25 januari 2009

4 akkoorden, 36 hits


(bron, via)

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Vooral de tweede helft is zeer vermakelijk.

Anoniem zei

Hoe is het mogelijk! Zouden artiesten dit zelf weten en er rekening mee houden bij het schrijven van zo'n nummer? praktisch dus gebruik maken van het principe beter goed gejat dan slecht bedacht?

Niek zei

Dit soort materiaal is toevallig het gene waar ik al langer mee bezig ben (met andere woorden, belachelijk veel lezen en heel veel akkoordschema's voorbij zien komen).

Het idee wat ik tot dusver het meest logische vond. (volgens mij zijn deze vier een C, D, iets van een G en een B? maar de progressie is in elk geval continue t zelfde.
Het idee is dat we een bepaald gehoor ontwikkelen voor bepaalde progressies die we graag horen. In nagenoeg alle popmuziek (dus alles van death metal tot bubble pop tot triphop tot weet ik veel wat) komen dezelfde progressies voor. Zelfs structuren (het beruchte intro, coupletje, refrein, coupletje, refrein, interlude, refrein.) komen veelvuldig terug omdat ons gehoor daar dus op berekend is.
Bij traditioneel islamitische muziek functioneert dat bijvoorbeeld heel anders (los van het 24 noten tellende octaaf)

Muzikanten hebben dit niet bewust in de gaten. (per se!) Het is wel zo dat bepaalde progressies I,V / I,IV /vi IV I IV / I V vi IV bijvoorbeeld sinds de beatles continue in popmuziek te vinden zijn. En dit is er dus een mooi voorbeeld van.
Dan heb je natuurlijk ook nog eens het feit dat veel gitaar gecomponeerde muziek gebruik maakt van eenvoudige akkoorden zoals Em, C, G, D (die op piano ook vrij makkelijk zijn overigens) waarmee sowieso bijna de hele beatles catalogus te spelen valt.

de vergelijking zou kunnen zijn, je gaat bij een kunstschilder toch ook niet raar opkijken omdat hij rood geel en blauw gebruikt?