
Dat idee hebben wij al vanaf het begin. Binnen 3 maanden namen we eigen nummers op zolder op. Natuurlijk hadden we mazzel dat vriend Ron Heathman in de Supersuckers speelt, meedeed, de nummers doorspeelde aan zijn manager en we zo op een split-EP met zijn band belandde. Staat leuk op je CV. We hielden er ook mooie shows aan over: een Europese tour met Supersuckers en als backing band van Eddie Spaghetti, hun zanger. Door die split-EP en tour vielen we op bij Burgerweeshuis, die ons hielpen een videoclip te maken en I Don't Listen op te nemen met Peter van Elderen (Peter Pan Speedrock). Dit zorgde er met het Supersuckers-verhaal voor dat we werden uitgenodigd voor ons minuutje fame [waar duidelijk wordt hoe de band Heathman leerde kennen].
Toen kwam het besef dat we meer wilden. Er helemaal voor gaan. De keuze: een kratje bier opdrinken en €200 verdelen of het geld in de bandpot (bandput!) stoppen en het bier ná de show opdrinken [net als Vanderbuyst]. Daar hoefden we niet lang over na te denken: een leuke hobby kost nu eenmaal geld.' En blijft sowieso een hobby als je het geld direct opmaakt... Frank: 'Door het vele oefenen en spelen waren we een stuk beter geworden, overtuigd een paar goede nummers te hebben, maar we wisten ook dat het beter kon. Moest. Onze filosofie is om vast te leggen waar we nu staan en het publiek onze groei mee te laten maken.' Verstandige keus: neem je publiek vanaf het begin mee in je ontwikkeling, zoals ik uitleg in Gemiste kans.

Missie geslaagd voor Paceshifters Mk. 1, lijkt me. Vanmiddag vertelt Frank over repeteren en plannen in de laatste aflevering van deze korte serie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten