Perfect Ryan Adams (according to @alexisvos) - Spotify-only

Morgen komt-ie officieel uit, het nieuwe album van Ryan Adams: Ashes and Fire. De plaat gaat al een kleine 2 weken rond op de interwebs, dus we kunnen het weten: de verwachtingen maakt Ashes and Fire méér dan waar. Dat is op zich geen prestatie; die waren niet meer zo hoog de laatste tijd... Maar dat dit een bril-f*cking-jant album is, van begin tot eind, dát is het werkelijke nieuws. #joehoe. Alexis Vos greep dit moment met beide handen aan en verzamelde een prachtige lijst uit het oeuvre van Adams.

HIERRR vind je zijn lijst. Een Spotify-only Perfect dus. Onder het artwork pakt Alexis ook nog eens geweldig uit met een goed verhaal over Ryan Adams + links naar live shows. De perfecte opmaat naar morgen dus. Haal die plaat!

Enjoy!'Er heersen veel misverstanden over Ryan Adams. Het grootste is wel dat hij na zijn klassieke debuut Heartbreaker uit 2000 nooit meer wat gepresteerd heeft. ‘Slechts’ 10 albums bracht hij in de daaropvolgende 8 jaar uit, terwijl er nog een veelvoud daarvan stof loopt te vangen in de archieven. Dat het niet allemaal meesterwerken zijn, kan je hem dan ook moeilijk kwalijk nemen. Met het nieuwe album Ashes & Fire (een return to form volgens de media) is het tijd om de pareltjes uit zijn immense oeuvre eens op te duiken.

Ryan begint zijn carrière in de band Whiskeytown. Op 23-jarige leeftijd wordt hij als de Kurt Cobain van de alt.country onthaald wanneer debuut Faithless Street in 1996 verschijnt. Het jaar daarop komt het fantastische Strangers Almanac uit. Hierop krijgt het talent van Ryan alle ruimte: gevoelige countrysongs, ijzersterke melodieën en melancholische teksten. >>>

Wanneer Whiskeytown in elkaar dondert, zijn grote liefde hem verlaat, vertrekt Ryan met geen geld op zak naar Nashville om Heartbreaker op te nemen. Een monument dat kan wedijveren met die andere grote echtscheidingsplaat, Blood on the Tracks. Ryan wordt opgepikt door het Lost Highway-label en dat hem in de markt zet als de nieuwe Neil Young. Gold voldoet aan de verwachtingen, maar Ryan voelt zich dan al door het label beperkt (het had een dubbelalbum moeten worden). In 2002 schrijft hij 4 albums, waarvan een deel op verzamelaar Demolition samenkomt. Dear Chicago daarvan is nog steeds een live favoriet.

Een droom komt uit wanneer Ryan met de producer van zijn favoriete band The Smiths [hé!] mag werken. Met Stephen Street neemt hij Love is Hell op, geweigerd door Lost Highway om commerciële redenen. Uiteindelijk verschijnt het album als twee EP's [tot Ashes and Fire mijn favoriet, red.]. Voor de grap neemt Adams daarom Rock N Roll op. Tot zijn verbazing wordt dit album wel uitgebracht. Een grote pastiche op grunge, glamrock en britpop, kent het album een paar sterke tracks zoals de U2 rip off So Alive.

Ryan kruipt vervolgens in zijn schulp, spreekt niet meer met de media en richt The Cardinals op. Zijn drugsgebruik neemt toe, maar de productiviteit leidt er niet onder. In 2005 zien 3 albums het licht, waaronder het fantastische Cold Roses. Het album is hevig geïnspireerd door The Grateful Dead. Op het podium trekken The Cardinals deze lijn door. De shows worden marathonsessies van 3 uur waarbij het jammen tot kunst wordt verheven. In 3 jaar tijd groeit de band uit tot een geoliede machine die weergaloze, compromisloze shows geven. In de studio horen we hier weinig van terug. De laatste 2 Cardinals albums zijn vooral nette, toegankelijke producties. Mooi plaatwerk, maar het mist de rauwe intensiteit van de shows.

Ryan neemt het liefst al zijn nummers in one take op. Bandleden spelen soms letterlijk voor het eerst mee met een nummer wat vervolgens op plaat verschijnt. Daarom vinden veel liedjes hun ultieme vorm pas tijdens de concerten. Denk hierbij aan Magnolia Mountain, Elizabeth en Everybody Knows. Je kunt dus eigenlijk beter naar de live shows luisteren dan naar de albums: HIER vind je een reusachtige (legale) collectie bootlegs die zelfs teruggaan tot zijn Whiskeytown-periode.

Een aantal favoriete shows:

• 2000, de Heartbreaker tour. Solo in kleine zaaltjes. Schitterende tournee waar Adams zich ook een geweldige stand-up comedian toont. HIER!
• 2005, voor het eerst in Grateful Dead-mode. HIER!
• 2007, 'dankzij' een polsblessure kon Ryan die zomer geen gitaar spelen. De band besloot akoestisch te spelen. Het mooiste wat ik ooit van ze gehoord heb. HIER!
• 2008, The Cardinals in topvorm. Luister HIER vooral naar Freeway to the Canyon, het prijsnummer van gitarist/zanger Neal Cassal.'

- Alexis Vos

Tweet