De platenzaak die mijn leven veranderde (3)

Komende zaterdag is het Record Store Day, zo'n 200 optredens in 80 Nederlandse platenzaken (mijn 2 X 3 tips voor die dag HIER). The record shops that shaped our lives, een fraai artikel in The Guardian, bracht Guuz op het idee van een vergelijkbare Nederlandse serie, deze hele week te lezen op EHPO. Auke trapte gisteren af, vanochtend Guuz zelf, nu Maarten van Hooft, popquizsamensteller, muziekfreak en - his claim to fame - bedenker van Borsato's albumtitel Onderweg:

'De laatste tijd ben ik weinig te vinden in platenzaken. Niet omdat ik dat niet wil, maar simpelweg omdat de platenwinkel qua prijs niet op kan boksen tegen internet. Graag struin ik door bakken op zoek naar mooie platen, maar als ik dan eenmaal de prijs zie denk ik vaak, “dat moet toch goedkoper te vinden zijn op internet”. Let wel, goedkoper is niet gratis. Ik ben zo iemand die nog cd’s koopt. Maar dan wel in Australië, Noorwegen, Canada of waar dat ding het goedkoopst is. Daar komt bij dat in ’s-Hertogenbosch de platenwinkels niet meer voor het oprapen liggen. Ja, er is nog Pieter van Os met een zeer uitgebreide collectie, maar mijn smaak bevindt zich dusdanig aan de rafelranden dat meneer van Os ze telkens moet bestellen voor me. Dan kan ik dat maar beter goedkoper en zelf doen.

Maar als het we dan toch hebben over platenzaken die je leven veranderden, dan mag Elpee in de Vughterstraat niet onvermeld blijven. Eigenaar Paulus Tops wist als platenboer van de hoed en de rafelrand en had de meest exotische muziek voor je in de winkel. Daar ging je naar toe om muziek te ontdekken. Mijn band met Paulus was een beetje ambivalent. Ik wilde niet altijd de meest populaire muziek uitsluiten van mijn smaak en vond het derhalve best raar dat Elpee niet de standaard Top 40 verkocht. Aldus kocht ik het populairdere werk bij Van Os en als ik salonfähig wilde zijn, dan toog ik naar Paulus. Het mooie van meneer Tops was dat hij een plaat kon pushen in de hele stad. Hij wist iedereen te enthousiasmeren. Of zoals in het geval van Morphine, hij duwde het je door de strot. Bovendien wist-ie de band naar het plaatselijke poppodium te halen. Die avond was bij lange na niet uitverkocht, maar wel dat iedereen in de zaal de plaat in huis had en het hele repertoire woord voor woord kon meezingen. Leuk voor later is ook dat dEUS het voorprogramma verzorgde.

Nee, bij Elpee was het altijd feest. Kwam je naar binnen voor die en die plaat, zei Paulus doodleuk tegen je: “Jij wilt die plaat helemaal niet. Je wil deze”. Zodoende prijkt nog steeds in mijn platenkast een bandje genaamd Billy Goat. Ik ben vergeten voor welke cd ik eigenlijk naar de winkel wilde. Het moet gezegd, het is nog steeds een fijn plaatje om in huis te hebben en ik ben stiekem best wel benieuwd naar hoeveel mensen die plaat ook in de kast hebben enkel en alleen vanwege de overtuigingskracht van Paulus.

Maar het mooiste voorbeeld van de verkooptalenten van Paulus moet toch wel Rage Against The Machine zijn geweest. In café de Boulevard, dé alternatieve tent van de stad, was elk nummer van de plaat een floorfiller en elke Bosschenaar wist dat hij bij Elpee terecht kon om de cd in huis te halen. Want voor wie het niet weet: het succes van die band is begonnen in Den Bosch. En Paulus Tops is er om het te staven. Sterker nog, ik was erbij toen de band in de Melkweg stond en het management naar Paulus toekwam en vroeg of hij Zack en kornuiten wellicht backstage wilde ontmoeten. Rage Against The Machine was namelijk zeer benieuwd naar de man wiens winkel zorgde voor 10% van de totale omzet in Nederland…

P.S. Om er zeker van te zijn dat ik er niet naast zat qua verkoopcijfers, mailde ik Paulus. Die wist me te melden dat toen Tool ter promotie van Undertow optrad op de Bossche markt, ruim een kwart van de platen in Nederland was verkocht via Elpee. Ik bedoel maar…'

Morgen meer in deze serie.