De 10 van de 10 van 2011 (7)

Op Oudejaarsdag What Did You Expect From The Vaccines? in de 10 van de 10, mijn 10 favoriete nummers van mijn 10 favoriete albums van 2011. Gisteren zei ik over John Paul Keith al 'louter 5-sterrenliedjes' en dat geldt ook voor The Vaccines: hit na hit na hit na hit na hit. Vandaag is dit de beste, morgen vast een ander:



Morgen het album op #3: Ryan Adams' Ashes & Fire. Over as en vuur gesproken: voorzichtig met vuurwerk vanavond!

Tweet

De 10 van de 10 van 2011 (6)

@JanKooi tipte me deze plaat die de 10 van de 10 haalde, mijn 10 favoriete nummers van mijn 10 favoriete albums van 2011: John Paul Keith's The Man That Time Forgot. Louter 5-sterrenliedjes, moeilijk kiezen, maar vandaag is het opener Never Could Say No. Ouderwets goede liedjes die klinken alsof ze er al decennia zijn, zó goed dat je denkt dat het covers zijn. Geen clip, wel een kanaal vol video's. Kijken en luisteren!

Morgen #4, hitmachine The Vaccines en hun doordenderende debuut What Did You Expect From The Vaccines?

Tweet

De 10 van de 10 van 2011 (5)

De 10 van de 10 om de kerstvakantie mee door te komen: mijn 10 favoriete nummers van mijn 10 favoriete albums van 2011. Vandaag de plaat op #6, Spinvis' Tot Ziens, Justine Keller. Een makkie, ook te vinden op Perfect 20//11, het hypnotiserende Kom Terug:



Wat kan herhaling lekker zijn! Wat een synth-riff, ronduit briljante zinnen en een ge-wel-dig gitaargeluid. Morgen #5, een onbekendere parel, John Paul Keith's The Man That Time Forgot. Gouden tip van Jan.

Tweet

De 10 van de 10 van 2011 (4)

Deze week als vakantieblogs de 10 van de 10, mijn 10 favoriete nummers van mijn 10 favoriete albums van 2011. Vandaag de plaat op #7, Jonathan Wilson's Gentle Spirit. Hoe hoger in de Top 10, hoe lastiger, want hoe meer goede nummers. Wilson opent sterk met zijn 3 beste songs. Desert Raven is het onbetwiste prijsnummer (prachtclip, niet voor niets ook op Perfect 20//11), toch ga ik vandaag voor Can We Really Party Today? Hier live in Spanje, maar check vooral de studioversie:



Prachtig. En ware woorden.

Morgen album #6, Spinvis' Tot Ziens, Justine Keller. Opnieuw makkelijk kiezen.

Tweet

Perfect Shuffle #58 (going going gone)

Nog een allerlaatste Shuffle, om het af te leren. Althans, voor 2011. Klaar met dit jaar. Maar volgend jaar gewoon verder. In ieder geval tot 21 december.

Wij wensen je het allerbeste... En - hé! - dat vind je HIER gewoon als download, en HIER als Spotify playlist. Het allerbeste van 2011 nog steeds HIER.

Enjoy!

Tweet

De 10 van de 10 van 2011 (3)

Vanuit de Oostenrijkse sneeuw kies ik 10 van de 10, mijn 10 favoriete nummers van mijn 10 favoriete albums van 2011. Vandaag #8, Alamo Race Track's prachtige Unicorn Loves Deer, The Moon Rides High:



Niet voor niets staat deze track ook op Perfect 20//11, evenals mijn favoriet van The Black Keys, Gold On The Ceiling. Die deed nog niet mee toen de Top 10 ingeleverd moest worden :-)

Morgen mijn favoriet van Jonathan Wilson's Gentle Spirit, hier om 11u de laatste Perfect van dit jaar, Perfect Shuffle #58.

Tweet

De 10 van de 10 van 2011 (2)

EHPO vertrekt vanavond naar de sneeuw. Om de kerstvakantie door te komen kies ik 10 van de 10, mijn 10 favoriete nummers van mijn 10 favoriete albums van 2011. Vandaag het album op #9, Destroyer's Kaputt. Hele plaat is heerlijk slick en steengoed, maar dit mijn absolute favoriet:



Dik 8 minuten genieten. Prachtig! Morgen mijn favoriet van het album op #8, Alamo Race Track's Unicorn Loves Deer.

Geniet van 2e Kerstdag, eet niet teveel en haal Perfect Vierde Kerstdag nog even op!

Tweet

De 10 van de 10 van 2011 (1)

EHPO vertrekt morgen naar de sneeuw. Om de kerstvakantie door te komen kies ik 10 van de 10, mijn 10 favoriete nummers van mijn 10 favoriete albums van 2011. Te beginnen bij de hekkesluiter, M83's Hurry Up, We're Dreaming. Dat is Reunion, neo-shoegaze op z'n best, hier live:



Morgen mijn favoriet van Destroyer's Kaputt. Een makkie.

Fijne 1e Kerstdag. Pik Perfect Vierde Kerstdag nog even mee! Goed voor de spijsvertering.

Tweet

Drummen doe je zo (12)

Only Seven Left blogt over het opnemen van hun tweede album, drummer Bram de Wijs gaat een stap verder. Over drums, drummen, drumsounds, drumspullen, drums opnemen, toms, floors, kicks, snares, hi-hats en mics, maar dan tot in het allerdiepste detail. Vandaag het voorlopige slot van deze nogal anal maar daardoor geweldige serie: 'Klaar! Zie hierboven de allerlaatste take van de drumsessies, een lekker hard outro. We begonnen vandaag met de bas, gitaar en zang van het liedje van gisteren (wat érg mooi wordt, check hier hoe goed Bjørgen staat te zingen).

We hadden vandaag nog de keuze uit 2 liedjes. Niet overgebleven omdat ze niet goed zijn, maar zo lang mogelijk uitgesteld omdat er nog iets aan miste. Na wat pittige discussies en kritische opmerkingen van Arno kozen we er eentje, waarvoor we ter plekke nog een outro schreven. Roderick speelde een guide daarvoor in, en toen kon ik aan de slag.
Kick
De 26″ Ludwig Maple kick mocht blijven, maar dan met wat demping erin, voor een korte maar lompe naklank.

Snare
We probeerden de Vistalite en die werkte eigenlijk voor het eerst niet zo. Het liedje kon iets lompers gebruiken. We pakten de duurste – nog niet 1 keer gebruikte – bronzen Ludwig, maar die had veel te veel toinnggg. Arno pakte de van Milkbar geleende Pearl Virgil Donati signature erbij, en die klonk te gek. Mooie houten naklank, en ondanks z’n 5″ diepte toch lekker vol.
Toms
De grote Sonor Phonic Plus toms van gisteren. Toms vormen de basis van de groove die door het hele liedje loopt: ingehouden, spanning opbouwend, soms alleen kick, en soms floor en tom erbij. We namen het anders op dan tot nu toe: de 2 roommics hing Arno als underheads tussen tom en bekken, zodat je een extreem stereo-effect krijgt, én een zompige knal die als een warm bedje onder de track ligt. Om de snare (die dichter bij de tom dan bij de floor staat en dus vooral op links binnenkomt) wat terug in het midden te krijgen, gebruikten we een c414 als mono overhead.

Cymbals
De heerlijke grote Istanbul crashes (19″ en 22″) van gisteren mochten blijven. Vooral de 22″ crash werkte lekker: niet te aanwezig en een lange uitklank, wat goed werkte omdat dit het langzaamste liedje van de plaat is. Geen hihat. Geen hihat? Nee, geen hihat.

Dat was het dan, voor de drums. Misschien dat er nog een drumblog komt als er iets leuks te vertellen valt over de mix of de overdubs, en als ik wat kan laten horen. Voor nu: bedankt voor het lezen en de reacties!'

En jij bedankt voor een geweldige serie, Bram!

Track 9, de samenvatting:- 19″ Istanbul traditional heavy crash
- 22″ Istanbul traditional dark crash
- 14″ x 14″ Sonor Phonic Plus tom
- 16″ x 16″ Sonor Phonic Plus floor
- 26″ Ludwig Classic Maple Kick
- 14″ Pearl Virgil Donati snare

Tweet

Drummen doe je zo (11)

Terwijl zijn band blogt over het opnemen van album #2, doet Bram de Wijs hetzelfde over drums, drummen, drumsounds, drumspullen, drums opnemen, toms, floors, kicks, snares, hi-hats en mics. Tot in de allerdiepste details: 'Vandaag track 9 [van 10], we zijn er dus bijna (nou ja, met de drums dan). Het liedje is het eerste dat we samen met Bjørgen schreven: lekker poppy, soort van funky en stevig. De preproductie klonk eigenlijk al te gek: heel erg die Eric Valentine-sound (All American Rejects, Taking Back Sunday, Good Charlotte). Alleen had ik het veel te zacht gespeeld, het miste wat power. We experimenteerden ook flink met het tempo, van 130 naar 133 naar 131,5 en tot slot 132. Zo'n klein verschil, zo'n grote impact op de feel van het liedje.

Kick
De grootste, holste en zwaarste: de 26" Ludwig Maple, zonder demping. Die is bovendien niet erg diep, dus alles wat je met je pedaal doet heeft veel effect op de klank en dynamiek. Zelfs nog een oude, vilten klopper erop.

Snare
We probeerden wederom de Black Beauty, omdat het wel lekker vuig mocht klinken. Best ok, maar ook vandaag geen winnaar. Vistalite? Zou wel werken, maar Arno wilde wel een toffe eigen sound voor dit liedje, dus we probeerden de Titanium Supraphonic, en dat paste perfect. Goeie metalen attack, maar wel vriendelijk, vooral doordat-ie op de roommics bijna als een handclap klinkt.

Cymbals
Lekker groot: de 22" Istanbul Dark Crash en links de 19" Heavy Crash, en de 16" Light Hihats. Wat is het heerlijk om op twee grote crashes te rammen!

Toms
De Sonor Phonic Plus tom en floor, lekker diep en laag, met een lange naklank. En zoals Arno zegt: als je er niet op slaat, zijn ze ook stil (wat belangrijk is omdat hij de toms en floormics gebruikt als een soort underheads).
Live
Gisteren speelden we voor 3FM Serious Request op station Leiden, en ik kon het natuurlijk niet laten om wat geleende spulletjes mee te nemen. De Istanbul bekkens en de Vistalite snare. De geluidstechnische omstandigheden waren helaas niet ideaal (wat zou het heerlijk zijn om weer eens in een záál te spelen!), maar de bekkens zijn te gek. De snare ook, maar door mijn in-ears hoorde ik niet veel verschil met mijn Classic Maple. Bovendien is-ie zo lelijk...'

Track 9, de samenvatting:
- 19″ Istanbul traditional heavy crash
- 22″ Istanbul traditional dark crash
- 16″ Istanbul traditional light hihat
- 14″ x 14″ Sonor Phonic Plus tom
- 16″ x 16″ Sonor Phonic Plus floor
- 26″ Ludwig Classic Maple Kick
- 14″ Ludwig Supraphonic snare

P.S. Iemand vroeg me of ik deze blog bijhoud om mijn endorser blij te maken, maar dat is echt niet zo! Is puur uit enthousiasme over de mooie spullen en onze liedjes en ik hou het vol dankzij de enthousiaste reacties. Als het allemaal nergens naar klinkt, schrijf ik het ook op.

Tweet

Wilde ideeën & nieuwe muziek (142)

• Altijd leuk, lekker scherp geformuleerde stukken: The recording industry likes to make me look like an asshole. Over mensen die wél willen betalen voor muziek (graag zelfs). Of voor comedy. Ken je Louis CK nog? DIT gaat hij doen met z'n eerste DIY-miljoen $$$ (dat rijmt; via Vincent).
• Over scherp en betalen gesproken: Bob vat 2011 voor ons samen en doet 2012 er gemakshalve achteraan. Vlijmscherp, wat een kerel! Punt is niet of je het overal mee eens bent, maar of hij je aan het denken zet. En dat doet-ie! Net als deze post over kansloos en succesvol bloggen: Waarom Google je haat en niemand je blog leest.
• Stem voor de beste dancetrack van 2011 op Eclectro. Klikken maar op die zeer fraaie widget (geluid aan):

• Tof initiatief van een groep HU-studenten: online marketing in 60 minutes, een online archief met doorlopend geüpdatet gratis studiemateriaal. Klasse!
• Hoe krijg je jouw muziek in iTunes, Spotify e.d.? Martijn blogt het complete overzicht. En binnenkort kan Megaupload daar bij (van #Megauploadgate, weet je nog?). Rare wereld toch, die muziekindustrie... :-)
• VEVO: de kijkcijfers en inkomsten (via Lykle).
• Een redelijke prijs voor e-books, wat is dat? Een twitterdiscussie.
• Zorgwekkend, via Willem:

• Welke partij(en) je moet geloven in dat SOPA-verhaal? Veelzeggende ruzie. En nog een filmpje, via Lennart:

• Geweldige 3VOOR12-jaarmix van Nuno dos Santos (ook op Soundcloud), VillA Best of 2011 mix (via Lucas), 30 Muzikale tips van Atze uit het complete Eurosonic-programma, 19 (!) Kerst-playlists van Sander en 18 (!) versies van Do Right Woman, Do Right Man van Johan op Spotify, nieuwe Azealia Banks, Black Atlantic, 2 Radiohead-tracks, interactieve clip van Arcade Fire (altijd iets bijzonders!) en de 5 beste Bandcamp-albums van 2011 (via Coen).
• Bij Britse keten HMV gaat het ook lekker (via Werner): NOT. Terwijl winkel FAME doodleuk doorstart. Fijn!
• The 99%. Die 1% is Lady GaGa.
• Next Best Band TV aflevering 2: Auteursrecht, de kip met de gouden eieren.
• Glimlachen, huilen of kippenvel van de Top 10 Twittermomenten van 2011. En het is bijna Kerst dus een mooi positief verhaal over The Voice of Holland kan er ook wel bij.

EHPO viert een witte Kerst. Daarom vrijdag geen wilde ideeën en komende week iedere dag een vakantievullertje. Tot in 2012!

Tweet

Drummen doe je zo (10)

Terwijl zijn band blogt over het opnemen van album #2, doet Bram de Wijs hetzelfde over drums, drummen, drumsounds, drumspullen, drums opnemen, toms, floors, kicks, snares, hi-hats en mics: 'Dag #13, na 3 welverdiende vrije dagen. Was goed om even afstand te nemen en thuis terug te luisteren, maar ik kon ook niet wachten om door te gaan!



Eigenlijk hebben we alle 'makkelijke' liedjes nu gehad, en zijn we toegekomen aan het rijtje liedjes waarvan we na de preproductie en de repetities zeiden: hier moet nog wat mee gebeuren voor het de plaat op kan. We begonnen vandaag met een liedje dat ik begin dit jaar schreef, en dat inmiddels in vele gedaantes is langsgekomen. Volgens sommigen het buitenbeentje van de plaat, volgens anderen dé single. Er moest meer energie in komen, en de sound moest meer eigen worden. Lastig.

Na een uitgebreid gesprek waarin The Black Keys, Two Door Cinema Club, Katy Perry langskwamen, gingen we gewoon maar aan de slag. Live jammen in de control room, terwijl ik wat beats probeerde. In plaats van een piano een wurlitzer, funky basloopjes... we kwamen er niet helemaal uit. Michael Jackson, riep iemand, Billy Jean, die lekkere droge drumsound. We verhoogden het tempo met 2 bpm en gingen met de drums aan de slag.

Kick
De 22" Sonor Phonic kick, met veel demping erin. Voor een lompe knal met veel laag.

Snare
De Vistalite voor die korte, drumcomputerachtige Two Door Cinema Club-pets.

Cymbals
Alleen de 19" crash op links, voor de accenten. Niet te groot, want dat blijft te lang doorklinken. Niet te klein, want dat is te overheersend. De Istanbul Blackman hihats voor de opvallende, hoge open hihat.

Triggers
We gebruikten voor het eerst triggers op de kick en op de snare, zodat er later makkelijk en precies samples onder gezet zouden kunnen worden. Dat kan natuurlijk ook met de ingespeelde drums, maar omdat daar altijd wat bleed op zit, triggert dat lastiger.

Jaja, bent u er nog?

Na een paar takes stond het erop, en konden we de andere instrumenten rondom de beat gaan bouwen. Met behulp van gates en een doffe snaresample maakte Arno er een heerlijke beat-sound van. Dat werkt te gek, omdat het een menselijke vibe heeft maar klinkt als een computer.'

Track 8, de samenvatting:
- 15″ Istanbul Cindy Blackman signature hihats
- 19″ Istanul traditional heavy crash
- 22″ x 22″ Sonor Phonic plus kick
- 14″ Ludwig vistalite snare

Tweet

Piano leren spelen? Niet meer nodig.

Over de opzienbarende Apple app en mobiele virtuele assistent(e) Siri is al veel gezegd en geschreven. En nu vast nog meer, want piano hoef je blijkbaar niet meer te leren spelen:



Via Marinus.

Tweet

Perfect Vierde Kerstdag (thank God for great music)

Het leven is te kort voor slechte wijn. Tuurlijk. Maar ook (en vooral): de kerst duurt te lang voor ondermaatse muziek. Dus bij deze óns muzikale kerstkado voor jou en de jouwen. De abies fraseri onder de compilaties. En traditiegetrouw is ook de kerst-Perfect van 2011 keurigaanelkaargemixt. We aim to please!

Wij wensen je een fijne kerst. Met een hoop lange, pijnlijke stiltes tijdens het diner met de familie. Dan hoor je de muziek beter.

Perfect Vierde Kerstdag download je HIER, HIER vind je de Spotify link.

En hier de downloads voor Perfect Eerste Kerstdag (+ Spotify), Perfect Tweede Kerstdag (+ Spotify) en Perfect Derde Kerstdag (+ Spotify). Deel ze vooral. Met liefde. Iedereen verdient zo'n godsgeschenk.

Enjoy!The Whole Enchilada: mocht je in één keer helemaal klaar willen zijn: HIER het hele Kerstpakket (Perfect Kerstdag 1 t/m 4 dus). Via deze link kom je bij alle Spotified Perfects uit, met bovenaan niet alleen deze vier, maar ook Perfect Kerstkippenvel van St. Paul en Perfect Black Christmas van Guuzbourg.

Het artwork is van een Russisch kunstenaarsduo: Leonid Tishkov & Boris Bendikov. 'Private Moon' heet het project waar de foto's onderdeel van zijn. De drie eerdere edities + tracklisting (download + spotify links hierboven):

Tweet

@OnlySevenLeft doet het zo (16) - De muziek voor Stars of Football componeren

Van 3VOOR12:

In een tijd waarin fysieke albums mooie flyers worden genoemd en ticketsales zwaar te lijden hebben onder het nieuwe belastingtarief zijn alle alternatieve inkomsten voor artiesten enorm welkom. Je liedje in een film, serie, trailer, modeshow of reclame is een leuk voorbeeld. Helaas zijn het nog vaak grote namen of slechte remakes van grote namen die worden gekozen. In de zoektocht naar een geslaagde case belden we met supermarktketen C1000 en popband Only Seven Left. Deze twee hebben elkaar gevonden voor de nieuwe Stars of Football campagne.

C1000 staat misschien bekend om de Tineke Schouten reclames, maar zoekt het af en toe ook buiten de klassieke doelgroep. Of zoals Ruben Mekenkamp, namens C1000 verantwoordelijk voor het project, zegt: ”We zijn de tweede supermarkt van Nederland en de helft kleiner dan de nummer één, dan moet je extra hard je best doen.” En dus creatief zijn. Een aantal projecten per jaar noemt hij ‘onconventioneel’. “Dan richt je je bijvoorbeeld niet op de huismoeders, maar op kinderen, op pubers of jonge vaders. Daarvoor gelden andere wegen van communicatie en je betrekt andere partijen bij het proces.” Het bedrijf houdt de lijntjes dan graag kort en betrekt er geen reclamebureau bij. “Wij zijn in zo’n geval de spin in het web die creatieve individuen aan elkaar koppelt om in korte tijd iets moois uit de grond te stampen.”

Het idee van de reclame komt van Wilbert Leering, Marco Grandia en Marco Jongeneel die voor de supermarktketen een concept bedachten waarin voetballers als ware superhelden te hulp schieten in situaties waar 'de bal in gevaar is'. Voor de soundtrack werd in eerste instantie gedacht aan een Bloc Party-feel: elektronica, maar met het idee van een band als basis. Mekenkamp: “Wanneer je iets onconventioneels gaat doen, heeft dat ook betrekking op de soundtrack. De dynamiek van werken met een band is gewoon heel anders, organisch.” Via de manager van Only Seven Left kwamen Leering en C1000 bij de jongens uit. Zij werden uitgebreid geïnstrueerd. Jochem Winterwerp, gitarist in Only Seven Left, legt uit dat de band en producer Arno Krabman op dat moment al in de studio zaten. “We waren bezig met ons nieuwe album. We kregen niets te zien, er was ook nog geen beeld. We hadden enkel een ‘moodboard’ en wisten een aantal ‘key-momenten’ in het script. Zo zou er op vijftien seconden iets spectaculairs gebeuren en na veertig seconden een spetterend slot etcetera.”



De band ging aan de slag en kwam via een ‘Batman meets Bloc Party’ arrangement uit bij een superheldenthema waar ze wat mee konden. Omdat de reclame heel filmisch zou worden, werden al snel strijkers in de compositie gegooid. En dat allemaal in minder dan een maand tijd. De reclame gaat vandaag in primeur, anderhalve week voor de actie daadwerkelijk begint. Daarna loopt de campagne nog vier weken. Met recht kun je spreken van een ‘big deal’. Mekenkamp: “Zo’n campagne die meerdere weken loopt, met grote voetbalsterren en een lange film is zeker een heel ding. Je begrijpt dat ik geen bedragen ga noemen, maar als je bedenkt dat C1000 wekelijks vierenhalf miljoen klanten ontvangt, kun je misschien wel inschatten dat dit een grote campagne is.”

De soundtrack bij de reclame wordt geen liedje. De band heeft er nog even over nagedacht, maar zit zo midden in het schrijf- en opnameproces van het nieuwe album dat het niet goed voelt om iets anders daarnaast te doen. Jochem Winterwerp: “Het is wel echt iets anders geworden dan dat wat we zelf maken. We zijn er heel trots op, maar om nu enkel voor het meeliften op de reclame helemaal uit je normale ding te stappen, voelt niet goed.”Wat levert het de band dan wel op? “We hebben zo’n negentig procent van ons opnamebudget binnen door die ene reclame. Daarnaast was het echt heel leerzaam en is het voor een band altijd goed om ook buiten je eigen wereldje en geluid te stappen.” De band is enorm trots op het eindresultaat. “De muziek is natuurlijk altijd te zacht”, lacht Winterwerp. “Maar we hebben op het laatste moment nog best zitten stoeien met de timing en dat is echt geweldig geworden. Het belangrijkste is dat we nu eens meegemaakt hebben hoe zoiets gaat en dat we zoveel creatieve speelruimte kregen. We konden er echt ons ei in kwijt. Dat het dan zo’n mooi resultaat oplevert is heel bemoedigend.” Op dit moment is Only Seven Left dus bezig met de opnames met het nieuwe album. De twaalf nummers moeten er de komende dagen helemaal op staan. In maart verschijnt de nieuwe plaat, grotendeels betaald met het geld dat ze kregen voor de commercial.

Tweet

Nummer van de Dag @NRvandeDag

Zou het zo gegaan zijn?

'Hoeveel heb jij er, Lindsey?'

'Drie. Plus die ene die we met z'n allen hebben geschreven.'

'The Chain bedoel je?'

'Die ja. En jij, Christine?'

'Vier. En 'The Chain' dus. Jij, Stevie?'

'Ook vier.'

'Nou, dat lijkt me duidelijk: één van jullie songs valt af.'

'Dacht het niet.'

'Ik laat van mijn drie er ook niet één vallen hoor.'

'Ik ook niet.'

'En ik zéker niet. Ben je helemaal besodemieterd?!'
[rinkelend glaswerk, slaande deur]

Zou het lootje-trekken zijn geworden? Kop of munt, bamzaaien, een getal onder de tien? Of mochten Mick en John kiezen?

Tja, in 1976 paste er geen 70 minuten op een plak vinyl. Hooguit 23 aan iedere kant. Ga er maar aan staan: van twaalf darlings er eentje killen. Twaalf darlings waarvan er elf nog geen jaar later een van de bestverkopende albums allertijden vormden. Elf songs die net als elk nummer op Dark Side of the Moon en Thriller door de jaren heen Klassiekers werden, ongeacht of ze op single verschenen en werkelijk een hit waren. Héél Rumours was een hit, van begin tot eind, iedere track een evergreen, Fleetwood Mac voor even de grootste band op aarde.

Maar in 1976 moest er nog één track af. Twaalf paste niet. De drie liedjes van Lindsey Buckingham bleven sowieso, net als The Chain. Welke van Christine McVie eraf? Oh Daddy? Songbird? Don't Stop? Of toch één van Stevie Nicks laten vallen? Dreams? Ben je gek, het beste nummer van de plaat!
Uiteindelijk werd haar Silver Springs geslachtofferd. Een grove schande. Iedere Rumours-track is een Klassieker, maar Nicks' Silver Springs op de mengtafel laten liggen is nog steeds een doodzonde, een muzikale misdaad tegen de menselijkheid.

Het intro is de bron die ontspringt, Lindsey Buckingham één van de meest onderschatte gitaristen van zijn generatie (dat bewijst hij zo'n 30 jaar later nogmaals). Nicks die smachtend de stukgelopen relatie met Buckingham bezingt, maar misschien ook wel die met Mick Fleetwood een tijdje later - iedereen deed het met iedereen in de band rond 1976. Dat was nicks bijzonders en haar collega's deden op Rumours nicks anders dan over elkaar en hun onderlinge relaties zingen.

Op 2.13 min. gaat het voor het eerst los: Stevie en Lindsey samen, de magie die Mick Fleetwood en John McVie drie jaar eerder overtuigde ze voor hun band te vragen. Opnieuw schitterend gitaarspel van Buckingham (ik haat gitaar-snoevers, maar jezus wat is dit mooi!), waarna Buckingham & Nicks echt uitpakken op 3.18 min.: vocaal om elkaar heen kronkelend, elkaar aanraken, vastpakken en weer loslaten. Alle opgekropte spanning van de onderlinge relaties, een jaar lang intensief opnemen, met deuren smijten, vuige seks en bergen coke, gevangen in 1 minuut fantastische muziek. Vier briljante muzikanten, aangevoerd door een kruising tussen een soft focus zigeunerin en Tinkerbell, de natte jaren '80 droom van iedere jongen. Tot Cora Kemperman het dragen van laagjes voor altijd verpestte.

'Ik weet het! We proppen 'Silver Springs' gewoon op de B-kant van 'Go Your Own Way'!'

Geschreven voor Nummer van de Dag, meer in de serie geschreven muziek. En lees dit boek.

Tweet

Thanks man, Lee 'Scratch' Perry!

[click to enlarge (en je gek te lachen):]Het verhaal:



Via Rob.

Tweet

Het beroemdste akkoord allertijden uitgezocht

Vanmiddag meer Beatles.

Tweet

Drummen doe je zo (9)

Bram de Wijs: 'Omdat we gisteravond al de sound hadden gemaakt voor track 7, konden we vanmorgen gelijk aan de slag. Het liedje is de allereerste waar we een pre-pro van maakten en was dus bepalend voor de kant die album 2 op ging: piano-based, elektronica en episch. Toch belandde ie gaandeweg op de reservelijst. Maar nadat ik de tekst en de zanglijn reanimeerde en een bridge schreef, mocht-ie weer meedoen. Een snelle track met veel dynamiek, zestienden open hi-hats in het refrein en een beuk-bridge op ride.

Kick
We probeerden de 26" Ludwig omdat het coated slagvel binnen was gekomen. Maar geen succes, te hol en "traag" voor dit liedje. Dus probeerden we de kleinste Sonor bassdrum. Best dof, maar met een plastic klopper en wat eq een goeie zompige knal.

Snare
Dat was even een bevalling (uiteraard vooral dankzij de ruime keus). De Vistalite was gelijk goed. De Classic Maple klonk ook te gek, en de Titanium Supraphonic ook. Ongeschikt: de Black Beauty en de Bronze Supraphonic (verrweg de duurste maar nog niet 1 keer gebruikt). We gingen toch voor de Vistalite omdat die een lekkere penetrante, flapperige pets geeft, waarmee we later in de mix nog veel kunnen (maar niet moeten). Ik hou helemaal niet zo van acryl drums, maar ik moet zeggen dat deze Vistalite echt te gek is (en luister ook naar de laatste platen van All American Rejects en Taking Back Sunday - zo klinkt dat).

Cymbals
Ik ben ze zelf een beetje zat, maar Arno vond de A Customs van de prepro wel werken. Dus mijn eigen 14" hihats erop, en rechts mijn ride als crash. Toch nog een 16" Istanbul links. De Sonor toms van eergisteren mochten blijven.

Snel liedje, dus pittig om te drummen. Ik ben natuurlijk ook niet de meest technische drummer, maar ik heb door veel touren en opnemen inmiddels wel geleerd om ráák te slaan.

Voor shows doe ik altijd een uitgebreide warming up om niet na een half uur te verzuren, maar in de studio eigenlijk nooit. Toch maar eens gedaan, en da's best fijn. Ook mijn FC Amersfoort shirt is te gek omdat ik er nauwelijks in zweet. Ik heb mijn eigen (redelijk cheape) Sennheiser koptelefoon op omdat die afsluit, blijft zitten bij geheadbang én net genoeg kick en snare doorlaat. Maar ik zie dat Jordy van Destine het lekker met z'n iPod-dopjes doet. Vier takes en nog een extra versie van de bridge met optionele fills en toen konden we gaan puzzelen.'

Track 7, de samenvatting:
- 14" Zildjian A Custom hihat
- 19″ Istanul traditional heavy crash
- 20″ Zildjian A Custom ride (als crash)
- 14″ Ludwig Vistalite snare
- 22″ x 18″ Sonor Phonic kick
- 13″ x 12″ Sonor Phonic tom
- 16″ x 16″ Sonor Phonic floor

Tweet

Zó, die is goed op een drumstel (en nog maar 7...)!

Via Rob.

Tweet

Song van het Jaar, de Remix 2011 door DJ @Sandeman

Jaarlijkse tradities zijn er om in ere te houden. Take it away, Sander:

Song van het Jaar, de Remix 2011 by djsandeman

Tracklisting:

Tweet

Wilde ideeën & nieuwe muziek (141)

Wát een week! Lees mee:

• Zonder twijfel hét verhaal: DIY werkt ook in comedy (via Jarn). Louis CK legt uit waarom hij het zo deed (via Lykle): 'I can't stop you from torrenting'. Zo is het. Deze Belgische blogger stemt daarmee in (via Mischa), evenals good old Bob. En kijk 'ns naar het resultaat: $500K in 3 dagen, zo in zijn eigen zak! What Louis CK knows that most media companies don’t. WOW, wat een verhaal!
• Wil je weten hoe de muziekindustrie in de dagelijkse praktijk verandert? Zo. En meer bedrijfstakken volgen.
• Spotify, een kosten-batenanalyse (via Kris). Voor Spotify zelf is die ook penibel. Why Spotify can never be profitable: The secret demands of record labels (via Dagmar). Inzichtelijk en opzienbarend stuk, maar niet onomstreden: Flaws in the argument that Spotify will 'never' be profitable (via Digimuziek). Het mag allemaal niet baten in het geval van The Black Keys: 'Labels benefit more from streaming services than artists' en daarom niet op Spotify... Their loss! Wél op Spotify dankzij Erwin: de NME Top 50 tracks van 2011 (42 dan).

• Wat zegt Tim Kuik daar nou op pag. 24 van Boekblad, onder het kopje 'Muziekindustrie'?!! Blijkt al die moeite en discussie met hem toch niet voor niets... Wat Timo zegt: niet huilen, maar dienen. Zo is het. Kijk Tim, zo werkt het als je je aanbod en gemak voor de muziek- en straks ook de boeken- en gamesliefhebber op orde hebt (letten we op, filmmakers?!):

• Ondertussen stopt Seth Godin weer met uitgevertje-spelen, maar laat een zeer interessante 9-puntenlijst achter die iedere uitgever en (aspirant-)auteur moet lezen (via Mischa). Iedere geïnteresseerde in digitale ontwikkelingen, innovatie en de toekomst trouwens ook.
• 20 mooie lijstjes van 2011 van Paul.
• YouTube gaat in rechtenbeheer, Buma kan z'n borst natmaken. Sowieso was het weer een heftig weekje in Hoofddorp...
• Are Facebook Pages still a valuable marketing platform for bands? Het hoofd Digital Marketing van de Beggars Group reageert en dan let ik op.
• Heerlijke LEGUESSWHO 2011 napret, volgend jaar weer:

• Winnaars Grote Prijs bekend (gefeliciteerd!), de exacte inhoud van ACTA dankzij de Tweede Kamer nog steeds niet. Triest, heel triest... Neelie Kroes, doe er wat aan met je pasbenoemde ambassadeur voor internetvrijheid. Go Neelie. Begin met Megaupload-gate: dat wordt echt steeds gekker (via Maarten)!
• 'Markt sociale netwerken verzadigd'.
• Album Fuel Box (en hup, gelijk 4 ****!), Jungle by Night doet James Blake en Bertolf een zelfgeschreven kerstlied, afsluiter van zijn album dat in maart '12 verschijnt:

• Glimlachen tot slot: Skate Bush (uiteraard via überfan Marinus).

Tweet

Kerstfeestje (96)

Coca Cola-kerstmannen, verplichte gezelligheid en mierzoete ballades: er zijn genoeg redenen om een hekel aan kerst en kerstmuziek te hebben. De muzikanten van How To Throw A Christmas Party bieden een stralend alternatief. Gisteren gezien bij DWDD? Erg goed.

In oktober 2010 namen 30 muzikanten in een piepklein kerkje een dijk van een kerstplaat op. Zonder enige pretenties en voor het ultieme kerstgevoel. Dat liep compleet uit de hand, met als resultaat een uitverkochte tour. Als logisch gevolg daarvan zetten Jozef, Maria en een verdwaalde herder deze zomer een nieuwe EP in de steigers. Deze is net als het album gratis te downloaden op de website.

Vanaf half december gaat de bonte verzameling kerststal-bewoners, met leden van onder andere Kyteman's Orchestra, The Medics, The Black Atlantic en Eins Zwei Orchestra nog 1 keer de boer op. Kom onder je boom vandaan, want dit zou wel eens een heel zalig kerstfeest kunnen worden. Binnenkort te zien in een stal bij u in de buurt!

16/12 Hilversum - TV opnames
17/12 Leeuwarden - Asteriks
18/12 Utrecht - Tivoli
20/12 Zwolle - Theater Kerk The Young Ones (via Hedon)
21/12 Leiden - LVC (benefiet voor 3FM's Serious Request)
22/12 Rotterdam - Paradijskerk (via Rotown)
23/12 Nieuwendijk - Xinix
24/12 Middelburg - De Spot

Tweet

Drummen doe je zo (8)

Terwijl zijn band blogt over het opnemen van album #2, doet Bram de Wijs hetzelfde over drums, drummen, drumsounds, drumspullen, drums opnemen, toms, floors, kicks, snares, hi-hats en mics: 'Gisteren maakten we (naar grote tevredenheid, zacht uitgedrukt!) de dansbare track van maandag af, maar vandaag mocht ik weer beginnen met een nieuwe: 'Against The Wall'. Een liedje dat Roderick en [ex-zanger] Bart vorig jaar schreven en we een paar keer live in akoestische versie hebben gespeeld. Maar zo komt ie zeker niet op de plaat, het wordt zelfs een stevige rocker. Referenties: Foo Fighters, Bruce Springsteen en The Fray.

Snare en kick
Omdat we nu een beetje weten wat welke trommel doet, zetten we uit ons hoofd de Black Beauty snare en de Sonor Phonic kick neer, met de Sonor Phonic Plus toms. Na een stukje meespelen met de guide kozen we toch voor de Classic Maple snare (warm en mooi op de roommics). Voor de kick vandaag 2 mics: de D12 voor het doffe, old school laag en en Audix D6 voor de 'metal click'.

Cymbals
De 22" Istanbul Dark Crash naar rechts, omdat ik daar in de refreintjes flink op beuk. Dat bekken geeft behoorlijk wat lawaai als je er naast zit, maar in de opname ligt hij er dankzij het doffe geluid lekker onder. Links de 19" Dark Crash voor een wat frissere klap.

Moongel
Zoals je ziet op de foto's gebruiken we nogal wat moongel, zowel boven als onder op de vellen, voor demping. De reden is dat Arno geen gates wil gebruiken, omdat hij juist de 'bleed' op de tommics (van de snare bijvoorbeeld) gebruikt in de mix. Om de snare in stemming te houden bedacht Arno een trucje met pennendoppen tussen de hoop en de rods. Bij de Vistalite past dat alleen niet, dus daarvoor heeft hij stukjes plastic op maat gezaagd.

'Against The Wall' is een wat harder liedje, dus er mocht flinkt gemept worden. Iets meer een traditioneler rockliedje ook, eenvoudiger om te spelen, maar des te belangrijker om consequent te spelen: steeds het zelfde bassdrumpatroon, steeds dezelfde fill voor het refrein en dezelfde crash. Geinig van deze drumpartij: Roderick en Bart bedachten 'm in EZdrummer en juist die hoekige, on-drummerachtige benadering is leuk om na te spelen. Drie takes en het stond erop!'

Against The Wall, de samenvatting:
- 16″ Istanbul traditional light hihat
- 22″ Istanbul traditional dark crash
- 19" Istanul traditional heavy crash
- 14″ Ludwig Classic Maple snare
- 22″ x 22″ Sonor Phonic plus kick
- 13″ x 12″ Sonor Phonic tom
- 16″ x 16″ Sonor Phonic floor

Tweet

Perfect Stiff pt. II (according to @RoySantiago)

In onze top 5 Perfects Aller Tijden staan minstens 11 Perfects. En Perfect Stiff deel I van Roy Santiago (re-up hier, Spotify-link daar) is daar er ZEKER eentje van.

En nu dus deel II. Die lastige tweede Perfect, noemen ze dat. Maar liedjessmid, liedjesverzamelaar, dj, connaisseur Roy Santiago is er wonderwel in geslaagd. Let het grijsdraaien commence. Opnieuw. Recommence, dus eigenlijk. Onder het artwork zet Roy nog een tandje bij qua begeleiding en duiding.

HIERRR de download,
HIERRR Perfect Stiff II in Spotify.

Enjoy!'Hoppekee, daar is hij dan: Perfect Stiff Records II! Er is niets zo gevaarlijk als een deel II maken na een succesvolle deel I. Oké, bij Terminator pakte het goed uit, maar dat is natuurlijk een klasse op zichzelf.

Toen ik de eerste Perfect Stiff Records maakte voor EHPO dacht ik dat er weinig respons zou komen. Het label heeft eind jaren '70, begin jaren '80 niet echt veel Nederlandse aanhangers gekend. Gelukkig mocht ik die verwachting al vrij snel bijstellen. Er kwamen heel veel goede reacties op de verzamelaar. Zelfs nu nog wordt Perfect Stiff Records regelmatig op verzoek geüpload.

De keuze om een deel twee te maken is niet zo'n moeilijke. Er is zo ontzettend veel moois uitgekomen op Stiff Records dat het zelfs erg makkelijk zou zijn om er 10 te maken. Maar dat is wel heel ambitieus. Mocht je nu pas invallen, dan is het wel een goed idee om deel I er even bij te pakken en om meteen even het begeleidende verhaal te lezen om meer over het label te weten te komen.

Ook op deel II van Perfect Stiff Records vind je weer alle ingrediënten die het label zo uniek maakten. Er zit erg veel variatie in genres, maar toch klinkt alles typisch Stiff. Stiff gaat van punk naar ska naar soul naar gladde disco en verveelt geen seconde. Het label had ook een voorliefde voor charmante solo-artiesten. Mannen als Ian Dury, Wreckless Eric en Wazmo Nariz. Mannen die het leven met een knipoog bekeken. Ian Dury's bekendste nummer Hit Me With Your Rhythm Stick is daar een goed voorbeeld van. Op deze verzamelaar vind je in dezelfde categorie ook Jona Lewies You Will Always Find Me In The Kitchen At Parties, met als tekst: 'She was into French cuisine but I ain't no cordon bleu'. Ook staan er een paar re-releases op de verzamelaar. Zoals Cry Like a Baby van The Box Tops (bekend van The Letter, en moeten we het nog over de zanger hebben?) en The Israelites van Desmond Dekker. Hoewel deze versie van 'The Israelites' niet dezelfde versie is als het bekende origineel. Dekker bracht rond 1975 zijn album Black & Dekker uit op Stiff Records en tourde met The Rumour. Hij scoorde er een top-10 hit mee in België.

Veel plezier met het beluisteren van Perfect Stiff Records II. Ik hoop heel erg dat hij net zo zal aanslaan als deel I!'

Tweet

Drummen doe je zo (7)

Terwijl zijn band blogt over het opnemen van album #2, doet Bram de Wijs hetzelfde over drums, drummen, drumsounds, drumspullen, drums opnemen, toms, floors, kicks, snares, hi-hats en mics. Tot in de belachelijkste details: 'Yes, maandag, we mogen weer! En wel met mijn huidige favoriet, een dansbaar liedje met veel elektronica. Referenties: Two Door Cinema Club, Robyn en Katy Perry. Voor mij een bijzonder liedje omdat de tekst veel voor me betekent, en voor de band een bijzonder liedje omdat het totaal iets anders is dan we ooit gedaan hebben.



Kick
Voor lekker diep laag probeerden we de oude Sonor, die geen gat heeft en dus vrij dof klinkt. Wel met plastic klopper en clear slagvel voor wat attack. Vooral op de rooms gaf de kick een lekkere Adele-achtige knal. Ik vond het in eerste instantie té lo-fi, maar na verplaatsing van de roommics en wat eq, klopte het perfect in het geheel. Voor extra dansbaarheid, kunnen we er later ook nog een elektronische kick onder zetten.

Snare
Kort, sample-esque en met veel attack: dus de Vistalite. Toch wel een (verrassende) favoriet bij dit album. Twee plakjes moongel erop om 'm iets doffer te maken. Verschillende microfoons geprobeerd en uitgekomen bij de goeie ouwe Shure SM57, maar wel een exemplaar met een verleden (Arno vond 'm ooit in een kelder, in een plas water).

Cymbals
Op de preproductie had ik de 18" Istanbul Dark Crashes als hihat gebruikt, en ik was gehecht geraakt aan die zware, doffe sound. Demo-love, noemen we dat. Niet altijd goed. Dus toch even de 16" Istanbul Light Hihats geprobeerd, en die hadden iets meer hoog, zodat de hihatpatronen (die het liedje vaart geven) er wat beter uitkwamen. Verder alleen nog 19" Istanbul Heavy Crash, die tot nu toe in ieder liedje zit. Wederom geen toms, hoewel we waarschijnlijk nog wat floor-klappen later gaan overdubben, voor de marchingband-feel. Meest minimalistische track tot nu toe: 2 trommels, 4 mics, heerlijk.

De drumbeat is een soort loop, maar daarom juist leuk om 'menselijk' te spelen, zodat er wat dynamiek in komt. Typisch een beat waarbij je niet moet nadenken, anders gaat het mis. En dat gebeurde tegen het einde dus ook: ik kreeg de laatste vier crash hits gewoon niet uit m'n polsen. Argh, frustrerend! Gelukkig konden we een paar goeie takes combineren. Wordt live nog een bitch, deze...'

Track 4, de samenvatting:
- 16″ Istanbul traditional light hihat
- 19″ Istanbul traditional heavy crash
- 14″ Ludwig vistalite snare
- 22″ x 18" Sonor Phonic kick

Tweet

Meer *GRATIS!* Kerstmuziek van @Guuzbourg (2)

Guuz: 'It's beginning to look a lot like Christmas! Zo niet, dan ruikt het binnen no time naar dennennaalden en kalkoen met de gratis kerstliedjes die je eerder via deel I en onderstaande links binnen kunt harken. Vergeet ook niet om af en toe op mijn kerstblog te kijken. Hey ho ho ho, let's go!

DE gratis kerstcompilatie van dit jaar is The 2011 Paste Christmas Sampler. Samengesteld door de redactie van Paste Magazine, met 40 recente tot splinternieuwe kerstnummers van onder meer Damien Jurado, Fitz & the Tantrums, Nicole Atkins, Deer Tick en Josh T. Pearson.

'Last Christmas' van Wham!, sommigen krijgen er 't zuur van, anderen willen het graag coveren. Dit blog verzamelt zoveel mogelijk versies (en zet ze gratis online). Hier vind je er ook nog een stel, en via Soundcloud haal je de lollige countryversie van het Zweedse Linedancefever binnen.

De Amerikaanse indie-band Ocean is Theory coverde 2 onverwoestbare kerstkrakers voor een EP, maar voegde ook 2 zelfgeschreven liedjes toe. Die zijn aanmerkelijk leuker, met name het soulbluesje 'Stocking Stuffer' is tof. In ruil voor je emailadres hier te downloaden.

'Bons baisers de Fort-de-France' is een tropisch kerstnummer van La Compagnie Créole, een groep uit Frans-Guyana die aan het begin van de jaren '80 dikke hits scoorde. Het Franse Cracbooms maakte er een Vampire Weekend-achtige versie van. 'Name your price' (mag dus ook 0 zijn) op Bandcamp.

Bandcamp is een schatkist vol kerstliedjes, al zitten er veel gebroken ballen en stompe pieken tussen de glimmers. Zeker proberen: Christmas when you're older, een indie-synthi-popnummer van The Halamays, de Canadese indie-compilatie If Jesus Had Been Born In Canada, He Would Have Needed More Than Swaddling Clothes, het kerstliedje van Tears for Fears-helft Curt Smith ('name your price'), deze compilatie met kerstcovers van de eenmansband Galaxies en dit verwarrende kerstlied van The Hollow Folk.

Het Noorse blog Alternativ Julekalender post al sinds 1 december elke dag een kerstliedje van (naar ik aanneem) een Noorse artiest. De voertaal is Noors, alle nummers (soms in het Noors, vaker in het Engels) zijn via Soundcloud gratis te downloaden. Tips: Sunturns en Hanne Kolstø.

Swedes Please, een Engelstalig blog over Zweedse pop, heeft een flink pak kerstliedjes uit heden en verleden van, you guessed it, Zweedse artiesten opgelijnd. HIER.

En tot slot 2 zoet gezuchte Kerstclassics van Lex Land, 'This Year's Santa Baby' (eerder gezongen door Eartha Kitt) en 'Have Yourself A Merry Little Christmas'. Direct downloadbaar hier.'

Dank, Guuz.

Tweet

Feestje (95) @3VOOR12Utrecht @poppodiumEKKO

Komende zaterdag wordt bekend welke Utrechtse acts dit jaar de felbegeerde 3VOOR12/Utrecht Awards winnen. Een vakkundige jury bepaalt wie van de genomineerden er dit jaar met de kraakdozen en Vockingworsten vandoor gaat in de categorieën meest veelbelovende artiest, beste muzikant, beste album, beste live-act en beste Utrechtse initiatief/platform. Net als vorig jaar worden de prijzen uitgereikt tijdens een Awards Gala in EKKO. Trek dus je beste, mooiste of hipste outfit uit de kast en meng je tussen de crème de la crème van de Utrechtse popmuziek. Uiteraard zorgt 3VOOR12/Utrecht niet alleen voor prijzen, maar ook voor muzikaal vermaak. Tijdens het gala wordt gespeeld door Roos en Tim van Roosbeef, Mr. Polska en Minus the Tiger. Hans Vrijmoed verzorgt de muziek tijdens de pauzes en ook die zal vanzelfsprekend een Utrechtse signatuur kennen. Kaarten à €5 zijn verkrijgbaar via de site van EKKO of aan de deur. Komt allen!

Tweet

Perfect 20//11 (according to 104 people)

104 mensen hebben dit jaar hun album Top 10 van 2011 ingeleverd. Nummer 1 op hun lijstje kreeg 12 punten. Nummer 2 kreeg 10 punten en nummer 3 8 points, hun nummer 4 telde mee voor zeven, enz. De winnaar van dit jaar verzamelde op die manier 185 punten. Nummer 20 haalde er 58 mee op. Er werden 154 verschillende albums genoemd, hier mijn persoonlijke Top 10 over 2011, de complete lijst met alle geshortliste albums hier. Beste titel: (I Can't Get No) van... Stevie Jackson. Mafste titel: Go Tell Fire To The Mountain van Wu Lyf (precies, hadden wij ook).

Er was nog wat gesteggel over The Black Keys. Telde die (ongelofelijk goede) plaat nou wel of niet mee dit jaar? 'Telt wel mee' want het is duidelijk nog 2011, kijk maar op de kalender, vraag maar aan mensen op straat. 'Telt niet mee' want december, dus traditiegetrouw hoort deze maand al weer bij het nieuwe seizoen. 'Telt wel mee' want gelekt in november, 'telt niet mee' want lekken is illegaal... en... en... Uiteindelijk mocht-ie toch mee. Punt.

Terug naar de lijstjes - drumroll please - die leverden uiteindelijk deze fantastische Top 20 op:

1. Bon Iver - Bon Iver
2. The Black Keys - El Camino
3. Eefje de Visser - De Koek
4. Spinvis - Tot Ziens, Justine Keller
5. PJ Harvey - Let England Shake
6. Destroyer - Kaputt
7. James Blake - James Blake
8. Adele - 21
9. Jonathan Wilson - Gentle Spirit
10. Radiohead - The King of Limbs
11. Jonathan Jeremiah - A Solitary Man
12. Ryan Adams - Ashes & Fire
13. Fink - Perfect Darkness
14. Pete & the Pirates - One Thousand Pictures
15. Fleet Foxes - Helplessness Blues
16. Little Dragon - Ritual Union
17. Alamo Race Track - Unicorn Loves Deer
18. Danger Mouse & Daniele Luppi - Rome
19. Kakkmaddafakka - Hest
20. Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

En daar hebben wij (@ehpo, @NorbertPek, @henneaux en @WilbertLeering) deze Perfect 20//11 van gemaakt. 20 kneiters dus van de 20 beste platen van 2011.

HIERRR de download (of bij Wilbert),
HIERRR zoveel mogelijk tracks in Spotify.

Enjoy!

Tweet