Jan Petersen, aka Meneer Produceer, reageerde: 'Als GrootMeester Jan (D.A.C.) maakte ik menig podium onveilig begin jaren nul. Cd'tje in eigen beheer uitgebracht (Collaboratorium), tourtjes gedaan, later verantwoordelijk voor de Friese Superhit Ik Bin Su Eil van het duo Ed Lip & Aart Lus. Misschien bekend van Kutjesdag (sKa3)? Nee? Nou ja, dit is hoe ik het zie:
Bekentenis
'Laat ik gewoon eerlijk zijn. De reden dat ik muziek maken echt TE GEK vind, is omdat ik aandacht tekort kom. Je hoeft je niet te schamen hoor, jij leest dit, jij bent muzikant, ook jij vindt het heerlijk om zwetend op dat podium, uitzinnig publiek, helemaal los te gaan en bewonderd te worden. Rocksterren, gewoon rocksterren: we zijn het allemaal. Maar er moet ook brood op de plank, liefst een beetje kaas erop, dus er moet ook (ja, ik ga het zeggen) geld worden verdiend. De meest logische keus zou zijn dat ik, liefst iedere avond, in een uitverkochte zaal op verschillende plekken op de wereld mijn kunsten vertoon. Ik noem dit: het verdienmodel Rockster.
Ik leg 'em even uit voor wie de Muzikantengids niet in huis heeft. Dit verdienmodel is onder te verdelen in 2 categorieën:
De DIY-methode
Ik beheers een instrument, begin een band, bouw een lokale fanbase op, speel 10 jaar lang voor kratjes bier in kraakpanden. Mogelijk resulterend in, of stiekem hopend op: de Ontdekking. Voorheen hield dit in: ik beheers een instrument, begin een band, treed op, bouw lokale fanbase op, schrijf songs, repeteer me te pletter, schrijf een Hit, wordt ontdekt, album, wereldtour, album, wereldtour, etc. Tegenwoordig houdt dit in: ik kan zingen, doe mee aan een Talentenshow, word ontdekt, wereldtour, album, wereldtour, album, etc. Er zijn in ons koude kikkerlandje maar een paar artiesten die op deze manier hun week doorkomen en een goed belegde boterham verdienen. Een hoop muzikanten hebben het idee dat, als je maar goed genoeg bent en veel repeteert, iemand jou ontdekt.
Een ander verdienmodel
Mijn grootste ontdekking is dat dit verdienmodel voor mij niet werkt. Ik kan niet goed zingen en beheers geen instrument. Mijn kracht ligt ergens anders: in veelzijdigheid. Ik kan goed zweten op een podium, maar vind het ook geweldig om workshops te geven, een videoclip op te nemen of achtergrondmuziek te maken voor een game. In mijn persoonlijke businessplan (whuuut?!) is de focus daarom verschoven naar een ander verdienmodel: 'hoe verkoop ik mensen het verdienmodel Rockster?' Denk hierbij aan workshops, produceren, audio in opdracht, tot bedrijfsfeestjes aan toe. Hoe?
Maak een Plan
Dit klinkt natuurlijk als het intrappen van een wagenwijd openstaande deur, maar wat een valkuil! Dit begint al met het concept van de act: wie ben je, waar zit je publiek, hoe bereik je die mensen, wat wil je uitstralen, waarom heb je de Muzikantengids nog niet gelezen? Het boek Getting Things Done heeft mij ook enorm geholpen.
Een plan had ik niet altijd. Toen mijn GrootMeester Jan cd af was, zat ik ineens met een halve schuur met 1.000 cd’s. Da's een hoop plastic om te verplaatsen... Ik was zo gefocused op het afmaken van die plaat, dat ik de distributie totaal was vergeten. Ook leerde ik dat een verzameling tracks nog geen album is. Het resultaat was precies dat: een verzameling nummers, allemaal samenwerkingen met andere producers en rappers, ieder een totaal andere sound, van straight-up hiphop tot IDM-achtige breakcore. Live deed ik diezelfde nummers met een funkband. Ik presenteerde totaal geen evenwichtig beeld naar buiten. Geen plan, niet over nagedacht.
Jimmy Pop van Bloodhound Gang zei ooit “To make it in rock 'n' roll, you either got to be the first, the best, or the most fucked up”. Ik denk dat dit waar is, want uiteindelijk denk jij als popartiest misschien dat je muziek verkoopt, maar dat is al lang niet meer zo. Gratis muziek is je visitekaartje op internet, evenals je videoclip. Neen waarde collegaas, het goed dat wij verkopen is gedachtengoed. In essentie zijn popartiesten verkopers van identiteit en ervaringen, te verdelen in downloadable content (gratis) en non-downloadable content. Geld valt te verdienen in deze laatste categorie. Dus live optredens (ervaring) of merchandise. Zoals Frans Bauer zei: “Een T-shirt kan je niet downloaden”.
Doe Het Niet Alleen
Ik geloof heel erg in samenwerking. Dat is de fout die ik maakte bij het uitbrengen van Collaboratorium: ik wou die cd helemaal alleen uitbrengen. Dat was een onwijs leerzaam proces, maar het succes van Ik Bin Su Eil lag 'em daarna vooral in samenwerking. Met twee jongens van de Media & Entertainment opleiding hier in Leeuwarden hadden we een razend goed team. Iedereen deed precies waar-ie goed in was. Uiteindelijk hebben we zeker een jaar kunnen toeren, alleen in Friesland. Elke avond de tent stampvol. Sindsdien geloof ik heilig in de kracht van lokale samenwerking en lokaal publiek. Think global, act local, dat werkt voor mij enorm goed.
Na het uitbrengen van “Ik Bin Su Eil” volgde al gauw het eerste optreden, in The Dance Factory in Berlikum. Vanaf het eerste tot het laatste moment gillende 16-jarige meisjes. Twee liedjes, dus het eerste liedje maar ook als laatste. Da's wel even slikken hoor: 10 jaar lang keihard werken aan een serieuze carrière in de Nederlandstalige hiphop, optreden op Lowlands, maar binnen een maand een onwijs domme track maken die dan vervolgens zo inslaat. Ik deed een keer niet mijn best, en voilà, een hit. Bizar, wat zou hier de oorzaak van kunnen zijn ?
De Langzaamste Zebra
Het begon mij te dagen dat de mens een kuddedier is, een zebra. “Ik Bin Su Eil” was zo dom dat iedereen het snapte. De song had een lage instapdrempel. Daarbij was het een persiflage op het beeld dat heerst over Friezen of Leeuwarders. Er zat een zekere gelaagdheid in het concept, dat zowel door langzame als snelle zebraas kon worden begrepen. Zo werd het zowel een in-crowd grap als heel low-brow humor. Als ik met artiesten praat (over het algemeen redelijk snelle zebraas), is een vaak gehoorde klacht dat ze liefst eigen werk spelen, maar het publiek covers wil. Mijn tip: speel in die coverband, zodat je het weekend daarop kunt spelen in je eigen band. Een opdracht voor een après-ski nummer zorgt ervoor dat ik het weekend daarop weer de muziek kan maken die ik wil.
Einddoel
In deze tijd waarin het lijkt of de gevestigde orde niet wil dat je ook maar 1 liedje illegaal downloadt, terwijl hele muziekgenres zijn ontstaan op het samplen en gebruik van andermans werk, is het als artiest steeds moeilijker om op te vallen. Misschien juist wel doordat het steeds makkelijker is om gehoord te worden... Het zijn rare tijden waarin een hoop gebeurt, alles kan, maar weinig mag. Het komt er vaak op neer dat je honderd social media platforms moet bijhouden en nauwelijks aan het maken van muziek toekomt. Het verdienmodel “rockster” is maar voor weinigen weggelegd. Uiteindelijk is het belangrijkste dat je iets doet waar je van houdt, waarbij het einddoel minder belangrijk is dan de weg ernaartoe.' - Meneer Produceer
Bekentenis
'Laat ik gewoon eerlijk zijn. De reden dat ik muziek maken echt TE GEK vind, is omdat ik aandacht tekort kom. Je hoeft je niet te schamen hoor, jij leest dit, jij bent muzikant, ook jij vindt het heerlijk om zwetend op dat podium, uitzinnig publiek, helemaal los te gaan en bewonderd te worden. Rocksterren, gewoon rocksterren: we zijn het allemaal. Maar er moet ook brood op de plank, liefst een beetje kaas erop, dus er moet ook (ja, ik ga het zeggen) geld worden verdiend. De meest logische keus zou zijn dat ik, liefst iedere avond, in een uitverkochte zaal op verschillende plekken op de wereld mijn kunsten vertoon. Ik noem dit: het verdienmodel Rockster.
Ik leg 'em even uit voor wie de Muzikantengids niet in huis heeft. Dit verdienmodel is onder te verdelen in 2 categorieën:
De DIY-methode
Ik beheers een instrument, begin een band, bouw een lokale fanbase op, speel 10 jaar lang voor kratjes bier in kraakpanden. Mogelijk resulterend in, of stiekem hopend op: de Ontdekking. Voorheen hield dit in: ik beheers een instrument, begin een band, treed op, bouw lokale fanbase op, schrijf songs, repeteer me te pletter, schrijf een Hit, wordt ontdekt, album, wereldtour, album, wereldtour, etc. Tegenwoordig houdt dit in: ik kan zingen, doe mee aan een Talentenshow, word ontdekt, wereldtour, album, wereldtour, album, etc. Er zijn in ons koude kikkerlandje maar een paar artiesten die op deze manier hun week doorkomen en een goed belegde boterham verdienen. Een hoop muzikanten hebben het idee dat, als je maar goed genoeg bent en veel repeteert, iemand jou ontdekt.
Een ander verdienmodel
Mijn grootste ontdekking is dat dit verdienmodel voor mij niet werkt. Ik kan niet goed zingen en beheers geen instrument. Mijn kracht ligt ergens anders: in veelzijdigheid. Ik kan goed zweten op een podium, maar vind het ook geweldig om workshops te geven, een videoclip op te nemen of achtergrondmuziek te maken voor een game. In mijn persoonlijke businessplan (whuuut?!) is de focus daarom verschoven naar een ander verdienmodel: 'hoe verkoop ik mensen het verdienmodel Rockster?' Denk hierbij aan workshops, produceren, audio in opdracht, tot bedrijfsfeestjes aan toe. Hoe?
Maak een Plan
Dit klinkt natuurlijk als het intrappen van een wagenwijd openstaande deur, maar wat een valkuil! Dit begint al met het concept van de act: wie ben je, waar zit je publiek, hoe bereik je die mensen, wat wil je uitstralen, waarom heb je de Muzikantengids nog niet gelezen? Het boek Getting Things Done heeft mij ook enorm geholpen.
Een plan had ik niet altijd. Toen mijn GrootMeester Jan cd af was, zat ik ineens met een halve schuur met 1.000 cd’s. Da's een hoop plastic om te verplaatsen... Ik was zo gefocused op het afmaken van die plaat, dat ik de distributie totaal was vergeten. Ook leerde ik dat een verzameling tracks nog geen album is. Het resultaat was precies dat: een verzameling nummers, allemaal samenwerkingen met andere producers en rappers, ieder een totaal andere sound, van straight-up hiphop tot IDM-achtige breakcore. Live deed ik diezelfde nummers met een funkband. Ik presenteerde totaal geen evenwichtig beeld naar buiten. Geen plan, niet over nagedacht.
Doe Het Niet Alleen
Ik geloof heel erg in samenwerking. Dat is de fout die ik maakte bij het uitbrengen van Collaboratorium: ik wou die cd helemaal alleen uitbrengen. Dat was een onwijs leerzaam proces, maar het succes van Ik Bin Su Eil lag 'em daarna vooral in samenwerking. Met twee jongens van de Media & Entertainment opleiding hier in Leeuwarden hadden we een razend goed team. Iedereen deed precies waar-ie goed in was. Uiteindelijk hebben we zeker een jaar kunnen toeren, alleen in Friesland. Elke avond de tent stampvol. Sindsdien geloof ik heilig in de kracht van lokale samenwerking en lokaal publiek. Think global, act local, dat werkt voor mij enorm goed.
Na het uitbrengen van “Ik Bin Su Eil” volgde al gauw het eerste optreden, in The Dance Factory in Berlikum. Vanaf het eerste tot het laatste moment gillende 16-jarige meisjes. Twee liedjes, dus het eerste liedje maar ook als laatste. Da's wel even slikken hoor: 10 jaar lang keihard werken aan een serieuze carrière in de Nederlandstalige hiphop, optreden op Lowlands, maar binnen een maand een onwijs domme track maken die dan vervolgens zo inslaat. Ik deed een keer niet mijn best, en voilà, een hit. Bizar, wat zou hier de oorzaak van kunnen zijn ?
De Langzaamste Zebra
Het begon mij te dagen dat de mens een kuddedier is, een zebra. “Ik Bin Su Eil” was zo dom dat iedereen het snapte. De song had een lage instapdrempel. Daarbij was het een persiflage op het beeld dat heerst over Friezen of Leeuwarders. Er zat een zekere gelaagdheid in het concept, dat zowel door langzame als snelle zebraas kon worden begrepen. Zo werd het zowel een in-crowd grap als heel low-brow humor. Als ik met artiesten praat (over het algemeen redelijk snelle zebraas), is een vaak gehoorde klacht dat ze liefst eigen werk spelen, maar het publiek covers wil. Mijn tip: speel in die coverband, zodat je het weekend daarop kunt spelen in je eigen band. Een opdracht voor een après-ski nummer zorgt ervoor dat ik het weekend daarop weer de muziek kan maken die ik wil.
Einddoel
In deze tijd waarin het lijkt of de gevestigde orde niet wil dat je ook maar 1 liedje illegaal downloadt, terwijl hele muziekgenres zijn ontstaan op het samplen en gebruik van andermans werk, is het als artiest steeds moeilijker om op te vallen. Misschien juist wel doordat het steeds makkelijker is om gehoord te worden... Het zijn rare tijden waarin een hoop gebeurt, alles kan, maar weinig mag. Het komt er vaak op neer dat je honderd social media platforms moet bijhouden en nauwelijks aan het maken van muziek toekomt. Het verdienmodel “rockster” is maar voor weinigen weggelegd. Uiteindelijk is het belangrijkste dat je iets doet waar je van houdt, waarbij het einddoel minder belangrijk is dan de weg ernaartoe.' - Meneer Produceer
1 opmerking:
"Mijn tip: speel in die coverband, zodat je het weekend daarop kunt spelen in je eigen band."
Ik zie de link hier niet tussen? Waarom kan je in het ene weekend in je eigen band spelen als je een week ervoor in een coverband speelt? Financiën?
Een reactie posten