal of hoe die lijsten ook mogen heten. En hoewel ik niet vies ben van gezichtsbeharing, krijg ik kriebel bij het zien van Freddies snor.
Toch wist ik iets over Queen toen, waardoor ik nu schrijf over Brian May en diens gitaargeluid. Hij maakte zijn gitaar zelf. Dat was cool. Dat ís cool. Zelf zegt May daarover: 'We waren heel arm thuis en zelfs de gedachte aan een Stratocaster was buiten mijn prijsklasse.' (Excuse me? Nou ja, heel arm dus.) Hij vervolgt: 'En dus namen mijn vader en ik het op ons er zelf een te bouwen.' Ze deden er 2 jaar over en maakten 'em met stukken van een oude open haard en een tafel. Het belangrijkste van die gitaar is echter de holle klankkast, waardoor de gitaar makkelijk feedbackt. Nou blijkt ook nog eens dat Brian (nu ik meer dan 10 zinnen aan Queen wijt, mag ik 'em zo noemen) zijn treble helemaal open zet en zijn versterker op 10, allemaal om die feedback elk moment te kunnen gebruiken. In Brians spel zie je dat terug: hij beweegt zijn gitaar steeds, zodat die tegen de feedback aanzit. Daarbij dempt hij de snaren met zijn rechterhand af. En als klap op de vuurpijl speelt de man met een bijzonder plectrum, een sixpence. Een muntje dus.
Op 1.32 min. van 'Killer Queen' hoor je de klank die voor mij zo ongelofelijk Brian May is. Een hol, binnenmonds geluid. Het is warm, houtig, als een goeie whisky. Op 1.48 min. is het er weer. Dat geluid is van hém, door hém en niemand gebruikt het zoals hij.
Nu ik het nummer een keer of 5 luister, is het eigenlijk wel een te gek nummer en zo lang duurt het helemaal niet. Morgen maar 'ns naar de platenboer om de hoek om een cd'tje van de heren op de kop te tikken. Moet lukken voor een eurootje of 5. Tweedehands is prima, kijk maar naar de gitaar van Brian May: van bijna brandhout tot onvergetelijk klassiek gitaargeluid.'
UPDATE: Mooie aanvulling van Gerhard uit de reacties, Brians fikse stapel versterkers die zijn sound en het muzikaal geweld sterk bepaalt:
Dankjewel, Michiel.
Maandag vroeg ik lezers klassieke gitaarsounds te ontrafelen door een YouTube-clip met dé kenmerkende hit/sound + links naar gebruikte gitaar, versterker(s), pedaal/effect(en) + een korte anekdote hoe-die-sound-zo-gekomen-is naar mij te mailen (niels@ehpo.net). Complete serie aan te klikken via tag Gitaargeluid.
volgens mij wordt hier, met alle respect aan de schrijver, een belangrijk "Brian May" feitje vergeten. Hoewel in het nummer Killer Queen niet echt naar voren komt, staat Brian bekend om zijn delay en stereo effecten door zijn versterkers. Een stuk 9 Voxjes veroorzaken dat geweld. http://fryerguitars.files.wordpress.com/2009/03/brian-may-ac30s-2008-queen-world-tour.jpg?w=497
BeantwoordenVerwijderen@gerhard zoals ik al zei; ik ben geen fan. En weet er dus eigenlijk de ballen van. :-)
BeantwoordenVerwijderenEn hij gebruikte ook vaak de 'Deacy amp' voor opnames (ook van gevonden onderdelen: http://en.wikipedia.org/wiki/Deacy_Amp). Volgens mij ook op Killer Queen (naast de Vox)
BeantwoordenVerwijderen