Promo op EHPO doe je zó: Stairs To Nowhere - feedback

Gisteren, ergens onderaan, stipte ik het verschil tussen een bio voor een debuut en voor de opvolger(s) aan. In het eerste geval adviseerde ik je te concentreren op de feiten, in het tweede op je beweegredenen en het (opnieuw) benadrukken van je authenticiteit. Dat er voor het schrijven van een goede, aantrekkelijke bio geen algemeen geldende regels zijn bewijst Stairs To Nowhere. Hun bio hoort bij een debuutalbum, bevat buiten links naar alle platforms nauwelijks feitelijke informatie over de band en is in mijn optiek toch sterk. Waarom?

STN's verhaal is, veel meer dan een bio, een statement of intent. Dat geven ze direct weg aan het begin ('We feel that if something is worth doing, it’s worth doing yourself') en vullen ze concreet in met de rest van hun verhaal, de wijze waarop ze dat naar mij opstuurden en vooral de acties waarmee ze hun album onder de aandacht brengen. Het is STN menens en je ziet maar of je als luisteraar aanhaakt of niet. Dat de verwijzingen naar platforms waar je muziek kunt luisteren (website, Bandcamp, MySpace) en meer informatie kunt vinden (YouTube, Twitter, Flickr) bijna terloops worden genoemd, draagt bij aan die indruk.

Het is duidelijk dat STN zich in eerste instantie niet richt op brede, populaire media (radio, TV) maar meer gespecialiseerde (internet, blogs, pers). Voor die media hoeft je muziek niet hapklaar te zijn, maar kun je dieper gaan en moet je liefst ook een boeiend verhaal vertellen. Visie hebben. Al dan niet bedacht, zo lang het maar geloofwaardig en authentiek is. Zie ook Cloudmachine's reactie van afgelopen week. De wijze waarop STN hun vrij abstractie visie in praktijk brengt (handbeschilderde CD's verkopen, Vredenburg tijdelijk kraken, 'expedities' naar verlaten bouwterreinen vastleggen, CD op een houtblok spijkeren en die 's avonds voor mijn deur zetten) overtuigt mij wel. Tuurlijk, het heeft soms weinig met de muziek zelf te maken, is een tikje bedacht en vaag, maar ik word wel nieuwsgierig om door te vragen naar hun ideeën. En ik denk dat een willekeurige journalist dat ook heeft. Al was het maar om STN's ballon door te prikken en te bewijzen dat het inhoudelijk niks voorstelt! Als band ga je dat tegen door de kwaliteit van je muziek buitengewoon hoog te houden, boven iedere discussie verheven. Getuige de recensies is STN daarin geslaagd:

In de bio's van deze week is die van STN een opvallend buitenbeentje, maar ze komen ermee weg. Ik ben wel overtuigd. Is de nieuwe bassist inmiddels gevonden?

Tot slot nog enkele opmerkingen over Barbarella en Cloud Nine Echo, de laatste 2 inzendingen in deze serie. Ik kom er niet meer aan toe om daar complete posts aan te wijden en die voegen eerlijk gezegd ook weinig toe aan hetgeen ik afgelopen week al gezegd heb. Barbarella's bio ligt in lijn van die van The Medics (is zelfs iets beter want eenduidiger): volledig, vrij feitelijk, prachtig vormgegeven, met veel illustraties, doorklik-, kijk- en luistermogelijkheden. De presentatie van een succesverhaal, zo lijkt het. Mijn indruk is uitstekend en het geheel maakt nieuwsgierig naar de muziek. De CD ligt hier klaar om gedraaid te worden, lezers van dit blog kunnen terecht op Bandcamp. Cloud Nine Echo heeft, net als J.B. Dazen, bescheidener ambities en lijkt pas net uit de startblokken vertrokken. Dat zie je terug in het korte verhaal met een vriendelijke toon. Ik vermoed dat het repertoire, de plannen en daarmee automatisch het verhaal de komende tijd worden uitgebreid. Keep me posted, Ivo!

Tweet