HIER de download,
HIER de (ietwat incomplete) lijst in Spotify.
Artwork is als altijd van Wilberts hand. Volg zijn nieuwe blog: Perfect Alles. Wat de naam zegt.
"Ik zal eerlijk zijn: ik kwam in aanraking met hiphop dankzij KrisKross. Ik zal nog eerlijker zijn: ik heb me ooit als basisscholier verkleed als een van de twee van KrisKross, omdat ik zeker wist dat dat cool was. Maar omdat ik als jochie uit Genemuiden nou niet direct de beschikking had over oversized broeken en truien, trok ik mijn normale strakke spijkerbroek aan.Nee, dat zat niet fijn.
Ik ben natuurlijk niet voor niets zo beschamend eerlijk, alleen zo kan ik de volgende ontboezeming in het juiste perspectief te plaatsen. Zodat jullie weten waar ik vandaan kom. Toen ik een paar jaar later naar de middelbare school in Zwolle ging, was Ray Slijngaard namelijk in mijn beleving de allerbeste rapper die ooit het zonlicht had gezien. Ik was lid van de fanclub, kreeg maandelijks een glossy boekje binnen, droeg een 2 Unlimited-t-shirt en had zelfs nog even het logo van de groep in mijn achterhoofd laten scheren. Nee, ik had geen vriendin, maar ik voelde me wel cool.
Junte Uiterwijk zat op diezelfde middelbare school. Hij droeg wél oversized kleren en gele Timberlakes. En hij had een droom (en vast ook een vriendin): Junte wilde rapper worden. Uit zeer betrouwbare bron heb ik begrepen dat hij zijn spreekbeurt bij Engels niet stotterend uitsprak, zoals wij de grijze puberende muizen. Nee, hij rapte ze vloeiend het klaslokaal in. Dat begreep niet iedereen. Een paar jaar later was ik Nirvana-fan. Ik droeg het zwarte bandshirt, had lang haar, het bandlogo niet in mijn achterhoofd geschoren, maar ook nog steeds geen vriendin. Er zaten continenten tussen Junte en ik. Dat werd nog eens uitvergroot toen hij op een schoolfeest optrad met zijn toenmalige groep X-Size. In het Engels. Het sloeg helemaal nergens op, concludeerden mijn toffe vrienden en ik, leunend tegen de bar, maar Junte (die Sticky Steez genoemd wenste te worden) wist nog steeds wél wat hij wilde. Mijn vrienden en ik hadden geen idee.
We spoelen even 4 jaar verder, voor ik jullie verveel. Ik studeer journalistiek, woon in Utrecht en beschik over het allersnelste internet-netwerk dat de mensheid ooit heeft mogen aanschouwen. Vooral dankzij de nerds van de universiteit in Groningen maak ik zo niet alleen kennis met John Frusciante en Radiohead, maar ook met Pé Daalemmer & Rooie Rinus. Ergens tussen de vele mapjes met MP3’s vind ik de naam Opgezwolle. Een hiphoptrio uit Zwolle dat zich had ingeschreven voor de Grote Prijs van Nederland. Ik klik op het nummer Zwolle en hoor herkenbare namen van straten en buurten. Ik ga nu niet weer gênant eerlijk tegen jullie zijn en zeggen dat een gevoel van heimwee me overviel en ik in tranen naar grond stortte, maar het boertje uit Genemuiden manifesteerde zich wel behoorlijk in me. Wat heet: ik besluit tijdens een jaarwisseling zelfs om Utrecht kennis te laten maken met een Overijssels fenomeen: het carbid-schieten.
Ik weet ondertussen nog steeds niet goed wat ik met mijn leven aanmoet, maar die verrekte Junte Uiterwijk dus wel. Zijn Opgezwolle klinkt als niets dat ik eerder hoorde: grappig, serieus, rauw, scherp, vernieuwend, herkenbaar. Net als zijn solo-werk met Kubus. Zijn album met Delic, met Fakkelbrigade, met A.R.T. Het klinkt als een vent die al heel erg lang donders goed weet wat-ie wil. Beter dan een supergroep met Ray Slijngaard en KrisKross. Gruwelijke irritant."
1 opmerking:
Dank Gert-Jaap. Ik heb gelachen vandaag!
Een reactie posten