16 november 2009

Talk Talk - 'Give It Up'


0.00 min.
Als dikke suikerstroop druipt een vette Hammond uit je speakers. Op de menukaart van een slecht restaurant zou hij liggen 'op een bedje van voortreffelijke snare'...

0.20 min.
...'gelardeerd met een toefje gitaar'. Gelukkig zitten we niet in een slecht restaurant, maar luisteren naar een single die door de tijdloze productie bouwjaar 1986 niet verraadt.

0.21 min.
Hoe kan een zanger die klinkt als Prins Bernhards 'neushoorn' kippenvel veroorzaken? Meet Mark Hollis.

0.43 min.
Het eerste refrein komt al los van de band, achtervolgd door 3 rake piano-aanslagen.

1.10 min.
Gitaarakkoorden die als confetti door de continu zuigende Hammond dwarrelen. Hollis schreeuwt om hulp.

1.37 min.
De bassist struikelt, exact op het juiste moment.

1.39 min.
Alles valt even samen: een iel, ijzig synth-lijntje, de klappen van de snare, het knisperen, schuren en kraken van 3 gitaren. Ogenschijnlijk toevallig, maar niet in een wereld waar Hollis regeert.

2.11 min.
Niemand hoort hem, zelfs al roept hij harder om hulp.

2.16 min.
Slaat hij die snaren nou per ongeluk aan of...? Nu begrijp ik wat wordt bedoeld met lukraak.

2.39 min.
Als een roepende in de woestijn lokt Mark ons...

3.05 min.
... naar de spelonken van zijn song, waar 10-12 lange halen van de gitaar het ijs van de synth proberen te schaven. Het mag niet baten.

3.28 min.
Hollis is radeloos, schreeuwt het uit! Maar hij verzuipt in z'n eigen Hammond.

4.18 min.
Ook daar is over nagedacht: exact 1 afsluitende minuut met bijrollen voor iedere speler. De Hammond die op z'n beurt wacht, de snare die plots in een kloostergang lijkt te staan, de gitaren, ijzige synth en ook de neushoorn. In Hollis' wereld is Hollis God. In de mijne ook.

"Before you play two notes learn how to play one note - and don't play one note unless you've got a reason to play it." - Mark Hollis, 1998

Eerder in deze serie: David Bowie, The La's, The Age of Love, Smashing Pumpkins en Dusty Springfield.

6 opmerkingen:

Anoniem zei

Je hebt 'm ook. Zie eerder mijn kippenvelbeschrijving van het gehele voorjaarskleuren album: http://www.themoodindicator.com/2008/06/death-it-so-much-fun-talk-talk-colour.html

Unknown zei

Ook mooi stuk! Prachtplaat. Moeilijk om te kiezen tussen deze en "Spirit of Eden" als favoriet...

Anoniem zei

Zat net deze comments te lezen over Mark Hollis: http://www.guardian.co.uk/music/musicblog/2008/apr/09/markhollis?showallcomments=true#end-of-comments

Spirit en Colour zijn in mijn ogen hun gelijke. waarom kiezen? Weer kippenvel.

Tijd voor wat muzikale opvoeding. Zal daarom Spirit of Eden nogmaals posten op http:www.themoodindicator.com want de link is dood.

Trouwens, keep up the good work. Lees je blog graag.

Unknown zei

Dank voor het stuk, de complimenten én de uploads!

Hugo Vogel zei

Très blasé, maar wel waar: stopte na The Party's Over (titel zegt genoeg) met het volgen van deze band.

Unknown zei

@Hugo: dan zou ik als ik jou was die schade razendsnel inhalen. Je mist er minstens 3 en misschien wel 4 prachtplaten mee. "The Colour of Spring" en "Spirit of Eden" zijn zonder twijfel 5-sterrenplaten; absolute klassiekers. "Laughing Stock" is ook schitterend en "It's My Life" een heerlijk popplaat.