Goed idee: Knopper achter Dannen aan

Begin mei (wat lijkt dat al lang geleden...) zat ik een paar dagen rustig op Ameland en las daar dit boek uit:

Het lijkt de logische opvolger van de klassieker Hit Men, een boek dat iedereen die ook maar enigszins in de muziekindustrie is geïnteresseerd, gelezen moet hebben. Niet voor niets staat het bovenaan (als je onderaan begint met lezen) de boekenlijst die ik eind vorig presenteerde op dit blog.

Dezelfde aanbeveling geldt in mindere mate voor bovenstaand boek. Ik vond het zeer boeiend, juist ook omdat ik "Hit Men" had gelezen, maar het is niet zo'n keiharde must-read als dat boek. Daarvoor buitelen in "Appetite for Self-Destruction" net iets teveel namen, cijfers en feitjes over elkaar, waardoor je met oppervlakkig lezen of weinig voorkennis door de bomen het bos niet meer ziet. Enige voorkennis is noodzakelijk, bijvoorbeeld doordat je in de muziekindustrie werkzaam bent, de ontwikkelingen rond muziek en internet de afgelopen jaar gevolgd hebt en/of "Hit Men" hebt gelezen. Duidelijk is dat Knopper aan al die voorwaarden voldoet en bewust zijn eigen boek start waar "Hit Men" ongeveer eindigde. Wat is het verschil tussen die twee boeken en de meerwaarde van dat van Knopper?

"Hit Men" is een levendige, chronologische geschiedschrijving van het ontstaan en de ontwikkeling van de muziekindustrie van midden vorige eeuw tot begin jaren '90. Alle sappige anekdotes en goede verhalen die werken in de muziekindustrie zo leuk/verschrikkelijk maken (doorhalen wat niet van toepassing is) komen langs en gaandeweg verklaart schrijver Fredric Dannen zo waarom die industrie is zoals-ie is. Het woord internet komt niet voor in Dannens boek, maar oplettende lezers zien dat de onderliggende principes en processen ook nog gelden én werken in het digitale tijdperk. Het klinkt raar, maar eigenlijk is er niet zo heel veel veranderd. Dannen is in staat om dit alles te gieten in een uitstekend geschreven, informatief en bovenal leuk boek dat het net zo goed doet op je studeerkamer als op het strand. Knap.

Knopper trekt feller van leer. Hij legt uit hoe de muziekindustrie in slaap is gesust door de grote successen en gigantische winsten in de jaren '70. Toen die inkomstenbron opdroogde met de dood van disco begin jaren '80, bood de technologische ontwikkeling van de CD uitkomst. Met feitelijk hetzelfde product op een ander formaat draaide de geldmachine harder dan ooit tevoren. Onvoorstelbaar hoeveel er werd verdiend, en meestal niet door de artiesten! Knopper toont overtuigend aan dat de initiële, krampachtige reactie van de muziekindustrie op de mogelijkheden van internet en de uitwisseling van digitale bestanden (voornaamste startschot: Napster) uiteindelijk een schot in de eigen voet bleek. Het chronologische verhaal en de diverse belangrijke ijkpunten (de introductie van de CD, de gigantische omzetten van boy- en girlbands eind jaren '90, Napster, Kazaa, Apple, de iPod) doorsnijdt hij met korte artikelen over grote missers als de CD Longbox, DAT en de rechtszaken van de RIAA tegen muziekliefhebbers die bestanden uitwisselen.

Genoeg verklapt. Koop, bestel en lees beide boeken (Hit Men, Appetite for Self-Destruction), thuis of op het strand, en wees weer een stukje beter geïnformeerd dan je buurman.

Tweet