Ik keek er het meest naar uit op Into The Great Wide Open dit jaar (niet voor niets opende hij de bijbehorende Perfect) en hij stelde niet teleur. Een heerlijk compact powertrio dat wílde en met 2 handen vol overtuigende songs 400 handen op elkaar kreeg in de tuin van Het Armhuis. Het zou jonge muzikanten verboden moeten worden met meer dan 3 man te starten.
Maar nog steeds bestond de kans dat z'n debuutalbum een bijeengeraapt zooitje zou zijn, liedjes die na 3 keer draaien alsnog door de mand vielen, dichtgeplakt met strijkers.
Niks van dat alles. Hit na hit: singles Lightning Bolt en Trouble Town, klappers Two Fingers, Taste It, Seen It All, Slide, Someone Told Me, Note To Self en een slimme producer die precies hét toffe in Jake's stem naar boven haalt. Iemand die weet dat hij Oasis-anthems schrijft, maar ze Dylan houdt. En Saffron staat er niet eens op!
De mooiste is deze, gemaakt voor dit jaargetijde:
Het geheim is, naast een onweerstaanbaar goed liedje, het tempo: net niet te langzaam om sloom te voelen, niet te snel om gejaagd te zijn. Exact goed, geen halve bpm teveel of te weinig. Met op 2.16 min. de kauwgombal onderaan het ijsje.
Ik weet: zo'n man-met-gitaar is duizenden keren eerder gedaan, vast ook nog veel beter, maar o o o o wat is deze goed! Jake Bugg for president.
2 opmerkingen:
en je gaat toch wel naar het concert in Tivoli? :P
Uiteraard!
Een reactie posten