Jeps Salfischberger, MOJO Concerts:Vandaag het laatste deel over het open source business model van ZXZW. De achtergrond ervan is volgens mij redelijk uitgediept op dit blog. Daarom vandaag wat andere interessante modellen uit de praktijk.
“Het gevaar bij het Social Festival Model is dat mensen die het hardste online kunnen 'schreeuwen' en de meeste tijd hebben, het overnemen. Dit zijn vaak mensen die eigenlijk niets beters te doen hebben dan een beetje spammen. Hierdoor kunnen de echt goede reacties ondergesneeuwd raken. Mensen die daadwerkelijk verstand hebben van de zaken omtrent het Social Festival Model - vaak mensen uit de business die hier ook hun geld mee verdienen - zullen niet zoveel tijd hebben om hier mee bezig te zijn en goede toevoegingen te doen. Als zij ook nog eens overschreeuwd worden door anderen, zal de motivatie erbij inschieten. Iets vergelijkbaars merkten we op de communitysite van Lowlands. Uiteindelijk hebben we dat systeem moeten veranderen omdat er gewoon teveel negativiteit en gescheld ontstond; de mensen die niet aanwezig zijn op het festival hebben sowieso het meeste te klagen.”
Een mooi initiatief in Nederland (alhoewel niet echt een businessmodel) is de site openorg.nl van WORM. Zelf leggen ze het eenvoudig uit: “Deze wiki bevat alle oersaaie, maar broodnodige organisatorische informatie, standaard-documenten, formulieren en reglementen om in één klap een 'professionele (culturele) organisatie' op te zetten.” Dan hoef jij dus niet het wiel uit te vinden. Erg handig.
Voor het Social Festival Model maakt ZXZW gebruik van Wetpaint. Dit is een gratis dienst om je eigen wiki-site op te zetten en zo een online een community op te bouwen. De vraag is bij zulke diensten vaak hoe deze bedrijven hun geld binnen halen, zonder direct voor hun product te laten betalen. Deze dertien uitspraken sommen de mogelijkheden volgens mij redelijk goed op. Zo zijn op Wetpaint (natuurlijk) ook advertenties te zien, onzichtbaar voor zg. Premium-gebruikers. Slimme combinatie.
Veel van deze modellen zullen in de toekomst ook op muziekgebruik toegepast worden. The Future of Music al gelezen? Ga dat doen. Het gaat in op hoe muziek in de toekomst geconsumeerd en verkocht wordt. Kortweg: het muziekabonnement. Net zoals je nu een tientje per maand betaalt voor je internet, zul je dat in de toekomst ook doen voor muziek. Het geeft je toegang tot een database (tenminste, als de majors ook het licht zien) waar alle muziek direct tot je beschikking staat. Wil je wat extra's (te denken valt aan demo’s, akoestische opnames of speciaal artwork) dan betaal je een kleine extra.
Tot slot: het model van Sellaband kennen we natuurlijk allemaal. Maar sinds een tijd ook in Amerika (natuurlijk): myfreeimplants.com. De naam zegt al genoeg denk ik. Ongelofelijk...
Dit was mijn bijdrage als gast-blogger voor EHPO. Niels, nogmaals erg bedankt voor deze mogelijkheid. Hopelijk een goede vakantie gehad?
5 opmerkingen:
Interessant verhaal, Barry - thanks!
Ik ben nog niet echt overtuigd van het muziekabonnement model dat meneer Leonhard schetst. Andrew Dubber verwoord wel aardig waarom niet:
"In some ways, it solves some things for one sector of the music business, and in that respect it's an attractive idea, but it's an overly simplistic one that doesn't understand how people consume music — and it just keeps the status quo on life support, when what's needed is a radical rethink and a completely different scale."
(meer hier: http://newmusicstrategies.com/2008/05/02/meeting-gerd-leonhard/)
In ieder geval goed om over dit soort modellen na te denken!
He Jim, dank voor je reactie.
Zeker goed om na te denken over dit soort modellen. Zoals Andrew Dubber zegt: we kunnen niet met zekerheid zeggen hoe het er in de toekomst uit gaat zien (iets dat Gerd misschien niet zo vanzelfsprekend lijkt te vinden).
Toch vind ik Gerd Leonhard een aantal erg goede argumenten hebben die in zijn voordeel spreken. En de eenvoud van dit muziekabonnement is daar een heel belangrijke van, naar mijn mening. Zo willen mensen uiteindelijk (denk ik tenminste) niet veel moeite doen om aan muziek te komen. Het downloaden en op een iPod zetten is voor veel mensen nu al teveel werk. Daarnaast denk ik dat de betaling aan muzikant of maatschappij hierdoor juist gestroomlijnder kan verlopen, omdat veel makkelijker bij te houden is wat door wie wordt beluisterd.
Anyway, we zullen het allemaal gaan zien... :)
Dat boek is uit 2005 en er is de afgelopen 3-4 jaar al weer zoveel meer gebeurd.
De invloed van torrentsites, peer to peers, myspace, gratis cd's van grote artiesten in ruil voor data (prive gegevens fans in ruil voor muziek) etc.
Ik zie het nog wel een keer gebeuren dat je bundels koopt. Bijvoorbeeld een blackmetal iPod (20-40 of 60 gb vol met the best of black metal) of een bundel vol indierock, of klassiek. Je koopt het apparaat en het zit al vol. scheelt je veel tijd en je hebt gelijk het beste van het beste.
iTunes blijft ook maar veranderen en doorgroeien en daar waar winkels alsmaar dichtgaan (net bekent gemaakt dat de grote Virgin Megastore in NY op timesquare dicht gaat) verkopen zij alsmaar meer. Mede door nieuwe iTools als iLike.com en Apple's eigen versie daarvan Genius.
En met de komst van de internet iPods gaat het alleen maar harder.
En ondanks dat de kids weigeren om songs van 99 cent te kopen op iTunes blijven ze wel dure ringtones van 2-3 euro kopen.
Opvallend ook dat het aantal kids met vette schulden (tot 10.000) het afgelopen jaar is verdubbeld. Prioriteit is niet muziek kopen, maar downloaden, bellen, sms-en e ringtones...
Afijn, spannende tijden, nu met de crisis en de grote Depressie voor de deur.
groet
Jeps
Het probleem met bijv. betaling via ISPs is dat het helemaal niet zo makkelijk is om bij te houden wie wat gedownload heeft. Ze kunnen op dit moment nog niet eens 100% betrouwbaar filteren op soorten verkeer (bijv. IM of p2p of e-mail), dus laat staan losse bestanden. Mijn vrees is dan ook dat een download tax (in ieder geval in eerste instantie) funest is voor de kleine artiest, omdat ze die gelden dus niet gaan verdelen op basis van werkelijke downloads maar bijv. aan de hand van airplay. Dan krijgt Marco dus mooi centen voor mijn downloads! :(
Aan de andere kant heb je natuurlijk ook initiatieven als Sonos en Spotify, waar Bob Lebsetz echt helemaal lyrisch over is. Die systemen werken helemaal op basis van streaming, waardoor de administratie een peulen schil wordt. Daar zie ik zelf meer heil in.
Exciting times indeed! :)
dank voor je bijdrages!
Een reactie posten