Hoe je als muzikant in een razendsnel veranderende muziekindustrie je eigen boontjes dopt. Niels Aalberts deelt zijn ervaringen, tips, trucs & adviezen, nodigt anderen uit dat ook te doen en vermijdt iedere schijn van objectiviteit. Daarvoor ga je maar naar www.ehpo.net. Daar lees je ook waar Niels al die praatjes over muziek, internet, social media, marketing, management, uitgeven en ondernemen vandaan haalt.
.jpg)
De titel dekt de lading. Volledig. Ik heb het fraaie boek gisteren in m'n handen gehad op de presentatie in Tivoli (was gezellig) en het helaas weer terug moeten geven aan de kersverse eigenaar. Laat komende week je eigen opvallende festival-ervaring achter in de reacties; de leukste ontvangt het boek. Meer over de inhoud:
9 opmerkingen:
Hee, dat ziet eruit als een heel vet boek!! Als festivalganger, maak je natuurlijk alleen maar vette dingen mee... want wat is er nou leuker dan rollen door de modder naar bier en zweet stinken en na de laatste dag zo'n enorme break down hebben dat je een paar dagen in coma ligt.... precies ik kan ook niks leukers verzinnen ;)
Een van de leukste dingen was toch crowdsurfen op gogol bordello's 'start wearing purple'. Het was zelfs zo leuk dat 1 van de pinkpop fotografen het een foto waard vond! hier mijn euforische foto: http://yfrog.com/5ecrowdsurfpinkpopj. Die kan ik weer van mijn things-to-do-list strepen!
Cheers
Mijn leukste festivalervaring is de sauna op Lowlands:
http://i557.photobucket.com/albums/ss11/The0ld/MvdG2054.jpg
Welke ben jij op die foto, TheOld?
Hard! Opvallende festival-ervaringen, dat is waar het om gaat!
Mijn eerste 'echte' festival was Pinkpop '98, samen met mijn vader als 13 of 14-jarige. Deftones vond hij teringherrie, maar NOFX vond hij erg grappig en die trompetten waren ook best wel leuk.
Na een paar jaar was ik Pinkpop en het Nederlandse festivalpubliek een beetje moe en sinds 2002 ben ik ieder jaar naar Pukkelpop gegaan. Ik ben wel zo iemand die ieder jaar de line-up vergelijkt en dan naar het festival met de vetste bands gaat. En voor mij blijkt dat telkens Pukkelpop te zijn. En aangezien Lowlands nog niet heeft opgebeld zal dat dit jaar ook wel weer het geval worden. Twee van die zes jaren Hasselt-BE zijn we met zijn allen he-le-maal ondergeregend. De wolkbreuk van het jaar die zelfs een keer tot een evacuatie naar de lokale sportzaal geleid heeft. Wakker worden in een laagje water van 30 cm. Maar in die sportzaal waren droge dekens en kopjes koffie. En die twee chicks uit onze groep hadden niet eens last van natte spullen, die hadden namelijk geen tent meegenomen. Zij zorgden gewoon dat ze iedere avond ergens bij iemand anders sliepen. Slim...
Muzikale hoogtepunten in al die jaren waren the Get Up Kids (die dit jaar gewoon een reunieshow doen), Daft Punk, Sigur Ros, en vorig jaar Crystal Castles. Niemand wilde mee dus ik ging in mn eentje naar die kleine tent. Vooraan tussen alle Britten die altijd iets eerder zijn met hypes in het pikkedonker wachten. En het bleef donker, de hele show zonder licht, pure chaos en de energie van een hardcore show. Helemaal verblind door een stroboscoop die op het publiek gericht stond (als enige verlichting) af en toe mensen bovenop je krijgen, linkerschoen kwijt, alles. Dat was een mooie festival-afsluiter.
Of de festivals waar ik zelf heb mogen spelen (met als hoogtepunt http://tinyurl.com/qqpgm5) alleen al vanwege dat uitzicht.
Of alle festivals waar ik met Nobody Beats The Drum als (tour)manager ben geweest. Vorige zomer was vooral mooi op Valtifest in Amsterdam. Een nieuw feest van MTV en Meubelstukken. De hele dag hard geknald, Jori zelfs al vanaf vroeg in de dag voor de soundclash met C-Mon & Kypski. Tent op zijn kop, new kids on the block in de pit vooraan, voor de QuitYourJob-actie geïnterviewd door RTL-nieuws, backstage genoeg flessen wodka gejat, en toen moesten we snel weg. Naar babypop in Woerden voor nog een show... Gelukkig hadden we een adres en een TomTom, want ik had zelfs nog nooit van Woerden gehoord. En jawel hoor, aan het eind van de rit stonden we voor een bejaardentehuis. Wel in Woerden, dat wel. Maar verder had TomTom er een potje van gemaakt. De vriendelijke oma op het bankje voor het tehuis had wel van babypop gehoord, ja dat had in het lokale krantje gestaan. Wel een hele pagina. Maar waar het was wist ze ook niet hoor. Gelukkig is Woerden niet heel groot dus uiteindelijk vonden we de ingang van het festival. Maar daar mochten we niet naar binnen; de bands moesten aan de andere kant van het terrein komen, en dan moest je door het dorp, om het park rijden. Dat we te laat waren maakte veranderde daar niets aan. We kregen een adres mee voor TomTom en na 5 minuten rijden kwamen weer op exact diezelfde plek aan. Omdat het intussen al lang soundcheck-tijd was pakte ik een vrijwilliger op en zette hem in onze bus om de weg te wijzen. Helaas bleek na weer 5 minuten dat ook hij het eigenlijk niet wist. Via een fietspad uiteindelijk op een soort tuinfeest-achtige setting uitgekomen rondom een jongerencentrum. Geen eten, geen drank in de kleedkamer, en geen tijd meer voor een geen soundcheck. Wat doe je dan? Loeihard knallen natuurlijk. En het Woerdense publiek ging dankbaar uit zijn dak. Twee mooie extremen van festivals op een dag zo. Diep in de nacht bij terugkomst in Utrecht RTL nieuws teruggekeken voor het hilarische interview van die middag op Valtifest (dat later zelfs nog in Koefnoen zou opduiken) en nog even van de lange dag nagenoten met een chauffeur die ook eindelijk dronken mocht worden.
Ja, ik zou er bijna zelf een boek over kunnen schrijven zoals je merkt. Maar ik denk dat ik er veel liever over lees ;D
Op de valreep, maar ach: beter laat dan nooit zei ons moeke altijd :-) Twee verhalen - eentje als bezoeker en eentje als muzikant :-) Beiden waren ze niet leuk op het moment zelf...
Hieperdepiep, hoera! MTV organiseert een groot festival - The City Is Ours - in óns Den Haag vol (inter)nationale artiesten en via een zij-ingangetje zijn wij geprogrammeerd om het hoofdpodium te openen. Weinig speeltijd en nog minder opbouwtijd, maar dat mocht de pret niet drukken.
Bij het uitladen van de spullen kregen we al een wat vreemde indruk. De band na ons - C-mon & Kypski - had zijn spullen al klaar staan. "Zijn jullie geen tape-act dan?", zei de stagemanager doodleuk met ons stageplan in zijn hand. "Nouja, bouw jullie spullen maar een beetje er omheen op ofzo." En weg was 'ie.
Nog geen tien minuten later kregen we het startsein - onze set kon beginnen. Ook al speelden we nu alleen nog voor de crew van de Utrechtse circusgeweldenaars, het veld zou zo wel volstromen. NOT! Voor een indruk van ons beeld van de gillende menigte: http://woutervellekoop.nl/images/popfotografiegalleries/F/2007/8-9-2007FTheCityIsOursDenHaagMTVBrandNewStage/IMG_6043_800x533.jpg. Drie hits en wat mooie blikken naar onze fotograaf later kwam de stagemanager het podium oplopen om onze rapper te vertellen dat het huidige liedje de laatste zou zijn. Maar waar was het publiek dan?
Die kwamen pas toen wij al afgebroken hadden. Onze set was dan al wel om 12 uur begonnen - de poort ging pas om half 1 open.
...
Ach, gelukkig hebben we de foto's nog :-) Zie http://woutervellekoop.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=95:8-9-2007-the-city-is-ours-den-haag-nl-mtv-brand-new-stage&catid=41:f&Itemid=70
Dan nog een verhaal als bezoeker van Pinkpop afgelopen jaar. Iets korter van stof, maar leuker om op feestjes naar boven te halen :-) De eerste nacht inluiden in de feesttent op de camping was goed gelukt, maar het slapen ging wat minder. Na een fantastische opening van het festival kwamen we er namelijk achter dat onze volledige tent (met inhoud) gejat was... 't Was improviseren, maar het heeft de stemming niet weten te drukken :-)
Mijn ultieme festivalgevoel hierbij wordt dik onderstreept door bovenstaande verhalen. Op festivals heerst inderdaad die ongrijpbare, gemoedelijke sfeer - het is allemaal goed. Nou en, dan waren de poorten dicht - we gaan gewoon die hele koelkast leegdrinken en dansen tot de zon op komt! Nou en, dan is er een of andere debiel geweest die onze tent gejat heeft - de Foo Fighters waren alsnog te gek en 't is eigenlijk wel knus zo, met twee man extra bij vrienden in tweepersoonstent! Kortom: het is allemaal goed!
Amai, dat zou ik toch wel fantastisch vinden!
Dank voor alle leuke reacties, lieve mensen! Ik heb even overlegd met de uitgever van het boek en ook nu weer blijkt dat wie het laatst lacht, het hardste lacht. Lars wint, voor 2 leuke verhalen die hij ook nog aantrekkelijk heeft opgeschreven. Gefeliciteerd! Mail je me je adres even, Lars?
WOOHOO! Te gek! @Niels: m'n adres is al onderweg :-)
Een reactie posten