3VOOR12's Atze de Vrieze reageerde gisteren op de Long Tail-post van vorige week. Hij vervolgt: "Dat de Long Tail bestaat, daar twijfel ik niet aan [check de opvallende kijk- en bezoekcijfers die Erwin Blom over 3VOOR12 noemt. Hier cijfers over 2008]. Of het werkt als economisch model, daar ben ik nog niet zo zeker van. Dat mensen consumeren volgens dit model, dat zeker. Die fijne illegale community waar je alle backcatalogi kan vinden die er zijn, blogs, de eenvoudige toegang tot buitenlandse media en internetradio, de 3VOOR12 Luisterpaal. Zelfs de iDisk vol muziek die je deelt met vrienden is er een voorbeeld van. Je kunt als gebruiker alle muziek horen die vroeger nooit de playlist haalde op de radio. Een groot deel van de gebruikers luistert nog steeds - of ik moet zeggen weer - naar de ouderwetse radio, die echt niet gaat verdwijnen. Het gros van de mensen verdiept zich net zo veel in muziek als ik in films. Maar een fanatieke groep maakt wel degelijk gebruik van al die nieuwe mogelijkheden. Ik heb persoonlijk nog nooit zoveel nieuwe muziek gehoord als afgelopen jaar. En dat komt niet doordat het allemaal automatisch op onze redactie belandt. Dat geldt namelijk maar voor de helft...".
Heel herkenbaar dit. Zo haal ik zojuist ruim 350 nieuwe tracks binnen (samen 2,4 Gb), het meeste via The Hype Machine en een iDisk die ik deel met zo'n 70 mensen. Last.fm houdt bij wat de helft van ons draait. Daarnaast besteed ik zo'n €100 per maand (en vaak meer) aan CD's, vinyl en downloads. En voor alle duidelijkheid: die iDisk en The Hype Machine zijn geen gemiste verkopen! Ik heb simpelweg meer interesse in muziek dan geld en behoor tot de mensen, zoals Andrew dat zo mooi zegt, "who's appetite for music is voracious". Gulzig inderdaad.
En Atze is dat ook: "Alles wat ik hoor kan iedere fanatieke muziekliefhebber horen. Gratis. Wil-ie het ook kopen? Nee, natuurlijk niet. Dat kan niet eens. Veel te duur: €1 per liedje of €15 voor een CD. Vul daar je 80 Gb maar eens mee! Of je externe harde schijf van Media Markt: 500 Gb voor €100. Dat is met een hoge bitrate nog steeds ongeveer 100.000 liedjes. Honderdduizend liedjes! Dat is meer dan je in een jaar kunt beluisteren. Je downloadt dus niet alleen het nieuwe album van AC/DC, maar ook de complete catalogus, voor áls je op een dag zin hebt om Back In Black een keer op te zetten. Niet te betalen natuurlijk. Dus koop je wellicht, omdat je geweten je dat influistert, de mooiste platen van het jaar. En dat zijn toch die platen waar iedereen het over heeft. Elbow. En Vampire Weekend. En Fleet Foxes. Want die zijn nu eenmaal het best."
Die 3 platen heb ik braaf aangeschaft, Atze (...en Universal en V2). En 70+ iDisk-vrienden afgelopen jaar minstens 3 keer gemaild hoe briljant The Seldom Seen Kid is. Ik heb even gecheckt: 12 iDisk-ers hebben 'em daadwerkelijk gekocht (de CD of gedownload bij iTunes), voor zichzelf of voor anderen. Dat is ruim 16%, geen verkeerde score. Eén iemand antwoordde: "Elbow en Bon Iver waren langs mij heen gegaan omdat ik te druk was met mijn absolute #1, TV On The Radio. Beiden heb ik in de Kerstvakantie gekocht om de Top 5 compleet op CD te hebben." Lang leve internet, sociale media, communities, Apple en The Long Tail!
"De Long Tail in het boek van Chris Anderson beweegt zich nog vooral rond de zoeksystemen en de tools die sites als Amazon bieden, maar het gemak waarmee je overal aan kunt komen buiten de grote legale spelers om speelt een cruciale rol. En hoe hard de RIAA en Brein ook proberen, die ontwikkeling is niet meer te stoppen."
Dank voor je uitgebreide reactie, Atze. Overmorgen alhier: de ervaringen van een Long Tail-muziekretailer bij uitstek.
2 opmerkingen:
De entertainment industrie moet ophouden de inkomstenstroom via fysieke dragers of anderszins los te zien van de andere inkomstenstromen. We weten allemaal dat de kaarten van concerten enorm veel duurder zijn geworden en dat zalen nog steeds voor goede bands volstromen. En dat hier in huis spaarpotten geleegd worden voor peperdure games waar muziek op staat. En dat ik waar ik ook kom uit speakers Coldplay hoor schallen. Etcetera.
Muziekmaatschappijen doen dat inmiddels standaard, maar daar knap je doorgaans ook niet van op als muzikant.
Een reactie posten