En gelukkig maar. Er is een reden dat een voetbalelftal 1 coach heeft: iemand hakt de knoop door, iemand beslist. Dinand noch Louis van Gaal heeft altijd en eeuwig gelijk, maar beiden weten dat er niks rampzaliger is dan twee kapiteins op 1 schip die met elkaar bakkeleien of we naar stuur- of bakboord gaan. Zo vaar je op een ijsberg of struikelt in de eerste ronde van het EK. Alleen de Beatles kwamen ermee weg (dat duurde precies 10 jaar - een eeuwigheid in popmuziek én gedeeld management). Natuurlijk mag The Edge af en toe wat roepen, een gitaarlick aandragen, denkt Dennis mee of de albumhoes rood of blauw wordt en kreeg Ringo op ieder album een eigen liedje. Maar uiteindelijk beslist Bono welke songs het album halen, Dinand dat het groen wordt en zijn er 2 redenen dat Octopus's Garden Abbey Road niet opent: John en Paul.
Antonie verwoordde het het best én was eerlijk toen hij mij vertelde: 'Natuurlijk zijn we een band, zijn dit mijn beste vrienden, luisteren we naar elkaar en sta ik open voor suggesties en muzikale ideeën van anderen. Maar uiteindelijk zijn we de Verenigde Naties en ben ik Amerika.' Spijker, kop!
Toen ik bovenstaand ontwerp naar de tegelbakkerij bracht, mislukte de gehele eerste oplage:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten