Vorige week zijn we begonnen met het openbaar maken van dit project. Voor diegenen die het interessant vinden: dit persbericht hebben we daarvoor opgesteld. Een belangrijke vraag bij dit project en de marketing is echter: wordt het opgepikt door de (landelijke) media, snappen ze dit verhaal en de betekenis ervan? Deze media staan er immers niet om bekend early adopters te zijn.
Dat brengt ons bij de marketingstrategie van het project: dit verhaal moet volgens ons van onderaf boven komen drijven in de media. Dit betekent dat we eerst beginnen met het benaderen van blogs over de veranderende muziekindustrie en innovatie in beleidsontwikkeling. De mensen achter deze blogs (en EHPO is daar een mooi voorbeeld van) zijn namelijk wel early adopters. Zij snappen dit verhaal, de achtergrond en waar het vandaan komt. Het Social Festival Model dankt zijn bestaan immers aan Web 2.0-ontwikkelingen, waar vele (micro-)blogs eveneens een resultaat van zijn. Hiernaast toont dit verhaal veel overeenkomsten met 2.0-journalistiek en de “prosumers”, iets waar Thomas en ik al eerder over schreven op dit blog.
Ik begrijp best dat de gemiddelde muzikant op dit blog niet precies weet wat hij of zij met dit verhaal moet. Daarom probeer ik wat concreter te beschrijven wat de meerwaarde van het model voor hen kan zijn:
Allereerst hoop ik dat de interesse van de lezer van dit blog verder reikt dan de Muzikantengids. Een prima boek, ik heb hem ook in de kast, maar vooral een zeer goede basis. Dit project geeft een kijk achter de schermen van een culturele organisatie; het laat zien hoe alles in de praktijk wordt gebracht, iets dat vaak lastig te achterhalen is. Vooral interessant voor de muzikant kunnen zijn:
• Het marketingplan van het festival voor 2009, waar te lezen is hoe alle analoge en digitale middelen en samenwerkingsverbanden worden ingezet om het festival onder de aandacht te krijgen.
• Een inzage in de subsidie-aanvragen van het festival, bijvoorbeeld de NFPK festivalsubsidie 2009-2010. Er is veel theorie te vinden over hoe subsidieaanvragen geschreven zouden moeten worden, maar de daadwerkelijk ingediende aanvragen zijn niet altijd even makkelijk verkrijgbaar. Hier kun je je een beeld vormen hoe deze er in de praktijk uitzien, hoe vorm en taal bijvoorbeeld worden gebruikt.
• De artistieke visie van het festival, waarin te zien is aan de hand van welke criteria wordt geprogrammeerd. Net zoals fondsen niet de projecten subsidiëren waar de commissieleden zelf affiniteit mee hebben, boekt ZXZW niet de bands die de programmeurs zelf alleen leuk vinden. Inzicht hierin kan muzikanten helpen een programmeur beter te begrijpen.
• De opzet van het programma 2009-2010, voortvloeiend uit bovenstaand punt.
Morgen iets over de resultaten van dit project, vrijdag hopelijk wat andere voorbeelden van interessante businessmodellen uit de praktijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten