30 september 2008

180˚ anders (1)

In weerwil van wat sommige lezers denken is dit blog geen digitale vendetta richting platenmaatschappijen. Niet voor niets schrijf ik vaak vanuit hun perspectief: het is mijn nest en daar pis ik niet graag in. Tegelijkertijd wil ik een scherp maar reëel beeld schetsen van de situatie en mogelijkheden anno nu. De realiteit is dat de balans dan doorgaans niet in het voordeel van de traditionele muziekindustrie uitvalt...

Deels is dat buiten hun schuld om: de contracten waarop de inkomsten zijn gebaseerd voorzien niet in de ontstane situatie. En de noodzaak voor succesvolle artiesten om nieuwe omzet-, marketing- en promotiemogelijkheden aan die contracten toe te voegen ontbreekt. Leg maar 'ns aan Paul McCartney uit dat je iTunes graag van The Beatles voorziet en in zijn contract 'MP3' achter 'LP, CD and DVD' zet en 'free downloads' toevoegt. Lastige wedstrijd. Terwijl de realiteit is dat EMI aan de basis stond van The Beatles' succes. Het A-merk dat The Beatles zijn is, op basis van de creativiteit van Lennon/McCartney, zakelijk en commercieel gevormd door EMI. Dat wordt nog wel eens vergeten, maar ook Sir Paul woont daar nog steeds heel mooi van. Zo zijn er meer voorbeelden, maar op dit moment rest EMI weinig anders dan het uitzweten van een contract uit 1963.

De andere kant van het verhaal is dat muziekmaatschappijen te lang bleven stilstaan bij dit feit, toekeken en nog steeds weinig flexibel zijn. Ze hebben teveel tijd en aandacht gestoken in bestrijding van onuitroeibare uitwassen (lees: illegaal downloaden) en te weinig in structurele oplossingen voor alle partijen; muziekliefhebbers, fans en artiesten voorop. Ook lijken ze onvoldoende toegerust om mee te waaien op de nieuwe wind, maar willen in nieuwe contracten wél een voorschot op alle te verwachten en nog te genereren inkomsten. Zonder aantoonbaar resultaat op de terreinen die ze vastleggen (publishing, merchandising, optredens). Je tekent nog steeds zonder gegarandeerde tegenprestaties, terwijl de internet-norm min of meer is dat je (vrijwillig) betaalt voor bewezen diensten en toegevoegde waarde. Zo slaan ze de plank mis als het gaat om de essentie van de nieuwe verhoudingen en mogelijkheden van de muziekindustrie op internet.

Deze tijd vraagt om een radicale, 180˚ koerswijziging, zoals te zien in het filmpje van gisteren. Daarover morgen meer.

Geen opmerkingen: