De First Taste van een (stevig!) biertje drink ik bij Triggerfinger, daarna door naar I Am Klooten Band of Skulls. Wie z'n nieuwe album laat produceren door Elbow's Guy Garvey en Craig Potter kan weinig fout doen in mijn oren, over Band of Skulls hoor ik goede verhalen van mijn broertje, maar ook die plaat verkopen ze helaas niet op Vlieland. Op goed vertrouwen dan maar. Selah Sue maakte vorig jaar veel indruk op een klein podium, dit jaar in de reprise of liever op en neer springen bij The Opposites? De plaat van
Broken Bells is een
mixed bag: paar prachtige nummers als
The High Road, maar niet tot het einde boeiend. Toch noopt de samenwerking van de legendarische
Dangermouse met
The Shins' James Mercer tot een wandeling naar de Alpha.
Van OK Go zijn de clips leuker dan de meeste liedjes,
Band of Horses heeft minimaal
drie klassieke songs die ik wil horen. De laatste kondigde zanger Ben Bridwell ooit in Tivoli aan met
"Please lightman, turn the lights down for this next song. Otherwise everybody can see me cry". En zo is het.
The Ting Tings hebben evenveel fatsoenlijke liedjes als lettergrepen, te weinig om me weg te houden bij het Belgische Balthazar en vooral Jonsí. De eerste maakten een prima popplaat, de laatste is een Held want zanger van
één van de beste bands van de afgelopen 15 jaar (over geniale clips gesproken). De verhalen rond zijn Paradiso-show maken meer dan nieuwsgierig (
de clip geeft een idee),
must-see wat mij betreft.
Caribou mis ik daarom. Dan is het tijd om te eten, want over Air heb ik nog nooit een goede live-recensie gelezen, films kijk ik niet op Lowlands, The Kooks zijn voor meisjes, ik hou niet van lachen en 3 kwartier gebrom van een junkie dat voor 'briljant' moet doorgaan hoef ik niet te horen. De le-gen-da-ri-sch-e
Specials daarentegen (
classic,
classic,
classic,
CLASSIC) wil ik absoluut niet missen!
Laat ik Groove Armada graag voor schieten (staan die er iedere editie?) en zelfs een kwartiertje Flying Lotus.
Avontuurlijke prachtplaat, een van de betere en écht spannende van dit jaar, dus het laatste half uur pak ik zeker mee.
Afdansen doe ik op z'n Nederlands: achtereenvolgens Baskerville, Martyn en Noisia. Of in de altijd gezellige Groovetube.Twitteren vanaf het terrein is zo goed als onmogelijk, ook voor Vodafone-rs, maar dan had ik jullie dus verteld dat
Jonsí wat mij betreft het hoogtepunt was gisterenavond (fantastisch spel, zinderende spanningsboog, beloond met een krankzinnige ontlading in de finale), The Specials leuk waren,
The Funeral kippenvel veroorzaakte en Broken Bells in een veel te grote tent stonden, maar uitstekend speelden en het eerste half uur vulden met hun beste nummers. Na
The High Road weg, prima dus. Op naar Dag #2!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten