Hoe je als muzikant in een razendsnel veranderende muziekindustrie je eigen boontjes dopt.
Niels Aalberts deelt zijn ervaringen, tips, trucs & adviezen, nodigt anderen uit dat ook te doen en vermijdt iedere schijn van objectiviteit. Daarvoor ga je maar naar www.ehpo.net. Daar lees je ook waar Niels al die praatjes over muziek, internet, social media, marketing, management, uitgeven en ondernemen vandaan haalt.
History of Pop Quiz is een initiatief van 5 studenten die een reeks van 4 quizavonden in dB's organiseren. Van hippies en disco tot indie en dubstep, de hele popgeschiedenis komt aan bod. Met popprofessor Bert van de Kamp aan boord, prijzen en een live optreden is het een eigenzinnige, gezellige quizavond die je niet wilt missen. Dus raap een topteam van max. 3 personen bij elkaar en HOP overmorgen by voor de allereerste editie.
Live op 2 februari: Siberian Oxygen Presentatie: Maarten van Hooft Locatie: dB's Utrecht, CAB-Rondom 100 Deuren: 19.30u, aanvang: 20u, entree: slechts €3,50
Noteer vast de volgende edities: 2 maart, 6 april en 4 mei.
YES, 100 afleveringen, met afstand de langstlopende serie op EHPO. Champagne! *plop*
The Pirate Bay viert mee, met een 'verjaardagskadootje' voor de IFPI. Een 'Spotify-killer' wordt gefluisterd. Dat klinkt heel spannend, maar ook kinderachtig.
BAM! En het is alweer bijna februari. Voor je het weet lopen we allemaal in bikini's rond en drinken Tia Maria uit kartonnen bidons. Tijd voor een nieuwe #shuffle dus. Nummer 48 (gedeeld door 4 = 12!). Enjoy!
Uit de Volkskrant van vanmorgen [click to enlarge, met dank aan Paul]:Wat mij betreft de onthulling van de week. Schandalig, moet iets aan gedaan worden. En snel. Sinds mijn Trijntje-post heb ik de smaak te pakken als onderzoeksjournalist (check die statistieken), dus stak ik hier en daar mijn licht op. Wat blijkt? Directeur Jan-Willem van Brüggenwirth ontving afgelopen jaar €250.000 (een kwart miljoen!) aan inkomsten over het auteursrecht van jingles en bumpers die op Radio 538 worden uitgezonden. Muzikaal werk dat andere componisten en auteurs in opdracht maakten van zijn station (en vast niet met zo'n jaarsalaris...), maar waar ook Van Brüggenwirth jaarlijks voor bij Buma/Stemra aanklopt. Hij kreeg een deel van dit 'kadootje' van Erik de Zwart, waarschijnlijk de bedenker van dit trucje. De Zwart heeft ook tientallen 'werken' op zijn naam staan bij Buma/Stemra en heeft deze, samen met zijn functie, overgedragen aan Van Brüggenwirth. Dit duidt erop dat hij het geld niet (volledig) in eigen zak steekt, maar dat 538 bij componisten en auteurs bedingt dat een deel van iedere compositie op naam van Van Brüggenwirth komt te staan om zo de inkomsten van het station te verhogen. Ik vermoed dat Van Brüggenwirth voor (en ik citeer) 'de extra administratie' en het spelen van 'doorgeefluik' een fijne 13e maand ontvangt van zijn broodheer. Volgens het Volkskrant-artikel eist Ab Trik iets vergelijkbaars van componisten en auteurs die jingles maken voor Sky Radio.Joris checkte Buma/Stemra's titelcatalogus en merkt op dat het 'slechts' om jingles, bedjes e.d. gaat. Geen complete songs of hits dus. Realiseer je dan dat Buma/Stemra uitbetaalt per seconde airplay en bereik van het station (dat legt songschrijver Marinus hier uit). Menige bumper komt vaker voorbij dan de laatste hit van Jan Smit, Bløf of Ben Saunders. Maakt in 1 klap duidelijk waarom iedere plaat en ieder commercialblok op 538 en Sky wordt aan- én afgekondigd met zo'n lellebel: kassa voor Ab, Jan-Willem en hun werkgevers. Sky en 538 printen geld.
En waarom staan Ab en Jan-Willem in plaats van Sky en 538 ingeschreven bij Buma/Stemra? Bedrijven en rechtspersonen kunnen pas sinds kort en onder heel strikte voorwaarden als auteur of componist ingeschreven staan bij Buma/Stemra. Vandaar. En Jan-Willem, Ab, 538 en Sky hebben vast geen zin in pottekijkers...
De toon van de Volkskrant suggereert enigszins dat Buma/Stemra iets aan deze nare praktijken kan doen. Dat is niet waar. Sterker nog, Buma/Stemra is door de overheid gemachtigd om de gelden die gemoeid zijn met auteursrechten te innen en verdelen om dit soort praktijken te voorkomen! Buma/Stemra betaalt uit op basis van de opgaven van componisten, auteurs en zenders (meer daarover in deze serie) en gebruikt juist de kracht van het collectief om te voorkomen dat machtige opdrachtgevers componisten en auteurs onder druk zetten ('Als je Jan-Willem niet als medeschrijver voor je jingle opgeeft, geven we de klus aan iemand anders'). Die opgaven stellen componisten, auteurs en zenders op, niet Buma/Stemra. De enige die in deze iets kan doen is de overheid. Terecht dus dat de VVD dit gesjoemel 'diefstal en moreel verwerpelijk' noemt en kamerleden Taverne en Schaart aan de staatssecretaris van Veiligheid & Justitie en de Minister van Economische Zaken, Landbouw & Innovatie vandaag de volgende kamervragen stelden:
1. Heeft u kennis genomen van de Volkskrant-artikelen 'Radiobazen betaald voor liedjes’ en ‘Over de rug van de componist’? 2. Bent u met ons eens dat het niet wenselijk is dat commerciële radiostations muzikanten en componisten onder druk zetten een contract te ondertekenen waarin ze auteursrechten overdragen aan radiostations in ruil voor het draaien van hun muziek? 3. Deelt u de mening dat het onwenselijk is dat werknemers van Sky Radio en 538 bij Buma/Stemra ingeschreven staan als (mede-)componist en zo geld ontvangen van muziek en teksten die zij niet zelf schreven? 4. Deelt u onze zorg dat hier sprake lijkt te zijn van misbruik van machtspositie en valsheid in geschrifte door radiostations. Zo ja, bent u bereid zo spoedig mogelijk onderzoek te doen naar strafbare feiten en zo nodig hier hard tegenop te treden? 5. Is het mogelijk het overdragen van auteursrechten aan radiostations, resp. andere niet bij de creatie betrokken personen, strafbaar te stellen?
Niet misselijk.
Uit eigen ervaring weet ik dat ook bureaus die in opdracht van merken en reclamebureaus muziek voor commercials, films en soundtracks laten vervaardigen, zich schuldig maken aan vergelijkbare praktijken. Een muzikant schrijft en componeert een song in opdracht, maar deze wordt alleen gebruikt als 4 medewerkers van het desbetreffende bureau als mede-auteurs worden opgegeven bij Buma/Stemra. Resultaat: 80% van je inkomsten weg. Naast de overheid moeten ook componisten en auteurs zich roeren om een eind te maken aan dit soort kolder.
Wie staat als eerste op?
Ik houd de ontwikkelingen scherp in de gaten. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Tot afgelopen vrijdag ontving ik van de ruim 140 inschrijvers voor de EHPO Jongerendag meer dan 40 cases. Dank! Een flinke berg huiswerk deze week dus...
Wat gaan we met 3 cases doen op 11 februari a.s.? 'We' inderdaad, want 'delen' staat centraal die middag en ik verwacht ook input van de aanwezigen.
We beginnen eenvoudig: na de aftrap met een algemene presentatie behandel ik 1 case met veelvoorkomende vragen (de vragen die bij de meeste aanwezigen leven) uitvoerig. De band, muzikant(en) of producer(s) die die case mailde heeft mazzel en gaat naar huis met een volledig uitgewerkte case, tips en trucs.
Bij de tweede case, na de pauze, draaien we de rollen om: eind deze of begin volgende week vraag ik 1 band, muzikant(en) of producer(s) hun case in een Powerpoint-presentatie te gieten. Op 11 februari presenteert die band of muzikant de eigen case en zal ik vanuit de zaal de makers ondervragen en helpen hun belangrijkste vragen te beantwoorden. Er is immers weinig leerzamer dan je verhaal helder uitleggen aan anderen, problemen te delen en samen naar oplossingen te zoeken.
Bij de derde en laatste case wil ik proberen met een (klein) team van bevriende muzikanten en creatieven ter plekke binnen 1 uur een creatief en commercieel plan te maken voor 1 case. De kookwekker loopt mee. Samen willen we laten zien dat het maken van een goed, degelijk en origineel plan van aanpak niet zo moeilijk is als je denkt. Ook de inzenders van die case boffen dus, maar ik denk dat dit leerzaam is voor alle aanwezigen.
Uiteraard komen alle presentaties en tips die middag online te staan. Ook onderzoekt Ron van het onvolprezen Film It Yourself de mogelijkheid van een live stream voor thuisblijvers. Na afloop ontvangt iedereen mijn boek. Hier hoe de middag eruit ziet.
Ik heb er zin in (maar zeg ook eerlijk: ben ook een tikje nerveus...)!
Roy komt hier vaker: voor inspiratie, Perfect Elliot Smith, The Pixies en, best of all, Perfect Stiff. Zelf heeft-ie ook een perfecte nieuwe plaat gemaakt (want ik heb 'em al gehoord). Perfecte Pop welteverstaan. Dat ging zo: 'Het opnemen van een album is een mooi avontuur. Of kan een mooi avontuur zijn als je daar zin in hebt. Een studio is zo geboekt, en anders bouw je er gewoon zelf een. Het is maar net waar je zin in hebt en waar je genoegen mee neemt. Maar als je iets meer je best doet leidt het opnameproces je naar leuke plekken en krijg je de kans om toffe mensen te ontmoeten.'
Een plaat opnemen gaat niet alleen om het inspelen van de nummers. Tenminste, dat kan wel, maar dan klinkt het eindresultaat vaak lusteloos en mat, aldus Roy: 'Ikzelf vind het fijn om liedjes op te nemen die al wel structuur, kop en een staart hebben, maar nog niet helemaal af zijn. Om als het ware in de studio de 'grote broers' op te nemen van de demo's die ik thuis heb gemaakt. Op die manier wordt het opnemen in een studio een creatief proces waar de liedjes vaak sterker van worden. En dat krijg je niet in je eentje voor elkaar. Als je een gave plaat wilt opnemen, heb je daar een aantal dingen voor nodig. Uiteraard begint het met een zak vol sterke nummers, genoeg om een album mee te vullen. Liefst een paar teveel, zodat je er nog wat kunt schrappen als je er niet tevreden over bent. Verder: wat geld en een internetverbinding. En vergeet niet: de juiste mensen. Voor de laatste 2 albums die ik maakte ben ik steeds op zoek gegaan naar muzikanten die ik goed vind en die ervaring hebben met opnemen. Mensen die je kunt toevertrouwen met een pril liedje aan de slag te gaan om daar het beste uit te halen.
Mijn album Broca heb ik opgenomen in het huis van de Amerikaanse singer-songwriter Justin Vollmar. We hadden eerder samen op een avond gespeeld in Utrecht. Hij zit op het label BlueSanct, gevestigd in Bloomington, Indiana. Ik kende Michael, de eigenaar en wist dat veel artiesten van zijn label ook woonachtig waren in Bloomington. Ik vond destijds dat mijn muziek leek op wat het BlueSanct toen uitbracht. Dus ik mailde Michael om te vragen of hij iemand kende met een studio. Hij tipte Justin, cc’de hem in zijn mail en 2 maanden later haalde Justin me op van het vliegveld in Indianapolis. In de 10 dagen waarin we het volledige album opnamen en mixten crashte ik in de thuisstudio van zijn broer en hemzelf (een bungalow in een bos buiten de stad). Afgezien van de vliegtickets en het zakgeld kostte het me $500 dollar (omgerekend zo'n €370) om het volledige album op te nemen.' Nu jij weer!Roy vervolgt: 'In maart komt 'The Great Pretender' uit [bij Munich] en eigenlijk heb ik op dezelfde manier plannen gemaakt als de keer ervoor. Eerst heb ik een tijdlang aan demo's gewerkt. Gewoon thuis. Drumstel en Philicorda in de kelder, dat werk. Het materiaal klonk meer dan eerder alsof er een hele band aan had gewerkt. Maar dan wel eentje met een matige toetsenist en een drummer die geen ritme kan houden. Ik moest dus ineens niet alleen naar een goede studio op zoek, maar ook naar goede muzikanten.
Een paar jaar geleden mailde ik de Belgische muzikant Mauro Pawlowski. De man zit in zoveel projecten dat het nog lastig zou zijn om alle bandnamen op één arm getatoeëerd te krijgen. Ik vroeg me af waar hij al die projecten opneemt en hoopte er stiekem op dat hij een eigen studio zou hebben. Dat bleek niet zo te zijn. Naast dat hij geen tijd had -even later speelde hij in dEUS- vertelde hij dat zijn meeste projecten worden opgenomen in Studio Jezus, de studio van Pascal Deweze in Antwerpen. Pascal is zelf ook muzikant. Hij maakte in de jaren '90 furore met Metal Molly en speelt nu in Sukilove en Broken Glass Heroes. Daarnaast is hij vast bandlid in het gros van de projecten van Mauro. Met Pascal bleek het goed te klikken. Ik kreeg al snel in de gaten dat zijn rol in het proces niet zou ophouden bij het indrukken van de knoppen. Ook stelde hij me voor aan drummer Dave Schroyen en engineer Pieter van Buyten. Zelf nam ik bevriende muzikant Xavier Teerling mee als bassist. In Studio Jezus hebben we uiteindelijk alle basispartijen opgenomen: alle drums en baspartijen, piano, cello, lead vocals en de basis gitaarpartijen.'
Roy nam daarna met Xavier alle aanvullende partijen op in de thuisstudio van Xavier, op een voormalig terrein van de luchtmacht, in een oud opleidingscentrum: 'Da's goedkoper dan in een professionele studio. Want alles opnemen in een studio is gewoon best wel duur. Een ander voordeel was dat we lekker dicht bij huis zaten en dat we daardoor makkelijk wat bevriende muzikanten konden uitnodigen om instrumenten in te spelen. Het nadeel was overigens dat de verwarming het pas ging doen toen het lente werd. Maar dat terzijde.'
In beide gevallen komt het feitelijk neer op het volgende volgens Roy: 'Als je ideeën hebt over hoe je een album wilt opnemen, moet je daar niet te lang over twijfelen. Je kan veel verwezenlijken door er gewoon naar te vragen. Als je hier en daar rondmailt, kom je nooit zomaar op een dood spoor uit. En als je een paar verschillende plannen hebt, dan komt er altijd wel eentje tot uitvoering. Voorwaarde is wel dat je redelijk concrete ideeën moet hebben over hoe je iets wilt aanpakken. Met welke mensen zou je graag willen werken? Hoe lang wil je bezig zijn met het opnemen van een album? Wat is je budget? Het voordeel van deze aanpak is dat het altijd persoonlijk is. Je gaat ineens niet meer in je eentje die plaat opnemen, maar je hebt mensen gevonden die je er graag bij helpen en enthousiast zijn over je muziek. Op die manier komt het eindproduct al snel dik in orde. Al is het alleen maar omdat het album je doet herinneren aan een mooi avontuur.' En zo is het.
Rond de release van 'The Great Pretender' (nogmaals: heerlijke popplaat!) komt Roy hier opnieuw aan het woord. Tot dan.
Plaid? Plaid? Wiki, HELP! 'Plaid is de benaming voor een elektronicaduo uit Engeland, gevormd door Andy Turner en Ed Handley. Zij zijn vroeger leden geweest van The Black Dog en hebben vele andere namen gebruikt zoals Balil en Atypic. Ze hebben samengewerkt met Mara Carlyle, Nicolette,Björk en muziek uitgegeven op de labels Clear, Warner, Black Dog Productions en Warp Records.' Ooooh. Maar misschien kan samensteller Paul Swagerman er interessanter over vertellen. Onder de tracklisting doet hij zijn zegje.
HIERRR de download. Helaas zijn er slechts 2 Plaid-nummers te vinden op Spotify, en die zijn allebei niet door Pauls selectieprocedure gekomen.
Enjoy! 'Muziek voor de toekomst! Geïnspireerd door UFO's, Griekse numerologie en andere science fiction. Soms donker en diep, soms lekker goofy vrolijk mét... (hoe heet zo'n blikken Surinaamse holle trommel?). Plaid, Welsh voor 'party', is het voormalige The Black Dog. Bekend van hun remixwerk voor o.a. Goldfrapp, Björk en Red Snapper. Nu vooral bezig met filmmuziekprojecten' - Paul Swagerman
Wubbo Siegers is misschien wel mijn favoriete Nederlandse drummer. Strak, creatief, smaakvol, spannend en altijd in dienst van song én band. En een verschrikkelijk aardige jongen, dat helpt ook. Vorige band Vladimir was al iets bijzonders, zijn nieuwe band Novack brengt komende vrijdag hun debuutalbum Sequences & Stills uit. Dat vieren ze met een releaseparty in EKKO, met de onvolprezen Case Mayfield als support. Niet te missen! Wubbo vertelt vandaag over het zeer bijzondere artwork van hun album. En ik zeg je vast dat de muziek eronder zeer fraai is (Wubbo is het hoofd rechtsonder):
Wubbo: 'Om mensen zover te krijgen een CD of LP van je te kopen is 1 ding het belangrijkst: de muziek. Maar het totaalproduct dat je maakt kan natuurlijk veel toegevoegde waarde bieden. Voor ons debuutalbum - dat maandag 31 januari verschijnt bij V2 Records - hebben we een heel bijzonder artworkconcept bedacht én uitgevoerd.
Als muziekliefhebbers kunnen wij het zeer waarderen wanneer artiesten iets opvallends doen met het artwork van een CD of LP. Het kan ervoor zorgen dat je over de streep wordt getrokken om daadwerkelijk de muziek te kopen. In sommige gevallen kan het artwork zelfs de reden zijn voor aanschaf. Naast dat een puike CD-hoes of een dikke plak vinyl al heel mooi is, wilden we voor ons debuut iets meer doen dan simpelweg een mooie hoes maken. We wilden het artwork naar een hoger niveau tillen. Hoe gaaf zou het zijn als elk exemplaar van je CD uniek is? Of nog stoerder: als kopers ook nog eens zélf kunnen kiezen welke hoes zij het mooist vinden? Het uitgangspunt voor het artwork was daarmee geboren: een gelimiteerde oplage van 500 unieke CD-hoezen.
Vele brainstormsessies gingen vooraf aan ons uiteindelijke idee: het tonen van een film in een CD-hoes. Natuurlijk niet door 500 LCD schermpjes in een jewelcase te stoppen. Nee, het afspelen van een film in een statische CD-hoes, dat is wat we wilden. Leuk, zo’n film, maar het was nog knap lastig om het juiste beeld te vinden. Want hoe film je iets wat én een mooi beeld geeft én in ieder shot herkenbaar maar toch uniek blijft? Uiteindelijk hebben we een film geschoten op een verlaten weg net buiten Utrecht. Uit dat filmpje, van pakweg een minuut, hebben we vervolgens 500 losse frames gehaald, die we daarna op losse velletjes hebben gedrukt. Zanger/gitarist Sander van der Linden ontwierp een hoes waarbij uit de voorkant een ruitvormig gedeelte is uitgespaard. Door dit ruitje kijk je naar een mooie, bewerkte still uit de film die we hebben geschoten. Voor elke CD is er weer een ander beeld.
De laatste stap heeft ons nog enige inspanning gekost, maar het eindresultaat is het zeker waard geweest. De hoezen zijn één voor één gefotografeerd, en van alle losse foto’s heeft gitarist Mitchel Tan een stopmotion film gemaakt. De losse frames, ofwel ‘stills’, vormen samen een film, 'Sequences & Stills':
De CD zal voor het eerst verkrijgbaar zijn op onze releaseparty, komende donderdag in EKKO, Utrecht. Daarna kan de CD worden besteld via onze website. In de webshop kun je zelf kiezen welke hoes je wilt, zolang de voorraad strekt.'
David Pogue, technologie columnist voor de New York Times, brengt een 'ode' aan Steve Jobs (beterschap!), iTunes, downloaden en de RIAA (= net zo'n spokenjager als BREIN):
Geen idee of BREIN dit binnenkort ook van plan is, maar opvallend (beangstigend?) nieuws: Piratenbestrijders verdienen grof aan dreigbrieven. Veelzeggende afsluitende alinea: 'De opbrengsten van betalende burgers zijn verdeeld tussen ACS:Law zelf (die maar liefst 37,5 tot 52,5 procent opstrijkt), de rechtenhouder en het monitoringbedrijf dat de filesharers opspoort.' Staat geen muzikant tussen...
Advocaat Hans Bousie over het auteursrecht op Noorderslag: 'Imagine all the music in the world as one large iceberg. This iceberg is guarded by the music industry. If you want a chunk out of it, you must buy it. But they made a big mistake; they are desperately trying to store this iceberg in the Sahara and refuse to tow it to a safer place.' Met aan het eind een mooi rijtje goede voornemens!
Erwins preso op Noorderslag zet enkele platforms en trends op een rij, maar meest interessant vind ik zijn hartekreet aan het einde. Helemaal mee eens:
Anton is een regelmatig bezoeker en reaguurder op dit blog. Gisteren liet hij weten na het verschijnen van mijn boek direct aan de slag te gaan:Ik reageer hier.
Laat ik voorop stellen dat ik begrip heb voor zijn standpunt. Zijn handel gaat naar de knoppen, dat is geen grap. En laat ik voor de zoveelste keer bevestigen dat onze Perfects volgens de huidige wetgeving niet 100% legaal zijn. Niet voor niets zetten we er sinds kort zoveel mogelijk Spotify-links bij. Dat mag. Tegelijkertijd wil ik niet voor muziekliefhebbers beslissen hoe zij van muziek genieten. Dat staat haaks op mijn filosofie: maker en gebruiker bepalen, niet tussenhandel, middlemen, platenmaatschappij, manager, boeker, winkelier of blogger. Dat sommige Perfects niet (volledig) op Spotify te vinden zijn, illustreert mijn punt.
Dat gezegd hebbende voer ik graag een gezonde en inhoudelijke discussie om mijn standpunt continu tegen het licht te houden. Ik zeg eerlijk: ik worstel nog steeds met dit dilemma, omdat ik dagelijks zie wat internet en filesharing voor gevolgen hebben. Dat laatste formuleer ik bewust neutraal. Er worden ontegenzeggelijk veel vaste waarden verwoest en daar zijn bedrijven, goedwillende mensen met verstand van zaken of een winkel soms het slachtoffer van. Tegelijkertijd ben ik volledig overtuigd van de ongekende mogelijkheden voor ondernemers, industrieën, muzikanten, winkeliers en Antons die met open vizier loslaten wat was en profiteren van wat kan. Toen mijn eigen business begin 2008 kapot ging, deed ik na lang twijfelen hetzelfde door mijn kennis en contacten op een blog te zetten. Er zat niks anders op. Dat heeft me louter goeds gebracht en gun ik iedereen. Ook Anton.
Deze post is niet bedoeld om opnieuw discussie uit te lokken. Ik wilde slechts mijn standpunt verduidelijken en Anton nogmaals vertellen dat 'de boel aankijken' en klagen niet de oplossing is. Met regisseur Martin Koolhoven ben ik het ook zelden eens, maar hij heeft gelijk:Tot slot, van m'n moeder geleerd: nooit met ruzie gaan slapen :-)
UPDATE: Meer illustraties van en discussies over pro's en cons van 'gratis':
Het complete Kyteman-verhaal, waarmee Doorbraak! - Zero Budget Marketing op internet opent, is opgemaakt als een roman, met een fraaie broodletter. Zoals de ondertitel belooft heb ik geprobeerd de voorbereiding en doorbraak van Kyteman op te schrijven als een spannend jongensboek, inclusief plotwendingen en cliffhangers. Tegelijkertijd wil ik inzichtelijk maken wat erbij kwam kijken en waar anderen iets van kunnen opsteken. Dit eerste deel eindigt met 5 veelzeggende zwart/wit foto's, gemaakt op sleutelmomenten tijdens een veelbewogen jaar. Onderstaande foto, afgedrukt op 2 pagina's, is gemaakt op Lowlands door Atze de Vrieze, wat mij betreft het beste en in elk geval het meest memorabele optreden van Kyteman's Hiphop Orkest in 2009. Kijk en lees mee:
Just perfect, René Noels helpt ons allemaal aan een nekfractuur, want you will nod your frickin' head to this. Zapp (en Roger) is een bron van menig hiphop-sample, sfeerverruimend en geestverhogend. 16 nummers lang aha-erlebnissen, 'O heeft Dr. Dre dat hier van'-momenten en 'waar is dit ook al weer van'-gevoelens. Onder de tracklisting Renés verhaal.
HIER de (get) download, HIER vind je deze Perfect in Spotify.
Enjoy!'De cdʼs afgestoft, de discografie gedownload en een Perfect gemaakt. De gladde funk met een talkbox vibe van Zapp. Ooit aangestoken door Mark Jacobs tussen de Geschiedenis en Nederlandse lessen in 4 HAVO met een super vet Zapp IV U album. Bij de meeste bekend van California Love van 2pac en bij generatiegenoten waarschijnlijk ook van I Want To Be Your Man. Deze Perfect bevat het betere Zapp-werk, een aanrader voor alle funk en Prince-liefhebbers.
De vlag kan uit: gisteren schreef de 100ste deelnemer zich in voor de EHPO Jongerendag. Inmiddels staat de teller op 109 140, wat betekent dat er nog 31 10 stoelen vrij zijnde EHPO Jongerendag = uitverkocht! Superblij mee! Inschrijven kan nog steeds; de deadline voor het mailen van je case is a.s. vrijdag al. Hier details over het programma die middag. Daar vertel ik volgende week meer over.
Deelnemer 100 is Job Roggeveen, man achter Happy Camper, een hoogtepunt op Noorderslag afgelopen weekend. En ja, het is puur toeval dat Jobs plaat al af is en volgende maand uitkomt bij Excelsior. De EHPO Jongerendag is ook (juist!) bedoeld voor bands, muzikanten, producers, marketeers en managers zónder platencontract, optredens op bekende festivals en ogenschijnlijk alles voor mekaar. Zie het als een voordeel: naast mijn verhaal is de EHPO Jongerendag een uitstekende gelegenheid om bands en muzikanten te spreken die al een stapje verder zijn. Leer je ook een hoop van!Ik vroeg Job waarom hij zich inschreef en wat hij van de middag verwacht: 'Met mijn project Happy Camper stond ik afgelopen weekend op Noorderslag. Ik heb 3 jaar gewerkt aan een album, waarop 11 verschillende gastzangers, waaronder Tim Knol, Ricky Koole, Janne Schra (Schradinova), David Pino (El Pino & The Volunteers) en Marien Dorleijn (Moss) een nummer zingen. Het album verschijnt op 7 februari bij Excelsior Recordings. De hoeveelheid gastvocalisten levert een boel publiciteit op, maar het is natuurlijk ook belachelijk onhandig. Ieder optreden is een logistieke puzzel. Om toch in de publiciteit te blijven op het moment dat er geen shows zijn, hebben we met animatiestudio Job, Joris & Marieke een immer kamperende yeti in het leven geroepen. Dit geanimeerde karakter heet Manfred en is het gezicht van Happy Camper:
Ik besloot naar de EHPO-dag van Niels te komen omdat ik erg benieuwd ben hoe hij met zijn ervaring in de muziekwereld aankijkt tegen deze campagne. Op wat voor manieren kun je dit zo goed mogelijk uitbuiten? Hoe kun je de aandacht van mensen krijgen en vasthouden zonder dat ze het idee hebben dat ze overladen worden met spam? Ook denk ik dat Niels als oud-manager van Kyteman en marketeer van diens Hiphop Orkest nuttige tips heeft over hoe je met zo'n belachelijk grote groep muzikanten het land rondtoert.'
Ik weet niet of die laatste vraag voor alle aanwezigen even relevant is, Job. Die beantwoord ik graag persoonlijk als daar tijd voor is. Hoe je het verhaal rond je band creëert en rondvertelt is zeker iets waar het die middag over zal gaan, evenals aandacht krijgen en vasthouden. Dat is immers marketing en promotie, naast management het hoofdbestanddeel van de EHPO Jongerendag.
Met nog 31 stoelen vrij en 4 dagen tot de deadline voor je case hoop ik dat je dankzij Jobs verhaal een idee krijgt of de EHPO Jongerendag nuttig voor j(ulli)e is. Vol = vol. Muziek dan:
De talk of the town in de Nederlandse muziekindustrie was deze week, naast de winnaar van de Popprijs, zonder twijfel de deal van het Algemeen Dagblad met Trijntje Oosterhuis. De krant verhoogde afgelopen zaterdag zijn oplage met 200.000 kranten en gaf in totaal 750.000 exemplaren weg van Trijntjes nieuwe album Sundays in New York. Meer konden de persen niet aan. Dit tot woede van Hans Breukhoven, directeur van winkelketen Free Record Shop: 'Trijntje hoeft bij mij niet meer aan te komen met nieuw werk.' Hij vindt het 'een grote fout van Trijntjes platenmaatschappij en haar management.' Dat dachten zij ook toen jij je winkelvloer vulde met koelkasten vol Pepsi, Hans. Nou niet zeuren!De reden dat iedereen het erover heeft, is natuurlijk omdat we allemaal willen weten hoe de deal precies in elkaar steekt. En vooral wat iedere partij eraan overhoudt. Vulden Trijntje en haar management op 1 zaterdag hun zakken, wint haar platenmaatschappij EMI of doet het AD zijn voordeel bij deze samenwerking? Reden om wat onderzoek te doen en een aantal bronnen te raadplegen hoe en waarom deze deal tot stand kwam en hoe de financiële details eruit zien. Dat laatste is speculatief, maar ik meen dat mijn bronnen en inschattingsvermogen resulteren in een educated guess.
Het is de inleiding van een panel met Bas Kennis (Bløf) en Bram de Wijs (Only Seven Left, zijn preso vind je HIERRR). Voorzitter: Monique van Dusseldorp (iMMovator Cross Media Network). Zij zegt over het dit panel: 'Onmogelijk om niet stil te staan bij het effect van sociale media in de muziekindustrie. Ondenkbaar dat je als Nederlandse muzikant niet zichtbaar bent op Facebook, Hyves, YouTube en geen eigen Twitter-account hebt. Met social media slaat de band of artiest direct een brug naar fans en kan zonder tussenkomst van derden muziek gepresenteerd worden. Twee succesvolle Nederlandse bands vertellen over hun inzet van nieuwe en sociale media: wat werkt, wat werkt niet en waar zien zij de toekomst?'
Misschien nog maar een kwestie van weken: EMI in handen van de bank. Of zoals iemand stelliger schrijft: the end is near. Laat ze maar overgenomen worden, scheelt weer een stoel in de rechtszaal waar de 4 majors gedaagd worden wegens prijsafspraken. Want de majors stelen. 45 Miljoen dollar om precies te zijn. Bob reageert en legt in 1 moeite door uit wat jij als muzikant te kiezen hebt. Radiohits, mainstream en/of al succesvol? Dan is een major contract misschien best een goed idee. Alle anderen kunnen het beter zelf doen of een korte deal met een klein label sluiten.
Ruim een half jaar geleden schetste Hilke Ros een beeld van de onverwachte doorbraak van zijn band Amatorski en hoe enerzijds het online verhaal en anderzijds gatekeepers Humo's Rock Rally en radiozenders als Studio Brussel en Radio 1 daar een rol in speelden. Sterke blogpost, die mooi laat zien hoe de 'nieuwe' en 'oude' manier in elkaar haken en daarom ook in mijn boek staat. Hilke beloofde terug te komen op de resultaten met zijn band. Dat doet hij vandaag, met een uitgebreid stuk dat eerder op zijn eigen site stond.
Hilke dan: 'Bekijken we eerst de jaarbalans [click to enlarge]: Ik heb de inkomsten in 3 grote groepen onderverdeeld en de kosten die ermee gepaard gaan daar tegenovergesteld.
Enerzijds is er de groep rond alles wat met concerten te maken heeft. Dit vormde ongeveer de helft van onze bruto inkomsten. Touren kost ons echter veel geld (zelfs enkel in België en met 2 korte uitstapjes naar Nederland), omdat we naast het transport technici moeten betalen en met gastmuzikanten hebben gewerkt. Netto zorgden de concerten toch nog altijd voor iets meer dan de helft van ons inkomen.
Anderzijds is er alles wat rond de opname van ons mini-debuut Same Stars We Shared draait. Het pure opnamebudget was nagenoeg nihil. Bijna alles werd in de slaapkamerstudio gemaakt en enkel voor de mastering voorzagen we wat budget. Door te werken met jong en uiterst sympathiek talent konden we ook het nochtans heel bijzondere artwork heel goedkoop houden. De videoclip was om evidente redenen iets duurder. Het fysiek aanmaken van de cd's met hun packaging zorgt voor een flinke hap uit ons budget (bijna 22% van het uitgaventotaal).
Wat hebben we dan verdiend met die opnames? Er zijn 4 grote posten te onderscheiden. Voor de fysieke distributie in winkels werkten we samen met platenlabel Munich Records. Uiteraard moesten we hier de inkomsten delen. Voor de 3 andere posten bleven de opbrengsten 100% van ons. We verkochten ook zelf cd's en vinyls (en enkele tote bags) tijdens concerten. Verder verdeelden we de nummers online via 2 kanalen: Tunecore voor distributie via iTunes, Amazon (de inkomsten waren marginaal) en Spotify (voorlopig geen inkomsten) en de Bandcamp player die we op onze site zetten. Mensen konden er 1 nummer gratis downloaden (Same Stars We Shared) en zelf hun prijs bepalen voor de andere nummers of het hele album, met een minimumprijs die door ons was vastgesteld op €0,98 per nummer en €2,99 voor het album.
Hieronder zie je welk aandeel iedere pijler vormde in de opbrengsten: De gewone cd in de winkel leverde toch nog altijd 62% van onze inkomsten op (en dan moet je rekenen dat er de commissie van het distributielabel vanaf gaat). Bijna 25% verdienen we met online distributie. Opvallend daarbij is dat de iTunes-verkoop meer dan 4 keer zo veel oplevert als de Bandcamp-winkel.
Laten we dan ook de statistieken van Tunecore en Bandcamp eens met elkaar vergelijken: Op iTunes gaat het duidelijk om de aparte liedjes: 11.047 downloads tegenover 3 keer het album! Het aantal betaalde downloads op Bandcamp valt hierbij bijna in het niets: 524 stuks. In 80% van de gevallen (419 keer) wordt hier echter het volledige album gedownload, terwijl aparte nummers slechts 105 keer aangekocht werden. Het zijn duidelijk de die-hard fans die het album op Bandcamp kopen, terwijl de grote massa vooral de hit Come Home op iTunes zoeken. Een laatste interessant cijfer is het aandeel gratis downloads van 'Same Stars We Shared' op Bandcamp: met 771 gratis downloads vertegenwoordigt dit 59% van de Bandcamp-downloads.
Voor de volledigheid bekijken we ook nog even de derde groep inkomsten en uitgaven. Voor de inkomsten gaat het hier in feite om wat de reclamedeal met Spa ons heeft opgeleverd. Onder de uitgaven heb ik alles verzameld wat met de algemene werking van de band te maken heeft: repetitieruimte, administratie etc. We hebben ook een aanzienlijk deel van ons budget geïnvesteerd in nieuw materiaal (17%). Vooral een in-earset heeft onze najaarstournee een stuk kwalitatiever gemaakt en onlangs bleek dat die ook ontzettend handig was in de opnamestudio.'
Hilkes conclusie: 'Omdat we alles heel low budget hebben aangepakt en ook de inkomsten zo maximaal mogelijk in eigen handen hebben gehouden door online te distribueren via Bandcamp en Tunecore heeft dit eerste jaar ons een mooi spaarpotje opgeleverd. Uiteraard heeft dit veel te maken met alle media-aandacht die we op radio, tv en in de pers gekregen hebben. Het spaarpotje zal goed van pas komen om onze plannen voor 2011 vorm te geven, maar we kunnen niet rentenieren. Weliswaar haalden we ondanks 3 nominaties bij de Music Industry Awards (Hit van het Jaar, Doorbraak en Beste Artwork) geen enkele prijs binnen (het was wat moeilijk om tegen het superfenomeen Stromae op te kunnen), de uitgebreide aandacht op de televisie deed 'Come Home' toch weer in de iTunes Top 10 belanden. Hopelijk het begin van een vruchtbaar 2011.'