Sendar doet het zo

Vorige week deed ik een oproep aan schrijvers, muziekproducerende DJ's, producers, rappers, beatmakers en hiphoppers, want het werd hoog tijd dat hier een ander geluid te horen was dan dat van een gitaar. Sander aka Sendar (ook op Twitter) reageerde en dat kan jij ook nog steeds; mail me. Hier een compacte briefing.

Sendar produceerde in 2007 twee nummers voor de Amerikaanse rapzanger Devin The Dude. Buiten het hiphopwereldje is hij niet zo bekend, en ook erbinnen weten mensen soms niet wie hij is. Sendar: "Dat verandert als ik zijn refrein van Dr. Dre's I just wanna fu-hu-hu-huck you zing. Hij heeft een soort cult-following en van het album waar mijn beats op staan ("Waitin' To Inhale") zijn toch maar mooi tegen de 100.000 exemplaren verkocht."



Het begon toen Devin in 2005 voor het eerst in Nederland op kwam treden. Sendar: "Ik interviewde hem voor theboombap.nl en na afloop heb ik hem een CD'tje met wat beats gegeven. Ik maakte al jaren beats, maar had nog nooit een poging gewaagd om ze aan een grote internationale artiest aan te bieden. Deels omdat ik vond dat m'n werk nog niet goed genoeg was, deels omdat ik in mijn omgeving altijd dezelfde verhalen over 'die Amerikanen' hoorde: ze luisteren je CD niet eens, of je hoort niks van ze en dan staat je beat opeens in een nagespeelde versie op hun album. Die 2 beats van mij zijn uiteindelijk óók in half-nagespeelde vorm op Devin's album terecht gekomen, maar ik heb er wel netjes de credits (en de dollars) voor gekregen. Achteraf gezien heb ik een paar dingen goed gedaan, en een paar dingen wat minder goed. Ik begin met de goed zo-momenten:

+ Ik heb hem persoonlijk benaderd. Dat werkt meestal beter dan wanneer je een paar MP3'tjes opstuurt naar een label of een CD'tje afgeeft aan een manager. De kans dat de artiest je beats dan daadwerkelijk te horen krijgt wordt er op die manier niet groter op.

+ De beats op het CD'tje had ik speciaal voor hem uitgezocht. En het waren er ook maar een stuk of 6. Zeker als ze regelmatig beat-CD's toegestopt krijgen, hebben rappers geen zin om 20+ tracks door te skippen. Het werkt al helemaal niet als je ze een verzamel-CD geeft en erbij zegt 'ehh, I think track #12 is something for you, and maybe number 23 too' [wat Pim gisteren zei: kill your darlings]. Verder moet je natuurlijk je naam en contactgegevens op de CD zelf zetten en niet alleen op het hoesje. Die raken ze kwijt.

+ Ik heb me niet laten afschrikken door het 'die Amerikanen'-verhaal. Tuurlijk, ik was totaal onervaren en onbekend en er lopen daar in Amerika genoeg andere beatmakers rond. Maar een beat is een beat en het feit dat Devin The Dude in 2 van mijn beats een liedje hoorde was genoeg. Toen het album uitkwam liet hij in interviews regelmatig mijn naam vallen, altijd in combinatie met 'from Amsterdam'. Het nadeel had dus ook een voordeel: op zijn CD stonden 2 nummers over wiet roken en die waren allebei geproduceerd door een Amsterdammer. De stad waar wiet 'totally legal is', weetjewel!"



Sommige dingen had Sander anders aan moeten pakken:

- "Nadat ik de 2 beats die hij had uitgekozen in losse sporen had opgestuurd, heb ik gewoon maar afgewacht of ik nog wat zou horen. Dat gebeurde pas anderhalf jaar later, toen z'n CD al bijna uitkwam. Het goede nieuws was dat allebei m'n beats erop stonden, het minder goede dat het label de gebruikte samples niet kon (of wilde) clearen. Ze hadden de samples inmiddels in aangepaste vorm na laten spelen en wilden de rechten en royalties 50/50 verdelen tussen mij en de producer die de boel had veranderd. Met die deal zelf had ik geen moeite, maar ik vond het wel jammer dat ze me niet bij het naspeel-proces betrokken. Natuurlijk is het lastig samenwerken met een oceaan ertussen, maar ik had graag zelf een poging willen wagen om mijn beats met behulp van sessiemuzikanten aan te passen. Achteraf gezien had ik me dus wat minder afwachtend op moeten stellen en af en toe eens moeten mailen hoe het ervoor stond. Dan had ik wellicht een kans gekregen om ook als 'producer' aan de nummers te werken, in plaats van alleen als 'beatmaker'.

- Na lang wikken en wegen heb ik besloten om geen publishingdeal te sluiten. Op zich kon ik wel wat hulp gebruiken bij de contractonderhandelingen met het label, en later ook bij het innen van m'n inkomsten in Amerika, maar de 'tegens' wogen voor mij zwaarder. Ik wilde niet levenslang vastzitten aan een publisher en mijn onderhandelingspositie was niet sterk genoeg om er meer dan een standaard-deal uit te slepen. De op eigen houtje gevoerde onderhandelingen met het label van Devin verliepen uiteindelijk prima: ik wist het aangeboden voorschot te verdubbelen en voor zover ik het kon overzien stonden er verder geen naai-constructies in het contract. Het innen van m'n inkomsten in Amerika blijkt echter lastiger dan verwacht: we zijn nu dik 3 jaar verder en buiten het netjes overgemaakte voorschot heb ik nog geen dollarcent gezien. Ik ben niet op m'n achterhoofd gevallen en heb echt m'n best gedaan om het systeem te doorgronden, maar ik heb nog steeds geen idee om hoeveel geld het gaat, waar het ligt en hoe ik het hierheen kan halen. Bij nader inzien was zo'n publisher misschien toch wel handig geweest...."

Mooi, eerlijk verhaal, Sander. En precies wat ik hoopte: op een paar belangrijke punten levert het inzichten op die fundamenteel verschillen van de aanpak van iemand-met-een-gitaar. Kortom: meer beatmakers, rappers en producerende DJ's zijn van harte welkom met hun verhaal!

Tweet