@ArthurAdam doet het zo

In de serie '[...] doet het zo' vertellen muzikanten hoe ze hun zaakjes regelen en lot in eigen hand nemen. Singer/songwriter Arthur Adam past slechts gedeeltelijk in dat plaatje: "Bij Marinus van a balladeer lees ik dat hij in eigen beheer en onder eigen voorwaarden zich (tijdelijk) heeft losgemaakt van EMI om de plaat te maken die hij wilde. Zeer inspirerend en omgekeerd herkenbaar. Ik heb afgelopen zomer een contract getekend bij JAMMM (o.a. C-Mon & Kypski, Anneke van Giersbergen). Zij treden voor mij op als management en verzorgen alle promotionele en coördinerende werkzaamheden. In voorgaande jaren heb ik alles zelf gedaan, hier en daar op projectbasis bijgestaan door derden. In die tijd heb ik alleen maar muziek gemaakt die ik zelf wilde en moest maken. Altijd low-budget maar toch goed voor enige airplay op bijvoorbeeld 3FM en Radio 2, zonder plugger, puur op basis van het opsturen of overhandigen van eigen-beheer-CD's aan DJ's, redacties, mailen, bellen, aan koppen zeuren, overal optreden en toeval het werk laten doen. Kortom: het ouderwetse handwerk!

Mijn officieuze debuut-CD Shhh (2006, opnamebudget € 800) brandde ik zelf op HEMA-CD'tjes, met een goedkoop te maken door m'n beste vriend ontworpen CD-boekje en een geprinte sticker op de CD. Voor de opnames van de helaas nooit uitgebrachte debuut-CD van The New, een ander project waarbij ik betrokken was, kwam ik bij toeval terecht in The Green Motel, de studio van Maarten Besseling. Er was een klik en natuurlijk gaf ik hem een exemplaar van 'Shhh'. Een paar maanden later benaderde hij me, stuiterend van enthousiasme over 'Shhh', voor het project In a Cabin With, dat toen alleen nog in zijn hoofd bestond. De voor dat project in september 2007 opgenomen CD werd een bescheiden succes: Album van de Week bij 3VOOR12 en op MySpace Benelux, leverde flink publiciteit op en is nog steeds gratis te downloaden [wat let je?].

Waar Maarten dat succes actief uitbouwde - hij denkt groot en snel - stootte ik mijn kop tegen een soort glazen plafond, bereikten mijn eigen-beheermogelijkheden hun grens, mede door mijn gebrek aan commercieel inzicht. Na een klein jaar frustratie daarover - waarin ik uiteindelijk vaststelde dat niet succes, maar muziek zelf mijn grote drijfveer was - kwam JAMMM op mijn pad. Onder het motto "baat het niet dan schaadt het niet" deed ik mee aan een online zoektocht naar het beste onbekende liedje van Nederland: Dutch Delight. Ik won en plots praatte ik met JAMMM over ouder- en nieuwerwetse platendeals. De contracten waarover ik in bio's van halfvergane artiesten las zijn blijkbaar zeldzaam en ouderwets, zeker in tijden van sterk teruglopende CD-verkopen. Tegenwoordig wordt het geld anders verdiend, middels varianten op 360˚-deals, waarmee de marktwaarde van de artiest wordt verbeterd. Deze nadruk op verdienen/marktwaarde was voor mij een vloek en zegen ineen. Enerzijds ben ik zelf nog ouderwets in de zin dat wat mij betreft markt en kunst los van elkaar moeten staan en was ik bang dat ik nu muziek-voor-de-mensen moest gaan maken, terwijl ik de onafhankelijkheid van mijn muziek het allerbelangrijkst vind. Anderzijds vond ik het een opluchting dat JAMMM zich niet opstelt als cultuurhoeder en nadenkt over hoe je een ongrijpbaar product zowel voor de artiest als voor zichzelf rendabel maakt. Ik wil geen deal die aanvoelt als een uitkering of contact met een zorginstelling; ik wil werken met mensen die zelf ook wat te verliezen en te winnen hebben, anders gebeurt er mogelijk niet meer dan toen ik alles nog zelf deed. Na een paar maanden die ik nu zou omschrijven als "proeftijd" werd me een nieuwerwets contract voorgelegd, waarbij mijn voornaamste eisen artistieke eindverantwoordelijkheid en veto-recht op gebruik door derden waren. Dat was eigenlijk niet zo'n probleem.

JAMMM denkt groter/anders dan ik. Naast het standaard verhaal van CD uitbrengen en recensies scoren, wordt er actief gekeken naar een olievlekstrategie: Hoe krijgen we muziekliefhebbers ertoe fan te worden en andere mogelijke fans aan te steken. Naast de gebruikelijke weg van het verschijnen in de media (DWDD, Nederpopshow, 3FM) gebeurt dat door middel van Hyves, Facebook, YouTube en Twitter: ik word geacht mezelf actief aan de mensen aan te reiken, om mensen met opmerkingen, blogs en filmpjes persoonlijk en actief te betrekken bij mijn muzikale leven. En ik vind het nog echt leuk om te doen ook! Met een budget voor plaatopname, aandacht voor styling en kledingsponsoren, wordt bovendien ingespeeld op het feit dat de 'buitenwereld' coherente 'producten' gemakkelijker onthoudt. Waarheid als een koe, maar in het verleden aan mij voorbij gegaan...

Het is even wennen geweest, maar het glazen plafond is doorbroken, ik internetwerk dat het een lieve lust is, klink niet meer zo lo-fi (maar nog steeds zoals ik wil - in weerwil van partijen die me vanwege de nette/vette productie minder 'links' vinden...) en kan realistisch dromen over een nabije toekomst waarin ik niet hoef bij te beunen naast mijn muziek."

Dank voor je persoonlijke verhaal, Arthur, en veel succes met je muziek en je samenwerking met JAMMM!

Tweet