Perfect Kippenvel 2

St. Paul maakte na Perfect Kippenvel 1 (die natuurlijk ook weer gewoon klaar voor je staat), de méér dan waardige opvolger die logischerwijs Perfect Kippenvel 2 heet. Sterker, deze compilatie is een schatkist. Natuurlijk zijn wij zelf de grootste fans van de Perfect-serie, maar dat verandert niets aan het feit dat deze Perfect Kippenvel een aaneenschakeling van hoogtepunten is. Onder het veelzeggende artwork, een Hoe, Wat en Waarom track-voor-track-beschrijving van St. Paul zelf. In de reacties onder deze post Pauls verhaal bij Perfect Kippenvel 1. Enjoy!

HIER moet je zijn!



1. Marvin Gaye // This Love Starved Heart Of Mine
Geweldig dat er op de vaderlandse televisie prime-time gepraat kan worden over What's Going On van Marvin Gaye. Al was het maar om het er niet mee eens te kunnen zijn. Leo Blokhuis: 'voor What's Going On was soul niet meer dan vooral onderbuikgevoelens'. Dan moet ik denken aan mijn buurman die altijd roept dat The Beatles eigenlijk maar één plaat gemaakt hebben: Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Het zijn beide prachtige en belangrijke platen, maar de hoegenaamde onderbuikgevoelens van No Reply (early Beatles) of Love Starved Heart Of Mine kunnen mijn hoofd net zo makkelijk doen huilen als ieder nummer op Sgt. Pepper of What's Going On. Geen dis naar Leo. Wel een stellige overtuiging!

2. Ron Sexsmith // This Is How I Know
Wat een revelatie is dit? Ron Sexsmith. Constant. Transparant. Elementair. Klein. Privé. En dan is daar ineens This Is How I Know. Ergens in 2008 werd-ie wakker als een neger die alles al gezien heeft. Michael Jackson in reverse. De arrangementen, de grootse productie en met name de soul staan Ron Sexsmith als was-ie ermee geboren. De mooiste ballade uit zijn almaar groeiende oeuvre.

3. The Chills // Pink Frost
Ik zag onlangs nog beelden van Martin Phillipps die optrad in bibliotheken voor handjes vol met mensen, die meer geïnteresseerd leken in dooie dichters dan in zijn prachtige liedjes. Pink Frost staat helemaal bovenaan bij het allerbeste.

4. The Pains Of Being Pure At Heart // Young Adult Friction
Een onmogelijk pretentieuze naam. The Pains Of Being Pure At Heart. Een onmogelijk gadateerd geluid. Shoegaze. Een zeldzaam mooi nummer. Young Adult Friction. The Pains Of Being Pure At Heart zijn de Field Mice van de toekomst. Kent iemand Emma's House nog? Of Sensitive? Alweer vergeten nadat het gemaakt was. En toch zo bijzonder. All in a name. Met pijn in het hart voorspel ik The Pains Of Being Pure At Heart eenzelfde lot. Hadden ze zich maar The Joy Of Getting a Drivers License moeten noemen. Of Dreams Of Losing Hair But No Appetite.

5. Brakes // Worry About It Later
Een vreemd toeval is het dat ik zelden in de platenzaak een promootje krijg, maar wel altijd weer braaf een exemplaar van de nieuwste albums van én The Rakes én The Brakes. Elk album van beide bands wordt keer op keer op identieke wijze door mij ontvangen. Een sterke eerste indruk, leuk song materiaal, leuke bands. Heus. Om het vervolgens nooit meer op te zetten. Daar is nu verandering in gekomen. The Brakes hebben gewonnen en Worry About It Later is het nummer dat niet meer uit mijn stereo verdwenen is sinds haar release. Het zoveelste bewijs dat eenvoud en schoonheid dezelfde bloedgroep delen.

6. Nick Garrie // The Nightmare Of JB Stanislas
Groots en meeslepend mag je dit gerust noemen. Zet het raam open en laat je gedachten gaan. 'I'm Going To Take You Take You Take You Take You To My Ho- ho-home' zingt Nick Garrie op het openingsnummer van het gelijknamige album. Eén van de meest mysterieuze en gezochte albums aller tijden volgens Billboard en Rev-Ola. Onlangs opnieuw uitgebracht en een supertip.

7. Tim Hardin // All I Knew
Waarom deze man met de tijd nog geen Nick Drake-achtige status heeft gekregen, is mij een raadsel. Wat een berg mooie liedjes. Wat een berg drugs. Hij zou sterven aan een overdosis na eerst alle rechten voor zijn liedjes verkocht te hebben. Pijn was zelden zo evident als in dit monumentale All I Knew.

8. The Coral // Being Somebody Else
Journalisten willen in Alex Turner van The Arctic Monkeys dolgraag de nieuwe Paul Weller of Morrissey zien. Zelf ziet-ie zich liever als de jongens van The Coral. Being Somebody Else, zo heet de nieuwste single van The Coral. Al heb ik laatst alle 7"s gevonden op de platenbeurs, ook de onlangs verschenen compilatie heb ik gekocht. Alleen maar voor dit nummer. The Coral overtreft zichzelf. Alweer. Untouched beauty, gevangen in drie minuten. Alsof je de eerste bent die het hoort. En de laatste.

9. AC Newman // On The Table
AC Wonder geniet nu, volledig terecht, hoogtij met zijn onlangs verschenen album Get Guilty. Dit is van zijn eerste soloplaat. Een goed Shins-nummer kun je nooit te vaak horen, zelfs al is het AC Newman. Wat een songsmid blijkt hij te zijn. A Slow Wonder!



10. Brian Eno // Kings Lead Hat
Misschien wel indrukwekkender dan Control was de documentaire Joy Division van Grant Gee en John Savage. Wie zal het zeggen? Wat doet het er toe? Ik zag de film 3 dagen na de première in een theater in London. Een zaal vol families, studenten en voetbalsupporters. Beetje dat wat je aantreft tijdens een Jerry Bruckheimer-film in de Utrechtse Catherijne-bios. Met als enig verschil dat je een speld kon horen vallen. Dit nummer van Brian Eno, als ook het album Before And After Science, werd in de documentaire naar voren gehaald als bepalend voor de Joy Division Sound zoals we die nu kennen. Martin Hannett zei het en, boy, wat doet het ertoe!

11. St. Etienne // You're In A Bad Way
Vernoemd naar de mythische Franse voetbalclub uit de jaren '70 die vorig jaar toevallig weer een opvallende comeback vierde. You're In A Bad Way is zuivere Britse indie met een ver reikende echo. Pre-Belle & Sebastian, om maar een weerklank te noemen.

12. Bettye Lavette // What Condition My Condition Is In
Geschreven door Mickey Newbury, een belangrijke spil in de meer alternatieve Nashville-scene. Hij schreef nummers voor onder andere Johnny Cash, Roy Orbison, Ray Charles en Tammy Wynette. 'Condition' was oorspronkelijk bedoeld voor Jerry Lee Lewis. Die zag er niks in. Kenny Rogers wel. Hij scoorde er met zijn band (First Edition) een hit mee die jaren later smaakvol gebruikt zou worden in The Big Lebowski. De mooiste versie die ik ken is echter deze live-uitvoering door Bettye - Let Me Down Easy - Lavette.

13. The Long Winters // Scared Straight
Toetsen, blazers en de vraag of je bang bent zijn niet van elkaar te scheiden in dit nummer. Een prachtige tekst en waarschijnlijk het enige liedje waarin een Little Miss Mini-Bar Guard voorkomt. Dansen met kippenvel.

14. White Denim // Heart From Us All
En waar blijven de vijf sterren voor dit idioot goede album? In Nederland begin dit jaar opnieuw uitgebracht. Weer blijft het stil. Vreemd. Hou je van zuigende, loszittende en in het gezicht spugende gitaarpartijen, gedragen door ritmes die dwingen tot danspassen waarvan je niet wist dat je ze in huis had? White Denim! Dit is een wat rustiger nummer, maar net zo goed een bewijs van rockpotentie die schreeuwt om gemolken te worden.

15. Timebox // Beggin'
De definitieve versie van Beggin'. Oorspronkelijk geschreven door Franki Valli, afgestoft door Pilooski (15 mei in Tivoli!) en geïnfantiliseerd (is dit een woord?) door The Black Eyed Peas, ik bedoel Madcon. Timebox heeft meerdere popsoul nuggets gemaakt in de jaren '60, met deze cover als absolute stand-out prestatie.



16. Jazzanova feat. José James // Little Bird
Wat een berusting. José James stijgt boven zichzelf uit. Als Terry Callier in zijn beste dagen volgt hij moeiteloos de strijkers in de oorstrelende compositie van Jazzanova, die met Of All The Things hun beste album in jaren gemaakt hebben.

17. Lou Rawls // You Made Me So Very Happy
Mede geschreven door Brenda Holloway, die er zelf een bescheiden hit mee had maar vooral vrolijk werd van de royalties nadat Blood, Sweat & Tears het nummer wereldfaam bezorgden. Lou Rawls maakt mij echter het gelukkigst met zijn kraakheldere jazz/Blue Note uitvoering. Thank you baby!

18. Plants & Animals // Bye Bye Bye
Handen in de lucht, het zijn de jaren '70! Oh nee, het is een nieuwe band uit Canada. Plants and Animals. Handen in de lucht desalniettemin. Euforisch nummer. Omdat Kippenvel vele vormen kent.



19. Squeeze // Up The Junction
Kijk eens naar het clipje op YouTube. Jools Holland met een te grote sigaar, te grote bril en te klein shirt achter de piano. Mooi tijdsdocument van een nog mooier nummer. Up The Junction!



20. Moondog Jr. // Jintro & The Great Luna (band version)
Zita Swoon voordat ze Zita Swoon heetten. Ik heb begrepen dat deze single een collectors-ding geworden is. Hoezee. Deze speciale versie van Jintro & The Great Luna was een parel in de stoffige postgrunge dagen. 1995 dat is.

21. Department S // I Want
Hongerige wavepop uit begin jaren tachtig. 'I want a daughter, but not the wife'. Stuwende blaaspartijen, gezwollen ska-ritmes en niet te stoppen behoeftes van de zanger maken van dit nummer één lange spurt naar de dansvloer. De vraag is of we er ooit komen, want het gras is overal groen behalve daar waar we zijn.

22. Tacks, The Boy Disaster // Frozen Feet
Het debuutalbum van Tacks, The Boy Disaster verdween even geruisloos als het kwam. Jammer, want een prettige verzameling van rustieke down-but-not-out popliedjes met het openingsnummer Frozen Feet als muzikaal hoogtepunt.

23. Scala & Kolachy Brothers // Heartbeats
Stuiterballenreclame! We kennen allemaal de dromerige versie van José Gonzales. En het maffe origineel van The Knife. Maar als een nummer zelfs overeind blijft wanneer gezongen door een Belgisch kinderkoor, dan weet je zeker dat er ergens iemand iets goed gedaan heeft.

24. Jackson C. Frank // Milk & Honey
Ik ben zoooo fan van de man. Zoooo fan van het liedje. Zoooo fan van de plaat, Blues Run The Game. Ken je het niet en heb je een hart, kopen dan! Jackson C. Frank verloor de helft van zijn klasgenootjes tijdens een brand. Ging zwerven. Werd in huis genomen door Paul Simon. Nam zijn eerste nummers op. Art Garfunkel zette thee. Sandy Denny werd zijn vriendin. Faalangst deed hem vluchten naar Engeland. Hij hertrouwde, maar de dood van zijn eerste kind dwong hem weer de straat op. Door verkeerde medicijnen en groeiende angsten, belandde hij in een ziekenhuis waar hij niet veel later een kogel (don't ask) in zijn oog kreeg. Hij zou midden jaren '90 van dit alles herstellen en weer op gaan treden om vervolgens in 1999 te sterven aan een hartaanval.

25. Robert Wyatt // Shipbuilding
Sja, Perfect Kippenvel, punt.

Tweet