Ongelofelijk dat van dit legendarische moment beelden zijn. Kijk dan wie daar naast elkaar staan begin jaren '80! Quincy deed even z'n telefoonklapper open...
Via golddigger Marinus.
Hoe je als muzikant in een razendsnel veranderende muziekindustrie je eigen boontjes dopt. Niels Aalberts deelt zijn ervaringen, tips, trucs & adviezen, nodigt anderen uit dat ook te doen en vermijdt iedere schijn van objectiviteit. Daarvoor ga je maar naar www.ehpo.net. Daar lees je ook waar Niels al die praatjes over muziek, internet, social media, marketing, management, uitgeven en ondernemen vandaan haalt.
31 maart 2013
De onuitputtelijke schatkamer die YouTube heet... (deel zoveel)
Ongelofelijk dat van dit legendarische moment beelden zijn. Kijk dan wie daar naast elkaar staan begin jaren '80! Quincy deed even z'n telefoonklapper open...
Via golddigger Marinus.
30 maart 2013
Rock 'n' Roll Highschool
Click = BIG:
Via Marinus, die het van het Backstage Hotel had. Beste plek om je rocksterren te stallen when in Amsterdam. Echt.
29 maart 2013
Wilde Ideeën & Nieuwe Muziek (202)
- Sterk stuk: De gemakzucht die heerst bij Nederlandse mediabedrijven op internet. Zó waar.
- Gemakzucht? Daar kun je Amazon niet van betichten! Timo laat overtuigend zien dat ze voor wereldheerschappij gaan, met behulp van deze must-see presentatie:
- Kicking The Habit vs. Buma/Stemra: we gaan het anders doen. Triest dat het zo moet... Auteurs en componisten, laat je horen!
- DWDD-magazine is nieuw, met leuk stuk van Atze over Phil Spector.
- 3FM's Domien heeft oren aan z'n hoofd én let op:
- Via Lykle mooi kijkje achter de (zakelijke) schermen van The Beatles.
- The 50 most powerful people in EDM, met Duncan Stutterheim (ID&T) op #4. Na z'n monsterdeal met SFX mag dat misschien best hoger?
- Categorie open deur: 3 redenen waarom de e-bookverkoop in Nederland achterloopt.
- Al beter, uit dezelfde krant: 'Auteursrecht is zó vorige eeuw, maar we moeten er ons wel aan houden'.
- Wat. Een. Line-up (en hopelijk niet teveel modder straks...):
- Via Yuri: 'IJsland laat zich niet leiden door de bezuinigingen: in 4 jaar tijd heeft het een artistieke "New Deal" tot stand gebracht die van de culturele sector de op één na grootste van het land heeft gemaakt die jaarlijks bijna 1 miljard euro opbrengt. [...] De bijdrage van cultuur aan de economie is [daarmee] twee keer zo groot als die van de landbouw en wordt alleen overtroffen door de legendarische export van kabeljauw en andere vis naar de rest van Europa.' Zo.
- Morrissey en z'n kat:
- Nog meer melige foto's, van, via Tom, 'This occasion marked one of the last times that [Thom] Yorke smiled for a photo':
Goede Vrijdag!
28 maart 2013
Goed doel
Geen gewoonte, maar Ronald Herregraven was bassist van The Liszt, te zien in Over Mijn Lijk en is vandaag op 34-jarige leeftijd overleden. De opbrengst van The Liszt's meest recente EP gaat in z'n geheel naar No Guts No Glory. Goed doel, me dunkt:
27 maart 2013
Wat is 'pop' en waar moet het heen? — een overpeinzing van @YuriLandman
Yuri Landman: 'Vanwege de brede interesse voor mijn artikel over de verschillen tussen de Amerikaanse en Noord-Europese muziekcultuur en de daarop volgende aanvullende artikelen van Dirk [over mentaliteit] en Willem [die schreef op basis van de ervaringen met zijn band Antillectual], dacht ik afgelopen weken na over het verschil tussen Nederland en België. Mijn indruk is dat België ontvankelijker is voor vernieuwing in muziek. Ik liep daarop vast, omdat ik er te weinig inzicht in heb en om dat überhaupt goed te kunnen duiden zal ik eerst een totaal andere vraag moeten beantwoorden. Mede omdat mijn werk zich in een niche bevindt en niet een juiste weerspiegeling is van wat normaal gesproken onder popmuziek verstaan wordt. De beginvraag van dit artikel is dan ook: Wat is popmuziek?
Ik acht het niet onwaarschijnlijk dat dit artikel de nodige discussie op zal leveren. Het is ook niet bedoeld als waarheid, maar beter te beschouwen als een overdenking vanuit een individueel perspectief.
Wat is popmuziek en welke muziek eigenlijk niet?
'Uitgaand van het woord populair zou je grofweg kunnen zeggen dat elke band die zijn DWDD-minuut heeft gehad te scharen is onder het begrip popmuziek. Hoewel lang niet alle bands die in dat programma spelen mainstream zijn, is een presentatie daar met een dergelijk groot publiek niet langer te bestempelen als niche. Interessant genoeg om de beeldbuis te vullen voor een publiek van ± 1 miljoen voor een minuut. Mijns inziens een eenvoudige parameter die zeer grof duiding geeft aan de definitie wat popmuziek is.
‘Kunstmuziek’
'In de literatuur over klassieke muziek komt wel eens de term ‘kunstmuziek’ (art music) naar voren. Een nogal pretentieus begrip, dat ook bij mij aanvankelijk wrevel opriep, terwijl ik toch door veel mensen als behoorlijk ‘arty-farty’ wordt gezien. Muziek is immers altijd kunst. Ik kan er niets aan doen dat die term bestaat en zal in het kort uitleggen wat het ongeveer betekent. Kunstmuziek is in het motief van de maker of in de beoordeling van de luisteraar het tegenovergestelde van entertainmentmuziek, ook vaak ‘lichte muziek’ genoemd. Niet het plezier of kwantitatief succes staat voorop, maar de boodschap is het belangrijkst. Muziek die iets wil vertellen. Vaak hangt die boodschap samen met een concept dat verwerkt ligt in de muziek en/of in het tekstuele deel van de muziek. Veel klassieke muziek van bekende componisten valt om die reden onder de noemer kunstmuziek, maar ook enkele vormen van popmuziek vallen onder die noemer. Das wohltemperierte Klavier van Bach, waarmee Bach aantoont dat de Wreckmeister stemming bepaalde transponanties toestaat die daarvoor onmogelijk waren. Opera’s waarin een een verhaal wordt verteld. De abstracte 4.33 min. stilte van John Cage. Animals van Pink Floyd. En, weliswaar minder bekend, Rhys Chathams Guitar Trio en Half Japanese, over wie ik eerder achtergrondartikelen schreef, hebben ook beide een sterk conceptuele insteek. Muziek met een gelaagdheid.
Conceptueel & intuïtief werk
'Er heerst onder liefhebbers van klassieke muziek wel eens wat dédain. Ik heb Paul Witteman hoog zitten als journalist, maar zodra hij over muziek gaat praten, komt dat bij hem naar voren. Hij weet nagenoeg niets van popmuziek [eens!] en met name niets van experimentele popmuziek. Het lijken twee gescheiden werelden. Duidelijk moet echter zijn dat kunstmuziek, ook wel bestempeld als ‘high art’, niet zozeer beter is dan ‘low art’ popmuziek. Het duidt enkel het verschil aan tussen grofweg handelen vanuit concept of vanuit intuïtie. Popmuziek is in hoofdmoot intuïtief. Men speelt wat akkoorden, mijmert er een melodietje over en verzint daar een zo geloofwaardig of pakkend mogelijke tekst op. En dat is prima en allerminst ondergeschikt aan conceptuele gelaagde werken. Het bestaat gelijkwaardig naast elkaar. Als ik naar mijn eigen platenkast kijk, zie ik vooral een mengvorm tussen die twee uitersten. Bill Callahan’s werk als singer-songwriter beoordeel ik vooral als intuïtief van aard, Sonic Youth is een stuk conceptueler maar gelijktijdig ook expressief en Glenn Branca maakt vooral conceptueel werk. Voor elke vorm een geschikt tijdstip in de maand. Belle & Sebastian zet ik aan als mijn schoonmoeder pizza komt eten, waarbij ik me wel afvraag of die band van een dergelijke anekdote blij zouden worden...
Entertainment
'Het zal iedereen duidelijk zijn waar ik ongeveer zit met mijn eigen muzikale werk. Het vormt zich vooral vanuit overpeinzing, theoretische modellen en nieuwe instrumentuitvindingen. Is dat nog popmuziek? Niet in de zin dat het bedoeld is als entertainment. Ik wil nieuwe klankmogelijkheden presenteren — als mensen dat mooi vinden is dat een leuke bijkomstigheid. Ik vind van mezelf dat ik weinig talent heb in het intuïtief musiceren. Ik voel me in mijn output meer op mijn gemak als ik me richt op het conceptuele. Mijn output wijkt af van wat ik luister. Ik luister veel popgerichter dan mensen mogelijk vermoeden, vandaar dat ik uit betrokkenheid nogal verbaal aanwezig ben op onder andere deze website.' Waarvoor dank, Yuri ;-)
Subjectief
'Waar ik eigenlijk naartoe wil is dat muziek niet zwart-wit te verdelen is. Sommige muziek is met name gericht op vernieuwing, mensen verbazen. Andere muziek is vooral bedoeld ter vermaak. Tussen die twee uitersten ligt een heel palet van grijswaarden, die door elk persoon anders gewaardeerd zal worden. Voor de ene persoon is Lucky Fonz III een valszingende kraai [waarvan acte, gisteren op Twitter...], voor de ander een literaire singer-songwriter. Voor mij is het easy listening pop met een goed wrang vocaal randje. De grijswaaier is dus niet eenduidig helder vast te stellen en dat is waarom je zo eindeloos en fel kunt discussïeren over muziek. Leg gevoel maar eens uit met woorden.
Ticketsales vs. Experimentele Pop
'Ik kom nu tot het hopelijk discussie ontlokkende punt van kritiek dat ik heb op de Nederlandse muziekcultuur. Popmuziek werkt op het principe van ticketsales. Een band die veel publiek trekt krijgt meer dan bands die minder publiek trekken. Dat lijkt een eerlijk systeem, maar het is tegelijkertijd een dom kortzichtig systeem dat lang niet in elk opzicht ideaal is. Als je de collectie van het Stedelijk Museum zou laten bepalen door populariteit onder het volk, zouden de zalen gevuld zijn met Rien Poortvliet of Nico Vrielink in plaats van Mondriaan en Rothko. En niet onwaarschijnlijk met meer traffic, maar een kunstmuseum inrichten als de Efteling zou desastreuze gevolgen hebben voor het imago van Amsterdam en dat is indirect veel geld waard.
In de muziekcultuur zitten om soortgelijke redenen klassieke muziek, jazz & wereldmuziek en modern klassiek veilig opgeborgen in het Concertgebouw, het Bimhuis en het Muziekgebouw aan ’t IJ. Een goede zaak, maar hoe zit het met de muziek die daar net buiten valt? Mijn werk wordt in het buitenland vaak gecategoriseerd in de hoek van het Bimhuis en Muziekgebouw aan ’t IJ, maar ik kom ook op plekken die meer richting popmuziek neigen. En waar positioneer je bijvoorbeeld een band als Herrek, die een sterk conceptueel karakter in zijn werk legt? Waardering vanuit ticketsales gaat naar mijn mening niet altijd goed op voor experimentele popmuziek. Er komt een klein publiek op af, terwijl vrijwel elke recensie laaiend enthousiast is. Hoe vertaal je dat naar een eerlijkere, gelijkwaardige financiële waardering in verhouding tot bijvoorbeeld modern klassiek, wereldmuziek en jazz? Hoort experimentele pop niet meer thuis in dat rijtje in plaats van dat het vanuit marktwerking vergeleken wordt met entertainmentmuziek als bijvoorbeeld Ilse de Lange of Jantje Smit?
Subbacultcha!
'En het is niet alleen Herrek die ik hier nu even als voorbeeld aanhaal. Muziekplatform Subbacultcha! groeide in 10 jaar uit tot een instituut met 1500 vaste leden. Afgelopen donderdag hielden ze een showcase van 22 Nederlandse acts die zogezegd ‘underground’ zijn. Promo-artikelen vooraf in de VPRO-Gids, NRC en Volkskrant. Er was 800 man. Stijf uitverkocht. Mensen die er niet meer in kwamen. Vrijwel elke journalist was aanwezig. Zo underground vind ik dat niet. Het is een substantiële tegencultuur, wars van hoe dingen horen volgens de gevestigde orde in muziekland. Buma/Stemra, OOR, Noorderslag, radio en TV worden niet langer serieus genomen. Hoe vertaalt zich dit alles naar het landschap van de gesubsideerde popzalen? Niet.
Subsidie-zalen vs. het DIY-circuit
'De betreffende bands zijn actief in een eigen circuit van DIY-zaaltjes en de kraakscene (opheffen dat verbod — 15% van de kantoorpanden staan leeg in NL!) met een publieksaantal dat hoger ligt dan wat er op een DWDD-bandje in bijvoorbeeld popcentrum de Escape in Veenendaal afkomt. Dit alles op basis van nul subsidie en meestal met deurdeal gages. Het opmerkelijke is dat provinciezaaltjes zoals de Escape 5x zoveel betalen voor in feite flauwekulavonden voor 20 man, inclusief beveiligingsbeambte bij de deur en allerlei andere onnodige restricties vanuit stadsbeleid en veiligheid. En daar nog overheen: de deurdeal-gages liggen gelijk of soms zelfs hoger (De Nieuwe Anita, Asteriks, Lepel) dan wat goedlopende concertzalen in de randstad bieden als je een voorprogramma speelt. Waar blijven die tonnen subsidie en waarom vloeit die niet in verhouding terug naar bands die komen spelen? Een minimumvergoeding van 300 euro is sociaal gezien geen gek hoog bedrag voor een band die een voorprogramma komt doen met 4 man, een geluidsman en een gehuurde bus. Nu liggen die gages op 75-150 euro. Je draait verlies als band, alleen al op benzine, bushuur en parkeergeld. Om die reden doe ik, een uitzondering daargelaten, vrijwel geen voorprogramma's met Bismuth in dergelijke zalen en kies enkel voor het ondergrondse vriendencircuit dat wel eerlijk handelt met de weinige middelen die ze bezitten. Het buitenland betaalt wel aanzienlijk voor mijn act in contrast tot Nederlandse zalen. Waarom? Ik heb geen idee. The Ex heeft ditzelfde probleem, zie bijvoorbeeld het interview met gitarist Andy Moor.
Gewaagder programeren van subsidiegeld
'Ik zeg niet dat elke zaal zo radicaal als WORM of Extrapool moet programeren. Het is goed dat dat bestaat en het uiterste in het spectrum vormt, maar het zou naar mijn mening wenselijk zijn als meer zalen investeren in bands die meer gelaagdheid in hun werk hebben en niet visieloos blijven gaan voor de 75-150 euro uitbuiting en/of Rien Poortvlietjes boeken om de zalen gevuld te krijgen. Het doel van een gesubsidieerde concertzaal is cultuurverspreiding. Dat is iets anders dan zoveel mogelijk schoenen verkopen.
In aanvulling hierop zou het mijns insziens goed zijn als de wat meer elitaire zalen als het Muziekgebouw aan ’t IJ en het Bimhuis inzien dat gelaagde kunst ook in de moeilijkere popmuziek aanwezig is die nu veroordeeld is tot een niche-circuit, en hun programering verbreden waardoor het gat tussen academische kunstmuziek en experimentele popmuziek kleiner wordt. Waarom bijvoorbeeld geen fatsoenlijk betaalde maandelijkse showcase van 4 artistieke bands in het Muziekgebouw?
Subsidie is iets heel moois, maar niet als er indirect geen aanspraak op gemaakt kan worden door artiesten en het in de cultuurinstellingen zelf verdwijnt.'
Laat de discussie starten... Dank weer, Yuri!
Ik acht het niet onwaarschijnlijk dat dit artikel de nodige discussie op zal leveren. Het is ook niet bedoeld als waarheid, maar beter te beschouwen als een overdenking vanuit een individueel perspectief.
'Uitgaand van het woord populair zou je grofweg kunnen zeggen dat elke band die zijn DWDD-minuut heeft gehad te scharen is onder het begrip popmuziek. Hoewel lang niet alle bands die in dat programma spelen mainstream zijn, is een presentatie daar met een dergelijk groot publiek niet langer te bestempelen als niche. Interessant genoeg om de beeldbuis te vullen voor een publiek van ± 1 miljoen voor een minuut. Mijns inziens een eenvoudige parameter die zeer grof duiding geeft aan de definitie wat popmuziek is.
‘Kunstmuziek’
'In de literatuur over klassieke muziek komt wel eens de term ‘kunstmuziek’ (art music) naar voren. Een nogal pretentieus begrip, dat ook bij mij aanvankelijk wrevel opriep, terwijl ik toch door veel mensen als behoorlijk ‘arty-farty’ wordt gezien. Muziek is immers altijd kunst. Ik kan er niets aan doen dat die term bestaat en zal in het kort uitleggen wat het ongeveer betekent. Kunstmuziek is in het motief van de maker of in de beoordeling van de luisteraar het tegenovergestelde van entertainmentmuziek, ook vaak ‘lichte muziek’ genoemd. Niet het plezier of kwantitatief succes staat voorop, maar de boodschap is het belangrijkst. Muziek die iets wil vertellen. Vaak hangt die boodschap samen met een concept dat verwerkt ligt in de muziek en/of in het tekstuele deel van de muziek. Veel klassieke muziek van bekende componisten valt om die reden onder de noemer kunstmuziek, maar ook enkele vormen van popmuziek vallen onder die noemer. Das wohltemperierte Klavier van Bach, waarmee Bach aantoont dat de Wreckmeister stemming bepaalde transponanties toestaat die daarvoor onmogelijk waren. Opera’s waarin een een verhaal wordt verteld. De abstracte 4.33 min. stilte van John Cage. Animals van Pink Floyd. En, weliswaar minder bekend, Rhys Chathams Guitar Trio en Half Japanese, over wie ik eerder achtergrondartikelen schreef, hebben ook beide een sterk conceptuele insteek. Muziek met een gelaagdheid.
'Er heerst onder liefhebbers van klassieke muziek wel eens wat dédain. Ik heb Paul Witteman hoog zitten als journalist, maar zodra hij over muziek gaat praten, komt dat bij hem naar voren. Hij weet nagenoeg niets van popmuziek [eens!] en met name niets van experimentele popmuziek. Het lijken twee gescheiden werelden. Duidelijk moet echter zijn dat kunstmuziek, ook wel bestempeld als ‘high art’, niet zozeer beter is dan ‘low art’ popmuziek. Het duidt enkel het verschil aan tussen grofweg handelen vanuit concept of vanuit intuïtie. Popmuziek is in hoofdmoot intuïtief. Men speelt wat akkoorden, mijmert er een melodietje over en verzint daar een zo geloofwaardig of pakkend mogelijke tekst op. En dat is prima en allerminst ondergeschikt aan conceptuele gelaagde werken. Het bestaat gelijkwaardig naast elkaar. Als ik naar mijn eigen platenkast kijk, zie ik vooral een mengvorm tussen die twee uitersten. Bill Callahan’s werk als singer-songwriter beoordeel ik vooral als intuïtief van aard, Sonic Youth is een stuk conceptueler maar gelijktijdig ook expressief en Glenn Branca maakt vooral conceptueel werk. Voor elke vorm een geschikt tijdstip in de maand. Belle & Sebastian zet ik aan als mijn schoonmoeder pizza komt eten, waarbij ik me wel afvraag of die band van een dergelijke anekdote blij zouden worden...
Entertainment
'Het zal iedereen duidelijk zijn waar ik ongeveer zit met mijn eigen muzikale werk. Het vormt zich vooral vanuit overpeinzing, theoretische modellen en nieuwe instrumentuitvindingen. Is dat nog popmuziek? Niet in de zin dat het bedoeld is als entertainment. Ik wil nieuwe klankmogelijkheden presenteren — als mensen dat mooi vinden is dat een leuke bijkomstigheid. Ik vind van mezelf dat ik weinig talent heb in het intuïtief musiceren. Ik voel me in mijn output meer op mijn gemak als ik me richt op het conceptuele. Mijn output wijkt af van wat ik luister. Ik luister veel popgerichter dan mensen mogelijk vermoeden, vandaar dat ik uit betrokkenheid nogal verbaal aanwezig ben op onder andere deze website.' Waarvoor dank, Yuri ;-)
Subjectief
'Waar ik eigenlijk naartoe wil is dat muziek niet zwart-wit te verdelen is. Sommige muziek is met name gericht op vernieuwing, mensen verbazen. Andere muziek is vooral bedoeld ter vermaak. Tussen die twee uitersten ligt een heel palet van grijswaarden, die door elk persoon anders gewaardeerd zal worden. Voor de ene persoon is Lucky Fonz III een valszingende kraai [waarvan acte, gisteren op Twitter...], voor de ander een literaire singer-songwriter. Voor mij is het easy listening pop met een goed wrang vocaal randje. De grijswaaier is dus niet eenduidig helder vast te stellen en dat is waarom je zo eindeloos en fel kunt discussïeren over muziek. Leg gevoel maar eens uit met woorden.
Ticketsales vs. Experimentele Pop
'Ik kom nu tot het hopelijk discussie ontlokkende punt van kritiek dat ik heb op de Nederlandse muziekcultuur. Popmuziek werkt op het principe van ticketsales. Een band die veel publiek trekt krijgt meer dan bands die minder publiek trekken. Dat lijkt een eerlijk systeem, maar het is tegelijkertijd een dom kortzichtig systeem dat lang niet in elk opzicht ideaal is. Als je de collectie van het Stedelijk Museum zou laten bepalen door populariteit onder het volk, zouden de zalen gevuld zijn met Rien Poortvliet of Nico Vrielink in plaats van Mondriaan en Rothko. En niet onwaarschijnlijk met meer traffic, maar een kunstmuseum inrichten als de Efteling zou desastreuze gevolgen hebben voor het imago van Amsterdam en dat is indirect veel geld waard.
In de muziekcultuur zitten om soortgelijke redenen klassieke muziek, jazz & wereldmuziek en modern klassiek veilig opgeborgen in het Concertgebouw, het Bimhuis en het Muziekgebouw aan ’t IJ. Een goede zaak, maar hoe zit het met de muziek die daar net buiten valt? Mijn werk wordt in het buitenland vaak gecategoriseerd in de hoek van het Bimhuis en Muziekgebouw aan ’t IJ, maar ik kom ook op plekken die meer richting popmuziek neigen. En waar positioneer je bijvoorbeeld een band als Herrek, die een sterk conceptueel karakter in zijn werk legt? Waardering vanuit ticketsales gaat naar mijn mening niet altijd goed op voor experimentele popmuziek. Er komt een klein publiek op af, terwijl vrijwel elke recensie laaiend enthousiast is. Hoe vertaal je dat naar een eerlijkere, gelijkwaardige financiële waardering in verhouding tot bijvoorbeeld modern klassiek, wereldmuziek en jazz? Hoort experimentele pop niet meer thuis in dat rijtje in plaats van dat het vanuit marktwerking vergeleken wordt met entertainmentmuziek als bijvoorbeeld Ilse de Lange of Jantje Smit?
'En het is niet alleen Herrek die ik hier nu even als voorbeeld aanhaal. Muziekplatform Subbacultcha! groeide in 10 jaar uit tot een instituut met 1500 vaste leden. Afgelopen donderdag hielden ze een showcase van 22 Nederlandse acts die zogezegd ‘underground’ zijn. Promo-artikelen vooraf in de VPRO-Gids, NRC en Volkskrant. Er was 800 man. Stijf uitverkocht. Mensen die er niet meer in kwamen. Vrijwel elke journalist was aanwezig. Zo underground vind ik dat niet. Het is een substantiële tegencultuur, wars van hoe dingen horen volgens de gevestigde orde in muziekland. Buma/Stemra, OOR, Noorderslag, radio en TV worden niet langer serieus genomen. Hoe vertaalt zich dit alles naar het landschap van de gesubsideerde popzalen? Niet.
Subsidie-zalen vs. het DIY-circuit
'De betreffende bands zijn actief in een eigen circuit van DIY-zaaltjes en de kraakscene (opheffen dat verbod — 15% van de kantoorpanden staan leeg in NL!) met een publieksaantal dat hoger ligt dan wat er op een DWDD-bandje in bijvoorbeeld popcentrum de Escape in Veenendaal afkomt. Dit alles op basis van nul subsidie en meestal met deurdeal gages. Het opmerkelijke is dat provinciezaaltjes zoals de Escape 5x zoveel betalen voor in feite flauwekulavonden voor 20 man, inclusief beveiligingsbeambte bij de deur en allerlei andere onnodige restricties vanuit stadsbeleid en veiligheid. En daar nog overheen: de deurdeal-gages liggen gelijk of soms zelfs hoger (De Nieuwe Anita, Asteriks, Lepel) dan wat goedlopende concertzalen in de randstad bieden als je een voorprogramma speelt. Waar blijven die tonnen subsidie en waarom vloeit die niet in verhouding terug naar bands die komen spelen? Een minimumvergoeding van 300 euro is sociaal gezien geen gek hoog bedrag voor een band die een voorprogramma komt doen met 4 man, een geluidsman en een gehuurde bus. Nu liggen die gages op 75-150 euro. Je draait verlies als band, alleen al op benzine, bushuur en parkeergeld. Om die reden doe ik, een uitzondering daargelaten, vrijwel geen voorprogramma's met Bismuth in dergelijke zalen en kies enkel voor het ondergrondse vriendencircuit dat wel eerlijk handelt met de weinige middelen die ze bezitten. Het buitenland betaalt wel aanzienlijk voor mijn act in contrast tot Nederlandse zalen. Waarom? Ik heb geen idee. The Ex heeft ditzelfde probleem, zie bijvoorbeeld het interview met gitarist Andy Moor.
Gewaagder programeren van subsidiegeld
'Ik zeg niet dat elke zaal zo radicaal als WORM of Extrapool moet programeren. Het is goed dat dat bestaat en het uiterste in het spectrum vormt, maar het zou naar mijn mening wenselijk zijn als meer zalen investeren in bands die meer gelaagdheid in hun werk hebben en niet visieloos blijven gaan voor de 75-150 euro uitbuiting en/of Rien Poortvlietjes boeken om de zalen gevuld te krijgen. Het doel van een gesubsidieerde concertzaal is cultuurverspreiding. Dat is iets anders dan zoveel mogelijk schoenen verkopen.
In aanvulling hierop zou het mijns insziens goed zijn als de wat meer elitaire zalen als het Muziekgebouw aan ’t IJ en het Bimhuis inzien dat gelaagde kunst ook in de moeilijkere popmuziek aanwezig is die nu veroordeeld is tot een niche-circuit, en hun programering verbreden waardoor het gat tussen academische kunstmuziek en experimentele popmuziek kleiner wordt. Waarom bijvoorbeeld geen fatsoenlijk betaalde maandelijkse showcase van 4 artistieke bands in het Muziekgebouw?
Subsidie is iets heel moois, maar niet als er indirect geen aanspraak op gemaakt kan worden door artiesten en het in de cultuurinstellingen zelf verdwijnt.'
Laat de discussie starten... Dank weer, Yuri!
26 maart 2013
Perfects.nl - The Day After (mét 6 nieuwe!)
OK. Dat was geweldig gisteren! Site live, site plat, extra server, site weer plat, server blussen, site up. Mensen blij, massaal abonneren op die te gekke Perfects. 3VOOR12 schreef een stuk, OOR pakte het op, Ernst-Jan blogde erover en we mochten afsluiten met een geweldig verhaal op NRC.nl:
'Wij zijn blij!', logisch. Hoe meer mensen ervan weten, hoe meer Perfects er worden ontdekt, des te groter het compliment voor de Perfect-makers. Dus, terug naar de muziek: extra aandacht voor deze 5... Nee, 6 Perfects:
1. Perfect SXSW 2013: HIER
Sytse Wils, Sander – Sandeman – Kerkhof, Joost van Bellen en Joey Ruchtie gingen dit jaar gewoon weer naar Austin voor SXSW. Teruggekomen zetten zij alle indrukken - je mag wel zeggen traditiegetrouw – om in een Perfect SXSW. Heet van de naald, actueel als nu, fresh sounds, new faces en acts die ineens laten zien dat ze geen eendagsvliegen zijn... En Iggy Pop.
2. Perfect Relax Mama: HIER
Roep nou niet gelijk Perfect MILF! Dat doen wij ook niet. Dit is muziek om mee te zingen en te dansen. Elsbeth Teeling, o.a. van het boek Relax Mama en power vrouw in her own right – stelde ‘m samen en wij zingen en dansen mee. En vooruit, bij die laatste track huilen we zelfs mee.
3. Perfect The Orb - Part One & Part Two
Wat krijg je van touroperator rich-ears in deze geweldige reis? “Lang uitgesponnen droom-ambient, frisse house, diepe dub en vooral veel, heel veel obscure samples”. Stap in, reis mee en laat alles achter (alles wat je nodig hebt, kríjg je onderweg). De 17e (!) Perfect van rich-ears!
4. Perfect Japanese Pop: HIER
Atze de Vrieze neemt je mee naar het land van de rijzende zon en frisse tunes. Een verrassing in élke hoek.
5. Perfect Alternative 2000 - now: HIER
Norbert-zelf maakte deze XL lijst. Alle echte 'classic' alternative klappers vanaf 2000 tot nu hoor je. Als ze niet in deze lijst staan, dan horen ze er niet in.
6. Perfect R&Ballads: HIER
René Noels is onze huisdealer als het gaat om soepele R&B. En alleen het allersoepelste spul hè? Dat je kunt smeren zonder te verwarmen. Zijn XL lijst houdt je de hele nacht in touw.
1. Perfect SXSW 2013: HIER
Sytse Wils, Sander – Sandeman – Kerkhof, Joost van Bellen en Joey Ruchtie gingen dit jaar gewoon weer naar Austin voor SXSW. Teruggekomen zetten zij alle indrukken - je mag wel zeggen traditiegetrouw – om in een Perfect SXSW. Heet van de naald, actueel als nu, fresh sounds, new faces en acts die ineens laten zien dat ze geen eendagsvliegen zijn... En Iggy Pop.
Roep nou niet gelijk Perfect MILF! Dat doen wij ook niet. Dit is muziek om mee te zingen en te dansen. Elsbeth Teeling, o.a. van het boek Relax Mama en power vrouw in her own right – stelde ‘m samen en wij zingen en dansen mee. En vooruit, bij die laatste track huilen we zelfs mee.
Wat krijg je van touroperator rich-ears in deze geweldige reis? “Lang uitgesponnen droom-ambient, frisse house, diepe dub en vooral veel, heel veel obscure samples”. Stap in, reis mee en laat alles achter (alles wat je nodig hebt, kríjg je onderweg). De 17e (!) Perfect van rich-ears!
Atze de Vrieze neemt je mee naar het land van de rijzende zon en frisse tunes. Een verrassing in élke hoek.
Norbert-zelf maakte deze XL lijst. Alle echte 'classic' alternative klappers vanaf 2000 tot nu hoor je. Als ze niet in deze lijst staan, dan horen ze er niet in.
René Noels is onze huisdealer als het gaat om soepele R&B. En alleen het allersoepelste spul hè? Dat je kunt smeren zonder te verwarmen. Zijn XL lijst houdt je de hele nacht in touw.
25 maart 2013
Perfects.nl. We. Zijn. Open.
[SFX: iemand tikt met een mes tegen halfvol wijnglas] UPDATE: NRC, OOR, 3VOOR12, Ernst-Jan Pfauth, Entertainment Business, Kicking the Habit.
Goedemorgen! Het is zover. Perfects.nl is live. Bloed, zweet en gedoe zitten erin. Check. Liefde ook. Check. En veel daarvan. Dubbelcheck.
Onder Perfects.nl staat 'streaming greatness'. En dat is niet alleen omdat wij dat eronder hebben geplakt. Deze pay-off zegt het echt. Meer dan 200 mensen hebben jarenlang - sinds november 2007! - Perfects gemaakt. Geweldig connaisseurs-materiaal. Maar al die geweldige playlists dreigden hopeloos onvindbaar te worden. Vreselijk zonde. Dus het moest er een keer van komen: een website waar elke Perfect ever ooit te vinden is, op basis van de artiest of het genre waar-ie voor gemaakt of op de sfeer waarvoor-ie bedoeld is. Nee, geen downloads meer. We streamen dat gouden spul naar je toe vanaf nu, via Deezer, Spotify, Soundcloud, Mixcloud en als Apple doorkomt met z'n streaming optie in iTunes, dan zitten zij er ook bij.
Vandaag openen wij (Niels Aalberts, Norbert Pek, Luuk Kloosterboer en Wilbert Leering) een echte schatkamer. Je kunt vanaf nu meer dan 300 Perfect-playlists eenvoudig vinden. Voor vrijwel elke sfeer waarin je jezelf (her)vindt. Nieuw zijn bijvoorbeeld de XL-lijsten: langere Perfect playlists binnen 1 sfeer. Daar was behoefte aan, ook bij ons zelf.
Zoals je gewend bent, komt er wekelijks minstens één nieuwe bij (suggesties kun je HIER aandragen). Maar bij deze opening komen er in één klap 20 bij. Want speciaal voor deze feestelijke opening zijn 20 volstrekt nieuwe Perfects gemaakt. All across the board. Van Soul tot Speedmetal, van feest tot melancholie. Je kunt met Perfects.nl alle kanten op, vooral de goede. Om het een klein beetje overzichtelijk te houden lichten we vandaag 10 spiksplinternieuwe Perfects voor je uit:
1. Perfect Kippenvel 6, HIER vind je 'm op Perfects.nl.
Als je de schatkamer binnenloopt, langs de gouden muntenfontein, zie je een kroon liggen met 435 diamanten erop. Da's Perfect Kippenvel 6 van dj St. Paul.
2. Perfect Beef, HIER
Pop Media Prijs-winnaar Saul van Stapele maakte een geweldige verzameling ruzies in hip hop, 'beef' dus. Smullen.
3. Perfect Inspired Playlists, HIER
Welke bands beïnvloedden jouw favoriete band? Welke sound stond aan de basis voor het vuige geluid van The Black Keys, bijvoorbeeld? En door wie werden de koningen van Kings of Convenience geïnspireerd? Atze de Vrieze maakte een flink aantal lijsten waar je dat allemaal terugvindt. Dat deed hij al eerder voor 3voor12, en nu dus als Perfects. Deze bijvoorbeeld:
4. Perfect Daydreams, HIER
Nuno dos Santos geeft je dat muziekspul waar je geen genoeg van kunt krijgen, een ongelofelijk lekkere, lange mix. De snooze onder de Perfects. En je zet 'm nog een keer op. En nog eens.
5. Perfect Muse, HIER
Onze eigen Norbert maakte Perfect Muse. Die hing al enige tijd in de lucht, die MOEST nu echt gemaakt worden. Zijn poging om iedereen aan Muse te krijgen. Na deze ben je om, of niet.
6. Perfect Shuffle 73, HIER
Hits in a fair world deel 73, eigenlijk. Speciale aandacht voor Fatima Yamaha (nieuwe alias van Bas Bron).
7. Perfect Techno, HIER
19 Klappers van de allerbovenste techno-plank, handgeplukt door Merlijn Hoek.
8. Perfect Speedmetal, HIER
Het gas erop! Aux pushed the pedal to the metal voor ons. Het ontbrak nog volledig in ons arsenaal. Niet langer. En er is veel meer metal bij gekomen... Check it! Weet je gelijk hoe je kunt zoeken op de site.
9. Perfect Spring Is In The Air: HIER
Anniek van der Klift springt voor ons een gat in de lucht en maakte tegen alle meteologische klippen op een full blown lente Perfect. XL! Heerlijk.
10. Perfect Jumping Ska (HIER) en Perfect Jamaican Ska (HIER)
Hoe lang er over de opvolger van zijn Perfect Ska is gezeurd... Not normal. Een favo van velen. Dus Ronald, ook niet gek natuurlijk, maakte er twee. De up-versie en de rustig-versie. Smile, it's only [fill in any problem].
That's it, for now... We hopen dat jullie ontzettend veel plezier beleven aan al die geweldige Perfects. En: Keep 'em coming, we keep 'm streaming (bumpersticker!).
Goedemorgen! Het is zover. Perfects.nl is live. Bloed, zweet en gedoe zitten erin. Check. Liefde ook. Check. En veel daarvan. Dubbelcheck.
Onder Perfects.nl staat 'streaming greatness'. En dat is niet alleen omdat wij dat eronder hebben geplakt. Deze pay-off zegt het echt. Meer dan 200 mensen hebben jarenlang - sinds november 2007! - Perfects gemaakt. Geweldig connaisseurs-materiaal. Maar al die geweldige playlists dreigden hopeloos onvindbaar te worden. Vreselijk zonde. Dus het moest er een keer van komen: een website waar elke Perfect ever ooit te vinden is, op basis van de artiest of het genre waar-ie voor gemaakt of op de sfeer waarvoor-ie bedoeld is. Nee, geen downloads meer. We streamen dat gouden spul naar je toe vanaf nu, via Deezer, Spotify, Soundcloud, Mixcloud en als Apple doorkomt met z'n streaming optie in iTunes, dan zitten zij er ook bij.
Zoals je gewend bent, komt er wekelijks minstens één nieuwe bij (suggesties kun je HIER aandragen). Maar bij deze opening komen er in één klap 20 bij. Want speciaal voor deze feestelijke opening zijn 20 volstrekt nieuwe Perfects gemaakt. All across the board. Van Soul tot Speedmetal, van feest tot melancholie. Je kunt met Perfects.nl alle kanten op, vooral de goede. Om het een klein beetje overzichtelijk te houden lichten we vandaag 10 spiksplinternieuwe Perfects voor je uit:
1. Perfect Kippenvel 6, HIER vind je 'm op Perfects.nl.
Als je de schatkamer binnenloopt, langs de gouden muntenfontein, zie je een kroon liggen met 435 diamanten erop. Da's Perfect Kippenvel 6 van dj St. Paul.
Pop Media Prijs-winnaar Saul van Stapele maakte een geweldige verzameling ruzies in hip hop, 'beef' dus. Smullen.
Welke bands beïnvloedden jouw favoriete band? Welke sound stond aan de basis voor het vuige geluid van The Black Keys, bijvoorbeeld? En door wie werden de koningen van Kings of Convenience geïnspireerd? Atze de Vrieze maakte een flink aantal lijsten waar je dat allemaal terugvindt. Dat deed hij al eerder voor 3voor12, en nu dus als Perfects. Deze bijvoorbeeld:
Nuno dos Santos geeft je dat muziekspul waar je geen genoeg van kunt krijgen, een ongelofelijk lekkere, lange mix. De snooze onder de Perfects. En je zet 'm nog een keer op. En nog eens.
Onze eigen Norbert maakte Perfect Muse. Die hing al enige tijd in de lucht, die MOEST nu echt gemaakt worden. Zijn poging om iedereen aan Muse te krijgen. Na deze ben je om, of niet.
Hits in a fair world deel 73, eigenlijk. Speciale aandacht voor Fatima Yamaha (nieuwe alias van Bas Bron).
19 Klappers van de allerbovenste techno-plank, handgeplukt door Merlijn Hoek.
Het gas erop! Aux pushed the pedal to the metal voor ons. Het ontbrak nog volledig in ons arsenaal. Niet langer. En er is veel meer metal bij gekomen... Check it! Weet je gelijk hoe je kunt zoeken op de site.
Anniek van der Klift springt voor ons een gat in de lucht en maakte tegen alle meteologische klippen op een full blown lente Perfect. XL! Heerlijk.
Hoe lang er over de opvolger van zijn Perfect Ska is gezeurd... Not normal. Een favo van velen. Dus Ronald, ook niet gek natuurlijk, maakte er twee. De up-versie en de rustig-versie. Smile, it's only [fill in any problem].
24 maart 2013
*Niet storen* - hier wordt hard gewerkt aan @PerfectsNL!
Het wordt fraai!
Lord, forgive me...
Via Marinus.
23 maart 2013
22 maart 2013
Wilde Ideeën & Nieuwe Muziek (201)
- De 8 belangrijkste trends tijdens de Interactive conference op SXSW, ook van belang voor muzikanten. De muziektrends verzamelde 3VOOR12 in Austin, minstens zo boeiend. Plus 4 Reasons why Twitter is better than Facebook for music marketing, maar volgers en likes kopen loont nog steeds niet. Weggegooid geld!
- Bij het stoppen van Hiphopleeft.nl stelde oprichter en eindredacteur Thomas Heerma van Voss de 10 Geboden voor Nederlandse hiphopartiesten op. Die gingen veelal over promotie en wat hiphoppers van journalisten kunnen leren (een hoop). Nu: 5 dingen die journalisten kunnen leren van rappers (via Renzo). Net zo waar. 'Tip nummer 2: GA! HET! INTERNET! OP!' Journalist Job de Wit hits back: 6 dingen die rappers dan weer kunnen leren van journo's. De laatste is de beste: 'Do something interesting.' Geldt voor meer muzikanten...
- Al het moois dat 20 april a.s. te krijgen is op Record Store Day is bekend: 360+ exclusieve releases.
- Tim Kuik sputtert nog wat, maar streaming en goede legale opties maken zijn werk in rap tempo overbodig. Wisten we natuurlijk al jaren. Dezelfde industrie die nu zijn salaris betaalt, maakt hem straks werkloos...
- SFX koopt 75% van 's Neerlands dance trots ID&T (ook op Billboard en 3VOOR12). Wat een klap.
- Zo werd 7 jaar geleden Twitter geschetst op het spreekwoordelijke bierviltje (en dit was de eerste tweet ooit), mooi verhaal eronder (via @2525):
- Leuke clickable Smiths infographic op The Guardian (via Jurre, ook oude demo opgedoken!). De NME doet het nog fraaier voor David Bowie en The Atlantic over The Geography of (US) Indie Music naar aanleiding van, jawel, SXSW. En zo beginnen en eindigen we in Austin.
21 maart 2013
@RickFranssens doet het zo (3) - op naar IJsland!
'Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor EHPO schreef. Mijn laatste blog ging over muzikale trips naar Toronto, London en andere reisplannen die ik had. Inmiddels heb ik gespeeld in Australië en ben ik net terug uit Nepal, waar ik muziekles heb gegeven. Het is inmiddels wel duidelijk hoe ik mijzelf onderscheid van andere singer-songwriters: ik ben “die gozer die de hele wereld afreist met zijn gitaar.” Iets wat ik als persoon en als muzikant het liefste doe, maar ook heel bewust gebruik om op te vallen. Op mijn reis naar Nepal heb ik nagedacht over een volgende stap. Ik voelde dat het tijd werd voor iets groters, iets unieks.
The Iceland Recordings
'Mijn ticket naar Reykjavik zit al in mijn inbox en de plannen liggen klaar: 5 dagen lang ieder dag samenwerken met steeds een andere IJslandse singer-songwriter. Laptop mee, microfoons in de koffer en per singer-songwriter 1 liedje opnemen dat we samen zingen. Aan het eind van de week staan er 5 mooie opnames op mijn laptop, die ik thuis laat afmixen en als EP uitbreng. Om het hele avontuur af te maken laat ik de 5 singer-songwriters met wie ik heb gewerkt overvliegen naar Nederland om hier met elkaar 3 shows te geven. Iets wat in eerste instantie financieel onmogelijk lijkt, maar ik toch gewoon ga doen.'
Waarom doe je dit?
'Om weer een goed verhaal te hebben. Natuurlijk doe ik dit omdat ik dit het liefste doe met mijn muziek, de wereld over gaan en toffe muzikanten ontmoeten. Maar de manier waarop ik het doe is goed doordacht.'
Hoe financier je dit?
'Zoals Colin Benders ooit zei: “Ik maak geen muziek om geld te verdienen, ik verdien geld om muziek te maken” [de jongens van Antillectual blogden gisteren woorden van gelijke strekking]. Door hard werken heb ik een potje opgebouwd voor projecten die ik echt graag wil doen. Genoeg om zelf een week naar IJsland te gaan en in het najaar 5 singer-songwriters over te laten vliegen naar Amsterdam. Met een beetje geluk haal ik het geld van de vliegtickets eruit door de shows in september, maar ik reken er op dat ik het grootste deel zelf moet betalen.'
Welke stappen nu?
'Media, zoveel mogelijk media. Ik ben trots op mijn verhaal en wil dit dolgraag delen met Jan en alleman. Het avontuur zelf maak ik mij niet druk om, maar dat het genoeg aandacht krijgt is iets waar ik hard voor zal moeten werken. Sowieso zal ik natuurlijk druk aan het bloggen slaan op mijn website en op Facebook.'
Succes, Rick. En goede reis, maak veel moois!
The Iceland Recordings
'Mijn ticket naar Reykjavik zit al in mijn inbox en de plannen liggen klaar: 5 dagen lang ieder dag samenwerken met steeds een andere IJslandse singer-songwriter. Laptop mee, microfoons in de koffer en per singer-songwriter 1 liedje opnemen dat we samen zingen. Aan het eind van de week staan er 5 mooie opnames op mijn laptop, die ik thuis laat afmixen en als EP uitbreng. Om het hele avontuur af te maken laat ik de 5 singer-songwriters met wie ik heb gewerkt overvliegen naar Nederland om hier met elkaar 3 shows te geven. Iets wat in eerste instantie financieel onmogelijk lijkt, maar ik toch gewoon ga doen.'
'Om weer een goed verhaal te hebben. Natuurlijk doe ik dit omdat ik dit het liefste doe met mijn muziek, de wereld over gaan en toffe muzikanten ontmoeten. Maar de manier waarop ik het doe is goed doordacht.'
Hoe financier je dit?
'Zoals Colin Benders ooit zei: “Ik maak geen muziek om geld te verdienen, ik verdien geld om muziek te maken” [de jongens van Antillectual blogden gisteren woorden van gelijke strekking]. Door hard werken heb ik een potje opgebouwd voor projecten die ik echt graag wil doen. Genoeg om zelf een week naar IJsland te gaan en in het najaar 5 singer-songwriters over te laten vliegen naar Amsterdam. Met een beetje geluk haal ik het geld van de vliegtickets eruit door de shows in september, maar ik reken er op dat ik het grootste deel zelf moet betalen.'
Welke stappen nu?
'Media, zoveel mogelijk media. Ik ben trots op mijn verhaal en wil dit dolgraag delen met Jan en alleman. Het avontuur zelf maak ik mij niet druk om, maar dat het genoeg aandacht krijgt is iets waar ik hard voor zal moeten werken. Sowieso zal ik natuurlijk druk aan het bloggen slaan op mijn website en op Facebook.'
Succes, Rick. En goede reis, maak veel moois!
20 maart 2013
Het Amerikaanse popklimaat vs. het Nederlandse en Noord-Europese systeem, door de ogen van een band: @Antillectual
Yuri Landman en Dirk van Coevorden schreven eind vorige maand twee treffende en herkenbare stukken over verschillen tussen het Amerikaanse en Nederlandse, en dus Noord-Europese popklimaat. Twee analyses die elkaar niet zozeer onderuit halen, maar mooi aanvullen. Maar het beeld kan altijd scherper worden gesteld. Bijvoorbeeld door zanger/gitarist Willem Heijmans van de Nijmeegse punkband Antillectual: 'In de afgelopen jaren hebben wij met onze band van Brazilië tot Rusland en van Amerika tot heel Europa getourd en daarom hoopte ik nog wat aanvullingen te kunnen doen.'
'Aanleiding voor het schrijven van eerdergenoemde stukken was de door SP en PvdA georganiseerde hoorzitting popmuziek die 10 april a.s. zal plaatsvinden. De sprekers dragen de Nederlandse popmuziek ongetwijfeld een warm hart toe, maar dat voor de hoorzitting geen muzikanten zijn uitgenodigd is een teken aan de wand voor de stand van zaken. Subsidie zal het voornaamste onderwerp zijn tijdens de hoorzitting, schat ik zo. Ook Yuri haalt het aan in zijn vergelijking. Maar op (de hoeveelheid) subsidie moet je je niet te veel blindstaren. Iedereen zal het erover eens zijn dat subsidie verlammend kan werken. Ik weet dat het voor zalen soms niet gunstig is om teveel omzet te draaien omdat je dan niet langer zeker bent van subsidies. En subsidies krijg je het jaar lang, maar of een goede omzet aanhoudt is maar de vraag. Dat subsidie aan de andere kant nodig is om in talent te kunnen investeren is ook evident. Daar zullen zelfs VVD'ers het mee eens zijn.'
Potjes
Eerst ruimt Willem een misverstand uit de weg: 'Het Music Xport programma mag zijn opgeheven, dat wil niet zeggen dat er geen subsidie meer is voor de reiskosten van tourende bands. Het mag tegenwoordig zijn ondergebracht bij het NFPK, maar het potje is er nog steeds [kijk maar]. We hebben er zelf in 2012 nog gebruik van gemaakt voor een tour door Canada, Amerika en Brazilië. Bij een vergelijking met Amerika zijn er zeker verschillen met betrekking tot subsidiëring, maar die verschillen zijn gradueel, niet categorisch. Om door zowel Amerika, Europa als Nederland te kunnen touren ben je voor een groot deel afhankelijk van onafhankelijke broedplekken, (voormalige) kraakpanden en andere vrijplaatsen zonder subsidie. Zalen als Paradiso, Melkweg, Doornroosje in Nederland en de Arena in Wenen, Vega in Kopenhagen en vele andere zalen zijn niet met behulp van subsidie ontstaan. Nederland is daarnaast Amerikaanser wat subsidies betreft dan landen als Zweden of zelfs Canada.'
Subsidie
'Yuri tekent aan dat éérder aan bands moet worden bevestigd of ze toursubsidie krijgen, zodat de plannen met het toegezegde budget kunnen worden gesmeed. Ik weet niet of ik het daarmee eens ben, vooral niet als we willen kijken hóe we subsidie toewijzen (visie!). Dirk merkt terecht het mentaliteitsverschil tussen Amerikaanse en Europese muzikanten op. Amerikanen zijn avontuurlijker, durven meer risico te nemen en hebben daarom de halve wereld. Wij Europeanen durven pas op tour als onze subsidie is toegekend. Niet onbegrijpelijk als je al een keer het schip in bent gegaan. Maar ik ben benieuwd welke bands nog steeds toursubsidie aanvragen en op tour gaan als pas na afloop van de tour wordt bepaald of de subsidie wordt toegekend. Maar zo steun je wel de bands die ook zonder subsidie het risico durven te nemen op tour te gaan. In ons geval is een subsidie helaas ook wel eens afgewezen en zijn we toch op pad gegaan, al hadden we na afloop een gat in ons opnamebudget. Met een afrekening na afloop voorkom je ook onnodige touruitgaven. Er zijn bands die een kort Europees tourtje in een dure nightliner doen in plaats van een goedkoop busje, omdat de kosten van vervoer (de nightliner) wel worden vergoed, maar die van hotels niet.'
Nederlandse smaak
Aanvullend op de vergelijkingen van Yuri en Dirk benoemt Willem nog een verschil: 'Onze muziekvoorkeur. Daarbij ligt de grens niet zozeer op de bodem van de Atlantische Oceaan, maar meer op de Nederlandse grens. In Amerika zit er een keur aan smaken tussen mainstream rock als Nickelback en undergroundstromen als metal, indie, folk etc. Een band als Foo Fighters is minder radiovriendelijk dan Nickelback, maar wordt in Amerika gretig op de radio gedraaid. In Nederland ook wel, maar bands van eigen bodem die zich begeven tussen Kane en de undergroundgenres hoor ik niet op de radio. En dat is jammer, want – als ik zo vrij mag zijn – ik denk dat de gemiddelde EHPO-lezer zich in die regionen bevindt. Waarschijnlijk de meeste muziekliefhebbers en muzikanten. Die zijn niet bezig met de hitfabrieken die Katy Perry nummers uitpoepen en op nummer 1 hits jagen, de “kluiven” uit het stuk van Dirk. Maar ook niet met de alleronderste regionen van de underground, waar niet de ambitie bestaat voor een breder publiek te spelen. Een band als De Staat hoor ik wel eens op 3FM, maar daarbuiten niet op de nationale zenders, geen wonder dat zij zich ook op het buitenland richten. Maar in Duitsland bijvoorbeeld is een band als Beatsteaks (wie?!) Pinkpopheadliner groot, maar de muziek minder toegankelijk dan de Foo Fighters. Het is jammer dat er in Nederland geen mogelijkheid is om vanuit een onderstroom boven te komen drijven. Of dat aan de smaak van De Nederlander ligt of aan de muziekcoördinators van de radio, is een kip of ei-kwestie, maar de nationale media durven in ieder geval geen leidende rol te nemen. Wellicht dat de hoorzitting daar eens over zou moeten gaan?'
Vloek of zegen?
Maar eigenlijk is deze situatie zowel een vloek als een zegen. Want ambitieuze bands worden door het gebrek aan Nederlandse aandacht gedwongen om verder te kijken dan de Nederlandse poppodia en hun “conservatieve” programmeurs, aldus Willem. 'Die mogelijkheid hebben bands als Kane en Di-rect niet. Ik durf te beweren dat er minder mensen van Kane hebben gehoord op het gemiddelde Nickelbackconcert in Amerika, dan er mensen van onze band hebben gehoord op het gemiddelde punkconcert in New Jersey. En dat is leuker dan geboekt worden in de Luxor in Arnhem.
Mocht ik nou naar aanleiding van het bovenstaande worden uitgenodigd voor de hoorzitting; ik kan er helaas niet bij zijn. Wij spelen dan in Praag, tijdens een 16-daagse, ongesubsidieerde tour door Europa.'
Nice. Dank voor je sterke stuk en het delen van jullie ervaringen, Willem. Hij heeft met zijn band een fraaie, zeer functionele site, met muziek, zit op Facebook en Twitter.
Potjes
Eerst ruimt Willem een misverstand uit de weg: 'Het Music Xport programma mag zijn opgeheven, dat wil niet zeggen dat er geen subsidie meer is voor de reiskosten van tourende bands. Het mag tegenwoordig zijn ondergebracht bij het NFPK, maar het potje is er nog steeds [kijk maar]. We hebben er zelf in 2012 nog gebruik van gemaakt voor een tour door Canada, Amerika en Brazilië. Bij een vergelijking met Amerika zijn er zeker verschillen met betrekking tot subsidiëring, maar die verschillen zijn gradueel, niet categorisch. Om door zowel Amerika, Europa als Nederland te kunnen touren ben je voor een groot deel afhankelijk van onafhankelijke broedplekken, (voormalige) kraakpanden en andere vrijplaatsen zonder subsidie. Zalen als Paradiso, Melkweg, Doornroosje in Nederland en de Arena in Wenen, Vega in Kopenhagen en vele andere zalen zijn niet met behulp van subsidie ontstaan. Nederland is daarnaast Amerikaanser wat subsidies betreft dan landen als Zweden of zelfs Canada.'
Subsidie
'Yuri tekent aan dat éérder aan bands moet worden bevestigd of ze toursubsidie krijgen, zodat de plannen met het toegezegde budget kunnen worden gesmeed. Ik weet niet of ik het daarmee eens ben, vooral niet als we willen kijken hóe we subsidie toewijzen (visie!). Dirk merkt terecht het mentaliteitsverschil tussen Amerikaanse en Europese muzikanten op. Amerikanen zijn avontuurlijker, durven meer risico te nemen en hebben daarom de halve wereld. Wij Europeanen durven pas op tour als onze subsidie is toegekend. Niet onbegrijpelijk als je al een keer het schip in bent gegaan. Maar ik ben benieuwd welke bands nog steeds toursubsidie aanvragen en op tour gaan als pas na afloop van de tour wordt bepaald of de subsidie wordt toegekend. Maar zo steun je wel de bands die ook zonder subsidie het risico durven te nemen op tour te gaan. In ons geval is een subsidie helaas ook wel eens afgewezen en zijn we toch op pad gegaan, al hadden we na afloop een gat in ons opnamebudget. Met een afrekening na afloop voorkom je ook onnodige touruitgaven. Er zijn bands die een kort Europees tourtje in een dure nightliner doen in plaats van een goedkoop busje, omdat de kosten van vervoer (de nightliner) wel worden vergoed, maar die van hotels niet.'
Aanvullend op de vergelijkingen van Yuri en Dirk benoemt Willem nog een verschil: 'Onze muziekvoorkeur. Daarbij ligt de grens niet zozeer op de bodem van de Atlantische Oceaan, maar meer op de Nederlandse grens. In Amerika zit er een keur aan smaken tussen mainstream rock als Nickelback en undergroundstromen als metal, indie, folk etc. Een band als Foo Fighters is minder radiovriendelijk dan Nickelback, maar wordt in Amerika gretig op de radio gedraaid. In Nederland ook wel, maar bands van eigen bodem die zich begeven tussen Kane en de undergroundgenres hoor ik niet op de radio. En dat is jammer, want – als ik zo vrij mag zijn – ik denk dat de gemiddelde EHPO-lezer zich in die regionen bevindt. Waarschijnlijk de meeste muziekliefhebbers en muzikanten. Die zijn niet bezig met de hitfabrieken die Katy Perry nummers uitpoepen en op nummer 1 hits jagen, de “kluiven” uit het stuk van Dirk. Maar ook niet met de alleronderste regionen van de underground, waar niet de ambitie bestaat voor een breder publiek te spelen. Een band als De Staat hoor ik wel eens op 3FM, maar daarbuiten niet op de nationale zenders, geen wonder dat zij zich ook op het buitenland richten. Maar in Duitsland bijvoorbeeld is een band als Beatsteaks (wie?!) Pinkpopheadliner groot, maar de muziek minder toegankelijk dan de Foo Fighters. Het is jammer dat er in Nederland geen mogelijkheid is om vanuit een onderstroom boven te komen drijven. Of dat aan de smaak van De Nederlander ligt of aan de muziekcoördinators van de radio, is een kip of ei-kwestie, maar de nationale media durven in ieder geval geen leidende rol te nemen. Wellicht dat de hoorzitting daar eens over zou moeten gaan?'
Vloek of zegen?
Maar eigenlijk is deze situatie zowel een vloek als een zegen. Want ambitieuze bands worden door het gebrek aan Nederlandse aandacht gedwongen om verder te kijken dan de Nederlandse poppodia en hun “conservatieve” programmeurs, aldus Willem. 'Die mogelijkheid hebben bands als Kane en Di-rect niet. Ik durf te beweren dat er minder mensen van Kane hebben gehoord op het gemiddelde Nickelbackconcert in Amerika, dan er mensen van onze band hebben gehoord op het gemiddelde punkconcert in New Jersey. En dat is leuker dan geboekt worden in de Luxor in Arnhem.
Mocht ik nou naar aanleiding van het bovenstaande worden uitgenodigd voor de hoorzitting; ik kan er helaas niet bij zijn. Wij spelen dan in Praag, tijdens een 16-daagse, ongesubsidieerde tour door Europa.'
Nice. Dank voor je sterke stuk en het delen van jullie ervaringen, Willem. Hij heeft met zijn band een fraaie, zeer functionele site, met muziek, zit op Facebook en Twitter.
19 maart 2013
!!! De *laatste* download !!! - Perfect Swingbeat (according to @auxmasterfader)
Komende maandag om 11u lanceren we Perfects.nl en dan is het klaar, finito, schluss met de downloadelarij. Alle Perfects van de afgelopen 4 jaar kun je dan via die website luisteren op/bij/in Spotify en Deezer. Maar je kunt er vooral makkelijk door alle — bijna 300 — Perfects zoeken op sfeer, genre en artiest. Hoe goed is dat?! Vandaag de laatste downloadable Perfect (en wat voor eentje!), maar dus zeker niet de laatste Perfect. Volg ons vast op Twitter en Facebook.
Perfect Swingbeat dan. Swingbeat is dat lichtvoetige, tikkie guilty pleasure-ige R&B-ding uit de jaren '80 en '90. Wat hebben we er toen veel op gedanst in de lokale dancing. Alleen Aux kan hier zo'n geweldige Perfect van maken. In comes the sunshine! Niet iedereen zal het begrijpen, maar als je het voelt wil je dansen. Heerlijklekker. En ook nog een Perfect bijsluiter door Aux, voor de duiding. Topstuff.
HIER in Spotify,
HIER in Deezer,
HIER als download (fijn man, voortaan van al die gedownloade Mb's af!).
Swingbeat (of New Jack Swing) is een combinatie van soul, R&B, hiphop en funk die eind jaren '80 tot midden jaren '90 de dansvloeren synchroon aan het dansen kreeg. De eerste echte swingbeat act was de boy band New Edition, die bestond uit zangers die later allen grote solo hits kregen: Bobby Brown, Ricky Bell, Michael Bivins, Ronnie DeVoe, Johnny Gill en Ralph Tresvant. De bekendste producers zijn Teddy Riley, Babyface en het duo Jimmy Jam & Terry Lewis, die door Prince ontslagen waren uit The Time en verder gingen als producers duo voor artiesten als Janet Jackson, Boyz II Men en Alexander O'Neal. En allemaal gebruikten ze de zgn. 'orchestral stab' in hun produkties.
Recommended watching:
The History of New Jack Swing
House Party (1990)
New Jack City (1991)
Bell Biv DeVoe - Poison
Een van de grote klassiekers uit het genre.
Redhead Kingpin & the FBI - Do The Right Thing
Origineel geschreven voor de gelijknamige Spike Lee film, maar uiteindelijk werd toch gekozen voor een song van Public Enemy.
Guy - Teddy's Jam
Net als Blackstreet opgericht door swingbeat koning Teddy Riley, die tevens Michael Jackson's 'Dangerous' album co-produceerde.
Bobby Brown - Every Little Step
HIER in Spotify,
HIER in Deezer,
HIER als download (fijn man, voortaan van al die gedownloade Mb's af!).
Recommended watching:
The History of New Jack Swing
House Party (1990)
New Jack City (1991)
Bell Biv DeVoe - Poison
Een van de grote klassiekers uit het genre.
Redhead Kingpin & the FBI - Do The Right Thing
Origineel geschreven voor de gelijknamige Spike Lee film, maar uiteindelijk werd toch gekozen voor een song van Public Enemy.
Guy - Teddy's Jam
Net als Blackstreet opgericht door swingbeat koning Teddy Riley, die tevens Michael Jackson's 'Dangerous' album co-produceerde.
Bobby Brown - Every Little Step
18 maart 2013
Vijf nieuwe regels van de sociale muziekrevolutie (door @SongFlowTeam's @ThomasvanWijk)
Als muziekliefhebber en ondernemer is Thomas van Wijk elke dag bezig met de veranderingen in de muziekindustrie. Na een ontwikkel- en testfase van 2 jaar lanceerde hij afgelopen december Songflow. In januari 2013 werd Thomas met zijn bedrijf genomineerd voor een Interactive Award op Eurosonic/Noorderslag. Songflow is een do-it-yourself platform voor onafhankelijke muzikanten die zich hebben aangepast aan de sociale muziekrevolutie en de nieuwe spelregels die daaruit voortvloeien. Thomas: 'Onze digitale distributie en sociale promotie tools stellen artiesten in staat om een fanbase op te bouwen en hun marktpotentie te ontdekken. Daarvoor hoeven ze niet hun ziel en zaligheid te verkopen. We brengen ons talent in contact met muziekprofessionals die daarnaar op zoek zijn. In Songflow zitten artiesten die vanaf hun eerste release reeds 30% van hun omzet uit streaming halen.'
Er zijn vijf redenen waarom elke muzikant altijd zijn muziek op Spotify, Deezer, Rdio, YouTube etc. moet hebben staan:
1. Loyaliteit luisteraars verschuift van drager naar dienst
'In de tijd van downloads maakte het niet uit via welk medium je muziek in de speler van een fan terecht kwam. De drager (download, cd) was de waardevolle content die je in een gratis speler (Winamp, iTunes) af kon spelen. Nu verschuift die consumptiewaarde van de drager naar de dienst. Een premium Spotify gebruiker betaalt €120 per jaar voor onbeperkt toegang tot muziek. Nieuwe muziek ontdekken is leuk. Het aanbod is enorm. Als het al lukt om bij iemand onder de aandacht te komen, dan kun je er maar beter voor zorgen dat je beschikbaar bent op het medium waar de luisteraar waarde aan hecht.'
2. Delen is het nieuwe verkopen
'Een bijkomend gevolg van de verschuiving van drager naar diensten is dat het verkoopproces achter muziek radicaal op de schop gaat. Traditioneel probeerde je zoveel mogelijk exposure te kweken in een zo kort mogelijke periode. Dit gaf een boost aan de verkoop (van dragers), waarna het succes als een lawine voortraasde. Inkomsten uit muziek worden steeds minder afgemeten aan losse verkoop. Dat vraagt om een nieuwe manier van denken. Ik ben daar heel stellig in: Muzikanten, managers en labels kunnen ophouden met het verkopen van hun muziek. Delen, promoten, onder de aandacht komen en relaties opbouwen, dat zijn de nieuwe drijvers van succes. Zo breng je een fanbase en maandelijkse inkomstenstroom op gang, met als spin-off dat ook je andere producten meer in trek raken.'
3. Sociale muziek is de motor achter groei
'Het publiek, met aan het front een aantal tastemakers en opinion leaders, is de nieuwe curator voor talent en trends. Sociale media brengen poortwachtende media om zeep. Hooray for that! Toch spelen ook bij de nieuwe media nog altijd commerciële belangen waar artiesten op in kunnen spelen. Spotify is afhankelijk van het netwerk effect om te groeien. Ze vond een partner in Facebook dat op zijn beurt “engaging content” nodig heeft om gebruikers langer binnen te houden en adverteerders daarvoor te laten betalen. Op SXSW 2013 maakte Spotify bekend dat het inmiddels over 40 miljard gedeelde luisterbeurten gaat. Hetzelfde geldt voor de relatie tussen YouTube en Google’s advertentie netwerk. Facebook en Youtube helpen artiesten maar al te graag hun muziek te delen, omdat ze weten dat dit gebruikers bezighoudt. Je kunt in no time naar gelijkgestemden over heel de wereld verspreid worden, zie het recente succes van de Harlem Shake.'
4. Je potentie kan gemeten worden
'De opbouw van een succesvolle muzikale carrière is vaak een fortuinlijke samenloop van talent, timing, strategie en (persoonlijke) investeringen. Niet in de laatste plaats komt daar de invloed van externe partijen bij. Het zijn de bookers, managers, labels, publishers en sponsors die talent helpen om een groter publiek te bereiken. Maar hoe bepalen zij wie die extra aandacht verdient? Intuïtie en passie zijn daarvoor nog altijd de drijvende krachten. Dat is maar goed ook in een creatieve industrie die staat of valt met innovatie en heruitvinding. De sociale muziekrevolutie voegt daar echter een dimensie aan toe: het is vanaf je eerste opname mogelijk om volledig mee te draaien in de digitale muziekmarkt. Dit betekent dat je potentie om luisteraars te vinden en fans te binden gemeten kan worden. Professionals zullen steeds vaker vertrouwen op platforms die dergelijke data kunnen leveren om het kaf van het koren te scheiden. Als artiest moet je naar buiten treden via de populaire consumentenkanalen om ontdekt te worden.'
5. Inkomsten uit streaming zijn echt, substantieel én blijvend
'In 2012 is het aandeel van streaming op digitale inkomsten gegroeid naar 20% in Europa. 20 Miljoen mensen betalen wereldwijd voor een muziekabonnement. Dat is 44% meer dan in 2011. Download verkopen zijn het afgelopen jaar met slechts 12% gegroeid. De ROI van een premium abonnee is bovendien groot. Groter dan van iemand die downloads koopt en daar gewoon mee op kan houden. Het is duidelijk waar de explosieve groeitrend ligt. Nog interessanter is dat in sommige early adopting landen zoals Zweden streaming de overhand heeft genomen. Volgens de IFPI zal Nederland dat voorbeeld snel volgen.'
Mooi verhaal, Thomas. Dank daarvoor en veel succes met Songflow!
Onlangs bracht de IFPI haar jaarlijkse Digital Music Report 2013 uit. Onomwonden wordt daarin de loftrompet gestoken over groei in de muziekindustrie en de explosieve ontwikkeling van de streaming muziekmarkt. 'Als je het eeuwige gezever over piraterij en de droge statistieken naast je neerlegt, zie je de werkelijke revolutie', aldus Thomas. 'Slimme artiesten als One Direction, Justin Bieber en PSY maken hier al succesvol gebruik van. De nieuwe realiteit is dat de consumptie van muziek afhankelijk is van het luistergedrag en de aandacht, niet de overdracht (cq verkoop) van een drager. Alle artiesten moeten daarom met de billen bloot en aantonen hoe luisterwaardig ze werkelijk zijn.
1. Loyaliteit luisteraars verschuift van drager naar dienst
'In de tijd van downloads maakte het niet uit via welk medium je muziek in de speler van een fan terecht kwam. De drager (download, cd) was de waardevolle content die je in een gratis speler (Winamp, iTunes) af kon spelen. Nu verschuift die consumptiewaarde van de drager naar de dienst. Een premium Spotify gebruiker betaalt €120 per jaar voor onbeperkt toegang tot muziek. Nieuwe muziek ontdekken is leuk. Het aanbod is enorm. Als het al lukt om bij iemand onder de aandacht te komen, dan kun je er maar beter voor zorgen dat je beschikbaar bent op het medium waar de luisteraar waarde aan hecht.'
2. Delen is het nieuwe verkopen
'Een bijkomend gevolg van de verschuiving van drager naar diensten is dat het verkoopproces achter muziek radicaal op de schop gaat. Traditioneel probeerde je zoveel mogelijk exposure te kweken in een zo kort mogelijke periode. Dit gaf een boost aan de verkoop (van dragers), waarna het succes als een lawine voortraasde. Inkomsten uit muziek worden steeds minder afgemeten aan losse verkoop. Dat vraagt om een nieuwe manier van denken. Ik ben daar heel stellig in: Muzikanten, managers en labels kunnen ophouden met het verkopen van hun muziek. Delen, promoten, onder de aandacht komen en relaties opbouwen, dat zijn de nieuwe drijvers van succes. Zo breng je een fanbase en maandelijkse inkomstenstroom op gang, met als spin-off dat ook je andere producten meer in trek raken.'
'Het publiek, met aan het front een aantal tastemakers en opinion leaders, is de nieuwe curator voor talent en trends. Sociale media brengen poortwachtende media om zeep. Hooray for that! Toch spelen ook bij de nieuwe media nog altijd commerciële belangen waar artiesten op in kunnen spelen. Spotify is afhankelijk van het netwerk effect om te groeien. Ze vond een partner in Facebook dat op zijn beurt “engaging content” nodig heeft om gebruikers langer binnen te houden en adverteerders daarvoor te laten betalen. Op SXSW 2013 maakte Spotify bekend dat het inmiddels over 40 miljard gedeelde luisterbeurten gaat. Hetzelfde geldt voor de relatie tussen YouTube en Google’s advertentie netwerk. Facebook en Youtube helpen artiesten maar al te graag hun muziek te delen, omdat ze weten dat dit gebruikers bezighoudt. Je kunt in no time naar gelijkgestemden over heel de wereld verspreid worden, zie het recente succes van de Harlem Shake.'
4. Je potentie kan gemeten worden
'De opbouw van een succesvolle muzikale carrière is vaak een fortuinlijke samenloop van talent, timing, strategie en (persoonlijke) investeringen. Niet in de laatste plaats komt daar de invloed van externe partijen bij. Het zijn de bookers, managers, labels, publishers en sponsors die talent helpen om een groter publiek te bereiken. Maar hoe bepalen zij wie die extra aandacht verdient? Intuïtie en passie zijn daarvoor nog altijd de drijvende krachten. Dat is maar goed ook in een creatieve industrie die staat of valt met innovatie en heruitvinding. De sociale muziekrevolutie voegt daar echter een dimensie aan toe: het is vanaf je eerste opname mogelijk om volledig mee te draaien in de digitale muziekmarkt. Dit betekent dat je potentie om luisteraars te vinden en fans te binden gemeten kan worden. Professionals zullen steeds vaker vertrouwen op platforms die dergelijke data kunnen leveren om het kaf van het koren te scheiden. Als artiest moet je naar buiten treden via de populaire consumentenkanalen om ontdekt te worden.'
5. Inkomsten uit streaming zijn echt, substantieel én blijvend
'In 2012 is het aandeel van streaming op digitale inkomsten gegroeid naar 20% in Europa. 20 Miljoen mensen betalen wereldwijd voor een muziekabonnement. Dat is 44% meer dan in 2011. Download verkopen zijn het afgelopen jaar met slechts 12% gegroeid. De ROI van een premium abonnee is bovendien groot. Groter dan van iemand die downloads koopt en daar gewoon mee op kan houden. Het is duidelijk waar de explosieve groeitrend ligt. Nog interessanter is dat in sommige early adopting landen zoals Zweden streaming de overhand heeft genomen. Volgens de IFPI zal Nederland dat voorbeeld snel volgen.'
Mooi verhaal, Thomas. Dank daarvoor en veel succes met Songflow!
17 maart 2013
16 maart 2013
15 maart 2013
Wilde Ideeën & Nieuwe Muziek (200)
De 200ste Aflevering. Champagne!
- Maar niet voor Baauer, wiens internet- en inmiddels bovengrondse superhit Harlem Shake ongeclearde samples bevat. Oei! Trek je portemonnaie maar...
- Genieten van wat Heer Koot zegt over Kunst, muziek en het goede voorbeeld dat onze minister-president op dat gebied dient te geven. Mij volkomen uit het hart gegrepen! Rot op, Gordon! Top-TV:
- Hoofdredacteur Erik van State Magazine vraagt zich af: 'Hoe lang maken radiostations en dj's nog goede sier met rappers om ze vervolgens nooit meer te draaien?' Interessante vraag.
- Na The Boss vorig jaar houdt rockgod Dave Grohl dit jaar de keynote speech op SxSW. Verstandige, sympathieke vent.
- Dat gaat heel lekker met Spotify! De groeispurt is ingezet en hun *gratis* radiodienst komt ook naar de Benelux. Inmiddels vang ik op dat de inkomstenstromen uit streaming voor labels, en daarmee hopelijk ook voor artiesten, nu echt substantieel worden. Can anyone turn streaming music into a real business? (via Lykle) Ja dus!
- Meer business: zorgt de muziekindustrie ervoor dat fans meer in contact kunnen komen met artiesten, dan levert dit minimaal 450 miljoen dollar op, aldus onderzoeksbureau Nielsen. Ik roep het al jaren. Kim Dotcom start ook wéér een business: Megabox. En Twitter start een muziekdienst schijnt.
- Nog steeds heel effectief, juist in deze digitale tijden:
- Dit is leuk, via Maarten: retiredartists.com. 'We make it easy for that guy who wants to sing in a metal, hardcore, punk or rock band but doesn’t have the music-writing friend to help him write songs. Why play your shitty songs when you can play consistent amazing ones, written by us badass guys who toured in (and with) bands whose names would make you nut yourself?' Haha, benieuwd welke underground grootheden hier achter zitten!
14 maart 2013
(Almost) open for business... (2)
Geen lange inhoudelijke posts en updates deze en volgende week; excuus daarvoor. Norbert, Wilbert en ik zijn druk Perfects aan het inkloppen, Luuk geeft het prachtig vorm, kijk maar:
Perfects.nl maakt je aan de hand van smaakmakers, kenners en enthousiaste fans wegwijs in het oneindige muzikale bos dat Spotify, Deezer, Sound- of Mixcloud heet. Je muzikale leven wordt iets perfecter met Perfects.nl als startpagina.
We zijn nu al te vinden op Twitter en Facebook. Join!
De teller staat nu op 142 ruim 200 stuks. Hopelijk hebben we 200+ 250+ van 340 (!) Perfects live als Perfects.nl opent op maandag 25 maart a.s. om 11u, inclusief een paar verrassingen, nieuwe Perfects en extra's, zoals heerlijke XL playlists.
We zijn nu al te vinden op Twitter en Facebook. Join!
13 maart 2013
.jpg)
12 maart 2013
Perfect Amsterdam (according to @ErwinWijman)
Erwin Wijman, een van de vaste leveranciers van Perfects, maakte deze verzameling odes aan Amsterdam. Lastig met dit soort Perfects is om het thema niet belangrijker te maken dan de muziek zelf. Blijft-ie overeind als je 'm aanzet, komt-ie los van het papier? Lang verhaal kort: het is Erwin gelukt; de definitieve verzameling liedjes over Amsterdam. En, want schrijver/journalist, onder het artwork een geweldige bijsluiter door Erwin-zelf.
HIERRR moet je zijn op Spotify,
En HIERRR vind je 1 los nummer, Amsterdam Crown door Dayna Kurtz (onvindbaar op Spotify, maar wel een must). Load 'm down en maak je collectie compleet. :-)
Enjoy! P.S. Volg je perfects.nl al, op Twitter en Facebook? 25 Maart gaan we live!
'Zou Sufjan Stevens niet over alle 50 Amerikaanse staten een plaat maken? Het bleef bij twee, Michigan en Illinois. Mooi. Maar Florida, California, de Dakota’s, New York, ze zijn nog slechts een fiche in het laatje van Sufjan.
Over New York gesproken. Hoeveel liedjes zijn er gemaakt over de stad New York? New York, New York natuurlijk, Autumn in New York, Englishman in New York. Er zijn er wel meer. Maar volgens mij zijn er meer liedjes over Amsterdam gemaakt.
Amsterdam is the place to be – niet alleen volgens Lonely Planet, dat San Francisco ('be sure you wear flowers in your hair') als enige wereldstad boven Amsterdam plaatst als de te bezoeken stad in 2013.
We wisten dat al, van popmuzikanten. Ga naar welk concert ook in Amsterdam, en elke wereldwijze zanger of musicus beaamt dat-ie zo glad is to be here. Toen Shearwater zijn Europese tournee afsloot in De Melkweg kwam zanger Jonathan Meiburg superlatieven tekort voor Amsterdam. Jason Mraz in de Ziggo Dome roemde zijn ‘good time’ in Amsterdam. Altíjd een good time. Shawn Berry, zijn support act, putte zich uit in loftuitingen en hij had zelfs een heel liedje geschreven over Amsterdam.
En als popsterren al geen liedjes over Amsterdam schrijven (zoals Coldplay, Dayna Kurtz, John Cale, Al Stewart, Jacques Brel) of zingen (David Bowie’s Port of Amsterdam) dan passen ze hun eigen liedje wel aan. Of dat van een ander. Zoals Ian McCullough van Echo & The Bunnymen in zijn toegift op het Grauzone Festival in de Melkweg op 1 februari, een cover van Walk on the Wild Side. Waar Lou Reed schreef en zong: ‘A hustle here and a hustle there/New York City’s the place where they said, Hey babe’ gooide McCullough Amsterdam erin. Sluw en slim van de wat-is-ie-96?-jarige Brit. Heel de zaal juichen. Terwijl die maar voor een heel beperkt deel uit Amsterdammers bestaat. Ze komen uit Emmen, Egmond, Edam, natuurlijk Eindhoven. En nog -tig buitenlanden. Allemaal één dankzij Amsterdam, lovebrand dat mensen bindt. Dat krijgen slechts weinig merken voor elkaar. Misschien verder alleen Facebook en LinkedIn. En Twitter misschien.
Daarom deze Perfect Amsterdam. Een ode aan de stad (en aan Paradiso, de Melkweg, Bitterzoet en de Bulldog en wat heb je). Natuurlijk, er is vast een Perfect Noordeloos te maken. Een Perfect Purmerend. Of een Perfect Utrecht. Maar bij Utrecht blijf je wel steken bij Het Goede Doel en Solex en Ingmar Heijtze en een clublied Bij ons in Utreg en nog een Domlied. Maar dan Amsterdam. De allergrootsten schreven en zongen erover.' Check maar:
HIERRR moet je zijn op Spotify,
En HIERRR vind je 1 los nummer, Amsterdam Crown door Dayna Kurtz (onvindbaar op Spotify, maar wel een must). Load 'm down en maak je collectie compleet. :-)
Enjoy! P.S. Volg je perfects.nl al, op Twitter en Facebook? 25 Maart gaan we live!
Over New York gesproken. Hoeveel liedjes zijn er gemaakt over de stad New York? New York, New York natuurlijk, Autumn in New York, Englishman in New York. Er zijn er wel meer. Maar volgens mij zijn er meer liedjes over Amsterdam gemaakt.
Amsterdam is the place to be – niet alleen volgens Lonely Planet, dat San Francisco ('be sure you wear flowers in your hair') als enige wereldstad boven Amsterdam plaatst als de te bezoeken stad in 2013.
We wisten dat al, van popmuzikanten. Ga naar welk concert ook in Amsterdam, en elke wereldwijze zanger of musicus beaamt dat-ie zo glad is to be here. Toen Shearwater zijn Europese tournee afsloot in De Melkweg kwam zanger Jonathan Meiburg superlatieven tekort voor Amsterdam. Jason Mraz in de Ziggo Dome roemde zijn ‘good time’ in Amsterdam. Altíjd een good time. Shawn Berry, zijn support act, putte zich uit in loftuitingen en hij had zelfs een heel liedje geschreven over Amsterdam.
En als popsterren al geen liedjes over Amsterdam schrijven (zoals Coldplay, Dayna Kurtz, John Cale, Al Stewart, Jacques Brel) of zingen (David Bowie’s Port of Amsterdam) dan passen ze hun eigen liedje wel aan. Of dat van een ander. Zoals Ian McCullough van Echo & The Bunnymen in zijn toegift op het Grauzone Festival in de Melkweg op 1 februari, een cover van Walk on the Wild Side. Waar Lou Reed schreef en zong: ‘A hustle here and a hustle there/New York City’s the place where they said, Hey babe’ gooide McCullough Amsterdam erin. Sluw en slim van de wat-is-ie-96?-jarige Brit. Heel de zaal juichen. Terwijl die maar voor een heel beperkt deel uit Amsterdammers bestaat. Ze komen uit Emmen, Egmond, Edam, natuurlijk Eindhoven. En nog -tig buitenlanden. Allemaal één dankzij Amsterdam, lovebrand dat mensen bindt. Dat krijgen slechts weinig merken voor elkaar. Misschien verder alleen Facebook en LinkedIn. En Twitter misschien.
Daarom deze Perfect Amsterdam. Een ode aan de stad (en aan Paradiso, de Melkweg, Bitterzoet en de Bulldog en wat heb je). Natuurlijk, er is vast een Perfect Noordeloos te maken. Een Perfect Purmerend. Of een Perfect Utrecht. Maar bij Utrecht blijf je wel steken bij Het Goede Doel en Solex en Ingmar Heijtze en een clublied Bij ons in Utreg en nog een Domlied. Maar dan Amsterdam. De allergrootsten schreven en zongen erover.' Check maar:
11 maart 2013
(Almost) open for business...
follow us on Twitter,
like us on Facebook.
Op 25 maart om 11u wordt je muzikale leven iets perfecter.
10 maart 2013
9 maart 2013
8 maart 2013
Wilde Ideeën & Nieuwe Muziek (199)
Het was nogal druk deze week, dus veel is het niet vandaag... :-/ Misschien leuk dat jullie onder deze post achterlaten wat ik afgelopen dagen heb gemist aan belangwekkend muziek- en internetnieuws? Post de link en ik vul deze post aan:
- Tot €5.000 (!) subsidie voor je opnamen en release in eigen beheer? Dat kan via Sena's Muziekproductiefonds. Lees HIER over de voorwaarden, wat je moet doen en wanneer de aanvragen starten.
- Why teens are tiring of Facebook. En schijnbaar naar Instagram en Snapchat gaan. 'Facebook has become a social network that's often too complicated, too risky, and, above all, too overrun by parents to give teens the type of digital freedom or release they crave.' Meer duiding en achtergrond op The Verge: '[Tumblr] just seems more intimate and its not really a place of bragging, but more of a place of sharing. [...] In some ways, Tumblr is actually Facebook 2.0.' Storm in glas water of moet Zuckerberg zich écht zorgen maken? Is Facebook dood? vroeg Bram zich eergisteren al af naar aanleiding van dat artikel op The Verge en ook Ernst-Jan doet een duit in het zakje.
- Nagekomen bericht: Top Online Music Marketing Tools, van 2012 (via Paul). Songflow zou niet misstaan in dit rijtje. Binnenkort meer daarover.
- deBeschaving komt met de eerste namen en gaat in de voorverkoop. Ook *nieuwe* namen voor Best Kept Secret in een — al zeg ik het zelf — te gekke nieuwe trailer van Johan Rijpma. Voorts de nieuwe Bibio (via Anne), Kim Janssen, held John Grant op de Luisterpaal en helden Primal Scream geremixt door held Andy Weatherall. Die laatste is een soort muzikale popquiz door 3 decennia in 8.20 min. Like!
7 maart 2013
Omdat je er anno 2013 niet vaak genoeg aan herinnerd kunt worden hoe ECHT fantastisch zingen werkelijk klinkt
Zet die schuif maar open, aan de albumtitel is geen woord gelogen:
Om over de opname en productie nog maar te zwijgen. Aju Holland's Got Talentjes!
Uit deze playlist, ook een aanrader.
Om over de opname en productie nog maar te zwijgen. Aju Holland's Got Talentjes!
Uit deze playlist, ook een aanrader.
6 maart 2013
Nóg meer GROOT feest! (124d)
Erbij op Best Kept Secret: Fuck Buttons, Black Dice, Iceage, King Krule, Savages, SUUNS, Bloc Party, Danny Brown, Local Natives, Everything Everything en The Black Angels. Maker van bovenstaande trailer: Johan Rijpma. Prachtwerk.
5 maart 2013
Is Facebook dood? — door @BramOSL
Dit stuk verscheen oorspronkelijk op Brams eigen site (goeie jongen, kan wat, zie de infographics hieronder, geef hem een baan):
'Ik las vanmorgen op The Verge een boeiend stuk over het einde van Facebook. Althans, er wordt geconstateerd dat Facebook niet meer cool is onder tieners. Het is een 'real life network' geworden, met ouders, collega's en vage kennissen. En terwijl Facebook opschept over je fantastische leven, kun je op Tumblr en Instagram makkelijker delen en er bovendien meerdere identiteiten op na houden. Voor MySpace betekende de massale verhuizing van tieners niet veel goeds, dus ik was meteen benieuwd of deze trend ook zichtbaar is onder onze fans.' Kijk mee [click to enlarge]:
'Ik heb al onze sociale netwerken naast elkaar gezet en vergeleken met de cijfers van ongeveer twee jaar geleden. Dat was nét voor een turbulente tijd: onze zanger stapte op en we waren druk met de voorbereidingen van openbare, online audities. De volgorde van links naar rechts staat voor wanneer we met het netwerk begonnen.
LATE ADOPTERS
'Wat mij opviel bij het achterhalen van die startdata, is dat we niet bepaald early adopters lijken te zijn. Voor een band die bekend staat om zijn succesvolle social media-campagnes, vind ik het opmerkelijk dat we nog geen jaar op Instagram zitten en pas sinds augustus 2010 iets op Facebook doen. Dat heeft een reden: wij zijn waar onze fans zijn. Als dat in plaats van Hyves ineens Twitter is, gaan we naar Twitter. Daarnaast hebben we allemaal op alle netwerken ook persoonlijke accounts die al veel langer bestaan dan de band-accounts. In mijn geval vaak uit nieuwsgierigheid (ik heb laatst ook weer een MySpace account gemaakt).
TUMBLR-EXPLOSIE
'Het tweede dat meteen opvalt is natuurlijk de enorme staaf van Tumblr. In een jaar meer followers dan we waar dan ook ooit hebben gehad - onvoorstelbaar. Nu zijn we inderdaad trouwe Tumblr-gebruikers, maar het grootste deel van deze volgers hebben we te danken aan een promo-actie van de Tumblr-staff op hun blog en een 'Spotlight' op het dashboard van iedere gebruiker. Gaaf aan Tumblr vind ik dat het heel internationaal is en als systeem superlaagdrempelig werkt. Nadeel vind ik dat het soms lijkt of iedereen alleen maar content aan het recyclen is en er weinig wordt uitgedaagd iets nieuws, eigens te posten. Mensen zijn bovendien graag lekker vaag over hun identiteit, zodat je erg weinig te weten komt over je fans. Voor een band als One Direction heeft Tumblr voor een doorbraak in Amerika gezorgd dus dit is zeker een netwerk waar we tijd in blijven steken, maar het is soms lastig inschatten wát onze volgers precies willen zien.
INSTAGRAM BLIJFT ACHTER
'Op Instagram is het relatief rustig. Nu ben ik zelf niet zo'n fan van de deelbaarheid van Instagram-foto's, zeker nu de integratie met Twitter verre van ideaal is. Ook op Facebook lijken posts vanuit Instagram eerder op de achtergrond te raken dan foto's die je direct op Facebook plaatst. Dus gebruiken we Instagram voor het filtertje en komt onze account-link vaak nergens terug. Dat heeft ook een voordeel: het is voor fans best leuk om onderdeel uit te maken van een selecte groep. Ik ben blij dat mijn persoonlijke Instagram-account maar een beperkt aantal volgers heeft (en weinig familie, collega's, zakenrelaties), want dan durf ik juist wat meer te posten. Content voor de elite.
CIJFERS ZEGGEN NIET ALLES
'En dan de twee netwerken die niet gegroeid zijn: MySpace en Hyves. Op MySpace hebben we al twee jaar niet ingelogd, op Hyves checken we sporadisch of er nog berichten zijn. En toch, als we puur naar de aantallen kijken, winnen beide netwerken het nog steeds van Twitter, Facebook én YouTube. Dat is dus gelijk de valkuil: alleen naar de cijfers kijken.
Waar vindt de meeste interactie plaats? Op Twitter en Facebook. En welk netwerk heeft ons de afgelopen jaren het meest geholpen in het laten groeien van de fanbase? Zonder twijfel YouTube. Toch hebben we daar nog niet veel abonnees, omdat we pas sinds kort mensen op te roepen zich abonneren. Als je kijkt naar views: dat zijn er ruim 1 miljoen, 400.000 meer dan twee jaar geleden. Op Tumblr hebben we extreem veel volgers, maar die zijn (nog) niet heel actief: met gemiddeld 30 notes per post, reageert dus maar 0,17%.
GROEI
'Twitter groeit met ruim 1000, YouTube groeit met 1000 en Facebook groeit het hardst met bijna 1500. En dat is ook wat ik merk bij onze fans, los van de cijfers: heel langzaam gaat iedereen van Hyves naar Facebook, Twitter kan er gewoon naast bestaan. En een aantal mensen slaat Facebook over en gaat meteen naar Tumblr. Ik geloof niet dat Facebook dood is, maar ik snap wel de behoefte van jongeren om uit een netwerk te stappen waarop je docenten ook zitten, je ouders alles meelezen en er strenge regels zijn over wat je wel en niet mag posten. En de vraag is of je als band in die sfeer wil zitten - misschien past het creatieve en enigszins grenzeloze van Tumblr daar wel beter bij. En misschien wordt MySpace wel weer helemaal de shit? Ik heb alvast een account.'
Dank voor alweer een mooi, inzichtelijk stuk, Bram.
UPDATE: Ernst-Jan doet een duit in het zakje.
Dank voor alweer een mooi, inzichtelijk stuk, Bram.
UPDATE: Ernst-Jan doet een duit in het zakje.
Abonneren op:
Posts (Atom)