15 februari 2010

De grootste kroeg ter wereld

1.
Wiebe Twitterde gisteren:

Hij verwees naar deze blogpost, de moeite van het lezen waard.

2.
Cedric mailde vanmorgen over Kevin Smith. Deze regisseur wil graag een jaren '70 horrorfilm schieten. Geen studio wil erin investeren - ik zou er ook geen cent voor over hebben - maar zijn fans willen graag doneren om hem die film te laten maken. Sellaband voor beeld dus. Nu speelt Kevin met dit idee, blogt er wat over, maar wordt door online filmcritici afgedaan als ordinaire bedelaar.

3.
Eind vorige eeuw tekende ik deze Nederlandstalige single. De middag dat deze naar #1 steeg (om daar 6 weken te blijven staan), werd ik gebeld door een collega van een andere platenmaatschappij: "Kun je me uitleggen waarom dit een #1-hit is? Die jongen kan niet zingen, heeft een vreemd accent, het nummer heeft geen refrein en de titel komt in de hele song niet voor." Een beetje lacherig hing ik op. Hij informeerde naar de basiskenmerken van een hit (en dan vooral het ontbreken ervan), terwijl ik vanaf het moment dat ik "Onderweg" hoorde voelde dat het bijzonder was. Dat schreef ik dan ook op de demo, ergens in 1998:

[UPDATE: meer Onderweg, ditmaal met Anouk in een hoofdrol].

4.
Tien jaar later maakte Colin The Hermit Sessions af. Die zomer ging ik bij alle distributeurs en platenmaatschappijen op de koffie voor een distributiedeal of contract. De meeste gesprekken waren uiterst aangenaam (met 2 partijen spraken we vrij serieus verder), maar liepen uiteindelijk allemaal op niets uit. Ook nu nog begrijp ik volkomen waarom geen enkele maatschappij toehapte: het project was te ingewikkeld, de aanloopkosten gigantisch, het verdienmodel onduidelijk en muzikaal vloog het album alle kanten uit. Bovendien bevatte het geen overduidelijke single. Als A&R-manager van PIAS, Universal of EMI had ik exact hetzelfde gedaan.

Ik link Wiebes Tweet, Cedrics verhaal, "Onderweg" en Kyteman aan elkaar omdat ik een trend herken: songs, artiesten, boeken, auteurs, films en regisseurs die 'de regels' aan hun laars lappen bereiken met behulp van internet hun publiek gemakkelijker dan ooit. Sterker nog: waar in 1998 de norm en de grootste kans op succes een Me Too product was, ben ik ervan overtuigd dat op dit moment de belangrijkste voorwaarde voor het aanslingeren van je eigen succes enige vorm van originaliteit is. Níks poldermodel: een eigen geluid, verhaal of presentatie ontwikkelen, buiten de gebaande paden treden, opvallen, zónder de kwaliteit uit het oog te verliezen.

De oorzaak van die trend is helder: internet is de grootste kroeg ter wereld. Waar je vroeger met 3 vrienden in het plaatselijke café over het biljart je favoriete CD's, films en boeken besprak, doe je dat op Hyves, Facebook, Last.fm, Twitter en andere platforms met je complete vriendenkring én wildvreemden. Dat zijn er al snel een paar honderd bij een willekeurige Tweet of post op Facebook. Het medium verschilt, maar het is feitelijk de oudste en krachtigste aanbeveling die er is: van mond-tot-mond.

En welke CD's, boeken en films bespreek je in de kroeg? Nooit artiesten, songs of schrijvers die je 'wel aardig' vindt, uitsluitend kippenvel-platen, briljante boeken en monumentale films. Plus alles wat je verafschuwt. Niks daar tussenin. In de grootste kroeg ter wereld is dat niet anders: middelmaat is je tijd en aandacht niet waard, uitzonderlijk goed of slecht wel. Wees daarom niet bang uitgesproken artistieke keuzes te maken: voor iedere fan die je verliest vind je er op internet twee terug. Maak je pas echt zorgen als niemand je muziek of optredens het Twitteren waard vindt. Negeer negatieve aandacht, volg positieve op en voel je Sessa ebn Daher.

De dagen van me too zijn voorbij, eigenheid telt. Meer dan ooit.

5 opmerkingen:

Leon zei

Mooi stukkie weer. En een soort van samenvatting van een gesprek dat ik gisteren had met een onafhankelijk filmmaakster. Waarbij ik haar aanried om vooral zelf het heft in handen te nemen en haar eerste film gewoon weg te geven. Als je erin gelooft, de passie deelt en authentiek bent, vind je via internet je fans wel. En andersom. Dat was de strekking. Nu dus even afwachten of www.wendelienvoogd.nl mijn raag opvolgt ;-)

Verder over Sellaband: uit zeer betrouwbare bron (Mars Mertens) vernam ik dat Sellaband zijn platform ook openstelt voor dit soort fundraising (crowdfunding). Dus niet alleen meer muziek, maar ook een tournee, een film of een boek. Eigenlijk alle artistieke doelen waarvoor je een bepaald startkapitaal nodig hebt, daarvoor kun je Sellaband inzetten. Weet alleen niet zeker of het nu al kan, maar zo niet, dan binnenkort.

Cedric zei

Inderdaad mooi. Helemaal als sellaband ook nog eens een oplossing zou blijken te zijn.

boekeman zei

Ik heb een tijdje geleden al eens met Sellaband gesproken over hun concept maar dan met boeken. Puur vanwege een gebrek aan tijd en moeten focussen op andere dingen (boeken die verschijnen :-)) is het daarbij gebleven. Ik denk dat het wel wat kan worden; een fanbase als basis voor een boek.

Unknown zei

Een waar verhaal, waar ik helemaal achter sta. Wat dit betreft is het www ook de beste filter om 'uitzonderlijkheid' en authenticiteit boven te laten komen. En doorzettingsvermogen wordt zo weer vaker beloond, terecht.

Unknown zei

Ik denk dat dit het grootste voordeel is van het internet voor de mediaconsument.

internet beloond je als je zelf op zoek gaat, als je actief bent in het ontwikkelen van je smaak. Als je echter weinig interesse hebt in wat je hoort/ziet dan zit je voorlopig nog wel goed bij de "traditionele" top down kanalen. Maar persoonlijk vind ik het vaak te goed om uit te zetten en te slecht om te kijken/beluisteren. :)