Die overtocht met de veerboot is als de draaideur van de Soundmixshow: je gaat erin als normaal mens, je komt eruit als een ander.De vrijdag was muzikaal niet bijster interessant. Gelukkig waren daar de krabben in de haven, verplichte kost voor de EHPO-kroost:
En na de vangst de krabbenrace. Wie is het eerst in het water?
Zaterdag was zonder overdrijven een aaneenschakeling van muzikale hoogtepunten. Geen slechte show gezien. Achtereenvolgens wakker worden bij Alamo Race Track (NL Album van het Jaar), een glimlach en hele puike band bij Guido Belcanto, kippenvel en muisstil bij James Vincent McMorrow in het bos (bloedstollende cover, maar zijn eigen werk is ook prachtig), huilende mannen bij Case, La Pegatina en de Jeugd speelden het sportveld plat (kleine kinderen oortjes even dicht), misschien wel de mooiste stem van het festival (in elk geval tussen de naaldbomen), waarna Kakk Maddafakka de Bolder affakkelde. Geen steen meer op de ander! Dansen bij Paul = altijd goed. Gelukkig een hele zondag om bij te komen en de beste jonge band van Nederland nog te zien spelen. Volgend jaar weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten