14 januari 2013

A&R-tegeltje (14)

Je muziek moet uitgesproken zijn. Geen half werk, niet polderen, zeker niet in deze tijden van enorm en almaar toenemend aanbod. Iedereen kan muziek maken, productie, distributie worden nog steeds goedkoper en met 10 vingers bereik je op internet een publiek. Opvallen is noodzaak.

Uitgesproken muziek levert uitgesproken reacties op. Dodelijke middelmaat soms ook, al was het maar omdat niemand zich aan je muziek stoort. Dat is misschien wel de ergste kwalificatie die je kunt krijgen: muziek waar niemand zich aan stoort wil ook niemand op z'n begrafenis horen.

Een zesje of misschien een 7- is altijd de uitkomst als Maurice de Hond een representatieve steekproef houdt. Daar komt namelijk het gemiddelde uit en het gemiddelde is zelden interessant, zeker niet bij muziek. Je kunt honderden vrienden, kennissen en familie om hun mening vragen, maar één glasheldere tweet of onderbouwde Facebook-post zegt vaak meer dan 500 gillende fans of 'boe!'-roepende haters.

Het cijfer 1 of een dikke 10 voor je muziek heeft meer nieuwswaarde dan een mager zesje. Het zegt je wat je goed of fout doet, waar iemand zich over opwindt, wat écht moet veranderen of wat hét Ding is waarmee jij je onderscheidt. Dat ene liedje waar iedereen over begint en dus jouw Hit is, of de drummer die je vanmiddag moet ontslaan. Succes!

Alle A&R-tegels vind je HIER.

3 opmerkingen:

Peter zei

wel apart dat de meeste hits precies net niks zijn en daarom zo populair, mensen houden van zesjes, saaie middelmaat

Mariska Petrovic zei

Toets in bij Google: 'I'll always love you + hit'.. 3x raden wie er verschijnt: Whitney Houston!
Dolly Parton schreef dit fantastische nummer (voor en over Porter Wagener).. De muziekindustie maakte er een hit van. Als ik puur en alleen naar de tekst, melodie en intentie luister waarmee Dolly Parton dit nummer zingt, krijgt ze van mij een dikke tien!

LeMarinus zei

Wat Peter zegt klopt tot op zekere hoogte wel. Het is de reden waarom bands na hun doorbraak hun best doen om allemaal precies hetzelfde te klinken. Het U2-syndroom, zeg maar. Volgens mij moet je als band eerst opvallen door uniek te zijn en vervolgens proberen je onderscheidendheid tot een minimum te beperken, om zoveel mogelijk mensen aan te spreken. De kunst zit hem er natuurlijk in dat je die laatste stap niet zet. Maar da's moeilijk, want wat doe je dan? De laatste plaat van Elbow klonk juist heel geforceerd 'niet-voor-het-grote-publiek'. Met als gevolg dat ik er ook niet warm van werd. Dilemma's...