Geen geld, toch een clip? Die vraag stelden de Meisjes zich toen ze hun single Doe wat je doen moet uitbrachten, vrijwel tegelijk met album Beter dan niets. Bandlid/songschrijver Auke Hulst: 'Eind 2011 hadden we al eens plannen gemaakt voor een videoclip, maar dan op de 'gangbare' manier. Dat wil zeggen, met een doorgewinterde regisseur, een heus productiebedrijf, een scenario en een doortimmerd budget. Dan kost een clip al snel zo'n €12.000 volgens het TAX Videoclip-fonds, waar we een (afgewezen) aanvraag voor financiering deden. Een heel gangbaar kostenplaatje.
Maar tegelijk is het een budget dat binnen het huidige muzieklandschap niet reëel is, zolang je nog geen household name bent. Serieuze muziektelevisie bestaat nauwelijks meer, MTV is verworden tot een soort reality-diarree, terwijl zenders als The Box en TMF van de kabel zijn verdwenen. Televisieprogramma's die clips uitzenden zijn zo mogelijk nog schaarser. Een clip heb je vooral om op je site te zetten, en op YouTube, Vimeo en vergelijkbare sites. Een nummer met bewegende beelden, trekt nu eenmaal meer kijkers. Zeker als die beelden leuk zijn.
Bij gebrek aan geld draait alles om connecties. Elke dinsdag zaalvoetballen twee van de Meisjes in de Marnixhal te Amsterdam met een los-vast clubje vrienden. Een divers gezelschap: schrijvers, journalisten, een tuinman, schipper, Poolse stukadoor, Iraanse sjacheraar annex oliesjeik, Greenpeace activisten... Én een cameraman/regisseur: Brian Teuwen. Brian had op zijn beurt een filmende vriend, Bram Juist, die over een Full HD spiegelreflex-camera beschikte. Die camera's zijn relatief goedkoop, maar bieden topbeeld, met fijne scherpte-diepte mogelijkheden. Kortom: een zegen voor bands die een filmische clip willen opnemen. Brian en Bram konden de clip voor een prikkie draaien.
Wat we vervolgens nodig hadden was een concept dat zowel leuk als goedkoop was. Na een aantal brainstorm-sessies gedurende de derde helft suggereerde Brian uit te gaan van de beeldtaal die fotograaf Hans-Peter van Velthoven toepaste in de fotografie voor ons cd-boekje: een combinatie van ernstig en absurd. 'Ik wil de focus leggen op de relatie tussen jullie twee,' zei Brian, doelend op ondergetekende en broer/bandlid Hans. We zouden een aantal tableaux vivants ontwikkelen, waarin op absurde wijze twee mannen in beeld werden gebracht die onlosmakelijk met elkaar verbonden lijken. We besloten die shots gedurende 2 zondagmiddagen te draaien in en rond het Westerpark en rond de NSDM-werf.
Een laatste mogelijke kostenpost was props. Onze ideeën vroegen er nogal wat. Een x-aantal hadden we gewoon in bezit: de nette pakken, de zonnebrillen, de gitaar, de vuvuzela (cadeautje van een Zuid-Afrikaanse vriend) en last but not least de (authentieke) Russische militaire cap, die ik voor een vriend in Moermansk had gekocht, overigens vlak nadat ik langdurig was verhoord door de FSB (voorheen KGB). Maar dat is een ander verhaal... De resterende props leenden we of kochten we voor een paar tientjes op de vlooienmarkt en bij de kringloopwinkel. Zo kwamen we aan de stofzuiger, de typemachine, de retro-telefoons en een bizar Magnus-orgeltje dat de clip niet gehaald heeft, maar wel door Brian gebruikt is om een bioscoopvoorstelling van Deep Throat op te leuken in zijn Red Light Cinema op de Amsterdamse wallen!'
De montage van de clip leidde tot heel wat hoofdbrekens, aangezien er verschillen van inzicht bestonden tussen regisseur en bandleden, maar uiteindelijk werd ook die knoop ontward en zijn de heren Hulst erg tevreden met het eindresultaat:
Morgen meer van Aukes broer Hans, die hier eerder een zeer veelgelezen blogpost schreef. Een pittige discussie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten