Over creativiteit vs. democratie: crowdsourcing is niet het antwoord op *alles*

Uit de krant van eergisteren, want persberichten werken het best op maandagochtend:

'Doe Maar laat fans de nieuwe single schrijven. Geïnteresseerden kunnen hun probeersels [dat woord alleen al...] insturen via Twitter, waarna de band uit alle inzendingen een nummer samenstelt.'

Het is de ziekte die Idols of X-Factor heet: van alles een wedstrijdje maken, een marketingplan met een flinterdun laagje interactief glazuur, treffend bespot door Lbrdr. 'Je publiek, fans of doelgroep betrekken', bedreven door mensen die de klok wel hebben horen luiden, maar niet weten waar de klepel hangt. Dan heb ik het tegen jou, Leon de Winter.

Met Het Vrije Westen schrijft De Winter naar eigen zeggen een 'interactief avontuur' waarbij lezers zich voor €30 kunnen inkopen: 'Niet alleen krijgen ze voor dat bedrag een boek, maar ze kunnen het hele schrijfproces meemaken en beïnvloeden.' Hij heeft geen idee hoeveel mensen zijn avontuur willen mee beleven en ondersteunen: 'Als het er honderd zijn, ben ik zwaar teleurgesteld en mijn enorme investering kwijt. Bij vijfduizend ben ik blij en bij honderdduizend heel erg tevreden.'

'Mijn enorme investering'? Wat meer dan tijd en energie steekt hij erin, op een eenvoudig opgetuigde website? Dat kan een scholier en kost een paar honderd euro. De Winter heeft zich duidelijk niet verdiept in de moeilijkheid van succesvol crowdsourcen en -funden. Waar haalt hij die absurde getallen en verwachtingen vandaan? €30 per deelnemer? Dat is €10 meer dan een gemiddeld boek kost. Daarvoor verwacht ik meer dan een blog en de kans op een etentje bij Leon thuis. Honderdduizend supporters? Zelfs Seth Godin haalt er geen 5.000. En dat met het enorme krediet dat Godin de afgelopen jaren opbouwde met boeken, lezingen en vrijwel dagelijks bloggen.

Leon, lees straks het boek van Erwin, leer van de terechte kritiek op Godins actie, Brams inzet en ervaringen, hoe bescheiden ook. Nu smaakt je slecht doordachte idee als een door je lezers betaalde werkvakantie.

Terug naar Doe Maar. Dat hebben die jongens toch niet nodig? Een ronduit briljant oeuvre, de afgelopen jaren van alle kanten gelauwerd, door het publiek beloond met enthousiasme, liefde, tientallen uitverkochte stadions, eind dit jaar nog 'ns vier. Van harte gegund, volkomen terecht. Logisch en zeer prijzenswaardig dat ze in het Gelredome niet slechts hun hits herkauwen, maar ook nieuw materiaal spelen. Ik kijk uit naar een EP met tracks met Winne, Gers en The Opposites, maar hoeveel briljante songschrijvers, tekstdichters en componisten tref je op Twitter? Vooral opportunisten en gelukzoekers. Dit 'leuke ideetje' komt van de marketingmanager, niet van de band. Het doel is een kop in een persbericht (missie geslaagd), plus een quote van Albert Verlinde. Niet toffe nieuwe muziek.

Ach, ik val in herhaling: 'Visie, oog of oor voor kwaliteit en onderscheidend vermogen zijn de belangrijkste eigenschappen van een hedendaagse kunstenaar. De beste besturingsvorm [bij creativiteit] is verlichte dictatuur, ondersteund door een kundig team. Creatief of commercieel succes zijn nooit het resultaat van een vergadering.' Of een bedachte speurtocht op Twitter.

Tweet