'Achteraf gezien heb ik in mijn minst zelfverzekerde dagen nog wel eens twijfels, maar over het algemeen ben ik blij dat ik mijn album in oktober 2010 gratis aangeboden heb', zegt singer/songwriter Simon Keats. 'Mijn website bestond uit mijn logo en slechts 1 link: “Download the album Time for free”. Dit maakte ik wereldkundig via Facebook, blogs, mails, telefoontjes en alles waarmee te communiceren valt. Best opdringerig, denk ik nu. Maar er hing wel het één en ander vanaf.Een plaat opnemen is een kostbare zaak. Voorheen was het voor mij niet meer dan logisch om een cd te laten persen en daarmee te leuren langs zalen, media en mensen die ons verder konden helpen. Misschien was het de muziek die we toen maakten, de manier waarop we het aanpakten of de markt die drastisch veranderde, maar het patroon bleef hetzelfde: de albums werden enkele honderden keren afgenomen, maar een vervolg bleef uit. Uiteraard kwam er wat geld binnen, maar lang niet genoeg om de kosten te dekken. Om een dergelijk scenario te voorkomen werd ik bijna gedwongen om het ditmaal anders te doen. Als ik het gratis zou aanbieden, moest het op zijn minst wel opvallen. Anders had ik én de kosten én geen aandacht voor mijn muziek, een dubbele kater.
Ik heb me daarom maandenlang geconcentreerd op promotie van dat ene feit op Facebook, al vóór het zover was. Ik kwam erachter dat ik nog veel te leren had (en nog steeds). Met hulp van enkele bekwame bèta-vrienden - ik ben totaal niet technisch - lukte het om mijn album downloadbaar te maken en te verspreiden. Met resultaat: 5.000 downloads in 1 maand! Ik snapte er eerlijk gezegd niet zoveel van. Ik had weliswaar mijn hele kennissen- en vriendenkring telefonisch (!) gevraagd om de boel te verspreiden, maar dit ging ver boven de omvang en impact van mijn netwerk uit.'
Simon voelde dat hij iets in handen had: 'Met één enkele mail naar allerlei eindredacties zag ik mijzelf het verhaal uit de doeken doen bij De Telegraaf, Radio 1, Brabants Dagblad en werd het verhaal opgepikt door vele blogs en sites. Ik werd – ongewild - gelanceerd als de eerste Nederlandse Facebook artiest, hoewel ik wist dat dat niet geheel strookte met de feiten. De teller is blijven lopen en het is mooi te zien dat de muziek zich blijft verspreiden. Inmiddels is het linkje vervangen door een uitgebreide site en werken we aan een webshop en optredens.' Dat laatste is nog niet zo gemakkelijk: 'Het benaderen van podia met dit verhaal is me toch tegengevallen. Nu zijn veel mails pas 2 weken geleden verstuurd, maar met de vaart waarmee mijn muziek zich verspreidt sinds eind 2010 had ik meer respons verwacht.' De traagheid van de massa is nog altijd legendarisch, Simon... Dus: nabellen!De snelle verspreiding van zijn muziek leidt tot prachtige momenten: 'Zo werd ik gevraagd te spelen in een schuur in Leveroy (Limburg). Ik had toen al een demootje gemaakt, dat vrijelijk rond leek te gaan. Bij aankomst zagen mijn bassist en ik een grote schuur, kratten bier en 30 twintigers opgetogen over wat komen ging. Tijdens het optreden gebeurde er iets wat ik nog nooit had meegemaakt: iedereen zong de liedjes mee, zelfs in beschonken toestand. Dat was voor mij het besef dat muziek en teksten vooral zichzelf verspreidden.'
Simon werkt nu aan een DVD, 13 liedjes, waarvan hij er 1 per week upload op Facebook en zijn website. Kijk vast naar Till The Year 2012 en Blue Marching Band. Dank voor je enthousiaste verhaal, Simon!
1 opmerking:
Leuk verhaal! Ben ook groot fan van Simon. Enige minpuntje wat ik aan zijn verhaal kan bedenken: ik heb ook zijn plaat gedownload via zijn site. Gewoon een zipbestand, en niet via zijn Bandcamp player (die hij embedded heeft). Met als gevolg dat ik geen e-mailadres heb hoeven achter te laten. En dat is jammer voor hem: een mailadressenbestand met 6000 mails is zeer waardevol!
-Coen
Een reactie posten