"Een half uur voor showtime liepen we gezamenlijk naar de tent en warmde de band op om volledig geconcentreerd aan het optreden te beginnen. Na Paaspop was besloten dat het volledig acapella gespeelde Blow The Whistle On ‘Em de warming-up voor iedere show zou zijn. Zonder instrumenten als begeleiding en omdat de stem van alle 21 Orkestleden te horen was vergde een foutloze uitvoering van dit nummer de opperste concentratie van ieder bandlid, de perfecte kickstart om iedereen gefocused aan een optreden te laten beginnen: hongerig, en met de ogen op het balletje. Ik keek backstage toe hoe onze omvangrijke band zich warmzong, met een stuk of tien radio- en TV-mensen als enige gelukkige toeschouwers. Ik was zenuwachtiger dan wie ook omdat ik wist wat er op het spel stond, tegelijkertijd voelde ik de bewondering van iedereen om ons heen. Ze keken met ontzag naar wat Colin uit z’n hoed had getoverd, zich afvragend hoe we dat leger muzikanten, rappers, roadies, technici en begeleiding op tijd in het puntje van Limburg hadden gekregen. Een klein applaus en toen het podium op.
Zoals meestal besloot ik samen met [Colins vader] Erik de aftrap tussen het publiek te bekijken; het geluid was daar beter dan naast het podium en ik wilde uit eerste hand ervaren wat de publieksreactie was. Tijdens de opbouw was het publiek al zeer rumoerig geweest en had uitbundig geklapt en gejoeld toen Colin het geluid van zijn trompet testte. Ze waren er klaar voor. Drummer Bram opende met de roffel van Circus Boltini, liet de stokken een paar maal over zijn snaredrum rondgaan en trapte “The Marching Band” af op teken van zijn bandleider. Twee seconden duurde het alvorens de tent met tienduizend kids volkomen ontplofte. Ik boog me voorover naar Erik, kippenvel op mijn armen, tranen in m'n ogen, verbijsterd door het gevoel dat de zaal en het publiek me gaven en riep: “De buit is al binnen. Dit kan niet meer misgaan. Dit publiek wíl ons!” De set werd perfect gespeeld, met een daverende jam in het midden en afgesloten met “Blow The Whistle On ‘Em”. Op YouTube zag ik later dat het publiek tot vijfentwintig meter buiten de tent had staan meeklappen. VPRO’s 3VOOR12, waar we diezelfde middag nog een jamsessie van een dik uur speelden, gaf ons samen met Springsteen een 9, kopte 'Pinkpop vreet uit Kytemans hand' en besloot dat in Landgraaf “het grootste Kytefest tot nu toe” plaatsvond. Daar tussenin beschreef recensent Sander Kerkhof de show treffend: “Tijdens U-Town University dendert een verzameling Duracell konijntjes over het podium en worden er tot ver buiten de tent op commando handen in de lucht gegooid. […] Het zijn misschien niet allemaal de beste rappers ter wereld, niet de beste muzikanten, niet alles van The Hermit Sessions is stuck-on-repeat materiaal op je iPod. En hoe geperfectioneerd de show inmiddels ook is, je voelt de energie stromen.” De Volkskrant is het met 3VOOR12 eens: “Kytemans veelkoppige hiphoporkest zette het tentpodium op zijn kop zoals nog geen artiest dat had gedaan: wat een kolkende, virtuoze voorstelling met Franstalige rap, flarden reggae, funk, hiphop en wat al niet. Tot ver buiten de tent was het feest.” Het was duidelijk: Landgraaf was veroverd, Pinkpop was van ons."
Ga ik weer verder met schrijven. Wees niet bang, er komen ook minder euforische stukken in het boek :-)
3 opmerkingen:
Dat grote EHPO-boek, kunnen we dat al voorbestellen?
Zal ik het eerst schrijven? :-) Ben nog niet op de helft.
Maar ik heb alle vertrouwen in een goede afloop. :)
Een reactie posten