Perfect New York (according to @mischabe)

Ja, ja, ik weet: we zijn ruim een maand te laat. En het ligt aan ons, niet aan Mischa. Begin september waren we een beetje door onze voorraad Perfects heen, twitterden erop los en voor we het wisten zaten we vol tot juli 2023. Toen kwam plots Mischa langs (die wij moeilijk iets kunnen weigeren, al was het maar vanwege Perfect Eddie Hinton, Perfect Northern Soul en z'n veelgelezen stuk over OOR), met het idee op 9/11 de stad waar het gebeurde muzikaal te eren. Ach, Mischa's selectie is niet minder mooi halverwege oktober. Lees het zelf in de uitgebreide bijsluiter, onder het artwork.

Haal 'em HIER.

Enjoy!'Ik was 18 jaar, haalde mijn diploma en kreeg van mijn vader een reis naar New York cadeau. Dat was wat man. New York City, liefde op het eerste gezicht. In mijn koffer stak een jacquet, dat ik nog van een Belgische ambassadeur uit Congo had gekregen, een strak in de plooi gestreken broek, een helderwit overhemd en een strikje. Waarom? Je zult wel zien, zei mijn vader.

Een paar dagen in New York en het werd me duidelijk, we gingen uit eten en niet zomaar uit eten. Nee, dineren in Windows of the World, 417 meter hoog in het WTC. Het was een mistige avond, maar de punt van het Empire State Building stak fier boven de wolken uit. Ik kon er mijn blik niet vanaf houden. De toren waar ik 16 jaar later in 2004 mijn vriendin ten huwelijk vroeg.

Sinds die eerste keer in 1989 kom ik geregeld in New York en logeer er dan bij vrienden. Zo ook begin oktober 2001, kort na 9/11, dit jaar 10 jaar geleden. Die aanslag maakte een diepe indruk. Niet alleen op mij, schat ik zo in. Het was één van de eerste keren dat ik de kracht van internet ervaarde om een blik te krijgen op iets dat aan de andere kant van de wereld gebeurde. En niet zomaar een blik, dit was groots. Ongelofelijk. Verbijsterend. Shockerend.

Nooit eerder en later zat ik in een Boeing die zo leeg was. We (ik was met mijn goede vriend Patrick deze keer) vlogen op Newark en de rookpluimen van Ground Zero doemden op toen we de skyline van Manhattan naderden. Mijn vrienden in New York en de mensen die zij kenden die in het WTC werkten, waren ongedeerd, maar wel in shock. Je zou voor minder. De vibe in de stad was uitzonderlijk. De stank in de buurt van Ground Zero niet te harden. Brandweerlui die het rampgebied verlieten, kregen luid applaus. Mensen hingen posters op van vermisten en overal lag stof. En dan was er die truck, die de hele dag loeihard 'New York, New York' van Sinatra speelde en de avenues op- en afreed.

Sonic Youth gaf een benefietconcert, waar ook Cat Power en Tom Verlaine van Television speelden. En jezus wat een vuur, passie, woede en verdriet knalde er van die set af. Thurston Moore vertelde dat ze die ochtend hun gitaren waren gaan halen in Murray Street, op een steenworp van Ground Zero en dat de mensen vreemd opkeken toen ze met een 15-tal gitaren uit de rampzone kwamen. Op het podium veegden ze er het stof af. Meer over dat concert in mijn recensie op KindaMuzik. Je kunt ook nummers van het concert terugzien en horen op YouTube (lang leve internet!). Hier het openingsnummer met intro van Thurston Moore en meer songs hier, hier, hier en hier.

Goed, mijn liefde voor de Big Apple zit diep. Nummers over New York bestaan er duizenden. Ook over 9/11 zelf is behoorlijk wat muziek gemaakt. Deze selectie is buiten het laatste nummer gewoon een lukrake selectie uit de platenkast van mijn vader, en die van mij. Een ode aan New York.' - Mischa Verheijden

Tweet