Geen enkele publisher kan garanderen dat hij met jouw handtekening je inkomstenstroom met 33% vergroot. Lourens van People You Know zou daarom graag zien dat publishingcontracten anders worden opgesteld:
Publishers proberen je muziek te koppelen aan een merk/reclame enz. Daarvoor staan vergoedingen waar zij een percentage van krijgen. Ik snap niet waarom dat altijd gekoppeld moet zijn aan mijn publishing: delen in het auteursrecht. Ze verdienen dan vooral aan allerlei zaken waar ze niets voor hoeven te doen: CD-persing, gedraaid worden op de radio etc. Als ik een plugger inhuur weet ik in grote lijnen waar ik aan toe ben, afgezien van zijn bonussen (maar daar is pas sprake van bij succes). Bij een publisher moet je je binden zonder dat je een idee hebt wat ze ervoor doen. Als muzikant zou ik graag naar een nieuw soort publishing-deal gaan, met kortlopende contracten, misschien zelfs met een afgesproken bedrag, net als bij een plugger.
Lucas van Slegtenhorst van Chrysalis Music Publishing antwoordt:
Een actieve publisher begeleidt een componist en zijn composities en zorgt er inderdaad voor dat zijn of haar songs op compilaties komen en in zoveel mogelijk TV-programma's, films, reclames en computergames [dit worden synchronisaties of 'synchs' genoemd, red.]. Daarnaast probeert een publisher via zijn netwerk om de componist (die in sommige gevallen ook de artiest is) verder te helpen. Een plek op Noorderslag of een deal met een Duits label komt zo mede door het netwerk van de publisher tot stand. Dat we delen in de auteursrechten is wettelijk toegestaan. In Nederland maximaal 1/3, minder wanneer we een kickback doorbetalen aan de componist. Vergeet niet dat we vaak aan de wieg staan van het succes van een componist-artiest. Zonder Chrysalis' hulp was het zeer succesvolle debuutalbum van MOKE er waarschijnlijk nooit gekomen.
Het is altijd zaak om goed in te schatten welke publisher bij jou past en welke een goede naam heeft. Zijn er aanwijsbare successen door de publisher behaald? Welke synchs heeft de publisher gescoord voor lokale songwriters in Amerika? Vervolgens bepaal je zelf of je het waard vindt om een stuk van je auteursrecht weg te geven. Als je denkt dat je zonder hulp van een publisher jaarlijks €1000 van BUMA/STEMRA krijgt en mét zijn hulp €20.000 dan is het zeker de moeite waard!
Een actieve publisher begeleidt een componist en zijn composities en zorgt er inderdaad voor dat zijn of haar songs op compilaties komen en in zoveel mogelijk TV-programma's, films, reclames en computergames [dit worden synchronisaties of 'synchs' genoemd, red.]. Daarnaast probeert een publisher via zijn netwerk om de componist (die in sommige gevallen ook de artiest is) verder te helpen. Een plek op Noorderslag of een deal met een Duits label komt zo mede door het netwerk van de publisher tot stand. Dat we delen in de auteursrechten is wettelijk toegestaan. In Nederland maximaal 1/3, minder wanneer we een kickback doorbetalen aan de componist. Vergeet niet dat we vaak aan de wieg staan van het succes van een componist-artiest. Zonder Chrysalis' hulp was het zeer succesvolle debuutalbum van MOKE er waarschijnlijk nooit gekomen.
Het is altijd zaak om goed in te schatten welke publisher bij jou past en welke een goede naam heeft. Zijn er aanwijsbare successen door de publisher behaald? Welke synchs heeft de publisher gescoord voor lokale songwriters in Amerika? Vervolgens bepaal je zelf of je het waard vindt om een stuk van je auteursrecht weg te geven. Als je denkt dat je zonder hulp van een publisher jaarlijks €1000 van BUMA/STEMRA krijgt en mét zijn hulp €20.000 dan is het zeker de moeite waard!
Een publisher moet je toetsen op wat hij al gedaan heeft. Vervolgens moet je hem/haar vertrouwen en zijn werk laten doen. Als je songs goed zijn, zal er vroeg of laat iets mee gebeuren nadat hij ermee aan de slag gaat. Het vergelijken van publishers verschilt nauwelijks van het vergelijken van radiopluggers: van beiden weet je dat ze met je liedje aan de slag gaan, maar een garantie dat je op de 3FM-lijst of in Grey's Anatomy komt heb je nooit.
De business van music publishing is het creëren van een catalogus songs die steeds groter wordt en meer waarde vertegenwoordigt. Als een publisher een contract voor een kortere termijn aangaat is hier geen sprake van. Zakelijk gezien is dat voor een publisher dus niet interessant. Er zijn overigens bedrijven die op basis van jouw wensen werken. Dat zijn alleen geen echte publishers en van een goed internationaal netwerk en slagkracht is vaak geen sprake.
Conclusie: Kijk wat een publisher met vergelijkbare componisten heeft gedaan en bedenk dan of dat ook bij jou zou kunnen lukken. Dan kan het interessant zijn om je bij die publisher aan te sluiten. En vergeet vooral niet hele goede liedjes te schrijven!
Conclusie: Kijk wat een publisher met vergelijkbare componisten heeft gedaan en bedenk dan of dat ook bij jou zou kunnen lukken. Dan kan het interessant zijn om je bij die publisher aan te sluiten. En vergeet vooral niet hele goede liedjes te schrijven!
Tot slot: dat zelfs een complexe (schimmige?) dienst als publishing tegenwoordig internet op kan, bewijst dit nieuwe initiatief. Silence Is Sexy probeert het uit en ik ben benieuwd of deze gratis online service uiteindelijk ook een Nokia-commercial kan opleveren. Horen we van je, Pim?
[update: in de reacties laat Jim weten al $40 te hebben verdiend!]
19 opmerkingen:
YouLicense is tof! Heb mijn muziek daardoor in een Israelische studentenfilm en ben ook nog eens $40 rijker! Nog geen gouden berg natuurlijk, maar als het hek eenmaal van de dam is... ;)
Je hoort het zeker als er resultaat is.
Verder blijf ik de standaard publishing deal waarbij je 1/3 van je rechten voor het leven afstaat bijzonder schimmig vinden.
Wat ik graag van Lucas zou willen weten is: waarom kun je geen clausule in zo'n contract opnemen waarin je afspreekt om elke drie jaar te evalueren of de deal wel/niet werkt. In elke andere business werkt dat toch ook zo? Ik snap best dat je een catalogus op wilt bouwen, maar dat is toch gewoon een kwestie van je klanten tevreden houden?
Moet er niet een soort van Bosman-arrest komen voor muziek publishing?
Wat ik een beetje mis in deze publishing serie (of heb ik weer niet goed opgelet?) is toelichting bij die ene belangrijke reden waarom nog steeds artiesten publishing deals sluiten ook al weten we allemaal dat heel veel publishers (jij niet, hoor Lucas ;-)) niet actief aan de slag gaan maar meer een administratieve functie vervullen en 'watch the money come in' en - sorry, lange zin - die reden is: het voorschot dat een publisher je betaalt wanneer je bij hem tekent.
Ik ben zelf ooit zo dom geweest om als beginnend artiest een publishing deal te tekenen voor het formidastische voorschot van 1000 euro, namelijk.
Daarnaast heb ik in mijn vijftienjarige muziekindustriebestaan nog maar zelden een publisher een beginnend artiest vooruit zien helpen.
Dus ik zou zeggen: teken als beginnend artiest nooit een publishing contract want het levert niks op, niet op korte (cash) en niet op lange termijn.
Maarrrrr: heb je een eerste album uit en wordt je algemeen als beloftevol of up&coming gezien, dan wordt er plots met cheques gezwaaid en wordt het tegelijk ook makkelijker voor je publisher om iets voor je te doen. In dat geval is het zuiver een kwestie van goed uitonderhandelen en dat voorschot opdrijven want de kans blijft relatief groot dat de publisher niks voor mekaar krijgt dus je kan hem maar beter tot wat financieel commitment/risico bewegen.
Ik zie het nu gebeuren met een jonge artiest die ik toevallig wat persoonlijker ken en die straks met een tweede album komt. Twee jaar geleden werd er een paar duizend euro geboden op de publishing, 1 gematigd succesvol album later een paar tienduizend euro - gelukkig is die persoon zo verstandig geweest te wachten.
Vaak is een publishing deal toch iets van 'once in a career' en dus is timing (wanneer sluit je de deal) en maximaal korte termijn resultaat (voorschot) voor een artiest het allerbelangrijkst denk ik.
Ivo heeft helemaal gelijk. En bijna net zo'n lang stuk als ikzelf geschreven: je zou schrijver moeten worden.
Overigens heb ik het juist om deze reden niet over voorschotten gehad: het leidt maar af van de werkelijke reden waarom je wel/niet een deal zou moeten tekenen.
Over Youlicense had ik al gehoord ja, ik ga me nu even aanmelden.
Ik vind inderdaad ook dat het erg riskant is om een publishing-deal te tekenen zonder voorschot.. Dat is denk ik de enige manier om een publisher te bewegen om hard voor je te werken.
@pim: Over het algemeen staat er in het contract met je publisher een zogenaamde reversie clausule. Daar staat dan in dat de publisher zijn rechten op het nummer verliest als 'ie over een bepaalde periode (meestal 2 a 3 jaar) geen resultaten (meer) heeft behaald. Staat er niet zo'n clausule in het contract dat een publisher je aanbiedt, dan moet je het vooral niet tekenen!
Schappelijke publisher(s) heb jij dan, Jim! Die clausule ben ik zelden tegen gekomen in contracten. Het lijkt me, zeker gezien hetgeen Lucas vertelt (het opbouwen van een grotere catalogus als doelstelling), vrij onwaarschijnlijk dat deze erg vrindelijke clausule standaard in hun contracten staat...
in praktijk moet je je gewoon afvragen (als artiest) of je beter wordt door te tekenen bij een publisher... mijn ervaring leert me dat je 2 soorten publishers hebt:
a) de echte - vaak grote en bekende - firma's
en b) de labeltjes die ook publisher willen spelen.
Categorie b mag je - als artiest - vergeten. Dat soort publishers zit er enkel in voor het innen van de cash.
En categorie a, daar luister je naar, maar er heeft me in al die jaren nog niet ééntje van kunnen overtuigen voor zijn artiest(en) te vechten, werken, mogelijkheden te scheppen,...
sterker nog - maar dat ligt dan misschien weer meer aan mij - verwijt ik publishers (en ook labels, maar dat is een andere discussie) een gebrek aan creatief denken en pro-actief werken.
je moest eens weten hoe vaak ik hetvolgende al heb meegemaakt bij eigen en andere artiesten:
een 'jonge' artiest bouwt zelf een fanbasis op, legt contacten (zelf of via manager, booker,...) met labels, publishers, etc... De publishers hebben altijd wel iets op te merken: het geluid zit niet goed, het klinkt te brits, te weinig gitaar, enzovoort.
2 jaar later breng je in eigen beheer je eerste album uit en nog eens 2 jaar later sta je als artiest op de grootste podia en scoor je de hit van het jaar. Gevolg: alle publishers staan terug aan de deur: "hey, ik heb je altijd al goed gevonden! Dat weet je, niet?" Let's talk. ok, geen probleem.
Gevolg: ze willen je tekenen, met terugwerkende kracht (ondanks dat ze je nummers al kennen vanuit de demo-versies en er toen niets in hoorden), wereldwijd, liefst voor 15 jaar, minimum voorschot, etc... Als je dan nog wat gaat onderhandelen, dan krijg je misschien nog wat meer voorschot, nog wat flexibelere voorwaarden. Maar dan komt die ene gozer binnen en zegt: "ja, leuke single van je! Echt een hit! Komt het op je nieuwe album?" En dan moet jij als artiest (of manager) 'serieus' gaan praten over een deal met dit soort firma's? Dacht het niet... It goes to show, they are only in it for the money. En dus mag je - als artiest - nooit de win-win situatie uit het oog verliezen. Als er die niet is, skippen die handel.
Het lijkt mij eens tijd worden dat er publishingfirma's (of personen) opstaan die eens echt willen werken voor hun artiest. Artiesten stimuleren, laten samenwerken, songs laten maken, maandelijks samenzitten, connecties/mogelijkheden zoeken,... Alles, behalve een administratieve rol gaan vervullen en wachten tot de telefoon rinkelt.
Laten we nu niet direct iedereen over dezelfde kam scheren, maar er zijn er die wel pro-actief (willen) werken. Maar ze zijn in de minderheid.
ik vind het trouwens ook geweldig op te zien hoe Nederlanders nu (met publishers die 1/3de van de inkomsten willen) zich al vragen stellen... Kom eens in België kijken - hier ben je standaard 50% kwijt. ;-)
Die 'reversie clausule' ben ik trouwens in de afgelopen jaren nog nooit tegengekomen. Ik heb ook ooit geroepen dat publishers misschien maar eens betaald moesten worden voor de job die ze aanbrengen en/of de songs die ze effectief kunnen plaatsen. Maar ik vrees dat er geen publishers zijn die zo ver willen gaan. ;-)
ps: excuses voor de lange reply, maar ik kan ondertussen uren doorbomen over dit soort zaken :-s
Go, Jorg! Overigens, hier baseert Jorg al zíjn praatjes op.
Ik heb zelf slechts 1 publishing contract onder ogen gehad, maar daar stond die clausule toch echt in. Beetje jammer als dat de uitzondering was en niet de regel...
Het lijkt mij niet meer dan redelijk dat een publisher die niets voor je bereikt, niet jaren later nog eens op je deur komt kloppen om geld te vangen voor zijn "inspanningen".
Daar denkt een aantal grote jongens exact hetzelfde over inmiddels. En dat ben ik volledig met ze eens.
Mogen we weten welke publisher dat was, Jim? Gaan we daar voortaan allemaal heen!
Altijd fijn als de grote jongens er hetzelfde over denken! :)
Het was www.songservice.com (een Nederlands bedrijf). Je mag zelf beslissen of je het een aanrader vindt of niet: ik heb destijds (2005) een contract met ze getekend voor een nummer waar ze "zeker" iets mee konden... maar dat bleef slechts bij woorden.
Veelzeggend: op hun site staat nergens welke resultaten ze hebben geboekt. Als ik hier mijn songs aan zou 'geven', zou ik op z'n minst willen weten wat ze voor wie met welk resultaat hebben gedaan. Twee keer Google'n en je weet wat Lucas van Chrysalis voor elkaar heeft gebokst; da's duidelijk. Ook tekenend: nergens een naam + CV of persoonlijk e-mail adres op de site. Heel benieuwd hoe de mensen heten met wie jij zaken deed/doet, Jim.
Op de Nederlandse site (www.songservice.nl - die, heel verwarrend, een compleet andere dienst aanbiedt) staan ze wel met naam en toenaam: Thijs de Melker en Marc la Chapelle (ik heb alleen hem gesproken).
Laten we het verder er op houden dat ik in 2005 nog iets naiver van aard was... ;)
What's in a name: Thijs de Melker.
Haha, ja, zo had ik het nog niet eens bekeken...
Heb in een ver verleden voor een publisher gewerkt. Mijn toenmalige baas omschreef zichzelf toen als 'de lachende één-derde. Need I Say More.
De voorschotten die publishers geven kan je eigenlijk gewoon als een hele dure sigaar uit eigen doos beschouwen.
Stel je krijgt een voorschoot van 1000 euro en je Buma/Stemra inkomsten zijn dat jaar ook 1000 euro. Voorschot ingelopen denken veel auteurs. Mis. Van die duizend euro gaat eerst 333,33 naar de publisher. De 666,66 die overblijft wordt verrekend met het voorschot.
Op de keper beschouwd is een voorschot van een publisher een lening met een woekerrente van 33 procent.
Ik heb met genoegen het stuk gelezen en een aantal van de reacties.
In het uitgaverecht is het volgens mij sinds kort niet persé meer nodig om een reversie clausule in te bouwen. Uiteraard moet er in de overeenkomst staan dat de uitgever het werk zal uitgeven. Uitgeven wordt gezien als een werkwoord voor het recht. Indien een uitgever de werken niet actief uitgeeft kan de auteur loskomen uit het contract en het uitgave recht terug ontvangen. Het is uiteraard beter om wel een reversie clausule in te bouwen omdat het meer dan redelijk is om een resultaat te verwachten binnen een gestelde periode.
Wat ik mij afvroeg in het stuk is hoe het werkt met de kickback. Er staat dat een kickback wordt betaald aan de componist, dit was voor mij even raar om te lezen. Is het niet dat de uitgever een kickback ontvangt voor het bemiddelen? of ligt dit aan de manier waarop het in het uitgeverscontract vermeld staat?
Dag Ronald,
De kickback kan inderdaad 2 kanten op, maar ik vind het niet meer dan logisch (als publisher zijnde) dat je ná bijvoorbeeld het 'recoupen' van de 'voorschot' die aan de artiest en/of compinist is uitgereikt, mee laat delen in het deel van de publisher. Fonds opzetten met artiest/componist en daar het 33,33 deel van de publisher uit laten betalen. Vervolgens het potje van de fonds in 2 delen met de artiest.
Zelfde geldt voor het geval dat de song een onverwacht succes wordt. Dan mag je als publisher best nog een extra % afdragen aan de artiest/componist.
Een reactie posten