28 februari 2010

It was 20 years ago today (voorlopig slot)

Uiteindelijk kwam het allemaal goed. Deze kreeg ik op mijn 16e verjaardag, met recht een Onbetwiste Klassieker, totaal grijs gedraaid in 1987 en verder:

Hij staat nog steeds vol trots in m'n kast:

Denk dat track #2 van kant #3 m'n favoriet is. Maar feitelijk is iedere track op deze dubbelaar raak.

EHPO is weer terug, uitgerust en zit vol plannen. Dank aan iedereen die reageerde op deze vakantieserie. In de sneeuw heb ik veel reacties met een glimlach gelezen en bedacht dat de volgende serie wellicht een vervolg moet zijn op deze.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Hi, lees je blog altijd graag, maar hoe is het toch mogelijk dat Prince en andere 80er jaren muzikanten behoren tot iemands favoriet. Die mateloos irritante plastic bassdrum plop, die al zijn liedjes verziekt. Nee, de 80er jaren zijn muzikaal aan mij voorbijgegaan als totaal irrelevant. Ok, ik weet het. Ik ben opgegroeid met totaal irrelevante muziek in 50ties en de 60ties als Cliff, Elvis, Beatles, Dusty Springfield, Cream en CCR. En nu luister ik naar totaal irrelevante muziek als de Gasoline Brothers, Wilco, Moke, Drive by Truckers, Balladeer en Amy Winehouse. Maar alles is beter dan die silicone snaarloze muziek uit de jaren 80.
En Pink Floyd en The Doors komen terug als Forsophie.

groet,

Harry

Unknown zei

Ha Harry, dank voor je uitgesproken reactie. Altijd leuk om te lezen.

Voor de duidelijkheid: ik wierp in deze serie een virtuele blik in mijn vinylkoffertje van grofweg 1980 tot 1990. Een aantal van die singles en platen behoort nog steeds tot mijn favorieten, maar in de 20 jaar daarna ben ik ook andere dingen gaan waarderen, maak je niet ongerust ;-) De selectie hier was een vrij willekeurige greep favorieten, platen waarvoor ik me schaam en een paar Klassiekers die nog steeds recht overeind staan. Scritti Politti en deze van Prince horen daar m.i. absoluut bij.

Ik hoor wat je zegt over de Prince' sound en sowieso de productie-standaard in de 80's. Ik deel die mening deels en heb de jaren '80 wel 'ns 'muzikaal het meest armoedige decennium van de vorige eeuw genoemd'. Toch is dat niet helemaal waar: afgezien van de verwerperlijke productie die toen mode was, brachten ze mijn favoriete band voort (The Smiths), ontstond de dance/house zoals we die nu kennen en beleefde hiphop z'n eerste muzikale hoogtepunten. Dat lijkt me ruim voldoende, al zul jij dit wellicht niet als muzikale hoogtepunten zien. Maar goed, ik ben van 1971 en jij zo te lezen van nog eerder. Dat verklaart een hoop :-)

Zoals gezegd denk ik erover in een volgende vakantie deze serie een vervolg te geven met nog meer platen uit diezelfde kast, plus wat dingen van later ('de studententijd'). Wie weet zit daar meer van je gading bij.

Anoniem zei

Vinylkoffertjes, altijd in geïnteresseerd. CD-koffertjes hebben het duidelijk niet gemaakt!
Weet zeker dat je meer waardeert dan alleen de jaren tachtig. Anders had ik je blog allang niet meer gelezen. Ik ben er van overtuigd dat bij de gemiddelde mensch de muziek, die hij in zijn "tienertijd" meekrijgt, altijd blijft hangen. Dat is namelijk de tijd dat alles voor de eerste keer gebeurt. 1e keer verliefd, 1e keer geneukt, 1e keer ... noem maar op. En overal was muziek bij die gebeurtenis.
En als je 30 wordt (voor mij 1980), heb je het allemaal al een keer meegemaakt. Dus afgezien van de vreselijke muziek produkties werd mijn baan ineens interessant, huis, kids, rock & roll was over! Dus mijn OOR abonnement opgezegd. Die hadden het over bands die beïnvloed waren door Baudelaire en andere literaire personen. De "betere" popmuziek, my ass!.
Rock & roll komt uit de goot. Rock & Roll is geen kunst, Rock & Roll is ECHT! En dat wil ik graag zo houden.
Maar (point taken) house/dance was absoluut vernieuwend. Niet dat ik met mijn inmiddels verouderende lichaam nog nachten door kon dansen. En mijn "alltime favourite" RUN DMC's Walk this way staat als vinyl 2LP in mijn verzameling. En kan ik 's nachts nog op 11 draaien op mijn koptelefoon, zodanig, dat ik het oorsmeer 's morgens uit de schelp moet krabben.
Ben trouwens blij dat je The Smiths noemde. Even op Wiki gekeken en daar staat een link naar een geweldig liveoptreden. The Byrds yep! Daar ben ik je dankbaar voor.

Ga maar gauw weer op vakantie, want ik ben benieuwd naar jouw jaren 90.

Groet,
Harry
Oh, wil niet anoniem zijn, Google account, OpenID geen idee.