Singer/songwriter Simon Keats kwam hier eerder aan het woord. Inmiddels komt een en ander in een lichte stroomversnelling, notabene in Los Angeles: 'Het idee om naar LA te vertrekken startte met de upload van een paar liedjes op Hello Music. Ik verwachtte niet veel terug te horen, maar even later ontvang ik een volledig rapport, overwegend positief. Een week later mailt ene Mason Frank, A&R van Hello. Het feit dat ik niet in Amerika woon verbaast hem, maar goedgemutst als ik ben zeg ik toe naar Amerika te vliegen om wat dingen te bespreken. Manager Keije gaat mee. Direct voor een maand, zodat we ook andere contacten kunnen leggen. Een plek om te overnachten regelen we veelal via couchsurfing.org.Op de dag van aankomst kopen we een gitaar bij McCabe's en vragen direct of ik in de buurt kan optreden. Dat lukt in pianobar Unurban, mijn eerste gig op Amerikaanse bodem. Eerder vonden we hier andere spots om op te treden: Silverlake Lounge, de Kibitz Room, Red Rock en Rainbow Bar bijvoorbeeld. Allemaal open mic's: 5 minuten p.p. [!], meestal een stuk of 30 gelukszoekers die hun ding doen, stand-up comedy of muziek. Tijdens mijn setje in Kibitz ben ik in mijn element; mensen vragen om een extra liedje (dat zegt wat hier). In de Rainbow Bar betaal ik $2 [!!] om te mogen optreden. Ik denk dat dat te maken heeft met het feit dat meer mensen hopen hier ontdekt te worden. Ze maken daarom vaak een serieuze en gespannen indruk, iets dat muzikanten beter staat dan comedians...
Door een toevallige ontmoeting komen we op dag 4 in contact met Peter Newman, ex-A&R en producer van Peer Music. Een spraakwaterval: mijn teksten noemt hij briljant en de uitspraak 'native'. Hij lijkt oprecht enthousiast over wat hij hoort, slaat geen liedje over. Hij mist wel 'ruimte' in mijn muziek. Lastiger wordt het als Newman de standaard vragen stelt: wat hoop je te bereiken en hoe? Keije suggereert iets te laten horen op gitaar. Na 2 nieuwe songs is Peters enthousiasme enigszins bekoeld. Als Keije en ik teruglopen heb ik een dubbel gevoel: ik baal dat ik mijn liedjes nauwelijks verdedigde en alles liet gebeuren. Ik vind mijn nieuwe werk even waardevol als het oude.'
Een wijze les, Simon. Maar erg stoer dat jullie bij de minste geringste aanleiding het vliegtuig naar LA pakken en actief op zoek naar kansen je muziek te laten horen, live en aan professionals. Ter plaatse zijn maakt vaak het verschil, vraag het volhouder Danny Vera over zijn trip naar Nashville. Of iedere andere muzikant die het in het buitenland probeert. Ik vraag me wel oprecht af hoe waardevol deze contacten in werkelijkheid en op langere termijn blijken, maar dat hangt ook samen met hoe je een en ander opvolgt.
Komende maandag het vervolg van Simon & Keije op avontuur in LA.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten