Only Seven Left doet het zo (9) - op jacht naar een label en een boeker

Afgelopen week reed ik een paar rondjes met Jochem en Bram, die met hun band Only Seven Left in een stroomversnelling raken: succesvolle clubtour als support van Destine, voorprogramma Tokio Hotel in Ahoy' en sinds deze week een opvallende nieuwe manager (airplay included!), om maar 'ns wat te noemen. Hoog tijd om drummer Bram aan de tand te voelen hoe het er aan 'de achterkant' voor staat: hebben ze al een boeker, platenmaatschappij en alle andere dingen die noodzakelijk zijn (?) om verder te komen met je muziek?

Bram: "In de zomer van 2009 kwamen we bij elkaar om de plannen voor dit jaar te bespreken: gaan we een CD maken, en zo ja, hoe gaan we die uitbrengen? We besloten 2 lijnen langs elkaar te laten lopen: één waarin we alles zelf deden en partners zochten voor distributie en boekingen, en een andere route waarbij we met demo's gingen shoppen om een deal te scoren met een groter label. Dit laatste enigszins geïnspireerd door Destine: hun deal met Sony Music leek z'n vruchten af te werpen. Maar we wisten ook dat er voor Destine een lang voortraject was geweest, met een development deal en lange onderhandelingen. Daar hadden wij eigenlijk geen tijd voor."

Only Seven Left's initiële plan zag er zo uit:

Het eerste wat opvalt is dat de planning absoluut niet is gehaald: het is maart 2010 en OSL's debuut-CD is nog steeds niet uit (maar wel zo goed als af). Over OSL's wilde avonturen in de studio kon je eerder op EHPO lezen. De geplande tour als support van Destine langs 16 middelgrote zalen is wel gestart en een groot succes: vrijwel alle zalen zijn uitverkocht. Een uitgelezen kans dus voor Only Seven Left om zichzelf iedere avond aan een paar honderd Destine-fans (= doelgroep) voor te stellen!

Aanvankelijk wilde de band hun debuutalbum uitbrengen vóór die tour. Bram: "Toen we eind december klaar waren met de opnames, het artwork en volledig overtuigd een releasetraject in wilden gaan zonder label, belde een grote platenmaatschappij: "We willen jullie tekenen." We hadden een aantal leuke gesprekken, maar de maatschappij wilde dat we vrijwel opnieuw begonnen met schrijven en opnemen. Hoe groot onze jongensdroom van een platendeal ook was, dát wilden we ons fans niet aandoen. Bovendien waren alle opnames al betaald van geleend geld én zijn we erg tevreden over de liedjes zoals ze zijn." De heren van Only Seven Left kregen wel een tip van de geïnteresseerde maatschappij: breng eerst een single of EP uit met een paar liedjes, kijk hoe deze valt bij labels, radio, pers en publiek, doe die tour, vergroot je publiek en breng daarna pas je album uit.

Bram: "Dus snel ontwerper Pankra gebeld, 4 liedjes gekozen en laten masteren, met TED een videoclip geschoten en de fans warm gemaakt voor een single. En zo konden we nog eerder dan gedacht nieuwe liedjes laten horen:"

De reacties op 'Wake Up Call', in combinatie met de vrijwel uitverkochte tour, waren nogal overweldigend: "Zo'n beetje alle grote en kleine labels in Nederland toonden interesse. Een enorme luxepositie, om de volgende redenen:

• We hoefden niet perse een label, want we hadden met een ter zake kundige blogger (...) inmiddels een goed plan opgesteld, op basis van een distributiedeal.
• Na meerdere gesprekken kun je zowel contracten als 'onderbuikgevoelens' vergelijken.
• Je kunt een geïnteresseerde partij een beetje zenuwachtig maken en voorstellen verbeteren door te schermen met belangstelling van de concurrent [flauw, maar niet onbelangrijk!].

De leukste gesprekken hadden we met kleinere labels en distributeurs, vaak omdat ze zich in de muziek en het verhaal er omheen hadden verdiept en dus wisten waar het over ging. De raarste gesprekken hadden we met majors. Na aanvankelijke interesse ("muziek goed, show goed, koppies goed") haakten ze soms met wonderlijke argumenten af ("jullie doelgroep koopt geen CD's"). Even overwogen we nog om ze het principe van de 360˚-deal uit te leggen [in principe niet tekenen!], maar gaandeweg kwamen we er achter dat wij op dit moment geen band zijn voor een groot label dat allerlei eisen stelt, zonder concrete garanties. We hebben altijd alles zelf gedaan; dat bevalt en werkt goed. Wat we nodig hebben is een team van deskundige mensen dat ons kan helpen met dingen die we niet zelf kunnen en ons kan adviseren. Dat is veel werk: je bent voortdurend bezig mensen aan te sturen en iedereen op de hoogte te houden van elkaars verrichtingen. Maar je krijgt er een heerlijk gevoel voor terug: dat je zélf de controle hebt over je muziek en je carrière.

Naast labels praatten we met boekers en vonden we Friendly Fire, een jonge club die ons gelijk het gevoel gaf écht in ons te geloven. En dat bovendien waarmaakte door in de eerste week van onze samenwerking de support van Tokio Hotel in Ahoy' te regelen. Voor wie kippevel van duizenden lichtjes krijgt: even kijken.

Op dit moment zijn we nog in gesprek met 3 publishers. Ten eerste omdat we graag onze muziek onder films/reclames zouden willen horen, en ten tweede omdat we zonder label wel wat geld kunnen gebruiken voor het persen van het album en het inhuren van een plugger. Niels heeft ons inmiddels gewaarschuwd nooit 'zomaar' je rechten weg te tekenen, dus een belissing hierover volgt later." In deze 8-delige serie lees je alles over publishing, auteursrecht en publishers.

Inmiddels is 'Wake Up Call' regelmatig op 3FM te horen omdat DJ Coen Swijnenberg Only Seven Left voor 5 weken heeft geadopteerd als manager. "En dankzij onze plugger Marco Witkamp hoorden we onze single gisteren ook ineens op Slam FM", aldus een blije drummer. "Bovendien stond 2 weken eerder onze clip op de playlist van TMF NL, zonder tussenkomst van plugger, promotor of manager. Het mooiste nieuws van afgelopen week vond ik dat er in de volgende Hitkrant een poster komt van ons. Niet omdat wij of een label erom heeft gesmeekt, maar omdat er blijkbaar ongelofelijk veel fans zijn die al maanden zeuren om een poster!"

Het is tot zover een redelijk succesverhaal en uiteraard is dit nog maar het begin voor Only Seven Left. De belangrijkste oorzaken volgens Bram:

• Volhouden en héél hard werken.
• Goede liedjes, met dank aan adviezen van producers en andere songwriters.
• Een strakke live show door keihard repeteren, 4 weekenden non-stop.
• Zaken en presentatie op orde: voor alle geïnteresseerde partijen duidelijke en aantrekkelijke sheets met info, mooi artwork en duidelijke bandfoto's.
• Een identiteit en een verhaal: we weten wat we zijn en schamen ons ook niet voor onze jonge doelgroep en onze boyband-esque aaibaarheid.
• Je eigen plan trekken: iedereen wil op een rijdende trein springen, ga nooit smeken, wacht niet af, niemand loopt zo hard voor je band als jijzelf.
• Geduld hebben, het juiste moment afwachten.
• Communiceer wat je doet en hoe het gaat met fans en potentiële fans, en realiseer je dat muziekbizz-mensen dat ook zien.
• Een snufje geluk, een eetlepel juiste timing en flinke scheut de juiste mensen om je heen verzamelen.

Met wie we precies wat gaan doen, kunnen we nu nog niet zeggen. Wel weet ik dat er eind september een album uitkomt waar we ontzettend trots op zijn, met een prachtig duet en dat we in onze eigen Hilversumse popzaal presenteren!"

Goed verhaal weer, Bram. Ik blijf het met veel belangstelling volgen!

Morgen op EHPO: hoe Navarone Altersonic 2010 haalde, het alternatieve festival naast Eurosonic en Noorderslag in Groningen dit jaar.

Tweet