HIER haal je Perfect Seattle en HIER vind je 'm op Spotify.
OK, dan noemen we het Perfect Seattle. Want uit die stad zijn verschillende grootheden gekomen en gezamenlijk hebben ze een deel van de muziekgeschiedenis herschreven. Dat begon in de jaren '60 al met Jimi Hendrix, jawel, geboren en getogen in Seattle. Maar deze Perfect gaat over de lome, beukende gitaren. De soms nihilistische teksten. Lang haar, houthakkersbloes en Doc Martens. Dat stereotype modebeeld. Deze Perfect neemt je mee op een soms wat obscure b-side roadtrip. Niet de geijkte standaarden, maar juist net een album terug of verder kijken. Of even die demo-versie erbij pakken. Grunge kenmerkt zich niet door finesse in de muziek. Niet te harmonisch, niet te gelikt. Daarvoor moet u bij Dinand Woesthoff c.s. zijn. Ga er voor zitten: 18 tracks beukende, zompige, schreeuwende, rauwe, rockende tracks uit het Noordwesten van de USA, met soms een uitstapje naar andere staten. Mag dat? Ja, dat mag. En zo zal Mart Smeets nu door Google gekoppeld worden aan grunge."
Zoals gezegd: Frank's niet te missen track-by-track guide + relevante links in de reacties.
3 opmerkingen:
1. Alice in Chains - "Damn That River"
Meteen de beuk erin met een track van het beste AiC-album, Dirt. De te vroeg heengegane Layne Staley werd vaak bijgestaan door gitarist Jerry Cantrell op zang. Alice in Chains was ten tijde van de grunge hype een onterecht onderbelichte band. De muziek en teksten zijn sterk, zwaar en loom. Hun akoestische EP SAP is zeker de moeite waard voor de liefhebber.
2. Tad - "Giant Killer"
Een groot aantal grungebands had punkinvloeden. Zo niet Tad. Met meer jaren '70 metal invloeden waren ze de eerste band die door het vermaarde Sub Pop-label werd getekend.
3. Paw - "Couldn't Know"
Een uitstapje naar Lawrence, Kansas voor wederom een onderbelichte band uit het grunge tijdperk. Paw kocht ik puur op de tekst die in het Plato muziekblad stond die week en heb er nooit spijt van gehad. Hun debuut Dragline is één van de beste albums uit het grunge tijdperk. Naast "Could't Know" zijn "Jessie" en "Lolita" prima nummers op dit album.
4. Nirvana - "Dive"
Nee, geen "Smells like Teen Spirit". Te makkelijk. Dive komt van Incesticide en laat wat mij betreft beter de rauwe, ongepolijste en knallende rock horen die Nirvana zo groot maakte. Zonder concessies, vol uit de borst meeschreeuwen en DUIK die pit in!
5. The Afghan Whigs - "Retarded"
Wederom een uitstapje, naar Cincinnati ditmaal, voor deze band rondom Greg Dulli maar ook getekend op Sub Pop. Origineel is The Afghan Whigs wat melodieuzer, maar dit "Retarded" past goed in het tijdsbeeld van de grunge-hype. Na het uiteenvallen van de groep zou Greg met Screaming Trees' Mark Lanegan als The Gutter Twins 2 machtige albums opnemen.
6. Pearl Jam - "Spin The Black Circle"
"Alive", "Jeremy", "Black": we kennen ze allemaal van menig 90's feestje, stadionconcert of emotioneel woonprogramma met bizarre keuzes in achtergrondmuziek. Dit nummer komt van hun derde album Vitalogy en viert het behoud van vinyl. Strak, straight en met de klok op 2 minuut 48 seconden meer punk dan eerdergenoemde nummers. Live een knaller van jewelste.
7. L7 - "Pretend We're Dead"
Het grungetijdperk viel samen met de Riot Grrrl movement. De dames van L7 waren niet de minste. Voortgekomen uit de LA punkscene (de zangeres was achtergrondzangeres bij Black Flag) brachten ze onder grunge-superproducer Butch Vig het album Bricks Are Heavy uit. Memorabel tourmomentje: Reading 1992, Donita Sparks verwijdert haar gebruikte tampon op het podium en gooit hem het publiek in als protest tegen de moddergooiers op het festival.
8. Mudhoney - "Touch Me, I'm Sick"
Het nummer van deze grootvaders van de grunge is fraai gecovered in de verder belabberde grungefilm Singles door de band Citizen Dick (met Matt Dillon). Mudhoney is voortgekomen uit Green River en met hun album Superfuzz Bigmuff van grote invloed op stadsgenoten met muziekambities. Wat zegt All Music Guide over dit nummer? "The song's raw, primal energy made it an instant anthem which still stands as one of [grunge's] all-time classics". Dat u het weet.
9. Gruntruck - "Tribe"
Een kleine band uit Seattle, slechts 2 albums opgenomen voor ze in diverse juridische gevechten kwamen met Roadrunner Records. "Tribe" is hun meest typische, metal-achtige nummer met de riff die in de eerste seconden het nummer kenmerkt. Gruntruck ligt qua genre het dichtst bij Soundgarden, recht-door-zee riffs en her en der een melodieus uitstapje.
10. Soundgarden - "Slaves & Bulldozers"
De overal-herkenbare stem van Chris Cornell, de Drop-D tuning van Kim Thayil. Hun album Badmotorfinger is een klassieker in het genre. Al kwam het succes met opvolger Superunknown, met "Badmotorfinger" is duidelijk de zompige muur van gitaren te horen die Soundgarden zo opmerkelijk maakt. In combinatie met de uithalen van Cornell op plaat een genot om naar te luisteren.
11. Mad Season - "I Don't Know Anything"
De grunge supergroep die zoveel in het verschiet had, ware het niet dat Layne Staley besloot het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen. Mad Season was Layne Staley (Alice in Chains), Mark Lanegan (Screaming Trees), Mike McCready (Pearl Jam), Barret Martin (Skin Yard, Screaming Trees) en John Baker Saunders (The Walkabouts). Slechts 1 album uitgebracht, maar een blijvertje. Machtige nummers met de spookachtige stem van Staley.
12. Mother Love Bone - "Chloe Dancer/Crown of Thorns"
Naast Mudhoney was Mother Love Bone 'die andere band' waar de muziekscene in Seattle flink door is beïnvloed. De charismatische bandleider Andrew Wood mocht de release van hun debuut "Apple" niet meer meemaken door, wat een verrassing, een drugsoverdosis. Twee bandleden van Mother Love Bone zouden later Pearl Jam starten.
13. Screaming Trees - "Dying Days"
Er is zoveel te kiezen uit het brede repertoire van deze psychedelische hardrockband, alles heeft de tand des tijds doorstaan. Nummers uit 1996, zoals deze single, kunnen nu nog steeds worden uitgebracht. Mark Lanegan houdt met zijn kenmerkende stem alle nummers recht overeind. Doordringende gitaren, beukende drums en scheurende solo's, het is jammer dat de band niet meer bestaat...
14. Hammerbox - "Trip"
Dan het meer poppy Hammerbox. Er is niet zo bar veel bekend over de band, anders dan dat zanger Carrie Akre de band startte en later weer verliet. "Trip" van tweede album "Numb" laat de link met grunge enigszins horen. Ondanks de melodietjes en de postproductie-effecten toch ook die rauwe stem en doorjassende gitaren.
15. Babes in Toyland - "Right Now"
Mijn eerste concert in Tivoli was van deze band. Angstaanjagend maar tegelijkertijd fascinerend om deze 3 rauwe bitches loos te zien gaan op het podium. Babes in Toyland startte oorspronkelijk met Courtney Love, maar na een paar weken werd deze onhandelbare tante al de band uitgekieperd. "Right Now" is hard, zacht, zwevend en rauw in je gezicht.
16. Green River - "Swallow My Pride"
Nooit groots commercieel succes gehad als groep, maar van onschatbare waarde voor de opkomst van grunge. Met leden van (later) Pearl Jam en Mudhoney is Green River van 1984 tot 1988 actief. "Swallow My Pride" is nooit officieel uitgebracht, maar deze demo wordt algemeen gezien als hét grungenummer van de band, door velen later gecovered.
17. Temple of the Dog - "Say Hello to Heaven"
Met het overlijden van Andy Wood besluit zijn kamergenoot Chris Cornell 2 nummers te schrijven ter nagedachtenis: "Say Hello to Heaven" en "Reach Down" worden een compleet album onder de naam Temple of the Dog en is een fraaie samenwerking tussen Soundgarden en het juist gestartte Pearl Jam. Het album was een eenmalige samenwerking, al zouden door de jaren heen live versies van sommige nummers gespeeld worden op diverse tournees.
Extra special secret bonustrack: Screaming Trees - "Love or Confusion"
Nog eentje dan. Een cover van een machtig Jimi Hendrix nummer. Hoe kan een Perfect Seattle zonder deze gitaarheld? Bij deze een buiging naar de grootmeester via een van Seattle's grungebands.
Een reactie posten